Best Seller

By Βαγγέλης Δημητρόγλου

Μικρό, ούτε 100 σελίδες, κι εύκολο-διάβαστο. Και δωρεάν. Μ.Χ (μετά χειρουργείο) περίοδος, χωρίς μυστήριο και σασπένς, για να περνάει η ώρα, κυρίως η δική μου

Το βιβλίο «Πλουτάρχου Παράλληλοι Βίοι», έκδοση 1508 όντως υπάρχει και πουλήθηκε 620000Ε σε δημοπρασία. Ανήκε σε κάποιον Γάλλο μεγιστάνα που πέθανε. Και μπορεί να μην ήταν βαρόνος αλλά γνωστός κι επιφανής ομοφυλόφιλος ήτανε, φανερός και δηλωμένος απ’ την εποχή που η ομοφυλοφιλία ήταν ακόμη ποινικό αδίκημα αλλά για τους ... φτωχοπούστηδες μόνο. Από εκεί κι η ιδέα αυτού του μυθιστορήματος. Εκτός απ’ αυτό, όλα όσα αναφέρονται για την ιστορία του βιβλίου στην αρχή, είναι καθαρά μυθιστορηματικά κι ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματική ιστορία του βιβλίου ... εάν υπάρχει τέτοια. Όπως και τα πρόσωπα επίσης. Πάσα ομοιότητα με πρόσωπα εν ζωή ή όχι είναι εντελώς συμπτωματική.
Μια τυχαία συνάντηση του Γκοντό στον δρόμο τον βάζει σε μια περιπέτεια που έχει σχέση με παλιά βιβλία και με σύγχρονα μπεστσέλερ και ... έγκλημα. Μαζί με μια μπατσίνα με πιασιάρικο όνομα και τον σκύλο του Πότζο με τα Ιταλικά του, ρίχνεται στο κυνήγι ενός φαντάσματος απ’ το παρελθόν της Ιστορίας. Προσπάθησα να κάνω τους χαρακτήρες κάπως αστείους για το χιούμορ της υπόθεσης αλλά παραμένουν καθαρά ανθρώπινοι με πάθη κι αδυναμίες.
Μετά την περιπέτεια υγείας και τα χειρουργεία, παρέμεινα αδρανής συγγραφικά χωρίς να λείπουν ιδέες που τις μουτζούρωνα από καιρό σε καιρό και τώρα που ηρέμησα κάπως, θα τις βάλω σε μια σειρά να τις τελειώσω. Αυτό το δηλώνω διότι μερικά επόμενα βιβλία ίσως κυκλοφορήσουν σε μικρό χρονικό διάστημα το ένα απ’ το άλλο. Ο πάσα-τέμπος της συγγραφής δεν μου πέρασε αλλά βρίσκομαι σε ανάρρωση τον τελευταίο καιρό και όλα, εντελώς όλα, πάνε πολύ σιγά ή αναβάλλονται επ’ αόριστο. Πιθανόν να προκύψει και μετακόμιση σύντομα και στην ηλικία μου, - έκλεισα αισίως τα 70 – όλα αυτά δυσκολεύουν αφόρητα την συγγραφική δημιουργία. Το παράδοξο είναι ότι οι ήρωες-αντιήρωες των βιβλίων μου δεν μεγαλώνουν όπως εγώ και μου αφήνουν μια ψευδαίσθηση ότι βρίσκομαι στην θέση τους. Ένα ταξίδι είναι άλλωστε η συγγραφή κάποιου βιβλίου, μια Ιθάκη. Μπαίνεις στο καράβι μαζί με τους ήρωές σου που δεν έχουν τίποτα το ηρωικό επάνω τους και γι’ αυτό αντιήρωες, και ταξιδεύεις μαζί τους σε κόσμους μαγικούς κι ονειρεμένους που χωρίς να ναι δικοί σου, δεν απέχουν και πολύ απ’ την πραγματικότητα. Η ανθρώπινη φύση πάντα ήταν και θα είναι εντελώς ανεξερεύνητη και σαν κοινωνική μεταβλητή θ’ αποδεικνύεται πάντοτε λάθος. Το δράμα των πολιτικών, των οικονομολόγων και όλων των άλλων που ασχολούνται με την συμπεριφορά της. Εγώ την βλέπω χωρίς συναισθηματισμό και σε σχέση με το έγκλημα κι ας χαρακτηριστώ όπως νομίζετε.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Βαγγέλης Δημητρόγλου
• Release date: Jun 29, 2023
• ISBN: 9798215683187

Βαγγέλης Δημητρόγλου

1953 Καισαριανή, Αθήνα, 2ο Δημοτικό Βενιζέλου, Γυμνάσιο (6ταξιο) Καισαριανής, ΑΣΟΕΕ, Τράπεζα, γάμος Μαριάννα, Χανιά-Κρήτη, fagotto και Les Vagabonds, διδυμα Οδυσσέας και Μελίνα το 98, Νοτιοδυτική Γαλλία 2003.Σήμερα, 2020, που τα δίδυμα τελειώνουν το Πανεπιστήμιο και δεν υπάρχουν άλλες υποχρεώσεις, μετ'α από τόσες πολλές μαλακίες που έκανα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και αφού ξέφυγα απ' τον διαβήτη... απλ'α περιμένω τους φίλους του, τους πιό θανατερούς για να ξεμπερδεύουμε. Μετά απο χρόνια μελέτης και αυτο-καλλιέργειας - κουλτούρα το λένε - η δική μου είναι σινεμά, βιβλίο και μουσική (στο σινεμά & μουσική πολύ μετριόφρονα, είμαι άπαιχτος), ένα πρωΪ την είδα συγγραφέας, σκατασταμούτραμου. Βιτριολικά βιπεράκια αστυνομικής πλοκής και φαντασίας σε Ιστορικό φόντο για να βγάλω όλη την οργή μου σε εκκλησία-εξουσία-δικαιοσύνη, χωρίς να μ' ενδιαφέρει διόλου η κριτική. Σε λίγο θα πεθάνω άλλωστε, γέρασα. Δεν μ'ενδιέφερε η κριτική όταν ήμουνα μικρός κι έκανα την μια μαλακία πίσω απ' την άλλη, τώρα θα νοιαστώ ; Μ'αρέσει, περνάω και την ώρα μου -χωρίς τσιγάρο και Τζακ Ντάνιελς λόγω διαβήτη, αστα να πάνε - και στην Αγγλική έκδοση πουλιώνται στο ΑΜΑΖΟΝ, για να κονομήσω στα γεράματα ! 1-3 Ευρο τον μήνα εισπράτω. Σε μορφή ΕΒΟΟΚ τα προσφέρω δωρεαν.... σχεδόν. Κριτικές και γαμοσταυρίδια ή εδώ η κατάμουτρα στο [e-mail] ανευ φόβου και πάθους.***Τα βιβλία μου μπορεί να ταξινομηθούν σε 4 κατηγορίες.1__ Ξεκίνησα με τα Βυζαντινά που αν κι η ιδέα ήταν ορίτζιναλ, η γραφή είναι αστεία και πρωτόλεια. Το δήλωσα άλλωστε, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ συγγραφέας αλλά ούτε και ψώνιο να το παίζω τάχα μου στα 68. Ήταν πολλά και τα μάζεψα σε δύο τριλογίες.2__ Με το ΦΑΓΓΟΤΟ ξεκίνησε ημι-αυτοβιογραφικό κι εξελίχτηκε σε Νουάρ στο Νησί, (Χανια-Κρήτη) με κάμποσες "περιπέτειες" στο σύνολο.3__Με το "Πορτραίτο" ξεκινάει η 3η περίοδος σε περιβάλλον ΝΔ Γαλλίας που κατοικοεδρεύω και ΜΟΝΟ στ' αγγλικά υπάρχει κι η "Γυναίκα του μηχανικού" που δεν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από μια συρραφή του ΦΑΓΓΟΤΟ + ΣΑΡΑΚΑΣ και δεν χρειάζεται κι άλλο Ελληνικό. (3 βιβλία). Απ' το "Πορτραίτο" κι έπειτα, λένε ότι βελτιώθηκα !4__Τα τελευταία (2) που είναι σε αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο χωρίς μάγκες ντεντέκτιβ και φάπες είναι μια προσπάθεια να γράψω 'λογοτεχνικό' Νουάρ επειδή μου είπαν ότι το κάθε τελευταίο μου είναι καλύτερο απ' το προηγούμενο αλλά παρόλο που αυτό δείχνει κάποιοα πρόοδο και βελτίωση, εξακολουθώ να φωνάζω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ.

Book preview

Ένας μοναδικός πάπυρος από αυτό το σπουδαίο βιβλίο κατάφερε να σωθεί απ’ την πυρκαγιά και την ολική καταστροφή της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας το 391μ.Χ από φανατικούς Χριστιανούς υπό ηγεμονίας του ανθελληνιστή αυτοκράτορα Θεοδόσιου της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γνωστής και σαν Βυζαντινής, που σαν παράπλευρη απώλεια είχε και τον θάνατο δια λιθοβολισμού της σπουδαίας πρώτης γυναίκας φιλοσόφου Υπατίας. Σώθηκε μαζί με άλλα σπουδαία έργα Ελληνικής κι Αραβικής φιλοσοφίας μέσα σ’ ένα ψάθινο σεντούκι στην πλάτη του βιβλιόφιλου νεαρού σπουδαστή της σχολής της Υπατίας Αρχιμήδη Βάκχους Ανδρόνικους που κατάφερε να το φορτώσει μαζί με το σαρκίο του σε κάποιο καράβι που γλύτωσε απ’ την καταστροφή και να μεταφέρει ετούτο το σπάνιο σεντούκι στην Κωνσταντινούπολη. Σεντούκι που κληρονόμησε ο Θεόφιλος Βάρδας μετά τον θάνατο του παππού Αρχιμήδη. (βλέπε Βυζαντινή Τριλογία 1).

Το σεντούκι με τα σπουδαία έργα σε παπύρους παρέμεινε στο Βαρδέικο μέχρι τον Απρίλιο του 1204 που οι σταυροφόροι μπήκαν και λεηλάτησαν την Βασιλεύουσα. Κάποιος χωριάτης Ναϊτης σταυροφόρος ονόματι Γοδεφρίδος ντε Κούιγ (couille=αρχίδι) που έβαλε φωτιά στο σπίτι του παππού, σαν να του γυάλισε το ψάθινο σεντούκι που ήταν περίτεχνο και το φόρτωσε μαζί με τ’ άλλα κλεμμένα στην τεράστια σκεπαστή ιππήλατη άμαξά του. Οι Σταυροφόροι ευγενείς και καλοί Χριστιανοί αφού δεν βρήκαν κάτι ακόμα να κάψουν και να λεηλατήσουν, φόρτωσαν τα κλεμμένα στα καράβια τους και πήγαν αλλού ν’ απελευθερώσουν (!!) άλλους. Ο δικός μας Γοδεφρίδος ντε Κούιγ ήταν ολιγαρκής, του έφταναν αυτά που είχε αρπάξει κι έτσι μαζί με μερικούς δικούς του με τον κόκκινο σταυρό στον λευκό μανδύα πήραν οδικώς τον δρόμο για την πατρίδα τους.

Ο άξεστος Φράγκος, όταν διαπίστωσε ότι το περίτεχνο σεντούκι του περιείχε πάπυρους, αμέσως ήθελε να τους κάψει και στην θέση τους να βάλει σεντόνια και μαξιλαροθήκες. Τον συγκράτησε η γυναίκα του, μια νέα κι όμορφη χωριάτα που είχε πάει 6 τάξεις σχολείο, και του ζήτησε να τα κρατήσει για να ξεφορτώνεται εύκολα τους διάφορους πλανόδιους ζητιάνους.

Ο Κλοβίς Ζενεσεπά, ζητιάνος στο επάγγελμα εκείνη την εποχή που η ζητιανιά ήταν ένα αξιοπρεπές επάγγελμα, ήταν ένας θεοσεβούμενος ζητιάνος. Όταν η κυρά του πύργου του έδωσε εκείνον το πάπυρο μπαχτσίσι μαζί με μισό καρβέλι ψωμί, όταν τον κοίταξε του φάνηκε εντελώς ακαταλαβίστικος. Αυτά που έγραφε ήταν σε κάποια άγνωστη γλώσσα. Αμέσως σκέφτηκε το μοναστήρι του Αγίου Σουλπίκιου και την φημισμένη βιβλιοθήκη του με όλους τους καλλιγράφους της. Ήλπιζε ότι ο βιβλιοθηκάριος κάτι θα του ‘δινε γι’ αυτό το ακαταλαβίστικο χειρόγραφο. Και ναι μεν ο βιβλιοθηκάριος του Αγ. Σουλπικίου τον φιλοδώρησε με πέντε σολδία κι ένα λουκούλλειο γεύμα στις κουζίνες όμως το έγγραφο, καθαρό δείγμα αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν από εκείνα που η θρησκεία απαγόρευε κι αν δεν τ’ απέκρυπτε επιμελώς, τα έστελνε στο πυρ το εξώτερο. Η αποθήκη του ήταν γεμάτη από τέτοια άχρηστα αιρετικά.

Ο πάπυρος με τους Παράλληλους Βίους του Πλούταρχου γυάλισε στο μάτι κάποιου νεαρού μαθητευόμενου μοναχού βοηθού του βιβλιοθηκάριου που ο πλούσιος θεομπαίχτης πατέρας του είχε βάλει με το ζόρι στο μοναστήρι όταν τον άρπαξε να φυστικώνει μια μικρή χωριάτα πριμοδοτώντας τον μικρότερο γιό του σαν κληρονόμο. Ο νεαρός Βενσάν ντε Πουλ που μόνο βλάκας δεν ήτανε, όταν τον έστειλαν να καθαρίσει την αποθήκη του βιβλιοθηκάριου, αμέσως το μπάνισε κι έτσι μορφωμένος που ήτανε είδε ότι επρόκειτο για κάποιο έργο του σπουδαίου Ιστορικού Πλούταρχου. Δεν μπορούσε να το διαβάσει αλλά υπέθεσε ότι θα είχε κάποια αξία ικανή να τον βοηθήσει να το σκάσει απ’ το μοναστήρι φυλακή του. Έπρεπε να βρει κάποιο τρόπο να επικοινωνήσει με τον δάσκαλό του της Φιλοσοφίας μαιτρ Βαλιάν. Στα σκουπίδια στις κουζίνες.

Στις τεράστιες κουζίνες του μοναστηριού του Αγ. Σουλπίκιου υπήρχε μια μακρόστενη καταπακτή που έβγαζε έξω απ’ τα τείχη κι οι κουζινιέρηδες μοναχοί πέταγαν κάθε σούρουπο τα σκουπίδια τους, σκουπίδια μάνα εξ ουρανού για τους πεινασμένους χωριάτες που την περίμεναν ανυπόμονα ν’ ανοίξει και συχνά μάλωναν για τα καλά κομμάτια. Ο Βενσάν πριν καιρό είχε δει μια όμορφη αλλά βρώμικη νεαρή κατσαρομάλλα να παλεύει σαν ύαινα για κάποια εντόσθια. Την επόμενη μέρα είχε κλέψει ένα κοτόπουλο και την είχε περάσει στα κρυφά μέσα για να γευτεί τα κάλλη της και δεν θα τον είχε ξεχάσει. Έγραψε ένα σημείωμα και το παράχωσε στην κοιλιά μιας κότας κι όταν την είδε τ’ απόβραδο απ’ την καταπακτή, το πέταξε ακριβώς στα χέρια της χαμογελώντας. Κι ύστερα, περίμενε.

Ο μαιτρ Βαλιάν ήρθε να τον επισκεφθεί μετά από πέντε μέρες. Όταν του μίλησε για τον πάπυρο τον είδε να λάμπει. Θα τον έκλεβε και θα του τον παρέδιδε μ’ αντάλλαγμα ένα άλογο φορτωμένο με προμήθειες για μια βδομάδα έξω απ’ τα τείχη μια νύχτα χωρίς φεγγάρι σε κάποιο σημείο που θα του έδειχνε. Κι αυτό διότι ο Βενσάν είχε καταφέρει να κλέψει ένα μακρύ γερό σκοινί μαζί μ’ έναν γάντζο κι είχε βρει το σημείο στα τείχη για ν’ αποδράσει αλλά με τα πόδια και χωρίς εφόδια δεν θα κατάφερνε να πάει μακριά. Η συμφωνία έκλεισε, ο μαιτρ Βαλιάν βρέθηκε με τον πάπυρο στα χέρια κι ο Βενσάν καβάλα στ’ άλογο χιλιόμετρα μακριά απ’ το μοναστήρι-φυλακή που τον έκλεισε ο πατέρας του.

Ο μαιτρ Βαλιάν, από εκείνους τους σπάνιους λόγιους του Μεσαίωνα που δεν τα πήγαιναν καλά με την θρησκεία και τα δόγματα, μελέτησε για χρόνια τους Παράλληλους Βίους του Πλούταρχου μεταφράζοντάς τους παράλληλα στα Λατινικά. Στα βαθιά του γεράματα θεώρησε σκόπιμο να μοιραστεί την γνώση που αποκόμισε. Είχε κυκλοφορήσει και το νέο με την ανακάλυψη της τυπογραφίας και το αποφάσισε αμέσως. Ζήτησε απ’ τον πιο επιμελή ανάμεσα στα εγγόνια του να μεταφέρει το ανεκτίμητο κείμενο στην Κολωνία και να το δωρίσει σε κάποιον τυπογράφο με την υπόσχεση να το τυπώσει και να το διανείμει σε όσα Πανεπιστήμια Φιλοσοφίας ήταν δυνατόν.

Κάπως έτσι, μέσω κάποιου πλανόδιου ζητιάνου, μετά από χρόνια ο πάπυρος με τους «Παράλληλους Βίους» του Πλουτάρχου κατέληξε στα χέρια κάποιου νεόφυτου τυπογράφου στην Δυτική Βεστφαλία που τον απέκτησε δωρεάν και τον τύπωσε σε κάμποσα αντίτυπα σε δερματόδετο βιβλίο αφού πρώτα έβαλε μερικούς προικισμένους εικονογράφους να το ‘διακοσμήσουν’. Κατόπιν τα πούλησε σ’ εξωφρενική τιμή σε μερικά πανεπιστήμια και βιβλιοθήκες. Αυτά το 1508.

Ο βιβλιοφάγος καθηγητής Φιλοσοφίας Σιμόν ντε Μποβουάρ δεν πίστευε στα μάτια του όταν ανακάλυψε