Βουκολικόν

By Βαγγέλης Δημητρόγλου

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ένα μυθιστόρημα μυστηρίου αμιγώς Νουάρ ! Περισσότερο σε ανάλαφρη ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ διακοπές στα ψηλά βουνά φέρνει !! Ισιντόρ και Γκοντό μαζί στο κόλπο κι ο ... Κινέζος.
Όταν το ξεκίνησα πριν σχεδόν ένα χρόνο σε Π.Χ (προ χειρουργείο) περίοδο, άλλα είχα στον νου μου. Ήρθε κατόπιν η περιπέτεια υγείας, η επέμβαση κι η περίοδος ανάρρωσης με τα παρελκόμενά της και ξέμεινα από ιδέες και ‘μαύρες’ σκέψεις και ίντριγκες. Και σε μια εξάμηνη περίοδο προσαρμογής σε νέα δεδομένα, έπαψα να γράφω όπως πριν αλλά δεν σταμάτησα να μουτζουρώνω διάφορα για να περνάω την ώρα μου, τα περισσότερα απ’ τον καναπέ και με βίρτουαλ πληκτρολόγιο. Κάπως έτσι το Νουάρ βγήκε ανάλαφρη περιπέτεια με χιούμορ κι απρόοπτα και που αν το ΑΜΑΖΟΝ τύπωνε Ελληνικά σε χαρτί, θα το έδινα με τιμή τα έξοδα του τυπογραφείου μόνον για να το πάρετε μαζί το καλοκαίρι στην ξαπλώστρα. Δωρεάν δηλαδή.
Ο γνωστός, αν με διαβάζετε, Ισιντόρ Ντυκάς μπλέκει μ’ ερωτικές ιστορίες και για να γλυτώσει παίρνει τα βουνά !!! Κι επειδή κανένας ποτέ δεν γλύτωσε μ’ αυτήν την ‘έξοδο’, τυχαία ξαναμπλέκει κινδυνεύοντας αυτήν την φορά να χάσει την ζωή του, σε ίντριγκα που δεν είναι για τα κυβικά του παρόλη την συνδρομή του Κινέζου φίλου του, και καλεί ενισχύσεις. Αρίβα Γκοντό κι όλα τελειώνουν σε πανηγύρι σαν γιορτή. Δηλαδή θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε σαν τον Καραγκιόζη.

Τα πολλά και διάφορα θηλυκά στο έργο κι οι χαρακτήρες τους δίνουν μια ανάλαφρη νότα στο έργο χωρίς βέβαια να λείπει και μια φαμ φατάλ που την λένε Ιζαμπέλ ως συνήθως.

Δεν είναι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα για βραβεία και τρελές πωλήσεις best seller. Ευκολάκι για να περνάει η ώρα, κυρίως η δική μου, χωρίς ανούσιες περιγραφές για να γεμίσουν σελίδες. Αν ψάχνατε για τουριστικό οδηγό, θα ψάξετε αλλού. Υπάρχουν μερικά μπλε λινκ που δείχνουν τον δρόμο και μια ωραία φωτό στο εσώφυλλο. Και Τζαζ στους τίτλους φυσικά, το μάθαμε τώρα. Και ... γι’ ακόμα μια φορά ... τα βάζω με τους παπάδες και την Εκκλησία. Την Καθολική εδώ, όχι πως η Ορθόδοξη είναι καλύτερη, το αντίθετο θα έλεγα.
Καλό καλοκαίρι

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Βαγγέλης Δημητρόγλου
• Release date: Aug 8, 2023
• ISBN: 9798215467480

Βαγγέλης Δημητρόγλου

1953 Καισαριανή, Αθήνα, 2ο Δημοτικό Βενιζέλου, Γυμνάσιο (6ταξιο) Καισαριανής, ΑΣΟΕΕ, Τράπεζα, γάμος Μαριάννα, Χανιά-Κρήτη, fagotto και Les Vagabonds, διδυμα Οδυσσέας και Μελίνα το 98, Νοτιοδυτική Γαλλία 2003.Σήμερα, 2020, που τα δίδυμα τελειώνουν το Πανεπιστήμιο και δεν υπάρχουν άλλες υποχρεώσεις, μετ'α από τόσες πολλές μαλακίες που έκανα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και αφού ξέφυγα απ' τον διαβήτη... απλ'α περιμένω τους φίλους του, τους πιό θανατερούς για να ξεμπερδεύουμε. Μετά απο χρόνια μελέτης και αυτο-καλλιέργειας - κουλτούρα το λένε - η δική μου είναι σινεμά, βιβλίο και μουσική (στο σινεμά & μουσική πολύ μετριόφρονα, είμαι άπαιχτος), ένα πρωΪ την είδα συγγραφέας, σκατασταμούτραμου. Βιτριολικά βιπεράκια αστυνομικής πλοκής και φαντασίας σε Ιστορικό φόντο για να βγάλω όλη την οργή μου σε εκκλησία-εξουσία-δικαιοσύνη, χωρίς να μ' ενδιαφέρει διόλου η κριτική. Σε λίγο θα πεθάνω άλλωστε, γέρασα. Δεν μ'ενδιέφερε η κριτική όταν ήμουνα μικρός κι έκανα την μια μαλακία πίσω απ' την άλλη, τώρα θα νοιαστώ ; Μ'αρέσει, περνάω και την ώρα μου -χωρίς τσιγάρο και Τζακ Ντάνιελς λόγω διαβήτη, αστα να πάνε - και στην Αγγλική έκδοση πουλιώνται στο ΑΜΑΖΟΝ, για να κονομήσω στα γεράματα ! 1-3 Ευρο τον μήνα εισπράτω. Σε μορφή ΕΒΟΟΚ τα προσφέρω δωρεαν.... σχεδόν. Κριτικές και γαμοσταυρίδια ή εδώ η κατάμουτρα στο [e-mail] ανευ φόβου και πάθους.***Τα βιβλία μου μπορεί να ταξινομηθούν σε 4 κατηγορίες.1__ Ξεκίνησα με τα Βυζαντινά που αν κι η ιδέα ήταν ορίτζιναλ, η γραφή είναι αστεία και πρωτόλεια. Το δήλωσα άλλωστε, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ συγγραφέας αλλά ούτε και ψώνιο να το παίζω τάχα μου στα 68. Ήταν πολλά και τα μάζεψα σε δύο τριλογίες.2__ Με το ΦΑΓΓΟΤΟ ξεκίνησε ημι-αυτοβιογραφικό κι εξελίχτηκε σε Νουάρ στο Νησί, (Χανια-Κρήτη) με κάμποσες "περιπέτειες" στο σύνολο.3__Με το "Πορτραίτο" ξεκινάει η 3η περίοδος σε περιβάλλον ΝΔ Γαλλίας που κατοικοεδρεύω και ΜΟΝΟ στ' αγγλικά υπάρχει κι η "Γυναίκα του μηχανικού" που δεν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από μια συρραφή του ΦΑΓΓΟΤΟ + ΣΑΡΑΚΑΣ και δεν χρειάζεται κι άλλο Ελληνικό. (3 βιβλία). Απ' το "Πορτραίτο" κι έπειτα, λένε ότι βελτιώθηκα !4__Τα τελευταία (2) που είναι σε αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο χωρίς μάγκες ντεντέκτιβ και φάπες είναι μια προσπάθεια να γράψω 'λογοτεχνικό' Νουάρ επειδή μου είπαν ότι το κάθε τελευταίο μου είναι καλύτερο απ' το προηγούμενο αλλά παρόλο που αυτό δείχνει κάποιοα πρόοδο και βελτίωση, εξακολουθώ να φωνάζω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ.

Book preview

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΓΛΟΥ

ΒΟΥΚΟΛΙΚΟΝ

Μυθιστόρημα της σειράς Ισιντόρ Ντυκάς

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

Και καλά, δικό μου είναι και το ‘χω το κοπυράιτ αλλά όποιος γουστάρει ν’ αντιγράψει, αποκολλήσει, αναδημοσιεύσει, τυπώσει σε χαρτί, το κάνει κινηματογραφική ταινία ή για την Τηλεόραση κι οτιδήποτε άλλο …. ΕΛΕΥΘΕΡΑ και δωρεάν, φράγκο δεν θα ζητήσω και μακάρι να πάρει κι Όσκαρ. Το ίδιο ισχύει και για όλα που έχω γράψει.

Έχουν περάσει στην Ιστορία για το αστυνομικό μυθιστόρημα. Μερικούς μόνο θ’ αναφέρω : Edgar Wallace, Cornell Woolrich, Georges Simenon με περισσότερα από 500 έργα ο καθένας. Εγώ δεν έχω ούτε το ταλέντο τους ούτε τον χρόνο για κάτι τέτοιο. Γράφω όπως μιλάω κι όπως μου κατεβαίνει και δεν το κουράζω ‘λογοτεχνικά’ απλά διότι δεν είμαι συγγραφέας. Mάγειρας, κουζινιέρης είμαι στην ουσία αν ξεχάσουμε σπουδές και πτυχία κι άρχισα να γράφω μυθιστορήματα πριν τρία χρόνια σε ηλικία 66 χρονών από βαρεμάρα για να περνάω την ώρα μου. Στα χρόνια που μου μένουν να ζήσω δεν μπορεί να ελπίζω ότι θα γράψω περισσότερα από 500 όπως οι προαναφερθέντες κι ούτε είμαι ψωνάρα να θέλω να συγκριθώ με τέτοια θηρία. Γράφω όμως συνεχώς, Ελληνικά και Αγγλικά που τα κατέχω και τα βιβλία μου, που δεν θα τ’ αναφέρω ένα-ένα, είναι πολλά και διάφορα και το μόνο που τα συνδέει είναι ΜΑΥΡΙΛΑ κοινώς Νουάρ που λέμε. Ένας τρόπος για να εκφράσω την οργή μου, να βρίσω ασύστολα και να λοιδορήσω πρόσωπα και καταστάσεις , ν’ αφορίσω κοινωνικούς θεσμούς καλυμμένος με ασφάλεια πίσω απ’ την αρχή της ελεύθερης σκέψης και τα φανταστικά και ψεύτικα πρόσωπα και καταστάσεις του μυθιστορήματος, κάτι που ΟΛΟΙ δηλώνουν στην αρχή του κάθε παρόμοιου βιβλίου. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα/καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. Τελευταία το έχω παρακάνει με 3 (τρία) βιβλία σ’ ένα μήνα (!!!) αλλά και τα τρία – συν μερικά ακόμα που μπορεί να μην βγουν ποτέ – προϋπήρχαν σαν ιδέες και πρόχειρα κι όταν ήρθα στα ίσια μου μετά την ‘περιπέτεια’, τα ολοκλήρωσα.

Τα βιβλία μου κυκλοφορούν σε μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου ΕΒΟΟΚ σε πολλά φορμά και κάποτε τα χάριζα. Τώρα τους έβαλα μια συμβολική τιμή έτσι για πλάκα. Το καλό που έχουν αυτού του είδους τα βιβλία είναι ότι διαβάζονται σε διάφορες συσκευές που υποχρεωτικά είναι συνδεμένες με το Ιντερνέτ κι έτσι τα μπλε λινκ που βρίσκονται στα ΕΒΟΟΚ αυτόματα σε πάνε εκεί που μπορεί να έχεις την περιέργεια. Τ’ Αγγλικά που κυκλοφορούν σε χαρτί κι είναι πολύ πιο ακριβά, τα λεφτά τα παίρνει το ΑΜΑΖΟΝ που τα τυπώνει και τα εμπορεύεται, κάτι σεντίμια μένουν σ’ εμένα. Όπως και να ‘χει, με τα κομμάτια που πουλιούνται και με τα λεφτά που μου αναλογούν, δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να ‘κονομήσω’ στα γεράματα ακόμα κι αν γίνουν μπεστσέλερ. Θα τα βρείτε όλα εδώ :

https://www.smashwords.com/profile/view/dimitroglouvangelis

https://www.smashwords.com/profile/view/VANDIMI

Και σε χαρτί στ’ Αγγλικά, σε όλα τα ΑΜΑΖΟΝ στον πλανήτη κάτω απ’ τ’ όνομα VAN DIMI

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Βασικά όλα είναι για τα δίδυμα, Μελίνα κι Οδυσσέα που ούτε το ξέρουν κι ούτε τα έχουν διαβάσει. Και μαζί μ’ αυτά, το αφιερώνω σε όσους με διαβάζουν που δεν τους γνωρίζω αλλά δεν πρέπει να ναι περισσότεροι από ντουζίνα ! Γκραν σουξέ.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Οι τίτλοι στα κεφάλαια είναι JAZZ STANDARDS κι είναι συνδεμένοι με κάποιο βίντεο δικής μου επιλογής στο YouTube.

1.Is you is or is you ain’t my baby

2.My baby just cares for me

3.Amazing grace

4.The lady is a tramp

5.It’s de-lovely

6.Something stupid

7.I didn’t know about you

8.Cabaret

9.Just one of those things

10.Je suis malade

11.Killing me softly

12.Just one of those things

13.Strange fruit

14.Midnight at the Oasis

15.On a slow boat to China

16.Mack the knife

17.Why don’t you do right

18.Take me to the Mardi Gras

19.Lover man

20.Scotch’ n’ soda

21.God bless the child

22.The best is yet to come

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

1.Is you is or is you ain’t my baby

Ξύπνησα απότομα και με το κεφάλι μου βαρύ 100 κιλά σαν μαρμάρινη προτομή αρχαιοελληνικού αγάλματος όπως πάντα. Απ’ τα βενετσιάνικα στόρια στο μεγάλο παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι είδα ότι μόλις άρχιζε να ξημερώνει. Το φως που έμπαινε στο δωμάτιο ήταν αχνό και σκούρο αλλά αρκετό για να δω. Μεγάλο διπλό κρεβάτι, μεταξωτά σεντόνια μπλε ελεκτρίκ, βενετσιάνικα στόρια στο παράθυρο κι απέναντί μου μια μεγάλη αφίσα-κάδρο με τους Εραστές του Μαγκρίτ πάνω σε τοίχο μ’ εμφανή κοκκινότουβλα.

Δεν είμαι σπίτι μου. Δεν έχει ούτε μεταξωτά σεντόνια για επιδέξιους κώλους ούτε βενετσιάνικα στόρια αλλά ούτε και Μαγκρίτ κρεμασμένο σε τοίχο βίντατζ με ασοβάντιστα κοκκινότουβλα. Που διάολο κοιμήθηκα ; Τι έγινε το προηγούμενο βράδυ ;

Κοίταξα δίπλα μου κι είδα τ’ όμορφο πρόσωπο της Άννας με κλειστά μάτια ν’ ανασαίνει γαλήνια μέσα σε νιρβάνα.

Σκατά κι απόσκατα ! Με την Άννα κοιμήθηκα ; Την καλύτερή της φίλη ; Και στο σπίτι της ; Γιατί σίγουρα δεν είμαι στο δικό μου. Το παλιό ρητό του αείμνηστου Μένιου «ποτέ μην πας τον σκύλο στην σκύλα γιατί θα τον φάει. Πάντα την σκύλα στον σκύλο.» δεν ήταν το μοναδικό λάθος. Άντε να ξεμπερδέψεις τώρα.

Σηκώθηκα όσο πιο αθόρυβα γινόταν, μάζεψα τα ρούχα μου απ’ το πάτωμα και με γυμνές πατούσες ακροπατώντας σαν την γάτα πέρασα αθόρυβα στο χολ. Αθόρυβα μεν αλλά με δαγκωμένη την γλώσσα, κόντεψα να την κόψω. Όταν χτυπάς στο μισοσκόταδο το μικρό δάχτυλο του ποδιού σου στο πόδι του κρεββατιού ξυπόλητος, βλαστημάς σαν μαουνιέρης και ξεφωνίζεις απ’ τον πόνο συνήθως αλλά δεν πρέπει. Διότι ξέρεις πολύ καλά ότι αυτός ο πόνος, όσο ξαφνικός κι οξύς είναι, θα εξαφανιστεί σ’ ένα λεπτό και γι’ αυτό τα μπινελίκια είναι περιττά. Εγώ δεν ξεφώνισα ούτε καντήλια κατέβασα αλλά δάγκωσα την γλώσσα μου γι’ άλλο λόγο που είναι κατανοητός αν κάποιος αναλογιστεί το σκηνικό. Δεν είχα πονέσει λιγότερο. Ντύθηκα κι αθόρυβα άνοιξα την πόρτα να φύγω. Όταν καβάλησα το σκούτερ απ’ έξω, είδα απέναντι τα φώτα του φούρναρη που ήταν ήδη αναμμένα. Άντε να ξεμπλέξεις τώρα, μαλάκα Ντυκάς.

Η ιστορία με την Εβλίν κράταγε κοντά τρεις μήνες τώρα. Η Εβλίν, μια στιλάτη και πλούσια χήρα κοντά στα σαράντα, έχει μια μπουτίκ με ακριβά ρούχα στο κέντρο κι εμφανίστηκε κάποιο βράδυ στου Μαρσέλ με μια παρέα αλλά δεν έφυγε μαζί τους στο κλείσιμο και την κάλεσα να γνωρίσει τον Πουρσέλ και να παίξουμε μια παρτίδα Σκραμπλ. Αλλά με όλες τις πονηρές λέξεις που σκάρωνα, η συνέχεια και η κατάληξη δεν αποτέλεσε έκπληξη. Η έκπληξη ήρθε αργότερα που άρχισαν οι αγάπες και οι έρωτες.

Γυναίκα για σπίτι με ειλικρίνεια και ηθική η Εβλίν, είχε ξεπεράσει την απώλεια του πάμπλουτου συζύγου της πριν δυο χρόνια κι έψαχνε αποκατάσταση. Ο λεγάμενος είχε πιεί δυο-τρία συν δέκα ποτηράκια παραπάνω ένα βράδυ που είχε πάει για πόκερ και στην επιστροφή, το στούκαρε το Άουντι με 120 στην στροφή πάνω σ’ ένα δέντρο σαν πολυκατοικία και τον μάζεψαν με το κουταλάκι του γλυκού. Παιδιά σκυλιά δεν είχαν αλλά είχαν κάμποσα λεφτά και βίλλες μαζί με μισή ντουζίνα αυτοκίνητα. Η Εβλίν κόλλησε όταν με γνώρισε. Δεν φταίω εγώ, δεν έκανα απολύτως τίποτα να την οδηγήσω προς τα κει. Απλά, πέρναγα όμορφα και το έδειχνα. Η Εβλίν είναι μια γυναικάρα με τα όλα της. Μια όμορφη καστανομάλλα με μπούκλες κι απαλά χαρακτηριστικά προσώπου, με τις γυμναστικές και τις σάουνες έχει ένα καταπληκτικό σμιλεμένο κορμί με πολύ λίγα χιλιόμετρα. Ο μακαρίτης το σεξ το είχε πεντάλεπτη αγγαρεία. Πετυχημένη επαγγελματικά και φραγκάτη, δεν της έλειπε ούτε το χιούμορ ούτε η κουλτούρα. Αν θες μια γυναίκα έξυπνη, όμορφη και πλούσια ψάξε για τρείς έλεγε ο Όσκαρ αλλά η Εβλίν ήταν η εξαίρεση. Τα είχε όλα. Εγώ δεν τα ‘χα. Κάνα δυο φορές που το ‘φερε η κουβέντα για μετακόμιση στο τεράστιο σπίτι της πάντοτε το γύρναγα στην πλάκα και δεν έδινα συνέχεια. Αλλά δεν πήρε και δρόμο, έμεινε κι ήλπιζε μάλλον πως κάποια μέρα … ίσως …μπορεί δηλαδή αλλά όχι, δεν μπορούσε. Ούτε κι εγώ φρόντιζα να δώσω κάποιο τέλος όμως για να μην ταλαιπωρείται η κοπέλα αλλά η Εβλίν δεν ήταν απ’ τις κοπέλες που ένας άντρας, ο οποιοσδήποτε άντρας, την βάζει στο τραίνο χωρίς εισιτήριο επιστροφής.

Η Άννα ήταν η καλύτερή της φίλη. Μαζί απ’ το Λύκειο. Πετυχημένη αρχιτεκτόνισσα και μέτοχος σε μεγάλη κατασκευαστική εταιρία, δεν της έλειπαν ούτε αυτηνής λεφτά και το σέξι παρουσιαστικό. Αλλά η Άννα είχε ένα αθεράπευτο τουπέ ξιπασμένης ανωτερότητας που μπορεί και να το άξιζε στην ουσία, αλλά όταν το έβγαζε γινόταν αντιπαθής μέχρι μίσους. Κρυβόταν καλά όμως πίσω απ’ το πνευματώδες χιούμορ που το είχε σε περίσσεμα. Είχαν έρθει παρέα κάποιο βράδυ στις αρχές και την γνώρισα. Την συνόδευε κάποιος μηχανικός που συστήθηκε σαν ντε Σάντις, ένα ξόμπλι αρσενικό με χοντρά γυαλιά υψηλού βαθμού μυωπίας που μπορεί όταν κοίταγε τα μούτρα του στον καθρέφτη του μπάνιου να έβαζε τα κλάματα με το θέαμα, αλλά που και αυτός είχε λεφτά με ουρά. Από την πρώτη φορά που την συνάντησα και όλες τις επόμενες,