Καλύτερα και από ανάμνηση

By Dawn Brower

Μια νύχτα πάθους αφήνει την Μπελ Μπρέναν να νοσταλγεί τον κύριο Μυστηριώδη της...
Ένας μυστικός πράκτορας, ο Κάιν Ντέμπσεϊ, εγκαταλείπει τη γυναίκα που αγαπά για να την προστατεύσει. Μια υπόθεση στην οποία εργάζεται παίρνει την κακή τροπή και δεν του αφήνει άλλη επιλογή από το να επιστρέψει σε εκείνη για βοήθεια. Η Μπελ είναι το μόνο άτομο που μπορεί να εμπιστευτεί, ακόμα κι αν έχει κάθε δικαίωμα να είναι θυμωμένη μαζί του. 

Θα μπορέσουν να επιβιώσουν από τις απειλές που τους περιβάλλουν αρκετά ώστε να αναζωπυρώσουν το αυξανόμενο πάθος τους ή η επικίνδυνη ζωή του Κάιν θα τους καταστρέψει για πάντα;

• Language: Ελληνικά
• Publisher: MG Press
• Release date: Sep 11, 2023
• ISBN: 9781667462967

Book preview

ΚΑΛΥΤΕΡΑ

ΚΙ ΑΠΟ

ΑΝΑΜΝΗΣΗ

Το δεύτερο βιβλίο της σειράς Ξεκίνημα ξανά

Ντον Μπραουερ

Πρόκειται για ένα έργο μυθοπλασίας. Τα ονόματα, οι χαρακτήρες, οι τόποι και τα περιστατικά είναι προϊόντα της φαντασίας του συγγραφέα ή χρησιμοποιούνται φανταστικά και δεν πρέπει να εκλαμβάνονται ως πραγματικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικούς τόπους, οργανισμούς ή πρόσωπα, ζωντανά ή νεκρά, είναι εντελώς συμπτωματική.

Copyright © Dawn Brower 

Καλλιτέχνης εξωφύλλου Victoria Miller

Όλα τα δικαιώματα διατηρούνται. Κανένα μέρος αυτού του βιβλίου δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί ή να αναπαραχθεί ηλεκτρονικά ή έντυπα χωρίς γραπτή άδεια, εκτός από την περίπτωση σύντομων αποσπασμάτων που ενσωματώνονται σε κριτικές.

DB_Logo

Αναγνώριση

Ευχαριστώ όσους με βοήθησαν να τελειοποιήσω αυτό το βιβλίο. Ελίζαμπεθ και Κριστίνα, είστε οι νούμερο ένα δοκιμαστικές αναγνώστριες μου. Είστε και οι δύο οι καλύτερες.

Αφιέρωση

Στη ζωή μας βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πολλές επιλογές. Μια από τις καλύτερες επιλογές που έκανα ήταν να αρχίσω να γράφω. Το μόνο πράγμα που ξεπερνάει αυτό είναι τα δύο αγόρια μου. Λουκ και Νέιθαν σας αγαπώ τόσο πολύ και είστε πραγματικά η μεγαλύτερη ευλογία και το καλύτερο πράγμα που έχει έρθει στη ζωή μου.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η Μπελ πέρασε τα χέρια της πάνω από το μαύρο βραδινό φόρεμά της. Η αίθουσα του ξενοδοχείου, όπου γινόταν η φιλανθρωπική εκδήλωση ήταν διακοσμημένη με ιδιαίτερο στυλ. Μισούσε αυτές τις εκδηλώσεις, αλλά οι γονείς της επέμεναν πως πρέπει να παρευρίσκεται. Ο πατέρας της, ο Γουέντγουορθ Μπρέναν, ήταν Γερουσιαστής των Η.Π.Α. Είχε συνηθίσει να παρευρίσκεται σ’ αυτές τις ανιαρές εκδηλώσεις από μικρή ηλικία. Αυτό δε σήμαινε πως της άρεσαν κιόλας. Ούτε αυτή θα ήταν διαφορετική από τις άλλες.

Γεια σου, γλυκιά μου. Η μητέρα της, η Άντρια Μπρέναν, έσκυψε και τη φίλησε στο μάγουλο. Είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκεσαι εδώ απόψε. Σε κρατάει τόσο απασχολημένη η δουλειά που δεν μπορείς να μας επισκεφτείς;

Μόρφασε μπροστά στο συγκαταβατικά ύφος της μητέρας της. Η ‘Αντρια δεν ενέκρινε το επάγγελμα της κόρης της. Η Μπελ ήταν γιατρός στα επείγοντα του τοπικού νοσοκομείου στο Κάστλμπερι. Την κρατούσε απασχολημένη και της άρεσε η συνεχής έκρηξη αδρεναλίνης που της προκαλούσε. Δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό της να κάνει κάτι άλλο. Η μητέρα της δε, πίστευε ότι αυτή η δουλειά είναι κατώτερή της. Δεν είχε αντίρρηση στο να είναι γιατρός. Ήταν που δεν είχε έναν γιατρό με κύρος στην οικογένεια.  Η Μπελ είχε μια χαμηλόβαθμη θέση στο νοσοκομείο χωρίς καμία φιλοδοξία να ανέλθει επαγγελματικά. Μια άλλη ειδικότητα ίσως ήταν καλύτερη. Οτιδήποτε άλλο παρά γενική χειρουργός. Σύμφωνα με την μητέρα της, η ειδικότητά της ήταν άξεστη. Η κόρη της έπρεπε να ανέλθει επαγγελματικά και να τα καταφέρει καλύτερα. Άλλωστε, ως μέλος μιας από τις πιο σημαντικές οικογένειες, υπήρχαν προσδοκίες.

"Όλα είναι μια χαρά στην δουλειά και ναι, ήμουν απασχολημένη.¨ Η Μπελ έριξε μια μάτια στο δωμάτιο και εντόπισε έναν γοητευτικό άντρα να πίνει ένα ποτήρι σαμπάνια. Τα σγουρά μαύρα του μαλλιά κουλουριάζονταν σαγηνευτικά γύρω από τα αυτιά του και το βλέμμα του, την άφησε με κομμένη την ανάσα. Την κοιτούσε επίμονα, και αυτήν και τη μητέρα της. Τουλάχιστον έτσι φαινόταν. Μπορεί να έκανε και λάθος. Με μια γρήγορη μάτια εξέτασε τον χώρο γύρω της. Όχι, δεν υπήρχε κανένας άλλος κοντά της για να τον κοιτάει. Ποιος ήταν;

Με ακούς που σου μιλάω;, την ρώτησε η μητέρα της επιτακτικά.

Χμμμ;, είπε αφηρημένα. Ο άντρας αυτός την αποζητούσε σε ένα επίπεδο που δεν καταλάβαινε και δεν ήταν σίγουρη αν ήθελε να καταλάβει. Ίσως τελικά να έκανε αυτήν την βραδιά να αξίζει. Έπρεπε να συστηθεί αργότερα, αφού πρώτα φρόντιζε να μιλήσει στους γονείς της. Νομίζω θα πάω να χαιρετήσω τον πατέρα.

Αφού αγκάλιασε την μητέρα της, γύρισε τα τακούνια της να φύγει. Δεν ήθελε να δώσει καμία δικαιολογία στη μητέρα της να συνεχίσει να μιλάει. Τα είχε ξανακούσει όλα. Γιατί έπρεπε να ξανακούσει το παραλήρημά της; Αν πριν είχε παλιώσει, τώρα ήταν γελοίο. Την αγαπούσε την μητέρα της, αλλά αυτό δε σήμαινε ότι έπρεπε να ακολουθήσει την πορεία που είχε επιλέξει γι’ αυτήν. Επρόκειτο για τη ζωή της και θα την ζούσε όπως επέλεγε η ίδια, όχι όπως ήθελε η μητέρα της.

Η Μπελ, στάθηκε στο πλευρό του πατέρα της και περίμενε να τελειώσει την συζήτησή του. Γύρισε προς το μέρος της και χαμογέλασε. Δεν σε είδα να έρχεσαι. Είσαι πολλή ώρα εδώ;

Όχι. Μόλις έφτασα. Με τα χέρια της έδειξε το δωμάτιο. Είναι μεγάλη η προσέλευση. Ποιος είναι ο λόγος αυτή τη φορά;"

Ο πατέρας της απείχε περισσότερο απ’ όσο μπορούσε να απέχει κανείς από έναν διεφθαρμένο πολιτικό. Υποστήριζε πολλούς φιλελεύθερους σκοπούς, που εξωθούσαν τους συντηρητικούς στα άκρα. Ήταν υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος και της μείωσης του αποτυπώματος του άνθρακα αυτής της γενιάς. Αυτές οι ιδέες ήταν που τον κράτησαν στο αξίωμα και εξελίχθηκαν σε ό,τι  θεωρούσε απαραίτητο για τη διαφύλαξη της χώρας που αγαπούσε. Μερικές φορές αναρωτιόταν, τι έβλεπαν οι γονείς της ο ένας στον άλλον. Ήταν δυο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι.

Είναι για να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο σε μια σειρά από περιβαλλοντικές ανησυχίες. Υπάρχουν, επίσης, κάποια είδη προς εξαφάνιση στα πια θέλω να στρέψω την προσοχή.’’ Αν αρχίσω να μιλάω γι’ αυτό το θέμα, δε θα με κάνεις να το βουλώσω", συμπλήρωσε χαριτολογώντας.

Είσαι πολύ ενθουσιώδης. Δε βλέπω τίποτα κακό σε αυτό, του χαμογέλασε κι αυτή.

Ο πατέρας της ήταν καταπληκτικός, αλλά ποτέ δεν είχε αρκετό χρόνο για εκείνη. Οι ιδέες του τον κρατούσαν πάντα μακριά από την οικογένειά του. Σπάνια έβλεπε τους γονείς της όταν μεγάλωνε. Δεν είχε κακή παιδική ηλικία. Είχε όλα όσα ήθελε ή χρειαζόταν. Εκτός από την προσοχή των δυο ανθρώπων που την έφεραν στον κόσμο. Το είχε

––––––––

αποδεχτεί, ως επί το πλείστον. Είχαν καλές προθέσεις και την αγαπούσαν με τον δικό τους τρόπο. Μόνο αυτό είχε σημασία.

Με συγχωρείτε, Γερουσιαστή Μπρέναν, τους διέκοψε ένας άντρας. Κοίταξε γύρω του την αίθουσα με ανησυχία. Αναρωτιόμουν αν έχετε ένα λεπτό να μιλήσουμε ιδιαιτέρως.

Λυπάμαι, δεν είναι κατάλληλη η στιγμή, δήλωσε ο πατέρας της. Παρακαλώ κλείστε ένα ραντεβού και θα χαρώ να σας δεχτώ στο γραφείο μου.

Ο άντρας αναστέναξε γεμάτος αγανάκτηση και κούνησε το κεφάλι του. Το έχω ήδη προσπαθήσει αυτό. Η γραμματέας σας ανέφερε, ότι δεν έχετε άμεσα κάποιο κενό διαθέσιμο. Σας παρακαλώ κύριε, είναι σημαντικό.

Ο πατέρας της έγνεψε συγκαταβατικά και ασχολήθηκε μαζί του. Συγγνώμη γλυκιά μου, θα τα πούμε αργότερα.

Μην ανησυχείς , ξέρω να διασκεδάζω. Και πώς δηλαδή να μην ήξερε. Κάτι τέτοιο συνέβαινε συχνά. Ίσως έπρεπε