Νουάρ: Noir

By Βαγγέλης Δημητρόγλου

Το Νουάρ επιγραμματικά είναι μελόδραμα χαρακτήρων και σπουδή της ανθρώπινης φύσης που συνδέεται με το ΕΓΚΛΗΜΑ. Δεν είναι αμιγώς Αστυνομική περιπέτεια, οι μπάτσοι κι οι Ιδιωτικοί ντέντεκτιβ είναι το αλατοπίπερο. Κι εδώ, θα ξεφύγω απ’ τους συνηθισμένους σκληροτράχηλους σεξιστές και μπεκρούλιακες ντεντέκτιβ, Βυζαντινούς, Κρητικούς ή Γάλλους και θα γράψω ένα μυθιστόρημα – μύθος + Ιστόρημα – χαρακτήρων κι ανθρώπινων σχέσεων με πόνο. Υπάρχει κι έγκλημα φυσικά όπως υπάρχουν και φαμ-φατάλ αλλά δεν έχει μαγκιές και δράση του στυλ ντεντέκτιβ. Ούτε και χαρτομάντηλα, ελπίζω. Δεν θέλω να συγκινήσω κανέναν και το συναίσθημα που εμένα μου λείπει, ο καθένας το διαχειρίζεται όπως νομίζει.

Χωρίς ντροπή δηλώνω ότι η βάση της ιστορίας μου βρίσκεται στο -μέτριο αλλά με καταπληκτική φωτογραφία chiaroscuro - φιλμ House by the river, 1950 του -όχι μέτριου- Fritz Lang που την έχω διασκευάσει και περιπλέξει ανάλογα και την τοποθετώ σε κάποια φανταστική πόλη και κοινωνία με θάλασσα, όχι ποταμό, ας πούμε κάπου στην Κρήτη εκεί που έζησα 20 χρόνια. Το ...Βατέλι δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το Καστέλι Κισσάμου εκτός απ’ το ότι και τα δύο βρέχονται από θάλασσα και τα πρόσωπα του έργου δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με πραγματικά, εν ζωή ή όχι, κι οποιαδήποτε ομοιότητα με τέτοια είναι καθαρή σύμπτωση. Και για ν’ αποφύγω την σύγχυση, τα ονόματα δεν ακολουθούν την παραδοσιακή κατάληξη _άκης των Κρητικών. Άσε που στην Κρήτη δεν ευδοκιμούν σαρδέλες αλλά ούτε και κολιοί!
Και δεν είναι μονάχα αυτό! Οι τίτλοι των κεφαλαίων είναι τίτλοι κινηματογραφικών φιλμ Νουάρ και γι’ αυτό συνοδεύονται από μια χρονολογία, και τα έχω συνδέσει με λινκ σε κάποιο βιντεάκι YouTube για να πάρετε μια ιδέα. Η κεντρική ιδέα του πονήματος είναι μια απόδοση τιμών στα φιλμ/βιβλία Νουάρ με αγάπη κι απέραντο σεβασμό στο είδος και σ’ αυτούς που το υπηρέτησαν ή το υπηρετούν ακόμα. Το Νουάρ πάντα θα υπάρχει, όχι μόνο σαν κινηματογραφικό στυλ αλλά σαν Νουάρ διότι οι κοινωνικές αδικίες συνεχίζονται εσαεί κι η ανθρώπινη φύση είναι ατέλειωτα πολυσχιδής παρ’ όλες τις θεωρητικές αναλύσεις περισπούδαστων ψυχο-επιστημόνων στην μετά-Φρόιντ εποχή. Κι αν ο κόσμος θα ήταν ένα λάθος χωρίς μουσική (Νίτσε), θα ήταν πολύ βαρετός δίχως έγκλημα.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Βαγγέλης Δημητρόγλου
• Release date: Jul 1, 2021
• ISBN: 9781005482237

Βαγγέλης Δημητρόγλου

1953 Καισαριανή, Αθήνα, 2ο Δημοτικό Βενιζέλου, Γυμνάσιο (6ταξιο) Καισαριανής, ΑΣΟΕΕ, Τράπεζα, γάμος Μαριάννα, Χανιά-Κρήτη, fagotto και Les Vagabonds, διδυμα Οδυσσέας και Μελίνα το 98, Νοτιοδυτική Γαλλία 2003.Σήμερα, 2020, που τα δίδυμα τελειώνουν το Πανεπιστήμιο και δεν υπάρχουν άλλες υποχρεώσεις, μετ'α από τόσες πολλές μαλακίες που έκανα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και αφού ξέφυγα απ' τον διαβήτη... απλ'α περιμένω τους φίλους του, τους πιό θανατερούς για να ξεμπερδεύουμε. Μετά απο χρόνια μελέτης και αυτο-καλλιέργειας - κουλτούρα το λένε - η δική μου είναι σινεμά, βιβλίο και μουσική (στο σινεμά & μουσική πολύ μετριόφρονα, είμαι άπαιχτος), ένα πρωΪ την είδα συγγραφέας, σκατασταμούτραμου. Βιτριολικά βιπεράκια αστυνομικής πλοκής και φαντασίας σε Ιστορικό φόντο για να βγάλω όλη την οργή μου σε εκκλησία-εξουσία-δικαιοσύνη, χωρίς να μ' ενδιαφέρει διόλου η κριτική. Σε λίγο θα πεθάνω άλλωστε, γέρασα. Δεν μ'ενδιέφερε η κριτική όταν ήμουνα μικρός κι έκανα την μια μαλακία πίσω απ' την άλλη, τώρα θα νοιαστώ ; Μ'αρέσει, περνάω και την ώρα μου -χωρίς τσιγάρο και Τζακ Ντάνιελς λόγω διαβήτη, αστα να πάνε - και στην Αγγλική έκδοση πουλιώνται στο ΑΜΑΖΟΝ, για να κονομήσω στα γεράματα ! 1-3 Ευρο τον μήνα εισπράτω. Σε μορφή ΕΒΟΟΚ τα προσφέρω δωρεαν.... σχεδόν. Κριτικές και γαμοσταυρίδια ή εδώ η κατάμουτρα στο [e-mail] ανευ φόβου και πάθους.***Τα βιβλία μου μπορεί να ταξινομηθούν σε 4 κατηγορίες.1__ Ξεκίνησα με τα Βυζαντινά που αν κι η ιδέα ήταν ορίτζιναλ, η γραφή είναι αστεία και πρωτόλεια. Το δήλωσα άλλωστε, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ συγγραφέας αλλά ούτε και ψώνιο να το παίζω τάχα μου στα 68. Ήταν πολλά και τα μάζεψα σε δύο τριλογίες.2__ Με το ΦΑΓΓΟΤΟ ξεκίνησε ημι-αυτοβιογραφικό κι εξελίχτηκε σε Νουάρ στο Νησί, (Χανια-Κρήτη) με κάμποσες "περιπέτειες" στο σύνολο.3__Με το "Πορτραίτο" ξεκινάει η 3η περίοδος σε περιβάλλον ΝΔ Γαλλίας που κατοικοεδρεύω και ΜΟΝΟ στ' αγγλικά υπάρχει κι η "Γυναίκα του μηχανικού" που δεν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από μια συρραφή του ΦΑΓΓΟΤΟ + ΣΑΡΑΚΑΣ και δεν χρειάζεται κι άλλο Ελληνικό. (3 βιβλία). Απ' το "Πορτραίτο" κι έπειτα, λένε ότι βελτιώθηκα !4__Τα τελευταία (2) που είναι σε αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο χωρίς μάγκες ντεντέκτιβ και φάπες είναι μια προσπάθεια να γράψω 'λογοτεχνικό' Νουάρ επειδή μου είπαν ότι το κάθε τελευταίο μου είναι καλύτερο απ' το προηγούμενο αλλά παρόλο που αυτό δείχνει κάποιοα πρόοδο και βελτίωση, εξακολουθώ να φωνάζω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ.

Book preview

Το διάβασμα κάποιου βιβλίου, γι’ αφηγηματικό μυθιστόρημα μιλάω, όχι θεωρητική πραγματεία, είναι κατ’ αρχήν διασκέδαση, ευχαρίστηση κι αν τύχει … εκπαίδευση – αν κάποιος έχει την περιέργεια να μάθει κάτι επιπλέον. Με τα ηλεκτρονικά βιβλία ΕΒΟΟΚ αυτό γίνεται ευκολότερο με τα μπλε λινκ που σε πάνε αυτόματα εκεί που ίσως δεν γνωρίζεις. Αυτή είναι κι η δική μου «συνταγή» αν και δεν είμαι ούτε συγγραφές ούτε ψώνιο. Και λόγω ηλικίας, δύσκολα θα γίνω. Θεωρώ ανούσιο κι ίσως κοροϊδευτικό σε μια αφήγηση να υπάρχουν ατέλειωτες περιγραφές περιοχών, δρόμων, σπιτιών, καιρικών φαινομένων και τέτοια για να γεμίζουν σελίδες κι έχω κατηγορηθεί γι’ αυτό αλλά ούτε ρομαντικός είμαι ούτε παρλαπίπας. Γράφω ακριβώς όπως μιλάω κι από μικρός είμαι αθυρόστομος. Το μουνί το λένε μουνί κι όχι αιδοίο όπως και την μύτη και το μάτι όχι ρίνα κι οφθαλμό, μέρη του σώματος είναι κι αυτά.

Με «κατηγορούν» ότι γράφω ένα βιβλίο τον μήνα!!! Κι ο Edgar Wallace κι ο Georges Simenon το έκαναν. Προσοχή! Δεν ξιπάζομαι να συγκριθώ μ’ αυτά τα τέρατα της αστυνομικής νουβέλας, το έχω δηλώσει άλλωστε, αλλά αυτοί δεν είχαν ούτε κομπιούτερ ούτε Word να τους διορθώνει τα λάθη κι ίσως όχι τον ίδιο ελεύθερο χρόνο που έχω εγώ. Δεν περίμενα το Κοβίντ 19 για ν’ εγκλειστώ, 10 χρόνια τώρα ζω αυτό-έγκλειστος αλλά δεν ζητώ τον οίκτο κανενός, μόνος μου το διάλεξα. Κι από ιδέες … άλλο τίποτα! Μια ματιά στα νέα να ρίξεις και να διαβάσεις λιγάκι Ιστορία χωρίς παρωπίδες … 95% πέφτεις πάνω σ’ έγκλημα (ματα). Πρόσθεσε στον ελεύθερο χρόνο και κάποια καλπάζουσα φαντασία και σπουδή του Νουάρ και να το. Όχι μήνα, βδομάδα παίρνει με 8άωρο γράψιμο.

Στα προηγούμενα βιβλία μου, η γλώσσα είναι μάτσο και μάγκικη γιατί έτσι πρέπει να είναι στο Νουάρ. Δεν το λέω εγώ, οι παλιοί μεγάλοι δάσκαλοι το λένε. Το εάν αυτό είναι πολιτικά ορθό μου είναι παντελώς αδιάφορο, αρκετά πια με τα … πολιτικώς ορθά. Ετούτο το τελευταίο είναι κάπως διαφορετικό. Δεν έχει σκληροτράχηλους ντεντέκτιβ κι αδίστακτους κακοποιούς, προς το κοινωνικό δράμα το πάει. Για να δούμε.

Η σχέση μου με το Νουάρ, σινεμά αρχικά κι ύστερα η λογοτεχνία άρχισε κάπως αργά αλλά έγινε πάθος. Κι αν η σχέση μου με το σινεμά άρχισε αρκετά νωρίς, οι εποχές «απαιτούσαν» στρατευμένο κινηματογράφο μηνύματα και συμβολισμούς – δεκαετία 70 – κι ο χώρος -Ελλάδα- δεν προσφέρονταν για φιλμ Νουάρ τότε. Μας έφαγαν το Στούντιο, η Αλκυονίδα κι η Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Τα μυστήρια αστυνομικά θρίλερ πάντα μου άρεσαν κι από εκεί πέρασα στα Νουάρ που τα … ξεφτίλισα. Λίγα δεν έχω δει και δεν έχω διαβάσει κι αυτό επειδή δεν τα ξέρω. Όποιος όμως μου σφυρίξει κάποιο, αμέσως σπεύδω να το δω/διαβάσω.

Για τα Νουάρ έχω γράψει αρκετά σε μπλογκ που τα διάβασαν μάλλον λίγοι αλλά δεν θα τα ξαναγράψω. Εδώ είναι για όποιον ενδιαφέρεται, τα πρώτα τουλάχιστον διότι αργότερα τα έφαγε ο Κοβίντ κι η μαρμάγκα … κι εδώ, που το εγκατέλειψα από έλλειψη αναγνωστών. Κι εντάξει, για να περνάω την ώρα μου γράφω μυθιστορήματα και δεν προσδοκώ σε αναγνώστες και χρήμα ή δόξα αλλά όταν γράφω ¨εκπαιδευτικά¨, ελπίζω/προσδοκώ σε αναγνώστες, δεν τα γράφω για μένα! Εγώ τα ξέρω.

Το Νουάρ επιγραμματικά είναι μελόδραμα χαρακτήρων και σπουδή της ανθρώπινης φύσης που συνδέεται με το ΕΓΚΛΗΜΑ. Δεν είναι αμιγώς Αστυνομική περιπέτεια, οι μπάτσοι κι οι Ιδιωτικοί ντέντεκτιβ είναι το αλατοπίπερο. Κι εδώ, θα ξεφύγω απ’ τους συνηθισμένους σκληροτράχηλους σεξιστές και μπεκρούλιακες ντεντέκτιβ, Βυζαντινούς, Κρητικούς ή Γάλλους και θα γράψω ένα μυθιστόρημα – μύθος + Ιστόρημα – χαρακτήρων κι ανθρώπινων σχέσεων με πόνο. Υπάρχει κι έγκλημα φυσικά όπως υπάρχουν και φαμ-φατάλ αλλά δεν έχει μαγκιές και δράση του στυλ ντεντέκτιβ. Ούτε και χαρτομάντηλα, ελπίζω. Δεν θέλω να συγκινήσω κανέναν και το συναίσθημα που εμένα μου λείπει, ο καθένας το διαχειρίζεται όπως νομίζει.

Το έγκλημα παραμένει κατακριτέο και ειδεχθές, το Νουάρ δεν το ωραιοποιεί. Πατάει επάνω του, το χρησιμοποιεί σαν όχημα για να κριτικάρει και να στιγματίσει κοινωνικά φαινόμενα και αδικίες ακόμα κι αν μερικές φορές φτάνουμε να πούμε «Καλά του(της) έκανε!». Επειδή οι ‘κακοί’ του Νουάρ δεν είναι πάντα οι εγκληματίες. Πριν εμφανιστεί το Νουάρ, όπως εμφανίστηκε ειδικά στην Αμερική με τους αυτοεξόριστους δημιουργούς απ’ την Ευρώπη, δεν μίλαγε κανένας για διεφθαρμένους μπάτσους, εγκληματίες μεγιστάνες του τύπου ή απλά μεγιστάνες πλούσιους, βιομήχανους κ.ά. (άσπρα κολλάρα, οι άλλοι, η πλέμπα κι απόκληροι ήταν τα μπλε κολλάρα) κι ακόμα και στα γουέστερν, οι γυναίκες ήταν οι καλές νοικοκυρές και μανάδες και όχι ‘μοιραίες-φατάλ’ και δηλητηριώδεις. Το Νουάρ τα καθιέρωσε αυτά στα τέλη του 40 κι έκανε μπουμ το 50. Αυτός είναι ίσως κι ο λόγος που τα καθαρά γκανγκστερικά του στυλ Αλ Καπόνε και τέτοια ΔΕΝ θεωρούνται Νουάρ ακόμα κι αν μερικά, στιλιστικά ακολουθούν το chiaroscuro με τους φωτισμούς και τις σκιές.

Χωρίς ντροπή δηλώνω ότι η βάση της ιστορίας μου βρίσκεται στο -μέτριο αλλά με καταπληκτική φωτογραφία chiaroscuro - φιλμ House by the river, 1950 του -όχι μέτριου- Fritz Lang που την έχω διασκευάσει και περιπλέξει ανάλογα και την τοποθετώ σε κάποια φανταστική πόλη και κοινωνία με θάλασσα, όχι ποταμό, ας πούμε κάπου στην Κρήτη εκεί που έζησα 20 χρόνια. Το …Βατέλι δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το Καστέλι Κισσάμου εκτός απ’ το ότι και τα δύο βρέχονται από θάλασσα και τα πρόσωπα του έργου δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με πραγματικά, εν ζωή ή όχι, κι οποιαδήποτε ομοιότητα με τέτοια είναι καθαρή σύμπτωση. Και για ν’ αποφύγω την σύγχυση, τα ονόματα δεν ακολουθούν την παραδοσιακή κατάληξη _άκης των Κρητικών. Άσε που στην Κρήτη δεν ευδοκιμούν σαρδέλες αλλά ούτε και κολιοί!

Και δεν είναι μονάχα αυτό! Οι τίτλοι των κεφαλαίων είναι τίτλοι κινηματογραφικών φιλμ Νουάρ και γι’ αυτό συνοδεύονται από μια χρονολογία, και τα έχω συνδέσει με λινκ σε κάποιο βιντεάκι YouTube για να πάρετε μια ιδέα. Η κεντρική ιδέα του πονήματος είναι μια απόδοση τιμών στα φιλμ/βιβλία Νουάρ με αγάπη κι απέραντο σεβασμό στο είδος και σ’ αυτούς που το υπηρέτησαν ή το υπηρετούν ακόμα. Το Νουάρ πάντα θα υπάρχει, όχι μόνο σαν κινηματογραφικό στυλ αλλά σαν Νουάρ διότι οι κοινωνικές αδικίες συνεχίζονται εσαεί κι η ανθρώπινη φύση είναι ατέλειωτα πολυσχιδής παρ’ όλες τις θεωρητικές αναλύσεις περισπούδαστων ψυχο-επιστημόνων στην μετά-Φρόιντ εποχή. Κι αν ο κόσμος θα ήταν ένα λάθος χωρίς μουσική (Νίτσε), θα ήταν πολύ βαρετός δίχως έγκλημα.

** Για τους «ψαγμένους» με τα φιλμ στο Ιντερνέτ, υπάρχει το «ok.ru", ένα σάιτ στρίμινγκ δωρεάν που τα έχει ΟΛΑ. Αν βάλετε σε μηχανή αναζήτησης το τίτλο του φιλμ και την χρονολογία του και κατόπιν μετά από ένα κόμμα το ok.ru, τα ‘συντρόφια’ δεν θα σας απογοητεύσουν ακόμα και για φιλμ του 60-70!!!!! Και στο YouTube υπάρχουν πολλά, τα 70 χρόνια των δικαιωμάτων έχουν περάσει για τα περισσότερα αλλά στα «συντρόφια» τα βρίσκεις ΟΛΑ και σε καλύτερη ποιότητα εικόνας. Εδώ η διαφορά για το ίδιο φιλμ που αποτέλεσε έμπνευση και το έδωσα πριν στο YouTube.

Ένας άλλος … νεωτερισμός αποτελεί μεγάλη δοκιμασία. Κι αυτό επειδή δεν είμαι συγγραφέας-λογοτέχνης να ψάχνω με τις ώρες όμορφες λέξεις και συμπαγείς προτάσεις για να γράψω κάποιο κείμενο. Γράφω όπως μου κατεβαίνει στην γκλάβα μου κι αποφεύγω ατέλειωτες αιματηρές φρικαλεότητες, η φαντασία μου δεν είναι ΤΟΣΟ νοσηρή. (κάποιος χρειάζεται να έχει δυνατό στομάχι για να διαβάσει πως ο Χάνιμπαλ Λέκτορ τρώει απολαυστικά έναν ανθρώπινο εγκέφαλο κάποιου που είναι ακόμη ζωντανός ! Κι αυτό πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα,