Η Αρχηγοσ Τησ Αγελησ: ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΙ, #1

By Margo Bond Collins

Η Σιένα καταλάβαινε πως κάτι δεν πάει καλά με την οικογένεια της. Δεν ήξερε όμως πως οι περισσότεροι από αυτούς ήταν λυκάνθρωποι, μέχρι να ανοίξουν την διαθήκη του θείου της και να την ονομάσουν Αρχηγό της Αγέλης. Για καλή της τύχη, κληρονόμησε μαζί και το Τρελό Φεγγάρι το μοναδικό και κυρίαρχο μπαρ λυκανθρώπων του Σαν Φρανσίσκο, το οποίο ήταν γεμάτο με λύκους έτοιμους να της μάθουν τα πάντα... Για να κυβερνήσει την αγέλη της όμως, έπρεπε να διαλέξει ένα ταίρι πριν την επόμενη πανσέληνο. Έναν από τους τρεις πανέμορφους λυκάνθρωπους που είχε μπροστά της. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο να αποφασίσει….Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο από τα τρία της σειράς. Η ιστορία συνεχίζεται. Μην τη χάσετε! Τα επόμενα βιβλία θα είναι διαθέσιμα ως το τέλος του 2019!

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Bathory Gate Press
• Release date: Apr 7, 2019
• ISBN: 9781547581375

Book preview

Η ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΑΓΕΛΗΣ

Margo Bond Collins

Λίγα λόγια για το Βιβλίο

Καλωσήρθατε στο Τρελό Φεγγάρι...εκεί όπου η ζωή μου άλλαξε σε μια στιγμή.

Η Σιένα Λούνα ήξερε πάντα ότι κάτι δεν πάει καλά με την οικογένεια της.

Δεν ήξερε όμως ότι οι περισσότεροι από τους συγγενείς της ήταν λυκάνθρωποι.

Μέχρι τη στιγμή που άνοιξαν την διαθήκη του θείου της και εκεί για πρώτη φορά την ανακήρυξαν ως αρχηγό της αγέλης και αναγκάστηκε να δεχτεί την κληρονομιά της, μια κληρονομιά που κανείς δεν την είχε προετοιμάσει πως είχε.

Ευτυχώς για εκείνη, κληρονόμησε επίσης και το Τρελό Φεγγάρι, το μπαράκι των λυκανθρώπων του Σαν Φρανσίσκο, το οποίο ήταν γεμάτο λυκάνθρωπους που αδημονούσαν να της μάθουν τα πάντα. Και ακόμη περισσότερα....

Αλλά για να μπορέσει να κυβερνήσει την αγέλη της, θα έπρεπε να διαλέξει το ζευγάρι της μέχρι την επόμενη πανσέληνο - ανάμεσα από τρεις πανέμορφους λυκανθρώπους που περίμεναν την απόφαση της. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο να αποφασίσει...

Το βιβλίο αυτό υπόκειται στα πνευματικά δικαιώματα της Margo Bond Collins © 2018 .

Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος. Κανένα μέρος αυτού του βιβλίου δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή αναπαραχθεί σε καμία μορφή, ηλεκτρονική ή ότι άλλο, συμπεριλαμβανομένου φωτοτυπιών, ηχογράφησης και αποθήκευσης, χωρίς την έγγραφη άδεια της συγγραφέως ή της υπαγόμενης νομοθεσίας.

Εκδότης: Bathory Gate Press.

Οι χαρακτήρες και τα γεγονότα του βιβλίου αυτού είναι φανταστικοί. Οποιαδήποτε ομοιότητα με αληθινές καταστάσεις και ανθρώπους, ζωντανούς ή θανούντες είναι συμπωματική.

Κεφάλαιο 1

‘Σιένα, γλυκιά μου, προσπαθώ να σου εξηγήσω πως είσαι λυκάνθρωπος.’

Ω, Θεέ μου!

Τελικά συνέβη. Η μητέρα μου είχε χάσει το μυαλό της.

Κοίταζα μια τη μητέρα μου μια τον πατέρα μου προσπαθώντας να καταλάβω τι συμβαίνει. Συνήθως, εκείνος προσπαθούσε να απαντήσει κάτι λογικό και να αποτρέψει τις τρελές ιδέες που είχε η μητέρα μου κατά καιρούς. Αυτή τη φορά όμως, συμφωνούσε μαζί της.

‘Το ξέρετε ότι λέτε ασυναρτησίες, έτσι δεν είναι;’ Περίμενα την απάντηση τους. Τίποτα. Απλώς με κοιτούσαν μπερδεμένοι και κάπως απελπισμένοι σαν να μην ήξεραν τι να κάνουν μαζί μου. Πιστέψτε με, και εγώ κάπως έτσι ένιωθα.

‘Ελπίζαμε πως δε θα χρειαζόταν να το μάθεις ποτέ.’ Ο μπαμπάς έπαιξε με το κολάρο του, μια συνήθεια που είχε όταν ήταν νευρικός.

‘Εφόσον δεν χρειάστηκε να μεταμορφωθείς ποτέ ως τώρα, υποθέσαμε πως είσαι και εσύ από αυτούς που δεν κληρονόμησαν τα γονίδια των λυκανθρώπων και από τις δυο πλευρές της οικογένειας μας. Η μαμά ήρθε κοντά μου προσπαθώντας να μου πιάσει το χέρι για να με ηρεμήσει. Δε ξέρω γιατί - εκείνη ήταν τρελή. Όχι εγώ.

‘Για περιμένετε ένα λεπτό.’ Το μυαλό μου είχε σταματήσει. ‘Δηλαδή μου λέτε τώρα πως εσείς...’ Το δάχτυλο μου αιωρήθηκε στον αέρα δείχνοντας μια τον έναν μια τον άλλον. ‘Πιστεύετε πως είστε λυκάνθρωποι δηλαδή;’

Τι στο διάολο συμβαίνει;

‘Α, όχι,’ είπε η μαμά. ‘Όχι αυτό. Όχι ακριβώς δηλαδή. Δε χρειάστηκε ποτέ να μας δαγκώσουν.’

Το χέρι μου έπεσε στο τραπέζι. ‘Να σας δαγκώσουν;’

‘Είναι γενετικό το θέμα.’ ο μπαμπάς άρχισε να μιλάει με την επίσημη φωνή του, του καθηγητή που έκανε μάθημα στους φοιτητές του στο κολέγιο της πόλης. ‘Το γονίδιο των λυκανθρώπων είναι υποτελές. Πρέπει να το έχουν και οι δυο γονείς για να το μεταφέρουν στους απογόνους τους, οι οποίοι είναι ολοκληρωμένοι λυκάνθρωποι από τη γέννηση τους.’

‘Και όσοι δεν είναι;’ Ρώτησα. Δεν ήθελα να ακούσω την απάντηση, αλλά από την άλλη ήθελα να δω πόσο μακριά θα το πήγαιναν αυτό το τρελό παραμύθι.

‘Υπάρχουν δυο είδη λυκανθρώπων,’ η μαμά ήρθε πιο κοντά μου και η φωνή της ήταν γεμάτη ειλικρίνεια. ‘Αυτοί που γεννιούνται έτσι και αυτοί που γίνονται.’

‘Αν γεννηθείς με την ικανότητα να μεταμορφώνεσαι, τότε είσαι λυκάνθρωπος, όπως και να’ χει.’ Ο μπαμπάς της έριξε ένα βλέμμα που δε μπορούσα να προσδιορίσω. ‘Αν δε γεννηθείς με την ικανότητα αυτή, αλλά και οι δυο γονείς σου είναι λύκοι ή έστω έχουν το γονίδιο, τότε είναι πιθανό να γίνεις και εσύ αν κάποιος που έχει γεννηθεί λυκάνθρωπος σε δαγκώσει.’

‘Δηλαδή μου λέτε ότι εσείς οι δυο πιστεύετε πως έχετε το γονίδιο, αλλά δε μπορείτε να γίνεται λυκάνθρωποι...γιατί δεν έχετε αφήσει κάποιον κανονικό λυκάνθρωπο να σας δαγκώσει;’

Έγνεψαν και οι δυο καταφατικά με ενθουσιασμό και αναστέναξαν ανακουφισμένοι γιατί είχα καταλάβει επιτέλους τι μου έλεγαν. Μα δεν είχα καταλάβει, καθόλου όμως, και ήμουν αποφασισμένη να συνεχίσω μέχρι να καταλάβω. Δε μπορούσα όμως να τους το πω αυτό εκείνη τη στιγμή. Δεν ήθελα να νομίσουν ότι πίστευα τις τρελές τους θεωρίες. ‘Αντιλαμβάνεστε πως δεν έχετε αποδείξεις για όσα μου λέτε, έτσι δεν είναι;’

‘Το ξέρω, γλυκιά μου.’ Η μαμά μου χάιδεψε το χέρι και πάλι. ‘Οι αποδείξεις θα έρθουν αργότερα.’

‘Αργότερα;’

‘Έχουμε κι άλλα να σου πούμε.’ Ο μπαμπάς τακτοποίησε τα γυαλιά του στη μύτη του και πήρε μια βαθιά ανάσα. Δε φαινόταν ευχαριστημένος για όσα έπρεπε να μου πει.

Και αν τώρα, μετά από όλη αυτή την κουβέντα για λυκανθρώπους που κάναμε, αυτό που θα μου έλεγε δεν του άρεσε, τότε ήμουν σίγουρη πως ούτε και σε μένα θα άρεσε καθόλου.

‘Δεν είχαμε σχεδιάσει να στο πούμε ποτέ,’ η φωνή της μαμάς μου έσπασε και δάκρυα σχηματίστηκαν στα μάτια της.

Ωραία. Και οι δυο γονείς μου ήταν για δέσιμο. Αλλά έπρεπε να τους ακούσω. Έπρεπε να γνωρίζω ακριβώς το πόσο τρελοί ήταν.

‘Γιατί μου τα λέτε τώρα όλα αυτά;’ Η μαμά είχε επιμείνει να επιστρέψω αμέσως μετά τη δουλειά για οικογενειακό συμβούλιο. Δεν είχα δώσει και πολύ σημασία.

Κακώς όπως φαίνεται.

Λυκάνθρωποι. Σοβαρά τώρα;

Τι ήταν όλα αυτά;

Οι γονείς μου κοιτούσαν ο ένας τον άλλον, όπως τα παντρεμένα ζευγάρια που είναι πολύ καιρό μαζί και συνεννοούνται σιωπηλά με τα βλέμματα.

Ή όπως κάνουν οι λυκάνθρωποι, ίσως. Έπνιξα το γέλιο που ανέβηκε μόλις έκανα εικόνα τη σκέψη μου.

Ο μπαμπάς πήρε άλλη μια βαθιά ανάσα. ‘Λοιπόν, ο θείος σου ο Ντέσμοντ—-’

‘Ο θείος ΜΟΥ στην πραγματικότητα,’ πετάχτηκε η μαμά και ο μπαμπάς έγνεψε καταφατικά λες και είχε σημασία ποιανού θείος ήταν στη συγκεκριμένη στιγμή.

‘Λοιπόν, ο θείος της μητέρας σου ο Ντέσμοντ, πέθανε πριν από μια εβδομάδα.’

‘Ναι, θυμάμαι που το αναφέρατε.’ Δεν μου είχε φανεί σημαντικό όταν το είχα ακούσει. Δεν