Επικίνδυνες Καταστάσεις: Δεσμοί Αίματος Βιβλίο 3

By Amy Blankenship

Ο Στίβεν Γουάιλντερ είχε ερωτευτεί την ξελογιάστρα με το ρόπαλο...ήθελε να την κρατήσει δική του. Μόλις ανακάλυψε πως την ήθελε η μαφία, βρήκε την ευκαιρία που ήθελε για να την απαγάγει και να την κάνει ταίρι του...για δική της ασφάλεια, φυσικά.

Όλοι λένε πως στη ζωή υπάρχουν δυο μονοπάτια, αλλά για την Τζούελ Σκοτ και τα δυο φαινόταν επικίνδυνα. Το ένα οδηγούσε προς τον Άντονι, έναν ψυχοπαθή δολοφόνο λυκάνθρωπο ο οποίος ήταν επικεφαλής της μαφίας της πόλης και ο αρραβωνιαστικός της... χωρίς τη θέληση της. Το άλλο μονοπάτι οδηγούσε στον Στίβεν, ένα κούγκαρ τον οποίο είχε ρίξει αναίσθητο με το ρόπαλο της στην πρώτη τους συνάντηση. Εκείνος εκδικήθηκε, την απήγαγε και την έκανε ταίρι του. Ο Στίβεν Γουάιλντερ είχε ερωτευτεί την ξελογιάστρα με το ρόπαλο...ήθελε να την κρατήσει δική του. Μόλις ανακάλυψε πως την ήθελε η μαφία, βρήκε την ευκαιρία που ήθελε για να την απαγάγει και να την κάνει ταίρι του...για δική της ασφάλεια, φυσικά. Ο Άντονι Βαλάτσι είχε εμμονή με την Τζούελ από τότε που εκείνη ήταν ακόμη μικρό παιδί και έτσι, με τους νόμους της μαφίας, είχε τον έλεγχο της μελλοντικής νύφης του. Αν κάποιος νόμιζε πως μπορούσε να την πάρει από κοντά του έκανε λάθος...μοιραίο λάθος.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Tektime
• Release date: Aug 18, 2021
• ISBN: 9788835427339

Book preview

Κεφάλαιο 1

Η Ένβι τριγύριζε πέρα δώθε στο δωμάτιο της, πακετάροντας μερικά από τα πράγματα της στην μαύρη δερμάτινη βαλίτσα της. Σταμάτησε και κοίταξε έντονα τον αδελφό της όταν αντιλήφθηκε πως εκείνος έβγαζε τα πράγματα της από τη βαλίτσα κάθε φορά που αυτή γύριζε την πλάτη της για να πάρει περισσότερα. Της είχε γίνει στενός κορσές από την στιγμή που είχε επιστρέψει στο σπίτι και είχε αρχίσει να ενοχλείται από τη συμπεριφορά του.

'Σταμάτα πια,' είπε εκνευρισμένη η Ένβι καθώς άρπαξε μια στοίβα ρούχα από τα χέρια του και τα πέταξε ξανά μέσα στη βαλίτσα της. Τίναξε πίσω από τον ώμο της τα μακριά κόκκινα μαλλιά της και τον κοίταξε με έντονο προειδοποιητικό βλέμμα.

'Σοβαρά τώρα; Θα μετακομίσεις; Τον γνωρίζεις μόνο πόσο.... μια εβδομάδα; Είσαι σίγουρη ότι θέλεις πραγματικά να το κάνεις αυτό;' Ο Τσαντ τη ρωτούσε συνέχεια το ίδιο πράγμα.

'Η απάντηση είναι η ίδια Τσαντ,' τον ενημέρωσε η Ένβι με σταθερή φωνή και αναρωτήθηκε πόσες φορές έπρεπε να του το πει για να το καταλάβει. Τον κάρφωσε με το βλέμμα της, σα να ήταν ένα κακομαθημένο μικρό παιδί, και οι λέξεις της ακούστηκαν μια μια, αργά και σταθερά, 'Θέλω να μετακομίσω και να μείνω με τον Ντέβον, και αυτό πρόκειται να κάνω.'

'Πως μπορείς να είσαι σίγουρη ότι σε μια εβδομάδα ή σε ένα μήνα από τώρα δε θα βρει κάποια άλλη και δε θα σε παρατήσει;' Ο Τσαντ ακούστηκε απεγνωσμένος.

'Δε θα το κάνει.' Η Ένβι συνέχισε να πακετάρει, προσπαθώντας να μη σκέφτεται και να μην αισθάνεται πως εγκαταλείπει τον αδερφό της. 'Ήταν μεγάλος άντρας πια, και δόκιμος υπαστυνόμος, έλεος!

'Δε το ξέρεις σίγουρα αυτό. Θέλω να πω, ότι χορεύει σε εκείνο το κλαμπ ημίγυμνος κάθε βράδυ και εσύ θα είσαι πίσω από το μπαρ σερβίροντας ποτά σε ανώμαλους,' αναφώνησε ο Τσαντ έτοιμος να αρχίσει να τραβάει τα μαλλιά του. Αυτό που πραγματικά ήθελε να κάνει ήταν να βάλει της φωνές επειδή η αδελφή του ανακατευόταν σε κάτι τόσο επικίνδυνο...με κάποιον τόσο επικίνδυνο.

Η Ένβι σταμάτησε το πακετάρισμα και κοίταξε τον μοναδικό αδελφό της, τον οποίο αγαπούσε πάρα πολύ αλλά τώρα ήταν έτοιμη να τον πνίξει. 'Πρώτον, ναι το ξέρω σίγουρα. Δεύτερον, μπορεί να είναι ημίγυμνος, αλλά είναι πολύ ωραίος έτσι. Τρίτον, θα έχω την ευκαιρία να χορέψω και εγώ μαζί του μέσα στο κλουβί. Και τέταρτον', έσκυψε πιο μπροστά σαν να μοιραζόταν κάποιο ένοχο μυστικό, 'πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις σεξ.΄

Ο Τσάντ κοίταξε την αδελφή του με γουρλωμένα μάτια, 'Δε χρειάζεται να κάνω σεξ.' Άρχισε να γρυλίζει όταν η αδελφή του ανασήκωσε το φρύδι της και τον κοίταξε.

'Ναι, χρειάζεται.' Άνοιξε ένα συρτάρι με δύναμη και άρπαξε ένα μάτσο προκλητικά εσώρουχα.

΄Όχι δε χρειάζεται.' Ο Τσαντ έκλεισε με δύναμη τη βαλίτσα της πριν εκείνη κατορθώσει να βάλει τα εσώρουχα μέσα, και ευχόταν να ήταν όλα αυτά προετοιμασία για να περάσει μόνο ένα βράδυ και όχι παραπάνω.

'Ναι, χρειάζεται.' Η Ένβι κούνησε τα εσώρουχα μπροστά στα μούτρα του, για να δώσει έμφαση και να τον κάνει να καταλάβει τι εννοούσε.

΄Όχι δε χρειάζεται.' Της έσπρωξε το χέρι μακριά.

'Όχι δε χρειάζεται', είπε η εκείνη. Έσμιξε τα μάτια της εκνευρισμένη.

'Ναι χρειάζεται.' Ο Τσαντ έκανε μια παύση και πέταξε τα εσώρουχα της στον αέρα. 'ΓΑΜΩΤΟ!'

Ο Ντέβον βρισκόταν στο καθιστικό ακουμπώντας στον τοίχο με τα πόδια του σταυρωμένα και τα χέρια του μέσα στις τσέπες του τζιν του...προσπαθώντας να μη ξεσπάσει σε γέλια. Ο καυγάς τους, του θύμιζε τόσο πολύ τη δίκη του σχέση με τα αδέλφια του.

Μπορούσε να καταλάβει πως ο Τσαντ ενδιαφερόταν πολύ για την Ένβι, και ακριβώς γι’ αυτό, δεν ανακατεύτηκε στον καυγά τους. Ο Τσαντ έκανε το καλύτερο δυνατόν... τον μεγάλο αδελφό σε μια ατίθαση κοκκινομάλλα. Όχι, δε θα τους σταματούσε, αλλά περνούσε καλά και μόνο που τους παρακολουθούσε.

Ο Ντέβον ξέσπασε σε δυνατά γέλια και μετά προσπάθησε να το καλύψει με έναν ψεύτικο βήχα. Κάποιος χτύπησε την πόρτα και τα παγωμένα γαλανά του μάτια έσμιξαν με απορία για το ποιος στο διάολο επισκεπτόταν τα αδέλφια πριν το χάραμα.

'Ντέβον, μπορείς να ανοίξεις σε παρακαλώ;΄ Φώναξε ο Τσαντ από το δωμάτιο.

΄Φυσικά,΄ απάντησε ο Ντέβον, αποτραβήχτηκε από τον τοίχο και προχώρησε προς την εξώπορτα. Ανοίγοντας την πόρτα, αντίκρυσε το έκπληκτο πρόσωπο του Τρέβορ και χαμογέλασε σαρκαστικά. ΄Γεια σου Τρέβορ, καιρό έχω να σε δω.'

Όπως είχε υποσχεθεί, ο Τρέβορ είχε έρθει για να μιλήσει με τον Τσαντ για όσα είχε δει στην εκκλησία. Το τελευταίο πράγμα που περίμενε ήταν να του ανοίξει την πόρτα ο Ντέβον Σάντος. Μη μπορώντας να ελέγξει την αντίδραση του, ο Τρέβορ σήκωσε ασυναίσθητα το χέρι του και έριξε μπουνιά στη μύτη του τζάγκουαρ....δυνατά.

Ο Ντέβον παραπάτησε προς τα πίσω και σκούπισε το αίμα από τη μύτη του. Κοίταξε το αίμα στα χέρια του και όρμησε στον Τρέβορ, δείχνοντας τα δόντια του. Πριν ο Τρέβορ καταφέρει να κουνηθεί, ο Ντέβον τον έσπρωξε έξω από την πόρτα, στην μπροστινή αυλή.

Ρούχα άρχισαν να σκίζονται και να πέφτουν καθώς οι δυο άντρες μεταμορφώθηκαν σε ζώα. Ο Ντέβον έκανε κύκλους γύρω από την αρκούδα και ούρλιαξε δυνατά όπως τα τζάγκουαρ. Ο Τρέβορ έβγαλε έναν δυνατό βρυχηθμό και σηκώθηκε στα πίσω πόδια καθώς προσπαθούσε να αρπάξει το τζάγκουαρ που είχε κολλήσει πάνω στην πλάτη του.

Μέσα στο σπίτι, ο Τσαντ και η Ένβι άκουσαν το ουρλιαχτό του Τρέβορ και έτρεξαν στην εξώπορτα. Πάγωσαν όταν είδαν τον Ντέβον να παλεύει με μια τεράστια αρκούδα στην αυλή τους. Ο αστυνομικός ένιωσε αμέσως ευγνωμοσύνη που το σπίτι τους δεν ήταν κοντά στα υπόλοιπα και δεν είχαν γείτονες που θα μπορούσαν να τους δουν.

Ο Τσαντ, γύρισε τον νοητικό του διακόπτη, κλείνοντας όλα τα συναισθήματα του. Ήταν σαν κάτι να έκλεινε μέσα του και τον έκανε να νιώθει πάντα εντελώς ήρεμος και χωρίς συναισθήματα...ακόμη και στη μέση από πιστολίδια. Πιάνοντας τη θήκη από το όπλο του στο δεξί του μηρό, ο Τσαντ τράβηξε το πιστόλι και πυροβόλησε στον αέρα για να τους τραβήξει την προσοχή. Συνοφρυώθηκε όταν δεν του έδωσαν καμία σημασία και μετά ένιωσε μια μπουνιά στο δεξί του μπράτσο.

'Προειδοποίησε όταν είναι να χρησιμοποιήσεις αυτό το ρημάδι!' Η Ένβι φώναξε κρατώντας με το χέρι της το δεξί της αυτί ενοχλημένη από τον δυνατό ήχο.

Ο Ζάκαρι βγήκε από το αμάξι του με έναν βαθύ αναστεναγμό και κοίταξε τα δυο παιδιά που μαλώνανε. Για άλλη μια φορά, ο πιο ψύχραιμος έπρεπε να επέμβει. Γέλασε πονηρά για το αστείο που σκέφτηκε, γιατί κανείς δε θα χρησιμοποιούσε ποτέ τη λέξη 'ψύχραιμος' για να τον περιγράψει. Σηκώνοντας το χέρι του μπροστά του, έριξε ένα κύμα φωτιάς προς τους δυο αλλαζόμορφους, αναγκάζοντας τους να κάνουν πίσω όταν αυτό το ένα και μοναδικό κύμα φωτιάς ξεχύθηκε στην αυλή και τους χώρισε.

'Αν εσείς οι δυο δε θέλετε να καεί η γούνα σας, αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να αλλάξετε πάλι στην ανθρώπινη μορφή σας και να προσποιηθείτε πως έχετε λίγη κοινή λογική,' προειδοποίησε ο Ζάκαρι καθώς άλλη μια φλόγα άρχισε να βγαίνει από το τεντωμένο του χέρι. 'Θα συμπεριφερθείτε σαν ενήλικες ή σαν παιδάκια, γιατί δε μου κάνει καμία διαφορά εμένα.' Χαμογέλασε παγωμένα, καθώς η φωτιά στο χέρι του μεγάλωνε και έσκυψε προς το στόχο του.

Γνωρίζοντας πως ο Ζάκαρι θα το έκανε αυτό που έλεγε, ο Τρέβορ άλλαξε μορφή και κοίταξε έντονα απέναντι από τις φλόγες, τον αντίπαλο του. Και μόνο που κοιτούσε τον άντρα που του είχε κλέψει την Ένβι, η πίεση του ανέβαινε τόσο ψηλά που έπρεπε να κάνει προσπάθεια για να μείνει στην ανθρώπινη μορφή του.

Ο Ντέβον άλλαξε μορφή αλλά κράτησε αμυντική στάση γιατί δεν εμπιστευόταν τον Τρέβορ. Για μια στιγμή αφαιρέθηκε ακούγοντας τον Τσαντ να αναφωνεί 'Θεέ και Κύριε' και γρήγορα κοίταξε τα δυο αδέλφια. Βλέποντας την Ένβι να κοιτά με γουρλωμένα μάτια τον Τρέβορ...ο οποίος ήταν εντελώς γυμνός τώρα, ο Ντέβον γρύλισε θέλοντας η προσοχή της Ένβι να επιστρέψει εκεί που ανήκε...στον ίδιο.

Η Ένβι έτριψε το μέτωπο της τώρα που και οι δυο άντρες ήταν γυμνοί, ευτυχώς μόνο με μερικές μικρές πληγές πάνω τους. Ο Ντέβον της είχε δείξει πόσο γρήγορα μπορούσαν να επουλωθούν οι πληγές τους, έτσι γνώριζε πως δεν ήταν τίποτα σπουδαίο όλο αυτό. Η ματιά της ταξίδεψε πάνω στον Τρέβορ, σοκαρισμένη ακόμη που είχε σχέση με μια αρκούδα τόσο καιρό και δε το γνώριζε.

Ο Τρέβορ χαμογέλασε αυτάρεσκα με το γεγονός πως το γρύλισμα του Ντέβον ήταν ο ήχος της ξεκάθαρης ζήλειας... καλά να πάθει το τζάγκουαρ.

Ο Τσαντ ανοιγόκλεισε τα μάτια του και αναρωτήθηκε ποιος από τους δυο είχε ξεκινήσει τον καυγά. Ως ο πιο ήρεμος σε άσχημες καταστάσεις, πήρε μια βαθιά ανάσα, μετακινήθηκε από την πόρτα και στάθηκε μπροστά τους επιβλητικά. 'Αυτό είναι το σπίτι μου, και εγώ βάζω τους κανόνες. Η Ένβι θα μείνει μαζί μου, και όποιος είναι αλλαζόμορφος, φεύγει.' Προσπάθησε να κλείσει την πόρτα αλλά η Ένβι τον σταμάτησε.

'Όχι χωρίς το ταίρι μου,' γρύλισε ο Ντέβον προσπαθώντας να ξεφορτωθεί τις συνέπειες από την ηχώ που είχε στα αυτιά του. Διάολε, δεν ήξερα ότι ο Τρέβορ ήταν τόσο δυνατός. Δεν του καθόταν καλά όλο αυτό.

'Βάλε τα ρούχα σου,' είπε η Ένβι και έστρεψε το βλέμμα της προς τον Ζάκαρι όλο περιέργεια. Του έμοιαζε πολύ, εκείνος και ο Τρέβορ θα μπορούσαν να ήταν αδέλφια, το χρώμα τους ήταν τόσο παρόμοιο. Οι μόνες διαφορές που είχαν ήταν πως ο Ζάκαρι είχε κοντά μαλλιά και ήταν λίγο ψηλότερος. 'Εντάξει, εγώ ξέρω αυτοί τι είναι...αλλά εσύ τι είσαι;'

Ο Ζάκαρι έκανε μια υπόκλιση, ‘Μπορείς να με λες απλώς προστάτη,' χαμογέλασε καθώς οι φλόγες ξεπήδησαν από τα χέρια του.  'Προστάτης και των ανθρώπων και τον παραφυσικών πλασμάτων,' διόρθωσε τον εαυτό του και κοίταξε προς το μέρος του Τρέβορ. 'Δεν της είπες τίποτα;'

'Όχι δε μου είπε,΄ η Ένβι έριξε μια δολοφονική ματιά προς τον Τρέβορ, που του άξιζε, και έστρεψε την προσοχή της πίσω στον Ζάκαρι. 'Προστάτης; Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Είστε αδέλφια με τον Τρέβορ;' Δε μπορούσε να συγκρατηθεί, έπρεπε να ρωτήσει.

'Σημαίνει πως προστατεύουμε και τις δυο πλευρές,' απάντησε ο Τρέβορ και πρόσθεσε, 'Και όχι. Όσον αφορά την οικογένεια, εγώ δεν έχω.'

'Α, τώρα άρχισες την πολυλογία για τα προσωπικά σου,' μουρμούρισε η Ένβι.

'Προσπάθησα να σου πω,' της θύμισε ο Τρέβορ καθώς φορούσε ένα πρόχειρο παντελόνι που του είχε μόλις πετάξει ο Ζάκαρι. 'Δεν φταίω εγώ που δε με άκουσες.'

Το στόμα της Ένβι άνοιξε και ήταν έτοιμη να του την πει, αλλά σταμάτησε...μόλις θυμήθηκε πως την προηγούμενη νύχτα είχε όντως δει τον Τρέβορ. Της είχε πει πως είχε κάτι να κάνει με την C.I.A. αλλά εκείνη δεν τον πίστεψε. Τον είχε κοροϊδέψει μάλιστα πως προσπάθησε να της πουλήσει τέτοιο ψέμα για να τη ρίξει. Αλλά και πάλι, πως περίμενε εκείνη να τον πιστέψει όταν αυτός δούλευε σε κλαμπ χορεύοντας προκλητικά για άλλες γυναίκες;

Και η πλάκα ήταν πως...της είχε πει πως η δουλειά αυτή ήταν πρόσχημα για να καλύψει την πραγματική του δουλειά. Η Ένβι συνοφρυώθηκε γιατί είχε αρχίσει να την πιάνει πονοκέφαλος και αποφάσισε πως ο Τρέβορ ήταν μεγαλύτερος μαλάκας από ότι είχε θεωρήσει στην αρχή, που την ανάγκασε να σκεφτεί όλα αυτά.

Ο Τσαντ κοίταξε το τζάγκουαρ προτού μπει στο σπίτι. Βγήκε λίγα λεπτά αργότερα κρατώντας ένα τζιν και το πέταξε στον Ντέβον.

'Δε χρειάζομαι τη βοήθεια σου,' δήλωσε ο Ντέβον καθώς κούμπωνε το τζιν και αμέσως προχώρησε προς την Ένβι και την αγκάλιασε από τη μέση.

'Αλήθεια; Έσωσα την αδελφή σου ενώ εσύ ήσουν απασχολημένος με το να κλέβεις την κοπέλα μου.' είπε ο Τρέβορ πριν κοιτάξει με πάθος την Ένβι.

Η Ένβι σήκωσε τα μάτια της και κοίταξε βαθιά μέσα στα ασημί μάτια του Τρέβορ. Μπορούσε να δει τον πόνο μέσα τους και αυτό έκανε την καρδιά της να σκιρτήσει άβολα. Δεν τον μισούσε καθόλου. Στην πραγματικότητα, ακόμη αγαπούσε τον Τρέβορ...όχι όμως όπως αγαπούσε τον Ντέβον. Τα χείλη της μισάνοιξαν και προσπάθησε να εξηγήσει, αλλά ο Ντέβον την σταμάτησε.

'Γιατί ήρθες εδώ; Μας ακολούθησες;' Ρώτησε ο Ντέβον, και το γεγονός πως ο Τρέβορ συνέχισε να φέρνει την Ένβι σε δύσκολη θέση δε του άρεσε καθόλου. Εκείνη είχε κάνει την επιλογή της και ο Τρέβορ έπρεπε να το καταλάβει και να το αποδεχτεί πριν πληγωθεί.

'Στην πραγματικότητα, ήρθε για να δει εμένα,' είπε ο Τσαντ όσο πιο ήρεμα μπορούσε. Στράφηκε προς την αδελφή του, έβαλε το χέρι της μέσα στο δικό του και την τράβηξε απαλά ενώ κοιτούσε πίσω από τον ώμο του τον Ντέβον. 'Αν δε σας πειράζει, θα ήθελα ένα λεπτάκι να μιλήσω ιδιαιτέρως με την αδελφή μου.'

Αμέσως μόλις ο Ντέβον την άφησε να φύγει, ο Τσαντ την έσπρωξε μέσα στο σπίτι και έκλεισε την πόρτα. Έπρεπε να πιέσει τον εαυτό του για να μην κλειδώσει κιόλας. Μετά από όσα είχε δει στην αυλή όμως, σκέφτηκε πως και να κλείδωνε δε θα κατάφερνε τίποτα.

'Είσαι σίγουρη πως δε θέλεις να μείνεις εδώ για ακόμη μια νύχτα; Για να μην τρελαθώ τελείως;' Την παρακάλεσε, αν και ήξερε πως είχε ήδη χάσει το παιχνίδι εδώ και καιρό.

Η ΄Ενβι τύλιξε τα μπράτσα της γύρω από τον αδελφό της, τον αγκάλιασε γιατί ήξερε πόσο τη χρειαζόταν αυτή την αγκαλιά, έκανε ένα βήμα πίσω και τον κοίταξε. 'Δε μπορώ. Είδες τι έγινε απόψε στην εκκλησία. Όλοι σκορπίστηκαν από εδώ και από εκεί και ο Γουόρεν προσπαθεί να μας μαζέψει για να συναντηθούμε αύριο πρωί πρωί.'

Κοίταξε προς την πόρτα καθώς μια ακόμη σκέψη της ήρθε στο μυαλό. 'Και μάλλον, το να μείνω μαζί τους είναι πιθανότατα πιο ασφαλές για μένα αυτή τη στιγμή. Θα σου τηλεφωνήσω για να σου πω τι ώρα να έρθεις στη συνάντηση και αν θα γίνει στο ΄Χορό του Φεγγαριού' ή στο 'Φως της Νύχτας'. Θέλω να μου κάνεις μια χάρη. Φέρε τον Τρέβορ και το αγόρι φωτιά στη συνάντηση, γιατί αν ότι άκουσα είναι αλήθεια...θα χρειαστούμε όση περισσότερη βοήθεια μπορούμε.

'Βρικόλακες;' Ρώτησε ο Τσαντ, με ύφος αστυνομικού πάλι, καθώς έτριβε το πίσω μέρος του λαιμού του εκεί όπου οι τρίχες είχαν αποφασίσει να μείνουν για πάντα όρθιες από ανατριχίλα.

Η Ένβι έγνεψε καταφατικά, συνοφρυώθηκε και κούνησε το κεφάλι της, 'Βρικόλακες ναι, αλλά υπάρχει και άλλος δαίμονας ελεύθερος και...'

Ο Τσαντ την άρπαξε από τα μπράτσα, 'Δαίμονας; Κανείς δεν είπε τίποτα για δαίμονες!'

Η Ένβι πήρε μια βαθιά ανάσα και έγνεψε, ελπίζοντας πως αυτά που θα του έλεγε θα τον έκαναν να αισθανθεί καλύτερα, 'Ναι, δαίμονας. Τα καλά νέα είναι ότι έχουμε δυο αγγέλους με το μέρος μας.' Του χαμογέλασε αδύναμα ελπίζοντας πως εκείνος δε θα λιποθυμούσε.

'Αγγέλους;' Ο Τσαντ την άφησε και ακούμπησε στον τοίχο, 'Θεέ και Κύριε.'

'Έτσι ακριβώς,' έγνεψε η Ένβι παρακολουθώντας τον να περνάει τα δάχτυλα του μέσα από τα μαλλιά του προσπαθώντας να μη τα ξεριζώσει. 'Τώρα λοιπόν, ασχολήσου με τον Τρέβορ. Μπορείς να το κάνεις αυτό για μένα; Να φέρεις τον Τρέβορ και τον Ζάκαρι στη συνάντηση αύριο.' Δάγκωσε το κάτω χείλος της, δεν ήθελε να κάνει άλλη σκηνή. 'Και για να στο ανταποδώσω, δε θα πάρω τα πράγματα μου απόψε μαζί μου...αν αυτό σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.'

Ο Τσαντ έγνεψε καταφατικά και της χαμογέλασε. 'Σύμφωνοι.'

Άνοιξε την πόρτα για να βγουν έξω αλλά και οι δυο σταμάτησαν βλέποντας τον Ζάκαρι να στέκεται ανάμεσα από τους δυο άντρες με την φλεγόμενη παλάμη του στραμμένη και στους δυο.

'Ήρθε η ώρα να φύγουμε,' είπε η Ένβι και βγήκε βιαστικά αρπάζοντας το χέρι του Ντέβον και προχωρώντας προς το αμάξι του.

Ο Τρέβορ άρχισε να ακολουθεί αλλά ο Ζάκαρι τον σταμάτησε, ' για περίμενε εσύ εδώ μεγάλε εραστή. Πρέπει πρώτα να βγάλουμε άκρη με τον αδελφό της.'

'Πάμε μέσα και θα κάνω καφέ,' προσφέρθηκε ο Τσαντ, βγάζοντας έναν αναστεναγμό ευγνωμοσύνης όταν ο Τρέβορ άρχισε να προχωράει θυμωμένος προς το σπίτι, βηματίζοντας σαν να ήταν στρατιώτης. Έγνεψε καθώς ο Ζάκαρι ακολούθησε τον Τρέβορ μέσα, μετά έκλεισε την πόρτα και αναρωτήθηκε που στο διάολο είχε μπλέξει.

Μόλις έβαλε την καφετιέρα σε λειτουργία, ο Τσαντ στράφηκε προς τους δυο καλεσμένους του. Εκείνη τη στιγμή, είχε περισσότερες ερωτήσεις από ότι απαντήσεις και αυτό δε βοηθούσε την κατάσταση. 'Λοιπόν τι είναι όλα αυτά που είπε η Ένβι ότι υπάρχει ένας δαίμονας ελεύθερος; Επίσης μου είπε πως ο Γουόρεν έχει κανονίσει να τους μαζέψει όλους αύριο για κάποιου είδους συνάντηση για όσα έγιναν απόψε και θέλει να πάμε και εμείς οι τρεις οπωσδήποτε έστω και ακάλεστοι.'

Ο Τρέβορ δε μπορούσε να μη χαμογελάσει. Ώστε η Ένβι τον ήθελε στην όλη κατάσταση...ήθελε να τον κρατήσει κοντά. Δεν την αδικούσε. Ο Ντέβον δεν την προστάτευε και πολύ, δεν ένιωθε ασφαλής μαζί του. Γνωρίζοντας ότι τον χρειαζόταν, έκανε το θυμό του να ξεθωριάζει σιγά σιγά.

'Έτσι κι αλλιώς θα πηγαίναμε.' Κοίταξε προς το μέρος του Ζάκαρι ο οποίος έγνεψε σύμφωνος. Χαμογέλασε ξανά μόλις σκέφτηκε ότι θα ξαναέβλεπε την Ένβι σε μερικές ώρες. 'Μάλλον ήρθε η ώρα να σου πούμε τι συμβαίνει.'

Κατά βάθος δε του άρεσε καθόλου που χρησιμοποιούσε τη θέση του για να έρθει ξανά κοντά με την Ένβι. Επίσης γνώριζε καλά το πως θα φαινόταν σε όλους αυτό. Ο Ντέβον θα σκεφτόταν πως χρησιμοποιούσε την Ένβι για άλλη μια φορά αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Από την άλλη, τώρα χρησιμοποιούσε τον αδελφό της για είναι κοντά σε εκείνη και έκανε και τη δουλειά του ταυτόχρονα. Ο Ντέβον έπρεπε απλώς να καταλάβει και να μάθει πως όλα ήταν δίκαια στην αγάπη και στον πόλεμο...και ο καλύτερος αλλαζόμορφος ας νικούσε.

'Είμαι όλος αυτιά,' μουρμούρισε ο Τσαντ και σταύρωσε τα χέρια του πάνω στο στήθος του για να κάνει τον Τρέβορ να τον προσέξει και να του δώσει προσοχή. Δεν είχε σκεφτεί τον εαυτό του ποτέ ως κάποιον που είχε μεταφυσικό χάρισμα, αλλά εκείνη τη στιγμή μπορούσε άνετα να διαβάσει τις σκέψεις του Τρέβορ.

'Δε ξέρουμε πολλά για το δαίμονα, μόνο πως είναι παγιδευμένος μερικούς αιώνες εδώ. Η ύπαρξη του προηγείται χρονολογικά από όσα έχουμε καταχωρημένα στο σύστημα, αλλά ακόμη ψάχνουμε για στοιχεία,' άρχισε ο Ζάκαρι να λέει ελπίζοντας πως θα συνεχίσει ο Τρέβορ.

'Ώστε γνωρίζατε πως ένας δαίμονας ήταν φυλακισμένος κάτω από το νεκροταφείο για ποιος ξέρει πόσο καιρό και δεν κάνατε τίποτα γι’ αυτό; Απαίτησε να μάθει ο Τσαντ.

Ο Τρέβορ ανασήκωσε το φρύδι του και τον κοίταξε, ΄τι περίμενες δηλαδή να κάνουμε γι’ αυτό; Να τον αφήσουμε ελεύθερο; Ήταν παγιδευμένος εδώ και δεν γνωρίζαμε καν πως στο διάολο ένας έκπτωτος και ένας βρικόλακας μπόρεσαν να σπάσουν το ξόρκι που τον κρατούσε.'

'Έκπτωτος;' Ρώτησε ο Τσαντ. 'Εννοείς ένας από τους αγγέλους που μου ανέφερε η Ένβι;'

Ο Ζάκαρι έγνεψε καταφατικά, 'Ναι, γνωρίζουμε γι' αυτούς εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ξέρουμε ότι υπάρχουν κι άλλοι αλλά δε μπορούμε να τους βρούμε πουθενά και προφανώς οι δυο που ζουν στην πόλη δεν γνώριζαν την ύπαρξη ο ένας του άλλου, καθώς ήταν φυλακισμένοι μέσα στην σπηλιά, μέχρι που ο ένας κατέβηκε εκεί.'

'Επίσης γνωρίζουμε κάποιον που ξέρει πως να τα βγάλει πέρα με τους δαίμονες,' προσφέρθηκε ο Τρέβορ.  'Με λίγη τύχη, θα βρει άκρη μόλις την καλέσουμε να έρθει.'

'Δεν είναι αργά για να κάνεις πίσω,' είπε ο Ζάκαρι στον Τσαντ. 'Πες μας απλώς ότι δε θέλεις να πάρεις μέρος και θα σβήσουμε από τη μνήμη σου όσα συνέβησαν ως τώρα.'

Ο Τσαντ συνοφρυώθηκε και άρχισε να σερβίρει τον καφέ και στους τρεις τους. Είχε γίνει αστυνομικός γιατί ήθελε να κάνει τη διαφορά. Πολλές φορές όμως, ένιωθε πως δεν έκανε αρκετά. Υπήρχε πάντα ακόμη ένας έμπορος ναρκωτικών, ακόμη ένας φόνος, ακόμη μια παραβίαση...καμιά φορά σκεφτόταν πως δεν άξιζε τον κόπο όλο αυτό. Αλλά αυτό που έκαναν ο Τρέβορ και ο Ζάκαρι θα έκανε τη διαφορά, αυτό που πάντα ήθελε ο Τσαντ να επιτύχει.

Πίνοντας μια μεγάλη γουλιά από τον καφέ του, έβαλε το φλυτζάνι του στο τραπέζι και έγνεψε μια φορά. 'Είμαι μέσα.'

*****

Η Αντζέλικα αποφάσισε πως τα τηλέφωνα ήταν χειρότερα από τους δαίμονες όταν το δικό της άρχισε να χτυπά στις τρεις το πρωί. Βλέποντας ποιος την καλούσε, έσμιξε τα μάτια της θυμωμένη και άρπαξε το τηλέφωνο. Το άνοιξε, έσπρωξε τα σκούρα μαλλιά της πίσω και το έβαλε στο αυτί της.

'Αν δεν έχει έρθει η καταστροφή του κόσμου, αν δεν έχουν γίνει κόκκινες οι θάλασσες, αν δεν έχουν επιστρέψει οι επτά πληγές του Φαραώ, ή αν δεν είσαι ετοιμοθάνατος, καλύτερα να έχεις μια πολύ καλή εξήγηση για να με παίρνεις και να με ξυπνάς τέτοια ώρα,' μούγκρισε.

'Ωωω, έλα Μπου μου...είναι αυτός τρόπος να μιλάς στον Ζακούλη σου;'

Η Αντζέλικα του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα και ξάπλωσε πίσω στο μαξιλάρι της. Μόλις είχε αποκοιμηθεί, όταν το τηλέφωνο χτύπησε ξανά. Χωρίς να το κοιτάξει το έβαλε στο αυτί της και μίλησε πάλι.

'Θα σε πιάσω, Ζάκαρι,' μουρμούρισε. Και εσένα και το σκυλάκι σου.'

'Τι λες τώρα, μου έρχονται αναμνήσεις από τον Μάγο του Οζ,'είπε ο Ζάκαρι και η Αντζέλικα χαμογέλασε με τον τρόπο που της απάντησε, χαρούμενη που δεν μπορούσε να την δει.

'Τι θέλεις; Ανακάθισε στο κρεββάτι, σπρώχνοντας τα μαλλιά της από το πρόσωπο της.

'Έχουμε ένα σίχαμα ειδικά για σένα, που λέγεται Μίζερι,' είπε ο Ζάκαρι.

Η Αντζέλικα πήδηξε από το κρεββάτι και άναψε το φως. 'Πόσο μεγάλο;'

'Δεν είμαι σίγουρος αλλά εκτιμώ πάνω κάτω επίπεδο επτά.' Χαμογέλασε γνωρίζοντας πως αυτό θα της τραβούσε την προσοχή...και λάτρευε να τραβάει την προσοχή της Αντζέλικα.

Η Αντζέλικα πήγε στο καθιστικό και άνοιξε τον φορητό υπολογιστή της.  Πληκτρολόγησε μερικές λέξεις και συνοφρυώθηκε.

'Επίπεδο επτά; Είσαι σίγουρος;' Ρώτησε.  Οτιδήποτε πάνω από επίπεδο πέντε ήταν πολύ επικίνδυνο και φοβερά σπάνιο.

'Είναι μια πρώτη εκτίμηση,' απάντησε ο Ζάκαρι. 'Μπόρεσε να παγιδέψει έναν από τους δυο έκπτωτους που ακολουθούσαμε και από ότι φαίνεται ακόμη ένας έκπτωτος ήταν εκεί μαζί του εδώ και καιρό.  Εφόσον αυτοί θεωρούνται επίπεδο επτά τότε φαντάζομαι πως οτιδήποτε τόσο δυνατό ώστε να τους παγιδέψει είναι τουλάχιστον ισάξιο.'

Η Αντζέλικα έψαχνε στη βάση δεδομένων της. Τα περισσότερα από τα στοιχεία που είχε στη διάθεση της είχαν