Ζακλίν: Πολυπόθητη Από έναν Βασιλιά: Ρομαντική Σειρά Βιβλίων: Βασιλιάδες και Βασίλισσες

By Sandra Kyle

Η ιστορία διαδραματίζεται στη Γαλλία του 17ου αιώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ' και περιστρέφεται γύρω από τη δυστυχισμένη παντρεμένη ηρωίδα Ζακλίν και τη σχέση της με τον βασιλιά Λουδοβίκο. Μακροχρόνια φίλη της μητέρας της βασίλισσας, η Ζακλίν υπήρξε το επίκεντρο ανέκφραστων και ανεκπλήρωτων πόθων του νεαρού βασιλιά. Όταν ο Λουδοβίκος κάνει γνωστές τις προθέσεις του, μπορεί το ειδύλλιό τους να ανθίσει;

• Language: Ελληνικά
• Publisher: BadPress
• Release date: Mar 9, 2022
• ISBN: 9781667428024

Book preview

Κεφάλαιο πρώτο

Σεπτέμβριος, 1658 ~ Ανάκτορο του Κεραμεικού ~ Παρίσι, Γαλλία

Δεν ήταν ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να βρει κάποιος εκεί τον βασιλιά της Γαλλίας.

Κι όμως, ήταν εκεί, ρίχνοντας άλλη μια ματιά από το παράθυρο της βιβλιοθήκης. Από την πλεονεκτική του θέση, την εντόπισε, να συζητάει με τη μητέρα του. Χαμογέλασε, βλέποντάς την να χαχανίζει σαν νεαρή ερωμένη της αυλής. Οι σκέψεις του περιπλανήθηκαν στην ολοφάνερη φλόγα που είχε βαθιά μέσα της και κατά καιρούς έσπαγε την ευγενική και αξιοσέβαστη συμπεριφορά που είχε κατακτήσει με τα χρόνια. Αναρωτήθηκε πώς θα ήταν να τη δει ολόκληρη.

Η καρδιά του είχε χτυπήσει δυνατά όταν την είχε εντοπίσει από προσωπική του κρεβατοκάμαρα νωρίτερα εκείνο το απόγευμα. Αποβιβάστηκε από την άμαξα μόνη της. Δεν υπήρχε κανένα ίχνος του συζύγου της, Μαρτίν. Η θέα των μεταξένιων καστανόξανθων μαλλιών της, προκάλεσε άμεση αναστάτωση μέσα του. Οι μπούκλες έπεφταν στο λαιμό της και συνέχιζαν προκλητικά στο μπούστο της. Τα καστανά της μάτια αντανακλούσαν σαράντα χρόνια ζωής. Μελετώντας την σιωπηλά και αθόρυβα, υπολόγισε ότι η κορμοστασιά της -που κάποτε τον ξεπερνούσε σε ύψος όταν ήταν παιδί - θα ήταν τώρα μικροσκοπική δίπλα του.

Μεγαλειότατε. Ο συνοδός είχε σκοντάψει πάνω στον βασιλιά που κοιτούσε κρυφά από το παράθυρο.

Έκλεισε την κουρτίνα με ένα δυνατό τράβηγμα και κοίταξε βλοσυρά τον υπήκοο του. Τι συμβαίνει;

Οι καλεσμένοι αρχίζουν να καταφθάνουν.

Ωραία. Κούνησε το χέρι του, βαριεστημένα και αδιάφορα.

Μήπως θέλετε να...;

Δεν χρειάζομαι τίποτα, Ετιέν. Θα κατέβω σύντομα. Πες τους να ετοιμαστούν.

Φυσικά, Μεγαλειότατε. Υποκλίθηκε και έφυγε.

Τα δάχτυλά του άνοιξαν ξανά την κουρτίνα και συνέχισε να την παρακολουθεί.

*

Το μενουέτο καλωσόρισε τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ στο χορό. Κύματα υπηκόων της αυλής υποκλίθηκαν μπροστά του.

Τα μάτια του έψαξαν το πλήθος, και αναρωτήθηκε πού μπορεί να βρισκόταν η μητέρα του. Δεν ήταν στο θρόνο της. Όπου κι αν βρισκόταν η μητέρα του, ήταν σίγουρα κοντά. Διέσχισε το πλήθος χωρίς να πει λέξη. Ο θρόνος τον υποδέχτηκε με άνεση, καθώς κάθισε κούνησε το χέρι του με μια θεατρική κίνηση. Συνεχίστε. Χαμογέλασε, αναγνωρίζοντας τους καλεσμένους του. Ένα ελαφρύ νεύμα και ο χορός συνεχίστηκε. Εκείνος παρακολουθούσε, προσπαθώντας να δώσει προσοχή.

Η μητέρα του, η Ανν, μπήκε μέσα. Η αυλή της έδειξε, ως βασίλισσα, τον ίδιο σεβασμό που είχε εισπράξει κι εκείνος. Σηκώθηκε για να πιάσει το χέρι της, φιλώντας το ελαφρά. Εκείνη κάθισε δίπλα του. Το στόμα του στέγνωσε καθώς κοίταξε να δει αν η φίλη της μητέρας του βρισκόταν στο πλήθος.

Μισώ τόσο πολύ αυτές τις εκδηλώσεις, Λουίς.

Χαμογέλασε. Αρκεί να κάνεις την εμφάνισή σου, μητέρα.

Το ξέρω.

Πού είναι η κυρία Τραβέρ;

Στο δωμάτιό της. Επέλεξε να παραλείψει τις νυχτερινές εκδηλώσεις.

Είναι καλά;

Κουρασμένη, από το ταξίδι.

Κούνησε το κεφάλι του.

Η Ανν έσκυψε και ψιθύρισε: Δεν θα σε πειράξει αν πάω κι εγώ σύντομα για ύπνο.

Καθόλου.

*

Περπάτησε στο διάδρομο. Η χρυσή του ενδυμασία έλαμπε κάθε φορά που περνούσε  μπροστά από κάποιο κηροπήγιο. Δεν είχε μπει στον κόπο να αλλάξει ρούχα για το κρεβάτι. Υπήρχε κάτι που έπρεπε να τακτοποιήσει πρώτα.

Δίστασε πριν χτυπήσει και έριξε μια ματιά στον εαυτό του σε έναν καθρέφτη που ήταν τοποθετημένος στον αλαβάστρινο μαρμάρινο τοίχο. Το χέρι του ταχτοποίησε μια τούφα από μακριά καστανά μαλλιά στη θέση της. Η ψηλή, αδύνατη φιγούρα που τον κοιτούσε πίσω του έμοιαζε αβέβαιη. Τα γαλάζια μάτια του στένεψαν περιφρονητικά για την εμφάνισή του και προσπάθησε να διώξει την αναποφασιστικότητα από τις σκέψεις του.

Υπέθεσε ότι θα κοιμόταν. Και αν ήταν ξύπνια, τι δικαιολογία θα μπορούσε να δώσει που την ενοχλούσε τόσο αργά το βράδυ; Μια απλή εκδήλωση ενδιαφέροντος για την ευημερία της θα απαγόρευε περαιτέρω ερωτήσεις. Για να ηρεμήσει το μυαλό του, έπρεπε να της μιλήσει πραγματικά πριν τελειώσει η νύχτα.

Ένα ελαφρύ χτύπημα. Τίποτα. Χτύπησε ξανά, με περισσότερη δύναμη. Περίμενε μερικά δευτερόλεπτα. Κούνησε το κεφάλι του. Ηττημένος, αποσύρθηκε.

Το κεφάλι του στράφηκε με ενθουσιασμό καθώς ακούστηκε η κλειδαριά που ξεκλείδωνε. Η δρύινη πόρτα άνοιξε.

Ναι; Τα μάτια της ήταν μισόκλειστα. Ένα ζεστό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό της. Μεγαλειότατε. Υποκλίθηκε ευγενικά. Τι ευχάριστη έκπληξη.

Λυπάμαι, Κυρία Τραβέρ. Σας ξύπνησα;

Τα δάχτυλά της πέρασαν από το μάγουλό της και κατέβηκαν στο πηγούνι της. Το βλέμμα του ακολούθησε το χέρι της καθώς περνούσε πάνω από το λαιμό της. Μια ζεστασιά απλώθηκε μέσα στο στομάχι του. Είχα σχεδόν αποκοιμηθεί, όταν άκουσα το χτύπημα. Αλλά δεν με ενοχλείτε. Μπορώ να ρωτήσω γιατί είχα την τύχη να δεχτώ προσωπική επίσκεψη από τον βασιλιά;

Πλησίασε και την αγκάλιασε με τα μάτια του. Αυτό που ένιωθε, αυτό που ένιωθε γι' αυτή τη γυναίκα εδώ και τόσο καιρό, δεν ήταν ένα απλό ενδιαφέρον. Στα δεκατρία του, είχε κοκκινίσει όταν τον είχε αγκαλιάσει με ευλάβεια. Ήταν ένοχος όταν έκλεψε ένα από τα γάντια της στα δεκατέσσερα, κρύβοντάς το κάτω από το μαξιλάρι του, ενώ κοιμόταν και ονειρευόταν εκείνη. Ένα φιλί στα δέκατα έκτα γενέθλιά του, του είχε χαρίσει ευχάριστες φαντασιώσεις για μήνες μετά. Χρόνια αργότερα και αμέτρητες εμπειρίες με μυριάδες γυναίκες, εξακολουθούσε να πιάνει τον εαυτό του να τη σκέφτεται. Αναρωτιόταν και ευχόταν. Αλλά τώρα ήταν εδώ.

"Ήθελα μόνο να δω πώς