Η σκύλα δεν πέθανε

By Βαγγέλης Δημητρόγλου

Η Ιστορία είναι γεμάτη από μαύρες σελίδες που δεν τις θυμάται πλέον κανείς ή έχει επιλέξει να μην τις θυμάται αν και στις περισσότερες περιπτώσεις του την έχουν επιβάλει αυτήν την λήθη. Σε κάποιο σημείο του βιβλίου, που η δράση του είναι στην Γαλλία, ένας χαρακτήρας, ο μεσιέ Φουρνιέ που αναφέρει και την σκύλα, λέει: «Στην Γαλλία έχουμε καταπληκτικά ΜΝΗΜΕΙΑ αλλά με την ΜΝΗΜΗ δεν τα πάμε και τόσο καλά.»
Αφορμή γι’ αυτό το βιβλίο ήταν κάτι που πέρασε στα ψιλά των ειδήσεων, αναφέρθηκε αλλά ξεχάστηκε αμέσως την επόμενη μέρα παρόλο που το ‘ύμνησε’ η Μαρί Λεπέν! Μερικοί ανώτεροι-τατοι στρατιωτικοί απέστειλαν μια επιστολή διαμαρτυρίας κι αγανάκτησης στον πρόεδρο Μακρόν για την κατάσταση που επικρατεί αυτήν την στιγμή στην Γαλλία μ’ έμφαση στο μεταναστευτικό και την εγκληματικότητα. ΑΥΤΟ συνέβη. Το γιατί δεν δόθηκε καμιά συνέχεια, αυτό είναι εντελώς άγνωστο.
Το άλλο επίκαιρο που με ‘τσίγκλησε’ κι έπιασα να γράφω ήταν οι επικείμενες εκλογές στην Γαλλία το 2022 κι η εμφάνιση και ραγδαία άνοδος στον χώρο της ακροδεξιάς ενός τύπου που δηλώνει κι αυτός σαν τον Βαψομαλλιά Τραμπ ότι «δεν είμαι πολιτικός», δημοσιογράφου «polemiste» όπως τον χαρακτηρίζουν με διάφορα συγγραφικά-λίβελλους στο ενεργητικό του που ΟΛΑ έχουν γίνει μπεστσέλερ. Τι θέλει να πει ο ποιητής με τον χαρακτηρισμό «πολεμιστής» για κάποιον γραφιά, αυτό μόνον οι φανατικοί Γαλλομαθείς μπορούν να το εξηγήσουν αλλά πιθανόν να μην γνωρίζουν την Ελληνική του ρίζα. Ο τύπος, Ερίκ Ζεμμούρ για την ιστορία, πηγαίνει καβάλα, μάλλον τον πηγαίνουν γαμιώντας τα Μίντια. Δυο-τρεις ώρες κάθε μέρα περνάει στην Τηλεόραση κι άλλο τόσο -σχετικά- στον τύπο κι ας μην είναι πολιτικός όπως δηλώνει ούτε καν υποψήφιος στις επικείμενες εκλογές!!!!! Σύμφωνα με τις πρώτες προβλέψεις πριν ο ... πολεμιστής εμφανιστεί επί σκηνής σαν πολιτικό πρόσωπο κι ας μην είναι(??????), εδιναν 25-26% σε Μακρόν-Λεπέν και τους δυο μονομάχους στον δεύτερο γύρο. Παραδοσιακή αριστερά και δεξιά τους έφαγε η μαρμάγκα, ΠΑΣΟΚ κατάντησαν με 5-10%. Είναι καναδυό μήνες τώρα, Οκτώβρης 21 σήμερα που το γράφω αυτό, που εμφανίστηκε ο Ζεμμούρ στο προσκήνιο και τον σπρώχνουν ΟΛΑ τα μίντια καθημερινά με αποτέλεσμα οι τελευταίες δημοσκοπήσεις να έχουν γίνει μπουρδέλο! Κι είναι πλέον γνωστό και στις πέτρες ότι σήμερα, τα μίντια κι οι δημοσκοπήσεις βγάζουν κυβέρνηση. Η Λεπέν απ’ το 25% έπεσε στο 15% κι άλλο τόσο δίνουν στον Ζεμμούρ, 15% με σοβαρή υποψηφιότητα να καταποντιστεί η Λεπέν τους επόμενους έξι μήνες και να βγεί αυτός απέναντι στον Μακρόν στον Β’ γύρο!!!!!! Μα ... αυτός ούτε πολιτικός αλλά ούτε κι υποψήφιος είναι εξ’ ου και το παράλογο της υπόθεσης. Προϊόν των μίντια είναι όπως κι ο Μακρόν στην εμφάνισή του που έθαψε αριστερά και δεξιά στον ίδιο τάφο. Κάθονται-καθόμαστε λοιπόν όλοι στον καναπέ και παρακολουθούμε ένα προεκλογικό τσίρκο θέατρο του παραλόγου τελείως παράδοξο που μπορεί τελικά να έχει σαν αποτέλεσμα φασίστα νέο-Ναζί πρόεδρο της Γαλλικής Ρεπουμπλίκ η οποία είναι καθαρά μοναρχική κι ουδόλως Δημοκρατική κι ας λένε. Μια ποντικόφατσα μισή μερίδα χωρίς τετράγωνο μουστάκι κάτω απ’ την μύτη με τον οποίο ασχολείται νυχθημερόν ΟΛΗ η Γαλλία κι αυτός φυσικά ανοίγει σαμπάνιες και δηλώνει συνεχώς μέχρι σήμερα «δεν είμαι πολιτικός – δεν είμαι υποψήφιος». Στα κουτσομπολίστικα του τύπου, γράφτηκε μια μέρα ότι σε στενό φιλικό περιβάλλον, ο νέο-Ναζί νέο-παπάρας ρώτησε: «Εσύ στην θέση μου τί θα έκανες ;» που είναι φυσικά εύλογο ερώτημα. Όταν όλοι σε δίνουν φαβορί, δεν μπορείς να κάθεσαι πίσω απ’ το «δεν είμαι πολιτικός-δεν είμαι υποψήφιος». Ούτε ο Τράμπ ήταν πολιτικός κι είδαμε όλοι τι έγινε όταν έπεσε πολύ χρήμα. Με την ετοιμοθάνατη παραδοσιακή δεξιά, που δεν είναι αμελητέα, να δηλώνει ξεδιάντροπα ότι σε περίπτωση Μακρόν - Ζεμμούρ στον Β’ γύρο θα ταχθούν με τον Ζεμμούρ, την γάμσαμαν, που λένε και στην Αμφιλοχία.
Πως λοιπόν να μην φοβηθείς την καβλωμένη σκύλα που ετοιμάζεται να ξαναγκαστρωθεί ;;;;

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Βαγγέλης Δημητρόγλου
• Release date: Oct 2, 2021
• ISBN: 9781005237493

Βαγγέλης Δημητρόγλου

1953 Καισαριανή, Αθήνα, 2ο Δημοτικό Βενιζέλου, Γυμνάσιο (6ταξιο) Καισαριανής, ΑΣΟΕΕ, Τράπεζα, γάμος Μαριάννα, Χανιά-Κρήτη, fagotto και Les Vagabonds, διδυμα Οδυσσέας και Μελίνα το 98, Νοτιοδυτική Γαλλία 2003.Σήμερα, 2020, που τα δίδυμα τελειώνουν το Πανεπιστήμιο και δεν υπάρχουν άλλες υποχρεώσεις, μετ'α από τόσες πολλές μαλακίες που έκανα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και αφού ξέφυγα απ' τον διαβήτη... απλ'α περιμένω τους φίλους του, τους πιό θανατερούς για να ξεμπερδεύουμε. Μετά απο χρόνια μελέτης και αυτο-καλλιέργειας - κουλτούρα το λένε - η δική μου είναι σινεμά, βιβλίο και μουσική (στο σινεμά & μουσική πολύ μετριόφρονα, είμαι άπαιχτος), ένα πρωΪ την είδα συγγραφέας, σκατασταμούτραμου. Βιτριολικά βιπεράκια αστυνομικής πλοκής και φαντασίας σε Ιστορικό φόντο για να βγάλω όλη την οργή μου σε εκκλησία-εξουσία-δικαιοσύνη, χωρίς να μ' ενδιαφέρει διόλου η κριτική. Σε λίγο θα πεθάνω άλλωστε, γέρασα. Δεν μ'ενδιέφερε η κριτική όταν ήμουνα μικρός κι έκανα την μια μαλακία πίσω απ' την άλλη, τώρα θα νοιαστώ ; Μ'αρέσει, περνάω και την ώρα μου -χωρίς τσιγάρο και Τζακ Ντάνιελς λόγω διαβήτη, αστα να πάνε - και στην Αγγλική έκδοση πουλιώνται στο ΑΜΑΖΟΝ, για να κονομήσω στα γεράματα ! 1-3 Ευρο τον μήνα εισπράτω. Σε μορφή ΕΒΟΟΚ τα προσφέρω δωρεαν.... σχεδόν. Κριτικές και γαμοσταυρίδια ή εδώ η κατάμουτρα στο [e-mail] ανευ φόβου και πάθους.***Τα βιβλία μου μπορεί να ταξινομηθούν σε 4 κατηγορίες.1__ Ξεκίνησα με τα Βυζαντινά που αν κι η ιδέα ήταν ορίτζιναλ, η γραφή είναι αστεία και πρωτόλεια. Το δήλωσα άλλωστε, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ συγγραφέας αλλά ούτε και ψώνιο να το παίζω τάχα μου στα 68. Ήταν πολλά και τα μάζεψα σε δύο τριλογίες.2__ Με το ΦΑΓΓΟΤΟ ξεκίνησε ημι-αυτοβιογραφικό κι εξελίχτηκε σε Νουάρ στο Νησί, (Χανια-Κρήτη) με κάμποσες "περιπέτειες" στο σύνολο.3__Με το "Πορτραίτο" ξεκινάει η 3η περίοδος σε περιβάλλον ΝΔ Γαλλίας που κατοικοεδρεύω και ΜΟΝΟ στ' αγγλικά υπάρχει κι η "Γυναίκα του μηχανικού" που δεν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από μια συρραφή του ΦΑΓΓΟΤΟ + ΣΑΡΑΚΑΣ και δεν χρειάζεται κι άλλο Ελληνικό. (3 βιβλία). Απ' το "Πορτραίτο" κι έπειτα, λένε ότι βελτιώθηκα !4__Τα τελευταία (2) που είναι σε αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο χωρίς μάγκες ντεντέκτιβ και φάπες είναι μια προσπάθεια να γράψω 'λογοτεχνικό' Νουάρ επειδή μου είπαν ότι το κάθε τελευταίο μου είναι καλύτερο απ' το προηγούμενο αλλά παρόλο που αυτό δείχνει κάποιοα πρόοδο και βελτίωση, εξακολουθώ να φωνάζω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ.

Book preview

1945

Η αστραφτερή Μερσέντες λιμουζίνα με τις δυο κόκκινες σημαίες στα μπροστινά φτερά να κυματίζουν στον παγωμένο αέρα διέσχιζε σχεδόν αθόρυβα τους χιονισμένους δρόμους της Ζυρίχης αργά τα μεσάνυχτα. Ο οδηγός ο Όττο, δεξί χέρι κι έμπιστος σκύλος-φύλακας του στρατηγού τα τελευταία δέκα χρόνια, οδηγούσε προσεκτικά ανέκφραστος με την προσοχή του στραμμένη στον παγωμένο δρόμο. Ήξερε που πήγαινε μετά που παρέλαβαν τον βαρόνο Χόμπερμαν και τον γιό του απ’ το κάστρο Χόμπερμαν. Ο Κόμης στρατηγός Φον Κλάιστ, τ’ αφεντικό του, κι οι δυο επιφανείς καλεσμένοι του βρίσκονταν καθισμένοι αναπαυτικά στα δερμάτινα πίσω καθίσματα της Μερσεντές. Ο Κόμης στρατηγός κάπνιζε αγέρωχος ένα πούρο κοιτάζοντας έξω την χιονισμένη Ζυρίχη, έρημη αυτήν την ώρα, αλλά ήταν φαναρά καταβεβλημένος. Οι άλλοι δυο, πατέρας και γιός έδειχναν κάπως αμήχανοι και κοίταζαν ο ένας τον άλλον με απορία. Δεν είχαν ιδέα ούτε που πήγαιναν ούτε τι τους χρειαζόταν ο στρατηγός. Θα το μάθαιναν σε λίγο.

Ο Όττο έστριψε σε κάποιον στενό κι έρημο δρόμο και σταμάτησε μπροστά σ’ ένα γκρίζο επιβλητικό κτίριο, ένα απ’ τα πολλά όμοια στον ίδιο δρόμο. Έπρεπε ν’ ανέβεις τα έξη σκαλοπάτια της βαριάς ξύλινης εισόδου για να διαβάσεις μια μπρούτζινη ταμπέλα-μινιατούρα στα δεξιά της εισόδου που έγραφε.

Αφοί Λέμαν – Ιδιωτική Τράπεζα

Ο Όττο βγήκε πρώτος για ν’ ανοίξει την πίσω πόρτα βγάζοντας το καπέλο του κι ακολούθησε τους τρεις άντρες στα σκαλοπάτια της εισόδου. Θα πήγαινε μαζί, ο στρατηγός τον ήθελε μάρτυρα.

Δεν χρειάστηκε να χτυπήσουν, τους περίμεναν κι ήταν ακριβείς στο ραντεβού τους. Πρώτα ακούστηκε ο μεταλλικός ήχος μιας δεύτερης πόρτας που σύρθηκε κι ύστερα άνοιξε η βαριά δρύινη πόρτα. Πίσω της στέκονταν οι δυο αδελφοί Λέμαν με φράκο και παπιγιόν ντυμένοι στην πένα. Ο στρατηγός μπήκε αμέσως στο θέμα.

-Να τελειώνουμε το γρηγορότερο, παρακαλώ. Με περιμένει ένα αεροπλάνο στο αεροδρόμιο για το Βερολίνο. Ο στρατηγός ήθελε να περάσει τις τελευταίες στιγμές δίπλα στον λατρεμένο Φύρερ του.

-Αμέσως, χερ Τζένεραλ, είπαν μ’ ένα στόμα οι αδελφοί Λέμαν κάνοντας μια ελαφριά υπόκλιση.

Στο ασανσέρ για το υπόγειο μπήκαν πρώτα ο μεγάλος Λέμαν με τον στρατηγό και τον βαρόνο Χόμπερμαν κι όταν το ασανσέρ επέστρεψε, το πήραν ο μικρός Λέμαν με τον Όττο και τον υιό Χόμπερμαν. Στο υπόγειο με τους ατσάλινους τοίχους, οι Λέμαν άνοιξαν μια πόρτα κι έσυραν έξω ένα τραπέζι με ρόδες που επάνω βρίσκονταν ένα μεγάλο ξύλινο κιβώτιο με δυο βαριές κλειδαριές με σφραγίδα τον αετό και την σβάστικα του Γ’ Ράιχ. Με την απαιτούμενη σοβαρότητα ο μεγάλος Λέμαν ξεκλείδωσε την μία κι ο στρατηγός την άλλη χωρίς να το ανοίξουν. Διακριτικοί οι Λέμαν τους άφησαν μόνους τους μέσα σ’ εκείνο το μεγάλο χολ με την ξύλινη επένδυση και τους βελούδινους καναπέδες. Αυτοί ήξεραν την συνέχεια. Ο στρατηγός σηκώθηκε σοβαρός κι απευθύνθηκε στους Χόμπερμαν.

-Κύριοι, ήρθε το τέλος, οι βάρβαροι νίκησαν. Εδώ βρίσκεται το χρυσάφι που θα ξεκινήσει το Τέταρτο Ράιχ και θα σας το εμπιστευθώ για το μέλλον όταν ο Φοίνικας αναγεννηθεί απ’ τις στάχτες του. Οι Λέμαν θα το ρευστοποιήσουν, μείον την προμήθειά τους φυσικά κι εσείς θα το διαχειριστείτε μέχρι να έλθει η κατάλληλη στιγμή. Οι βάρβαροι μπορεί να νίκησαν σήμερα αλλά η ανθρωπότητα δεν θ’ αντέξει για πολύ την βαρβαρότητά τους και μια Νέα Τάξη θα εμφανιστεί απ’ τις δικές μας στάχτες να τους κατατροπώσει ξανά. Το συνολικό ποσόν σε σημερινές τιμές είναι 50 εκατομμύρια Ελβετικά φράγκα και θα συνιστούσα να κατακερματισθεί σε δέκα ή περισσότερα μέρη και να εμφανιστεί την κατάλληλη στιγμή στο μέλλον. Βαρόνε Χόμπερμαν και υιός, με την πίστη και την εχεμύθεια που σας διακρίνει όλα αυτά τα χρόνια, σας ζητώ να το διαχειριστείτε με όποιους άλλους θεωρήσετε έμπιστους και να χρηματοδοτήσετε την αναγέννηση του Ράιχ την κατάλληλη στιγμή με βάση τα ιδεώδη του Ναζιστικού ΕθνοΣοσιαλισμού. Εδώ βρίσκονται τα απαιτούμενα έγγραφα τα οποία είναι ήδη υπογεγραμμένα απ’ τους τραπεζίτες που θα σας μεταφέρουν ότι ποσό ζητήσετε σε όποιον δικαιούχο επιλέξετε. Βασίζομαι στην οξυδέρκειά σας και στην πίστη κι αφοσίωση στα κοινά ιδεώδη μας. Κύριοι, το μέλλον του Τέταρτου Ράιχ βρίσκεται στα χέρια σας. Μην απογοητεύσετε εμένα που σας εμπιστεύθηκα και τον μεγάλο ηγέτη μας Αδόλφο Χίτλερ.

Και μετά από αυτό το πατριωτικό λογύδριο και με όλη την απαιτούμενη σοβαρότητα υπέγραψαν όλοι, κι ο Όττο σαν μάρτυρας.

-Κύριοι, φοβάμαι πως δεν έχω χρόνο να σας γυρίσω πίσω στο κάστρο σας, πρέπει να βιαστώ για το αεροδρόμιο. Ο Φύρερ με περιμένει. Είμαι σίγουρος ότι οι αδελφοί Λέμαν θα φροντίσουν για την επιστροφή σας, είπε ο στρατηγός κάνοντας νεύμα στον Όττο για την έξοδο.

Οδηγώντας την λιμουζίνα του στρατηγού προς το αεροδρόμιο, ο Όττο έπιασε να κλαίει. Ο στρατηγός ήταν ένας ακαταμάχητος γυναικοκατακτητής αλλά μερικές φορές αναζητούσε αντρικό κωλαράκι κι ο Όττο ήταν πάντοτε διαθέσιμος. Έτσι άλλωστε είχε μετατραπεί κάτι σαν δούλος του. Μετά την πρώτη φορά όταν ήταν 18 χρονών και τον ξεκώλωσε ο στρατηγός τον ερωτεύθηκε και δεν ξεκόλλησε από δίπλα του. Ποτέ του δεν ζήλεψε τις κατά καιρούς διάφορες ερωμένες του, ο Όττο ήταν πάντα εκεί βρέξει-χιονίσει, να του σερβίρει καφέ, να του γυαλίσει τις μπότες, να οδηγήσει την λιμουζίνα ή ακόμα να μπει μπροστά σε σφαίρες που θα τον είχαν σαν στόχο. Ήταν πάντα δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια και τώρα κι αυτός το έβλεπε το τέλος να έρχεται καλπάζοντας, ειδικά απ’ τ’ ανατολικά. Ο αφέντης του είχε διαλέξει ένδοξο θάνατο δίπλα στον ηγέτη του. Ένδοξο μπορεί αλλά θάνατο όμως, χωρίς επιστροφή. Πως να μην τον πιάσουν τα κλάματα ;

-Μην θλίβεσαι, καλέ μου Όττο, σ’ έχω φροντίσει. Δεν θα χαθείς μετά από μένα, τουναντίον. Σου εξασφάλιζα άνετη ζωή.

Αυτό αντί να τον ηρεμήσει τον έκανε να κλαίει πιο γοερά. Ο στρατηγός σκυθρώπιασε.

-Όττο, όταν φτάσουμε στην σκάλα του αεροπλάνου, σε παρακαλώ να μην βγεις να μου ανοίξεις την πόρτα, θα βγω μόνος μου και θα σου κουνήσω το χέρι απ’ την σκάλα. Μετά δεν θα με ξαναδείς ποτέ φοβάμαι, θα είσαι μόνος σου.

Ο στρατηγός φοβήθηκε το μελόδραμα και την γελοιοποίηση στην πίστα του αεροδρομίου με τον ερωτιάρη Όττο σ’ αυτήν την κατάσταση κι έπαιρνε τα μέτρα του.

-Γιαβόλ, χερ τζενεράλ. Ζιγκ χάιλ.

Στην μαύρη σεντάν Πακάρ με το οδηγό με λιβρέα που διέθεσαν οι αδελφοί Λεμάν για να επιστρέψουν οι Χόμπερμαν στο κάστρο τους, ο υιός Αντόν κοίταξε ανήσυχος τον πατέρα του.

-Τι θα τα κάνουμε τόσα λεφτά, πατέρα.

-Δεν ξέρω ακόμα, παιδί μου. Ένα μονάχα ξέρω. Δεν θα τα οικειοποιηθούμε. Θα βρούμε κάποιο τρόπο να εκτελέσουμε την τελευταία επιθυμία του ευεργέτη μας.

Ο βαρόνος Χόμπερμαν ήταν Εβραίος αλλά αυτό, εκτός απ’ τον κόμη στρατηγό δεν το ήξερε κανένας άλλος. Τον πλήρωσε ακριβά, πολύ ακριβά τον τίτλο του βαρόνου, η οικογένειά του δεν είχε απολύτως καμία σχέση με την αριστοκρατία, κι αυτοί που έκαναν την «εκκαθάριση» δεν σκέφτηκαν ποτέ να κάνουν έλεγχο σε κάποιον βαρόνο φίλο του κόμη στρατηγού φον Κλάιστ. Κι αν ο βαρόνος Χόμπερμαν ήταν ένας πλούσιος έμπορος έργων τέχνης, στα χρόνια της διακυβέρνησης Ναζί, έγινε δέκα φορές πλουσιότερος. Κι αυτό, χάρη στον αδελφικό του φίλο Κόμη φον Κλάιστ που όλως τυχαίως ήταν και φίλος του Ράιχμαρσαλ Γκέρινγκ, γνωστού φανατικού φιλότεχνου.

2. Ιζαμπέλ

1980

Η Ιζαμπέλ οδηγούσε το μικρό Γκολφ της στον δρόμο για την Νιόρτ. Την είχε ζητήσει ο παππούς να την δει που ήταν άρρωστος. Σκατά άρρωστος ήτανε, την δόση του ήθελε. Κι αν αυτό απ’ την μια την έκανε να θυμώσει, τα πάντα είχε υπομείνει γι’ αυτήν την κληρονομιά τόσα χρόνια, απ’ την άλλη χαιρόταν γιατί ήξερε ότι θα ήταν η τελευταία φορά. Ο Αντόν που την ακολουθούσε στον δρόμο με την Μερσεντές του το είχε κανονίσει. Πέρασε την σιδερόφραχτη πύλη του πύργου του βαρόνου ντε Λοράν, του παππού της, και πάρκαρε στα χαλίκια έξω απ’ την είσοδο του πύργου. Ο Αντόν με την Μερσεντές του έμεινε διακριτικά πίσω κι έξω απ’ την περίμετρο του πύργου. Της άνοιξε η Ναντίν, πιστή και για χρόνια υπηρέτρια-οικονόμος-μαγείρισσα του βαρόνου και της κατάκοιτης δεύτερης συζύγου του.

-Α! μαντάμ Ιζαμπέλ! Σας περιμένει πως και πως. Της είπε χαμογελώντας. Αυτή η γριά σκρόφα το ήξερε, σκέφτηκε η Ιζαμπέλ. Αυτή η γριά σκρόφα τα ήξερε σχεδόν όλα, τρέχα γύρευε που και πως. Η Ιζαμπέλ πάντα πίστευε ότι όταν ήταν νεότερη θα την φυστίκωνε κι αυτήν ο βαρόνος. Μόνον θηλυκές γάτες και σκύλους δεν φυστίκωνε ο βαρόνος, γιατί όχι και το δουλικό. Η Ναντίν την συνόδεψε μέχρι την πόρτα του παππού λες και δεν ήξερε αυτή που βρισκότανε. Χαζές τυπικότητες. Ο παππούς ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του αλλά μόλις την είδε να μπαίνει το πρόσωπό του έλαμψε.

-Ήρθες, αγαπημένη μου επιτέλους! Μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε.

-Δεν θα μείνω για πολύ, παππού. Έχω αφήσει πολλά επείγοντα στην μέση. Ήρθα γιατί με ζήτησες. Τι έχεις ;

-Μπα, τίποτα σοβαρό, της είπε χαμογελώντας πονηρά. Απλώς σε πεθύμησα κι ήθελα να σε δω.

Η Ιζαμπέλ το κατάλαβε και κλείδωσε την πόρτα. Το είχε