Γάμος Για τα Προσχήματα

By Dill Ferreira

Όταν ο πρώην σύζυγος της την απειλεί χρησιμοποιώντας τον γιο τους σε μια προσπάθεια να αποκαταστήσει τον αποτυχημένο γάμο τους, η Αμάντα αποφασίζει να πάρει άλλα μέτρα. Δεν ήταν στα σχέδιά της να ζήσει μια φάρσα, αλλά αναγκάστηκε. Η πρόθεση της Αμάντα ήταν να ξεφύγει από τον πρώην σύζυγό της και να επιστρέψει στην κανονική της ζωή με τον γιο της χωρίς ψευδαισθήσεις και μπελάδες, αλλά η καρδιά της αποφάσισε να ξυπνήσει, βάζοντάς την μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα: να κάνει τη σχέση με τον Αντόνιο αληθινή ή να αγνοήσει αυτό το νέο συναίσθημα μέχρι το τέλος της συμφωνίας;Τώρα ποιος θα την προστάτευε από αυτό το νέο συναίσθημα; Πώς να ξεφύγει από τα χέρια που είχε ανακαλύψει ότι ήθελε;Θα μπορούσε η Αμάντα να παραμείνει απρόσβλητη σε αυτόν τον τέλειο άντρα που τοσο καιρό θεωρούσε φίλο της;

• Language: Ελληνικά
• Publisher: BadPress
• Release date: Sep 7, 2023
• ISBN: 9781667426488

Book preview

ΓΑΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ

DILL FERREIRA

Κεφάλαιο Ι

– Δεν μπορώ να δεχτώ αυτού του είδους τη βοήθεια! – είπε η Αμάντα από μέσα της.

Πώς θα εξηγούσε στο μικρό της αγόρι και στην οικογένειά της ότι θα παντρευόταν τον Αντόνιο μόνο και μόνο για να καταστρέψει τις ελπίδες του Μπρένο να ξαναζήσουν μαζί; Το πεντάχρονο παιδί, παρά το γεγονός ότι έχει συνηθίσει την απουσία του πατέρα, δεν θα καταλάβαινε ποτέ μια τέτοια κατάσταση.

Τι πρέπει να κάνω; αναρωτήθηκε. Πρέπει να καταστρέψω κάθε πιθανότητα να επιστρέψω πίσω  στον Μπρένο. Δεν θα μπορούσα ποτέ ξανά να ζήσω μαζί με έναν άνθρωπο που δεν εμπιστεύομαι. Δεν θα το άντεχε ούτε για τον μικρό της γιο. Όχι μετά από όσα είχε δει η Αμάντα.

Βασανιστικές σκέψεις, που είχε ήδη ξεπεράσει, ήρθαν στο μυαλό της Αμάντα από τη μέρα που εκείνη και ο γιος της πήγαν στα πεθερικά της για να τους επισκεφτούν. Όταν έφτασαν, τα πεθερικά της δεν ήταν στο σπίτι, αλλά καθώς η Αμάντα είχε δει το αυτοκίνητο του συζύγου της στο πίσω γκαράζ, πίστεψε ότι ήταν εκεί. Τον αναζήτησαν στο σπίτι κάτω, αλλά δεν τον βρήκαν. Περίεργη για την εξαφάνιση του συζύγου της η Αμάντα ανέβηκε στον επάνω όροφο όπου βρίσκονταν τα δωμάτια. Όλα ήταν ήσυχα, αλλά έπρεπε να είναι εκεί–  ο Μπρένο σίγουρα δεν θα έβγαινε έξω αφήνοντας το αυτοκίνητό του ούτε καν στη γωνία.

Η Αμάντα πήγε στην κρεβατοκάμαρα ενός από τους ανύπαντρους αδελφούς του. Ίσως ο Μπρένο να ήταν με έναν από τους αδελφούς του, πράγμα όμως ασυνήθιστο–  γνώριζε τις διαφορές μεταξύ τους. Αφού επιβεβαίωσε ότι ο σύζυγός της δεν βρισκόταν σε κανένα από τα δωμάτια, πήγε στην κρεβατοκάμαρα όπου κοιμόταν όταν ήταν ελεύθερος. Όταν άνοιξε την πόρτα, η Αμάντα είδε τον σύζυγό της στο κρεβάτι να κάνει σεξ με μια άλλη γυναίκα. Η έκπληξη ήταν τέτοια που έπαθε σοκ για λίγα δευτερόλεπτα προσπαθώντας να αντιληφθεί την εικόνα μπροστά της. Δεν ήθελε να πιστέψει στα μάτια της–  ήταν οδυνηρό να βλέπει ότι ο άντρας στον οποίο είχε αφοσιωθεί και αγαπούσε την πρόδιδε ξεδιάντροπα μέσα στο σπίτι των γονιών του.

Δεν ήξερε αν αυτό που ένιωθε εκείνη τη στιγμή ήταν πόνος, θυμός ή λύπη για τα χρόνια της αφοσίωσης της. Το μόνο πράγμα για το οποίο ήταν σίγουρη ήταν ότι η ζωή της δεν θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια μετά από εκείνο το γεγονός. Βλέποντας τον Μπρένο να στέκεται μπροστά της χωρίς καμία έκφραση στο πρόσωπό του, θύμωσε ακόμα περισσότερο με τον κυνισμό του. Ο αχρείος συμπεριφερόταν σαν να μη συνέβαινε στην πραγματικότητα τίποτα. Αυτό που φαινόταν απολύτως φυσιολογικό στον ίδιο, σκότωνε την Αμάντα. Βλέποντάς τον να στέκεται εκεί με ασυγκίνητο ύφος, η Αμάντα έφυγε από το δωμάτιο χωρίς να κοιτάξει πίσω. Πήρε τον γιο της που έβλεπε τηλεόραση κάτω και έφυγε.

Στο γυρισμό προσπάθησε να είναι δυνατή, αλλά ένας οξύς πόνος την κυρίευσε. Ποτέ στη ζωή της δεν είχε θυμώσει τόσο πολύ με κάποιον και ήταν θυμωμένη με τον σύζυγό της και με τον εαυτό της που ήταν τόσο ανόητη και είχε πιστέψει στην αγάπη του Μπρένο. Από τον απροκάλυπτο τρόπο με τον οποίο την κοίταζε, ήταν προφανές ότι ο συγκεκριμένος άντρας ήταν πάντα έτσι. Δεν μπορούσε να παρατηρήσει ίχνος ενοχής στα μάτια του και αυτό την έκανε να συγκλονιστεί ακόμα περισσότερο. Τι είδους άνθρωπος καταστρέφει ολόκληρο το όνειρο μιας οικογένειας και δεν αισθάνεται ενοχές;

Τι είχε κάνει και της άξιζε να βιώνει κάτι τέτοιο; Αγχωμένη, η Αμάντα προσπάθησε να συγκεντρωθεί περισσότερο στο δρόμο. Δεν ήθελε να συμβεί άλλη μια τραγωδία στην οικογένειά της. Στο σπίτι έβαλε τον γιο της να δει το αγαπημένο του καρτούν στην τηλεόραση και πήγε στο δωμάτιό της προσπαθώντας να χωνέψει αυτό που είχε συμβεί.

– Πήγα τόσες πολλές φορές να τον ψάξω. –  Είπε με πικρία, καθώς θυμόταν την ταπείνωση που ένιωθε από την απόρριψη του συζύγου της.

Αρκετές φορές η Αμάντα αισθάνθηκε ότι ήταν κατώτερη του, καθώς ο Μπρένο δεν έδειχνε σχεδόν ποτέ ενδιαφέρον γι' αυτήν, εκτός αν αυτό μπορούσε να του αποφέρει κάποιο όφελος, πέρα από την τη σωματική ικανοποίηση. Ο πόνος που ένιωθε όταν ήξερε ότι την εξαπατούσαν την σκότωνε.

– Όχι σήμερα, αγάπη μου, είχα μια γεμάτη μέρα και είμαι πολύ κουρασμένος. –  Συνήθιζε να λέει με στοργή για να την πείσει. –  Θέλω να κοιμηθώ λίγο ακόμα. –  Η γεμάτη κατανόηση σύζυγος δεν τον ενοχλούσε πια πιστεύοντας πραγματικά ότι η κούραση του οφειλόταν στη δουλειά του.

Αλλά τώρα η Αμάντα ήξερε τον λόγο για την αδιαφορία του Μπρένο. Προτιμούσε να διασκεδάζει μακριά από το σπίτι με τις ερωμένες του, ενώ η Αμάντα τον περίμενε σαν καλό κορίτσι και ήταν πάντα πρόθυμη να είναι δίπλα του όταν τη χρειαζόταν. Οι επαγγελματικές συναντήσεις ήταν ένας άλλος τρόπος που έβρισκε ο κατεργάρης για να περνάει τον ελεύθερο χρόνο του με άλλες γυναίκες.

– Καλή μου, σήμερα θα έχω μια πολύωρη συνάντηση και δεν έχω ιδέα πότε θα γυρίσω σπίτι. Μην με περιμένεις για δείπνο –  θα πάμε όλοι μαζί σε ένα εστιατόριο και θα ξεκινήσουμε τη συνάντηση εκεί –  είχε πει για αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του γάμου τους.

Τι θα γινόταν ο γιος της και εκείνη; Η Αμάντα δεν ήθελε να το σκεφτεί αυτό τώρα. Αν έφευγε, ο φόβος θα την εμπόδιζε να πάρει την καλύτερη κατεύθυνση στη ζωή της–  θα άφηνε τον Μπρένο και αυτός ο αχρείος δεν θα την άγγιζε ποτέ ξανά. Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο από εκεί και πέρα. Ένιωθε σαν να πέθαινε, ως η στοργική και αφοσιωμένη σύζυγος που ποτέ δεν εκτίμησε και δεν φρόντισε όπως θα έπρεπε. Κοιτάζοντας την κορνίζα της φωτογραφίας στο κομοδίνο, η Αμάντα ένιωσε τη θλίψη να την κατακλύζει. Η οικογένειά της θα γινόταν μικρότερη από εκείνη την ημέρα και τίποτα δεν θα ήταν όπως ήταν πριν. Ούτε καν εκείνη.

Τώρα, λίγο καιρό αργότερα, εκείνος επιστρέφει επιμένοντας να τα ξαναβρούμε. Πώς θα μπορούσε να δεχτεί μια τέτοια πρόταση μετά από όλα όσα συνέβησαν εξαιτίας της τρέλας του; Όχι, δεν θα την δεχόταν, αλλά θα μπορούσε να ξεφύγει μια και καλή!; Πώς θα μπορούσε να ξεφορτωθεί τον πρώην σύζυγό της χωρίς να τον απομακρύνει από τον γιο του, αν και του έδινε τόσο λίγη σημασία, ήταν απλώς ο καρπός του. Υπήρχε ο δεσμός πατέρα και γιου που δεν μπορούσε να αγνοηθεί, σκέφτηκε.

– Δεν μπορώ να δεχτώ την πρόταση γάμου από έναν φίλο μόνο και μόνο για να ξεφορτωθώ τον Μπρένο. – είπε η Αμάντα στον Αντόνιο, τον καλύτερο της φίλο που ήταν πάντα δίπλα της και ήταν πολύ ήρεμος όταν παρουσιαζόταν προβλήματα, αλλά τώρα δεν φαινόταν να ενεργεί με τον ίδιο ορθολογισμό όπως πάντα, αφού έκανε μια τόσο τρελή πρόταση.

– Δεν θα είναι ένας πραγματικός γάμος Αμάντα. –  Είπε πιάνοντας τα χέρια της φίλης του και προσπαθώντας να την παρηγορήσει. –  Θα είμαστε μαζί μόνο για λόγους εμφάνισης, τίποτα περισσότερο από αυτό. Έτσι μπορείς να τον ξεφορτωθείς. –  Φαινόταν τόσο εύκολο να τον ακούει να μιλάει με τέτοια φαινομενική ηρεμία.

– Αντόνιο, δεν είμαστε σε ταινία ή σε μυθιστόρημα βιβλίου, καλέ μου. Αυτό το ενδεχόμενο είναι εντελώς τρελό. Ποτέ δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου να προσποιηθεί κάτι τέτοιο, κυρίως εξαιτίας ενός αμελητέου όντος όπως ο Μπρένο. Δεν μπορούμε να καταστρέψουμε τη ζωή μας γι' αυτόν. –  Ήταν σταθερή στην άποψη της.

– Γιατί νομίζεις ότι θα έβλαπτε τις ζωές μας; –  ρώτησε ο Αντόνιο προσπαθώντας να καλύψει τη θλίψη του.

– Δεν θα ήταν δίκαιο για σένα Αντόνιο! –  Αναφώνησε θεωρώντας το ενδεχόμενο εκτός συζήτησης. –  Φαντάσου να εμφανιστεί ξαφνικά η γυναίκα της ζωής σου και εσύ να βρίσκεσαι σε έναν ψεύτικο γάμο. Η μεγάλη σου ευκαιρία θα πάει χαμένη και δεν θα συγχωρούσα ποτέ τον εαυτό μου γι' αυτό. –  Είπε με ένα μείγμα θλίψης και ανησυχίας για τον καλό της φίλο. Εκείνος όμως ήταν αποφασισμένος να βοηθήσει την Αμάντα.

– Γιατί αυτή η ανόητη άρνηση; –  αναρωτήθηκε πλησιάζοντάς την και προκαλώντας της ένα ωραίο συναίσθημα προστασίας, στοργής και σεβασμού που πάντα της μετέδιδε ως φίλος.

– Αξίζεις ένα άτομο δίπλα σου που θα σου δώσει αγάπη, που δε θα προσποιείται –  συμπλήρωσε.

– Άφησε με να αποφασίσω τι είναι δίκαιο ή όχι για μένα, εντάξει; –  είπε ο Αντόνιο κοιτάζοντάς την στα μάτια. –  Δεν θέλω να σε βλέπω δυστυχισμένη όπως ήσουν όταν γνωριστήκαμε. Μου κόστισε πολλά για να καταφέρω να δω ένα χαμόγελο στο θλιμμένο σου πρόσωπο. –  Η Αμάντα κοίταξε τα μάτια του Αντόνιο με ανησυχία. Μη μπορώντας να αντέξει το βλέμμα της, απέστρεψε τα μάτια του από τα δικά της.

Αυτή η αντίδραση είχε ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη βεβαιότητα της Αμάντα ότι δεν έπρεπε να δεχτεί αυτή την τρελή πρόταση. Ο Αντόνιο δεν το ήθελε αυτό. Προσπαθούσε απλώς να βοηθήσει χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες που θα είχε αυτό στη ζωή του. Λίγο καιρό αργότερα θυμόταν ακόμα τα λόγια του φίλου της με κάποια λύπη, αλλά και με χαρά μόνο και μόνο που ήξερε ότι μπορούσε πάντα να βασίζεται σε εκείνον.

Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα δεν μπορούσε να φανταστεί άλλη λύση για να ξεφορτωθεί για πάντα τον πατέρα του παιδιού της. Ο Μπρένο είχε γίνει κολλιτσίδα και της τηλεφωνούσε κάθε μέρα, πάντα ευγενικός, κάτι που δεν συνέβαινε συχνά όταν ήταν παντρεμένοι. Η Αμάντα θυμόταν πόσο αυταρχικός, καταπιεστικός και κτητικός ήταν. Πώς και δεν είχε συνειδητοποιήσει ποτέ, όταν ήταν παντρεμένοι, αυτό που έβλεπε τώρα; Η Αμάντα ήξερε την απάντηση σε αυτό–  τον είχε ανεβάσει σε ένα βάθρο όπου τα ελαττώματά του δεν φαίνονταν. Είχε τυφλωθεί από έρωτα ή αφέλεια και ο πρώην σύζυγός της το είχε εκμεταλλευτεί.

Γι' αυτόν, η Αμάντα ήταν απλώς μια νοικοκυρά, η πάντα παρούσα σύζυγος όταν την θεωρούσε απαραίτητη, αυτό ακριβώς. Ήξερε, μετά τον χωρισμό, ότι μια σχέση σαν τη δική τους δεν μπορούσε να αναπτυχθεί. Ήταν δύο ξεχωριστά όντα, όχι δύο σε ένα, για εκείνον μόνο και τίποτα άλλο. Τώρα, αφού ανακάλυψε τις πολλές σχέσεις που είχε όσο ήταν παντρεμένοι, δεν είχε πια καμία αμφιβολία.

Ωστόσο, μέσα από όλη αυτή τη ζοφερή εμπειρία, είχε γεννηθεί ο μεγαλύτερος θησαυρός της, ο γιος της. Για τον γιο της, δεν ήθελε να ζήσει ξανά σε ένα ψεύτικο σπίτι. Ο μικρός δεν άξιζε να ζει σε ένα σπίτι που περιβάλλεται από ψέματα και πόνο. Δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό. Η Αμάντα κοίταξε αφηρημένα τη φωτογραφία του γιου της στο κομοδίνο της, όταν μια γνώριμη φωνή την έβγαλε από τις σκέψεις της.

– Καλημέρα! –  Με κόπο σήκωσε το κεφάλι της και χαμογέλασε αχνά.

– Γεια σου Μπρένο –  απάντησε ψυχρά. –  Τι σε φέρνει εδώ; –  ρώτησε η Αμάντα ξεκολλώντας το χαμόγελο που είχε καθώς σκεφτόταν τον γιο της.

– Θέλεις να φάμε μαζί αύριο; –  Την προσκάλεσε χαμογελώντας.

– Ποιος είναι ο λόγος αυτής της επιμονής Μπρένο; Έχω ξεκαθαρίσει εδώ και δύο εβδομάδες ότι δεν σκοπεύω να ενδώσω στη γοητεία σου. Η ιστορία μας έχει τελειώσει και πρέπει να το αποδεχτείς αυτό. –  Είπε ευγενικά.

– Είσαι πολύ σκληρή μαζί μου Αμάντα, όλοι είμαστε επιρρεπείς σε λάθη και αυτό που ζητάω είναι μια ευκαιρία να αποδείξω ότι έχω αλλάξει. Θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό.

– Αλλά απ' όσο γνωρίζω δεν έκανες λάθος μόνο εκείνη τη φορά. Είχες πολλές γυναίκες αγαπητέ μου. Αυτό διώχνει ήδη την πιθανότητα να πεις ότι ήσουν αδύναμος μια φορά και μετάνιωσες. Κάποιος δεν μετανιώνει αφού έχει κάνει λάθος τόσες πολλές φορές. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ποτέ δεν ένιωσες πραγματικά αυτό το ενοχλητικό συναίσθημα.

– Δεν μπορούν όλοι να αντιληφθούν ένα λάθος την πρώτη φορά που το κάνουν. –  Εκείνος απάντησε και η Αμάντα κοίταξε επίμονα τον άνδρα μπροστά της. Ο Μπρένο ήξερε πολύ καλά πώς να εξαπατά, κρίμα που η ίδια είχε πια ανοσία στα κόλπα του.

– Λυπάμαι Μπρένο –  απάντησε. –  Έχω ραντεβού. –  Αν και αμφέβαλλε ότι η πληροφορία αυτή θα τον ανάγκαζε να σταματήσει την επιμονή που έδειχνε, χρησιμοποίησε παρόλα αυτά αυτό το πρόσχημα.

– Ακύρωσε το. –  Είπε με το ίδιο χαμόγελο στο πρόσωπό του.

– Δυστυχώς δεν μπορώ να το κάνω αυτό. –  Η Αμάντα είχε αρχίσει να ενοχλείται από την αλαζονεία του άνδρα.

– Θέλω μόνο να σου μιλήσω Αμάντα. Είναι υπερβολικό να ζητάω κάτι τέτοιο από τη μητέρα του παιδιού μου; –  Είπε κάνοντας μια χειρονομία σαν να παρουσίαζε μια τραγωδία στη σκηνή.

– Περίμενε να επιστρέψει ο Λούκας και θα μιλήσουμε. Αυτός έχει μεγαλύτερη σημασία από όλους μας και έχει το δικαίωμα να είναι παρών. –  Είπε.

– Προσπαθείς να μου ξεφύγεις; –  Ρώτησε πλησιάζοντάς την και η Αμάντα μύρισε την ακριβή του κολώνια καθώς ήρθε κοντά της. –  Φοβάσαι μήπως ενδώσεις και ανακαλύψεις ότι με θέλεις ακόμα! –  Η Αμάντα τον παρακολουθούσε με τον αυταρχικό τόνο του, σαν να είχε πλήρη βεβαιότητα γι' αυτό που ισχυριζόταν.

– Γιατί να το κάνω αυτό; –  ρώτησε η Αμάντα κοιτάζοντας το πρόσωπό του. Ο Μπρένο ήταν μεγαλύτερος, αλλά είχε ακόμα τη γοητεία του.

Τα σημάδια από τα ξενύχτια ήταν εμφανή στο πρόσωπό του. Πιθανότατα είχε περάσει πολύ χρόνο σε πάρτι, κλαμπ και γυναίκες κατά τη διάρκεια της απουσίας του, χωρίς να δίνει κανένα λογαριασμό για το πού βρισκόταν. Παρόλο που ενοχλήθηκε όταν διαπίστωσε αυτό το γεγονός, η Αμάντα ήξερε επίσης ότι δεν ήταν ζήλια–  δεν είχε αυτό το συναίσθημα γι' αυτόν εδώ και πολύ καιρό. Η ενόχλησή της οφειλόταν στο γεγονός ότι είχε ξεχάσει τις ευθύνες του ως πατέρας.

– Δεν ξέρω σίγουρα γιατί το κάνεις αυτό, αλλά πρέπει να ξεπεράσουμε αυτή την κατάσταση, έχουμε ένα γιο και όλο αυτό δεν είναι καλό για εκείνον, απάντησε ο Μπρένο.

Ήταν ο Μπρένο που μιλούσε για το τι είναι καλό για το παιδί του; Σκέφτηκε. Αν δεν ξεστόμιζε ο ίδιος αυτά τα λόγια, ίσως να τα πίστευε.

– Για να είναι καλά ο γιος μας δεν χρειάζεται να δειπνήσουμε μαζί – του είπε επικριτικά η Αμάντα. Από τότε που επέστρεψε ο Μπρένο την προσκαλούσε για δείπνο και πάντα χρησιμοποιούσε τον γιο τους όταν καταλάβαινε ότι θα αρνιόταν. –  Επιπλέον, ο Λούκας έχει ήδη συνηθίσει τον χωρισμό, ο οποίος δεν έγινε χθες, όπως το κάνεις να ακούγεται, αλλά εδώ και πολύ καιρό. –  Η Αμάντα εξοργίστηκε από το γεγονός ότι ανησυχούσε για το παιδί μόνο τώρα που επέστρεψε και βρέθηκε μόνος του, χωρίς να τον περιμένει κανείς.

– Είσαι πολύ πικρόχολη Αμάντα. Πρέπει να μπεις στη θέση των ανθρώπων. –  Έμεινε τόσο έκπληκτη με αυτό το σχόλιο που έκανε μια γκριμάτσα. Εντάξει! –  Συνέχισε να έχει τα χέρια του μέσα στις τσέπες του παντελονιού του. –  Δεν θα επιμείνω, προς το παρόν. Πρέπει να πάρεις το χρόνο σου. – Είπε τελικά, κάνοντας την Αμάντα να αγνοήσει κάθε του λέξη, γιατί αμφέβαλλε ότι θα μπορούσε να είναι τόσο εύκολο. –  Ας κρατήσουμε επαφή και θέλω να ξέρεις ότι η μόνη μου επιθυμία είναι να έχω την οικογένειά μου πίσω όπως ήταν παλιά.

– Αυτό δεν θα ξανασυμβεί ποτέ, Μπρένο. Ένας σπασμένο γυαλί δεν ξανακολάει, όσο κι αν το επιθυμούμε. –  Το ήξερε καλά.

– Τα λέμε, αγαπημένη μου. –  Είπε παίρνοντας το χέρι της και δίνοντάς της ένα ελαφρύ φιλί πριν φύγει.

Η Αμάντα κοίταξε το πεσμένο χέρι της και αναρωτήθηκε πώς κάποιοι άνθρωποι μπορούσαν να αλλάξουν τη συμπεριφορά και τα λόγια τους υπέρ τους. Ο Μπρένο φαινόταν άλλος άνθρωπος, αν και συνέχιζε να συμπεριφέρεται με την ίδια παλιά αλαζονεία και αυτό το είχε παρατηρήσει μόνο μετά τον χωρισμό.

– Είσαι καλά Αμάντα; –  ρώτησε η βοηθός της που βρισκόταν στο διπλανό δωμάτιο

– Είμαι εντάξει Κάρολ, σε ευχαριστώ! –  Πλησιάζοντας, συνέχισε. – Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να απαλλαγώ από τις επιθέσεις του Μπρένο –  έχει ήδη αρχίσει να γίνεται αρκετά κουραστικό όλο αυτό –  εξήγησε με απεγνωσμένη έκφραση που έκανε την Κάρολ να ανησυχεί.

– Δέξου την πρόταση του Αντόνιο –  είπε η Κάρολ η οποία ήταν η