Η Κατάρα του Πολεμιστή: Ιστορίες της Εράνα

By A L Butcher

Όποιος διαπραγματεύεται με τέρατα, πρέπει να προσέχει! Ένας ήρωας κάνει μία ανίερη συμφωνία με μία μάγισσα και μαθαίνει πως η μαγεία δεν ξεχνά ποτέ.

Μυθικές ιστορίες, σε μία χώρα όπου η μαγεία είναι απαγορευμένη.

Μία σκοτεινή νουβέλα φαντασίας, από τη σειρά «Ιστορίες της Εράνα».

• Language: Ελληνικά
• Publisher: BadPress
• Release date: Aug 27, 2021
• ISBN: 9781667411644

Book preview

Ο κόσμος της Εράνα είναι γεμάτος αντιθέσεις, γιατί η μαγεία απαγορεύεται και η εφαρμογή της τιμωρείται με θάνατο. Αλλά σε αυτόν τον κόσμο, όπου αφθονούν οι κλέφτες, ο νόμος είναι σκληρός και η άγνοια πολιτικό εργαλείο, η μαγειά αντιστέκεται. Η μαγεία δεν υπακούει στους νόμους των ανθρώπων, των τρολ ή ακόμη και των ξωτικών. Η μαγεία βρίσκει διέξοδο μέσα από το αίμα, τους μύθους, τις ιστορίες δίπλα στη φωτιά, και παραμονεύει μέσα σε σπηλιές και χαλάσματα, χαμένη από καιρό στο πέρασμα του χρόνου. Παλαιές ιστορίες αφηγούνται, ψιθυρίζονται, κι έτσι, συχνά, λησμονιούνται ... αλλά όχι από όλους.

****

Ο Λιφ βολεύτηκε δίπλα στην υπαίθρια φωτιά, με τα βρεγμένα του πόδια να ζεσταίνονται στην κεχριμπαρένια λάμψη της. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που ευχόταν να είχε τα χρήματα για να αγοράσει μπότες που δεν έβαζαν νερά και που θα χωρούσαν τα πόδια του. Ήλπιζε ότι μετά από εκείνη την ημέρα θα μπορούσε να αγοράσει εκείνες τις φινετσάτες ομορφιές από δέρμα πάπιας και επένδυση γούνας, που είχε δει στον Δρόμο των Χειροτεχνών. Καθώς κούναγε τα δάχτυλα των ποδιών του και έτριβε τις φουσκάλες που κάλυπταν τα πέλματα, χαμογέλασε πλατιά. Δεν θα χρειαζόταν πια να παρακαλάει τον φούρναρη για μπαγιάτικα καρβέλια ή να φορά τα ρούχα που έβρισκε πεταμένα ανάμεσα στους πάγκους των εμπόρων του Ενκλάβιου. Όχι ότι κανείς εντός αυτού είχε κάτι ιδιαίτερο να εμπορευτεί, τουλάχιστον όχι κάτι που να ανήκε στους ίδιους. Ακόμη και η γειτονιά των φτωχών ήταν καλύτερη από την πόλη των ξωτικών, παρόλο που εκείνη την εποχή υπήρχαν ακόμη περισσότεροι απελπισμένοι άνθρωποι και το παράταιρο τρολ στριμωχνόταν στα άθλια σοκάκια της.

Δεν θα χρειαζόταν πια να ελπίζει ότι τα παλιά αφεντικά του, οι άνθρωποι, θα τον λυπόντουσαν και θα του φέρονταν με καλοσύνη, κάτι που δεν συνέβαινε συχνά προτού δραπετεύσει. Ένας άνθρωπος δεν θα άντεχε περισσότερα χτυπήματα, προτού τρελαθεί ή το βάλει στα πόδια, και ο Λιφ δεν ήταν βίαιος άνθρωπος. Ίσως ο Λιφ να είχε και δικό του υπηρέτη! Φυσικά, ως ημίαιμο ξωτικό, δεν μπορούσε να έχει τίποτα στην κατοχή του, παρόλο που είχε μάθει ότι τα χρήματα μπορούσαν να ανοίξουν πολλές πόρτες, ο κόσμος να κάνει τα στραβά μάτια, και να εξαγοράσει ακόμη και το Τάγμα των Κυνηγών Μαγισσών. Σε αυτήν τη γη, ο νόμος μπορούσε να εξαγοραστεί, στην κατάλληλη τιμή.

Περνώντας το ένα σημαδεμένο χέρι του μέσα στα κυματιστά, καστανά μαλλιά του, ο Λιφ χαμογέλασε πλατιά. Βρισκόταν μπροστά στη φωτιά που είχε φτιάξει ο ίδιος, χωρίς να αποκαλεί κανέναν «αφέντη», και με περιπέτειες παντού ολόγυρά του. Αν τον έπιαναν, στην καλύτερη περίπτωση θα επέστρεφε στην πόλη, και στη χειρότερη θα τον έστελναν στις αλυκές ή στα ορυχεία χαλκού, ή θα τον τουφέκιζαν – παρόλο που πολλοί