Ο Τούρκος

By Βαγγέλης Δημητρόγλου

Κοινωνικό κατάμαυρο μυθιστόρημα με πολύ λίγο Ισιντόρ Ντυκάς Ιδιωτικός Ντεντέκτιβ. Το κερασάκι στην τούρτα, λίγο χιούμορ για να ‘σπάσει ́ την μαυρίλα του μύθου/δράματος.
Ο Τούρκος της ιστορίας δεν έχει τίποτα το εθνικιστικό. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι Έλληνας, Βορειοαφρικανός ή Ασιάτης οικονομικός μετανάστης σε ‘πολιτισμένη’ Ευρωπαϊκή χώρα. Η ιστορία είναι γνωστή, μπορεί κι όχι σε όλους. Γι’ αυτό ... μετά το τέλος του 2ου ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΥ και τ’ αποκαΐδια που άφησε πίσω του, οι «30 δοξασμένες» (30 χρόνια, 1945-1975) πέρασαν στην περίοδο ανασυγκρότησης κι ανάπτυξης που θα ήταν ακόμα μηδενική εάν δεν έφερναν ξένους μετανάστες – εργατικό δυναμικό από χώρες που πεινούσαν. Κι αφού αναπτύχθηκαν κάργα στα επόμενα 50 χρόνια, τώρα δεν τους θέλουν και τους ‘πνίγουν’. Κι η πρώτη γενιά μεταναστών που τις ανέπτυξαν, μετά την ανάπτυξη πέρασε στην ανεργία με τρομακτικό αντίκτυπο και περιθωριοποίηση για τις επόμενες γενιές μεταναστών που όμως είχαν γεννηθεί εκεί και είχαν πολιτογραφεί Ευρωπαίοι. Κι ήταν αυτές, οι επόμενες γενιές Ευρωπαίων με ρίζες ‘απολίτιστων’ χωρών που τους κάθισαν στο στομάχι και τους κάθονται μέχρι σήμερα χαρακτηρίζοντάς τους βάρβαρους κι απολίτιστους. Χωρίς δουλειές κι εκπαίδευση δεν έχουν άλλη διέξοδο απ’ την παρανομία και την εξέγερση που συχνά αποκαλούν τρομοκρατία προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τ’ αδικαιολόγητα και να ξεπλύνουν την δική τους ευθύνη. Οι ίδιοι τους κάλεσαν για την 30ετή ανασυγκρότηση μετά τον πόλεμο είτε διότι δεν ήταν αρκετοί είτε διότι ήταν τεμπέληδες για να τα καταφέρουν μόνοι τους. Ας μην το συνεχίσω, η ιστορία είναι γνωστή.
Ένας τέτοιος γόνος δεύτερης γενιά είναι κι ο τραγικός ήρωάς μας που περνάει από 40 κύματα μέχρι την εξαθλίωσή του κι η συμμετοχή του δαιμόνιου ντέντεκτιβ Ισιντόρ Ντυκάς και του αμίμητου Κινέζου φίλου του είναι ελάχιστη στην δράση του μύθου και γι’ αυτό δεν αποτελεί μέρος της Σειράς Ιδιωτικός Ερευνητής.
Σε χώρα που οι ‘σκούροι’ περιθωριακοί απόγονοι μεταναστών είναι για φτύσιμο, ο ήρωάς μας γεννήθηκε ομορφόπαιδο κι εραστής. Και το πλήρωσε. Εάν είχε γεννηθεί άσχημος μπορεί και να την σκαπούλαρε, ποιος ξέρει. Παρόλα αυτά, δεν παύει να είναι μυθιστόρημα φαντασίας και όποια ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις που περιγράφονται είναι εντελώς συμπτωματική. Και το τονίζω αποποιούμενος κάθε ευθύνης πατώντας πάνω στην ελευθερία της έκφρασης. Στα γεράματα διαβητικός και χωρίς προστάτη με τα παρελκόμενά του και δίαιτες, ατσιγαρίες και περιπάτους στα δάση, είναι η μοναδική μου έξοδος. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ και ξερό ψωμί. Θα τα λέω όπως τα μιλάω για όποιον θέλει να τ’ ακούσει και σίγουρα όχι για να κονομήσω.
Το σύντομο χρονικό διάστημα ανάμεσα σε διαφορετικά έργα δεν αποτελεί έκπληξη. Στην 6μηνη και βάλε διάρκεια της ανάρρωσης, έγιναν πολλά πρόχειρα και τ’ αποτελειώνω σιγά-σιγά κι ένα-ένα χωρίς κάποια σειρά. Έτσι κι αλλιώς, είναι τσάμπα κι όποιος προλάβει την δωρεάν περίοδο έκδοσης. Μετά θα μπει μια εξωφρενική τιμή 1-2 Ευρουλάκια για να δικαιολογήσει το στατιστικό «ένα βιβλίο=ένα πακέτο τσιγάρα» απ’ τα συγγραφικά δικαιώματα.
Και το επόμενο μάλλον δεν θ’ αργήσει τώρα που άρχισα να έρχομαι στα ίσια μου. Γερνάω όμως κάθε μέρα κι ίσως περισσότερο απ’ τους άλλους.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Βαγγέλης Δημητρόγλου
• Release date: Jul 25, 2023
• ISBN: 9798215864531

Βαγγέλης Δημητρόγλου

1953 Καισαριανή, Αθήνα, 2ο Δημοτικό Βενιζέλου, Γυμνάσιο (6ταξιο) Καισαριανής, ΑΣΟΕΕ, Τράπεζα, γάμος Μαριάννα, Χανιά-Κρήτη, fagotto και Les Vagabonds, διδυμα Οδυσσέας και Μελίνα το 98, Νοτιοδυτική Γαλλία 2003.Σήμερα, 2020, που τα δίδυμα τελειώνουν το Πανεπιστήμιο και δεν υπάρχουν άλλες υποχρεώσεις, μετ'α από τόσες πολλές μαλακίες που έκανα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και αφού ξέφυγα απ' τον διαβήτη... απλ'α περιμένω τους φίλους του, τους πιό θανατερούς για να ξεμπερδεύουμε. Μετά απο χρόνια μελέτης και αυτο-καλλιέργειας - κουλτούρα το λένε - η δική μου είναι σινεμά, βιβλίο και μουσική (στο σινεμά & μουσική πολύ μετριόφρονα, είμαι άπαιχτος), ένα πρωΪ την είδα συγγραφέας, σκατασταμούτραμου. Βιτριολικά βιπεράκια αστυνομικής πλοκής και φαντασίας σε Ιστορικό φόντο για να βγάλω όλη την οργή μου σε εκκλησία-εξουσία-δικαιοσύνη, χωρίς να μ' ενδιαφέρει διόλου η κριτική. Σε λίγο θα πεθάνω άλλωστε, γέρασα. Δεν μ'ενδιέφερε η κριτική όταν ήμουνα μικρός κι έκανα την μια μαλακία πίσω απ' την άλλη, τώρα θα νοιαστώ ; Μ'αρέσει, περνάω και την ώρα μου -χωρίς τσιγάρο και Τζακ Ντάνιελς λόγω διαβήτη, αστα να πάνε - και στην Αγγλική έκδοση πουλιώνται στο ΑΜΑΖΟΝ, για να κονομήσω στα γεράματα ! 1-3 Ευρο τον μήνα εισπράτω. Σε μορφή ΕΒΟΟΚ τα προσφέρω δωρεαν.... σχεδόν. Κριτικές και γαμοσταυρίδια ή εδώ η κατάμουτρα στο [e-mail] ανευ φόβου και πάθους.***Τα βιβλία μου μπορεί να ταξινομηθούν σε 4 κατηγορίες.1__ Ξεκίνησα με τα Βυζαντινά που αν κι η ιδέα ήταν ορίτζιναλ, η γραφή είναι αστεία και πρωτόλεια. Το δήλωσα άλλωστε, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ συγγραφέας αλλά ούτε και ψώνιο να το παίζω τάχα μου στα 68. Ήταν πολλά και τα μάζεψα σε δύο τριλογίες.2__ Με το ΦΑΓΓΟΤΟ ξεκίνησε ημι-αυτοβιογραφικό κι εξελίχτηκε σε Νουάρ στο Νησί, (Χανια-Κρήτη) με κάμποσες "περιπέτειες" στο σύνολο.3__Με το "Πορτραίτο" ξεκινάει η 3η περίοδος σε περιβάλλον ΝΔ Γαλλίας που κατοικοεδρεύω και ΜΟΝΟ στ' αγγλικά υπάρχει κι η "Γυναίκα του μηχανικού" που δεν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από μια συρραφή του ΦΑΓΓΟΤΟ + ΣΑΡΑΚΑΣ και δεν χρειάζεται κι άλλο Ελληνικό. (3 βιβλία). Απ' το "Πορτραίτο" κι έπειτα, λένε ότι βελτιώθηκα !4__Τα τελευταία (2) που είναι σε αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο χωρίς μάγκες ντεντέκτιβ και φάπες είναι μια προσπάθεια να γράψω 'λογοτεχνικό' Νουάρ επειδή μου είπαν ότι το κάθε τελευταίο μου είναι καλύτερο απ' το προηγούμενο αλλά παρόλο που αυτό δείχνει κάποιοα πρόοδο και βελτίωση, εξακολουθώ να φωνάζω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ.

Book preview

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΓΛΟΥ

Ο ΤΟΥΡΚΟΣ

Μυθιστόρημα Νουάρ

ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ

Για τα δίδυμα, τους κληρονόμους μου, όπως όλα.

Και για μερικούς, όχι πολλούς, που με διαβάζουν. Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1.

2.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

1.

-Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, Φατμέ ! Είμαστε αδέρφια !!!!!!!!

-Κεμάλ, σε θέλω τόσο πολύ σαν τρελή. Κάθε βράδυ σ’ ονειρεύομαι και χαϊδεύομαι σαν μανιασμένη.

-Βρες κάποιον άλλο, Φατμέ, όχι τον αδερφό σου ! Αν το μάθει ο μπαμπάς θα μας σκοτώσει και τους δυο.

-Και γιατί να το μάθει ; Έλα σου λέω τώρα που λείπει στην δουλειά.

Είχε μείνει με τα εσώρουχα και ξεκούμπωνε το σουτιέν της μιλώντας. Ο Κεμάλ ήξερε ότι η αδελφή του ήταν μια πολύ όμορφη κοπέλα 17 χρονών αλλά όταν έβγαλε το σουτιέν της κι άρχισε να χαϊδεύει τα γεμάτα βυζιά της με τις σκούρες ρόγες που ήδη είχαν σηκώσει κεφάλι, κόντεψαν τα του πεταχτούν τα μάτια έξω ! Δευτερόλεπτα είχε προλάβει να την δει μια φορά απ’ την κλειδαρότρυπα στο ντους κι αυτό πίσω απ’ την κουρτίνα, και την κλοτσοπατινάδα του Αχμέτ που τον άρπαξε επί το έργο, δεν θα την ξέχναγε όσο ζούσε.

***

Ο Αχμέτ Καράγκογλου είχε έρθει στο Παρίσι το 1955 μέσω Γερμανίας μαζί με την γυναίκα του Ντάμλα και δυο μωρά, την νεογέννητη Φατίμα και τον 18μηνο Κεμάλ. Εμιγκρές σαν χιλιάδες άλλους δεν κατάφερε να στεριώσει στην Γερμανία κι αναζητώντας άλλη πατρίδα δέχτηκε την προσφορά του αδελφού του Μπουράκ που είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι κι είχε ανοίξει ένα μαγαζί κεμπάπ. Δούλεψε μαζί του μερικά χρόνια, έκανε το σκατό του παξιμάδι με πολλές στερήσεις για τον ίδιο και την οικογένειά του, μάζεψε μερικά λεφτά και με την βοήθεια της Τράπεζας κατάφερε ν’ αγοράσει ένα μισοερειπωμένο δίπατο στο Μπαρμπές όπου άνοιξε το δικό του κεμπαπτζίδικο κι από πάνω εγκατάστησε την οικογένειά του σ’ ένα στενό δυάρι που σιγά σιγά το έκανε βιώσιμο. Κι επάνω που είχε αρχίσει να βολεύεται του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. Η Ντάμλα η γυναίκα του και μάνα των παιδιών, μια πολύ όμορφη γυναίκα που ποτέ του δεν είχε καταλάβει τι του είχε βρει και τον παντρεύτηκε, τον παράτησε για να πάει να ζήσει με τον αδελφό του Μπουράκ που στο μεταξύ είχε πλουτίσει ανοίγοντας μια πετυχημένη πιτσαρία όχι μακριά απ’ το προηγούμενο κεμπαπτζίδικο. Επιβεβαιώθηκαν έτσι οι υποψίες του ότι ο αδελφός του πηδούσε την γυναίκα του όσο καιρό τους φιλοξενούσε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Ντάμλα για να κάνει την ζωή της μες τα πλούτη του Μπουράκ, παράτησε και τα δυο παιδιά της στην πλάτη του Αχμέτ ! Ο Κεμάλ τότε ήταν 10 χρονών κι η Φατμέ 8. Ο Αχμέτ μεγάλωσε τα παιδιά του μόνος του τρέφοντας απέραντο μίσος για τον αδελφό του και την άπιστη γυναίκα του που αμέσως σκέφτηκε να τους σκοτώσει και τους δυο, αλλά του πέρασε σκεπτόμενος τα παιδιά του που ήταν ακόμα πολύ μικρά.

Ο Κεμάλ περισσότερο κι η Φατμέ λιγότερο μεγάλωσαν στο κεπαμπτζίδικο βοηθώντας τον πατέρα τους γιατί με το σχολείο δεν τα πήγαν ποτέ καλά. Η Φατμέ ανέλαβε κι όλες τις ‘γυνακείες’ δουλειές του μικρού διαμερίσματος πάνω απ’ το μαγαζί. Ο Αχμέτ τα έβλεπε με καμάρι να μεγαλώνουν φροντίζοντας να μην τους λείψει τίποτα αλλά παράλληλα ήταν τραχύς κι αυταρχικός σαν πατέρας. Τα χαστούκια κι οι τσακωμοί ήταν σχεδόν καθημερινοί στο μικρό διαμέρισμά τους. Κι αυτό επειδή και τα δυο παιδιά του ήταν πανέμορφα. Ο Κεμάλ ήταν μελαχρινός, λεπτός και γυμνασμένος με δυο απίθανα γκριζογάλανα μάτια κι η Φατμέ ίδια η μάνα της με κατάμαυρα αμυγδαλωτά μάτια κι μαύρα στιλπνά μαλλιά που έπεφταν μακριά στην πλάτη της. Κι ο Αχμέτ, με φόβο μην του τα ξελογιάσουν, είχε επιβάλει στρατιωτική πειθαρχία και περιορισμούς με συχνά χρήση βίας. Αλλά βρίσκονταν στο Παρίσι κι όχι σε κάποιο χωριό στα βάθη της Τουρκίας κι ο Κεμάλ με την Φατμέ μεγάλωσαν σαν Γαλλάκια κι όχι σαν Τουρκάκια. Με ότι αυτό μπορεί και να σημαίνει

***

Η Φατμέ τρέμοντας τον πλησίασε κι άρχισε να του ξεκουμπώνει το πουκάμισο ψιθυρίζοντας

-Κεμάλ αδελφέ μου, είσαι όμορφος σαν αρχαίος Έλληνας θεός. Κι άρχισε να τον φιλάει στο στήθος του και στις ρόγες του που είχαν πεταχτεί έξω.

Ο Κεμάλ έλιωσε. Τι κι αν δεν ήταν παρθένος, οι πουτάνες δεν τον είχαν κάνει ποτέ να νοιώσει έτσι. Ξέχασε μονομιάς ότι ήταν αδελφή του και την πέταξε άγρια στο κρεβάτι βογκώντας από ηδονή. Η Φατμέ πόνεσε λίγο στην αρχή αλλά δεν τρομοκρατήθηκε όταν είδε το αίμα. της πέρασε αμέσως κι έγινε μια σεξουαλική τίγρη σαν κι αυτές που είχε δει στα περιοδικά. Κι οι δυο νεαροί ένωσαν τα σωματικά υγρά τους με πάθος, σχεδόν άγρια.

Ο γερο-Αχμέτ μπούκαρε στο δωμάτιο χωρίς να χτυπήσει την πόρτα. Και γιατί να την χτυπήσει, στο σπίτι του ήτανε. Βρήκε την κόρη του ολόγυμνη να βογκάει με πάθος σε καβαλερία ρουστικάνα πάνω στην κοιλιά του επίσης ολόγυμνου γιού του ξαπλωμένου ανάσκελα στο κρεβάτι με μια έκφραση απέραντης ηδονής στο πρόσωπό του.

-Σιχτίρ ορντάν, ούρλιαξε σαν πληγωμένο λιοντάρι.

Η Φατμέ έντρομη τράβηξε το σεντόνι μπροστά της για να κρύψει την γύμνια της και κόλλησε στην γωνία του δωματίου κοιτάζοντας με τρόμο τον πατέρα της. Εκείνος μ’ ένα πήδημα μπρος, άρπαξε τον Κεμάλ που δεν είχε τρομάξει λιγότερο απ’ τα μαλλιά και τον έσυρε στο πάτωμα χτυπώντας τον όπου εύρισκε. Με τον Κεμάλ αιμόφυρτο στο πάτωμα μισοαναίσθητο και την Φατμέ στην γωνία της να σφίγγει το σεντόνι έντρομη μπροστά στο στήθος της, ο Αχμέτ όρθιος με τα χέρια στην μέση έβγαλε την ετυμηγορία σαν αφέντης στο σπίτι του.

-Δεν είστε παιδιά μου εσείς. Είστε παιδιά της μάνας σας. Εσύ, βρωμιάρη, σε δέκα λεπτά θα έχεις εξαφανιστεί απ’ το σπίτι και δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μέχρι να πεθάνω κι εσένα, καβλωμένη πιτσιρίκα, θα σε δώσω στον Κερέμ τον χασάπη που σε ζήτησε χωρίς προίκα ευθύς αμέσως. Ντύσου για να μην σε πάω γυμνή.

-Πατέρα !!! φώναξε έντρομη η Φατμέ. Αυτός είναι 50 χρονών, χοντρός κι άσκημος.

-Αν ήθελες σταρ του σινεμά να μην το έκανες με τον αδελφό σου, κιουτσούκ φάγισε (πουτανάκι). Να δω αν θα σε πάρει χωρίς προίκα αλλά και διακορευμένη τώρα.

Ο Κεμάλ σέρνοντας στο πάτωμα βγήκε απ’ το δωμάτιο με τον πατέρα του από πίσω να τον μαστιγώνει με το λουρί της ζώνης