Hello Newyork!

By Pattukottai Prabakar

மிகவும் அதிபுத்திசாலியாய் இருந்த சரவணக்குமாரை ஜோ அண்ட் ஜோ நிறுவனம் கடத்த நினைத்து, பொறுப்பை பார்க்கர் ஸ்மித்திடம் கொடுக்கிறார்கள். ஆனால், பார்க்ஸ்மித் அவர்களிடம் சரவணனை ஒப்படைக்கவில்லை. சரவணக்குமாரின் அப்பா ஜீவானந்தம் தன் மகனைக் கண்டுபிடித்துத் தரவேண்டி பரத் மற்றும் சுசியை நாடினார். சரவணனை இருவரும் கண்டுபிடித்தார்களா? ஏன் பார்க்ஸ்மித் சரவணனை அவர்களிடம் ஒப்படைக்கவில்லை. கதையை வாசியுங்கள்.

• Language: தமிழ்
• Publisher: Pustaka Digital Media
• Release date: Jan 14, 2023
• ISBN: 6580100908122

Book preview

C:\Users\INTEL\Desktop\Logo New\pustaka_logo-blue_3x.png

https://www.pustaka.co.in

ஹலோ நியூயார்க்!

Hello Newyork!

Author:

பட்டுக்கோட்டை பிரபாகர்

Pattukottai Prabakar

For more books

https://www.pustaka.co.in/home/author/pattukottai-prabakar-novels

Digital/Electronic Copyright © by Pustaka Digital Media Pvt. Ltd.

All other copyright © by Author.

All rights reserved. This book or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the publisher except for the use of brief quotations in a book review.

பொருளடக்கம்

அத்தியாயம் 1

அத்தியாயம் 2

அத்தியாயம் 3

அத்தியாயம் 4

அத்தியாயம் 5

அத்தியாயம் 6

அத்தியாயம் 7

அத்தியாயம் 8

அத்தியாயம் 9

அத்தியாயம் 10

அத்தியாயம் 11

அத்தியாயம் 12

அத்தியாயம் 13

அத்தியாயம் 14

அத்தியாயம் 15

அத்தியாயம் 16

அத்தியாயம் 17

அத்தியாயம் 18

அத்தியாயம் 19

அத்தியாயம் 20

அத்தியாயம் 21

அத்தியாயம் 22

அத்தியாயம் 23

1

நியூயார்க், கென்னடி விமான நிலையத்தில், லூப்தான்ஸாவின் விமானம் உடல் முழுக்க வைரக் கீறல்களுடன் இறங்கி, அதிலிருந்து பார்க்கர் ஸ்மித், ஆனி மற்றும் அரை மயக்கத்தில் நடந்த சரவணகுமார் வெளிப்பட்டபோது இரவு மணி 11.10. பனிக்காற்று காதருகில் விஸ், விஸ் என்று விசிலடித்துக் கொண்டிருந்தது.

இமிகிரேஷன் பகுதியில் இந்தியாவில் சொல்லப்பட்ட அதே பொய் மறுபடி சொல்லப்பட்டது. கண்களில் வரவழைக்கப்பட்ட சோகம்.

பையனுக்கு உடல்நிலை சரியில்லை. ஊசி போடப்பட்டுள்ளது.

பாஸ்போர்ட்ஸ், விசாஸ், சர்ட்டிஃபிகேட்ஸ் சரி பார்க்கப்பட்டன.

பையன் பெயர்? என்றார் அதிகாரி. செம்பட்டை மீசை, பச்சையாய் சவரம்.

கணேசன் என்றார் பார்க்கர் ஸ்மித் - சிகரெட் புகை மத்தியில்.

ஒட்டப்பட்டிருந்த சரவணகுமாரின் முகத்துடன், ஒரிஜினல் முகம் சரி பார்க்கப்பட்டதும், தத்து எடுத்துள்ளீர்களா? என்றான் அதற்கான சான்றிதழில் பென்சில் ஒட்டி.

ஆமாம்.

குரியுரிமைக்கு...

விண்ணப்பம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

முத்திரைகள் குத்தப்பட்டன. மரியாதைப் புன்னகைகள் பரிமாற்றம் செய்யப்பட்டன. விமான நிலையக் கட்டிடத்திற்கு வெளியே வந்தார்கள். வெளிச்ச மழை.

சரவணகுமாருக்கு சொப்பனத்தில் நடப்பது போலிருந்தது. நெற்றிப் பொட்டில் விண், விண் - என்று விட்டுவிட்டு வலித்துக்கொண்டிருந்தது. புகை படிந்த கண்ணாடி அணிந்து பார்ப்பது போலிருந்தது. கால்கள் இயந்திர கதியில் நடந்து கொண்டிருந்தன. யாருடன் போகிறோம், இது என்ன இடம், இவர்கள் யார் என்று கேள்விகளை எழுப்புகிற அளவுக்குக்கூட அவன் சுய நினைவில் இல்லை. இது ஏதோ கனவில் வருகிற காட்சி. இது உறக்கம். எல்லாம் உறக்கத்தில் நடக்கும் விஷயங்கள். கண்களைத் திறந்து மூடக்கூட சிரமப்பட்டான்.

கார் பார்க்கிங்கில் ஏராள மௌன ரதங்கள் மண்டைகள் பளபளக்க தங்கள் எஜமானர்களுக்காகக் காத்திருந்தன. பனியால் ட்ராப் ட்ராப்பாய் அழுது கொண்டிருந்தன.

ஹலோ சார் என்று வந்தான் வெஸ்லி. இரண்டு பேரிடமிருந்தும் சூட்கேஸ்களை வாங்கிக்கொண்டான். பையன் யார்? என்று கன்னத்தில் கிள்ளினான்.

சொல்கிறேன், வெஸ்லி, நான் சொன்ன காரியங்கள் எல்லாம் செய்து முடித்துவிட்டாயா? என்றார் பார்க்கர் ஸ்மித்.

ஆயிற்று சார். இருங்கள், கார் எடுத்து வருகிறேன்.

வெஸ்லி சென்றதும், பார்க்கர் ஸ்மித் சுற்றிலும் பார்த்தார்.

ஜோ அண்ட் ஜோ நிறுவனத்திலிருந்து நம்மை வரவேற்க யாராவது வருவார்கள் என்று நான் எதிர்பார்த்தேன் என்றாள், ஆனி தன் மேல் சாய்ந்திருந்த சரவணகுமாரின் தலையைக் கோதிக்கொண்டு,

புன்னகைத்தார் பார்க்கர்.

ஆனி, ஒரு பெரிய திட்டம் வகுத்தேன். அதை இரண்டு கட்டங்களாகப் பிரித்துக்கொண்டேன். முதல் கட்டம் பையனை இங்கே கொண்டு வருவது.

ஹலோ நியூயார்க்!

இரண்டாவது கட்டம்?

வெஸ்லி ஆரஞ்சு வர்ண கெடிலாக் காரை அவர்களுக்கு அருகில் நிறுத்த...

வா, போய்க்கொண்டே பேசலாம்.

காரின் பின் இருக்கையில் சரவணகுமாரைக் கிடத்திவிட்டு, முன்புறம் இருவரும் ஏறிக்கொண்டார்கள். முப்பத்தைந்து கிலோ மீட்டர் தொலைவில் இருந்த நியூயார்க் நகரத்தை நோக்கிச் சீரான வேகத்தில் விரைந்தது கார்.

பார்க்கர், உங்களிடம் இரண்டு கார்கள் இருக்கின்றனவா என்ன? லைமசைன் தானே வைத்திருக்கிறீர்கள். இது யாருடைய கார்?"

அதை விற்கச் சொல்லி ஏற்பாடு, இதை வாங்கச் சொல்லி ஏற்பாடு. இப்போது என் வீடு ஃபராங்ளின் தெருவிலும் இல்லை. அதுவும் மாற்றப்பட்டுவிட்டது. ரெய்ஸாவிடமும், வெல்ஸியிடமும் நான் சொல்லிவிட்டு வந்த குறிப்புகள் இவை. வெஸ்லி, மேடிஸன் தெருவில் உள்ள அபார்ட் மெண்டிற்கு இங்கிருந்து அத்தனைப் பொருள்களையும் மாற்றிவிட்டாய் அல்லவா?

ஆமாம் சார்!

எதற்காக இந்த ஏற்பாடுகள்?

நம் திட்டத்தில் எங்காவது கசிவு இருந்து, அமெரிக்கா வரை விசாரணை பரவி நான் தேடப்படுகிற கட்டம் வந்தால், நான் கிடைக்காமல் இருப்பதற்கு.

இரண்டாவது கட்டம் என்று ஒன்று சொன்னீர்களே, என்ன அது?

ஆனி, ஜோ அண்ட் ஜோ நிறுவனம் என்னிடம் இந்தப் பொறுப்பை ஒப்படைத்தபோது, இங்கிருந்து இந்தியாவிற்குச் செல்ல டிக்கெட் எடுப்பதிலிருந்து ஆரம்பித்து அத்தனை ஏற்பாடுகளையும் என் சொந்தப் பொறுப்பில் செய்துகொள்வதாகச் சொன்னேன். உதவிக்கு நான் உன்னை அழைத்துச் சென்றதோ, அங்கிருந்து நாம் புறப்படும் தினமோ, அங்கு கண்ணபிரான் நமக்கு உதவி செய்ததோ, பிள்ளை தத்து எடுத்ததாக ஆதார பூர்வமாக இரண்டு அரசாங்கங்களையும் ஏமாற்றிய திட்டமோ... எதுவும் அவர்களுக்குத் தெரிவிக்கப்படவில்லை. சொல்லப்போனால் அட்வான்ஸாக அவர்களிடமிருந்து ஒரு பென்னிகூட நான் பெற்றுக்கொள்ளவில்லை. பத்து நாட்கள் டைம் கொடுங்கள், சரவணகுமாரைக் கொண்டு வந்து ஒப்படைத்து விட்டு ஐம்பதாயிரம் டாலர்கள் பெற்றுக்கொள்கிறேன் என்றேன். அதுதான் ஒப்பந்தம். ஆகவே, என் ஏற்பாடுகளில், திட்டங்களில் அவர்கள் தலையிடவே இல்லை. நானும் அவ்வப்போது எதையும் ரிப்போர்ட் செய்யவே இல்லை.

அதனால்? எதற்குச் சொல்கிறீர்கள் இதை?

இரு, முழுவதையும் கேள் ஆனி. நானாகத் தெரிவிக்கவில்லையே தவிர, அவர்கள் என் செயல்பாடுகளை யாரையாவது விட்டு உளவு பார்த்திருக்கலாம். சொன்னால் ஆச்சரியப்படமாட்டாயே... சரவணகுமாரை ஜோ அண்ட் ஜோ நிறுவனத்திடம் நான் ஒப்படைக்கப்போவது இல்லை.

என்ன? என்று மிகவும் திடுக்கிட்டாள் ஆனி.

இனி என் திட்டத்தின் இரண்டாவது கட்டத்தைத் துவக்கப்போகிறேன்.

புரியவே இல்லை. அதுதான் என்ன?

பதறாதே ஆனி, நிதானமாக உனக்குப் புரிய வைக்கிறேன். அதன்பிறகு என் நோக்கத்தை நீ ஏற்றுக்கொள்வாய், துரோகச் செயல் என்று சொல்லமாட்டாய்.

கார் மேடிஸன் ஸ்ட்ரீட்டின் மையப்பகுதி வந்து முக்கிய சாலையில் இருந்து பிரிந்து பதினாறு மாடிகள்கொண்ட அந்த அபார்ட்மெண்ட் ப்ளாக்கின் அண்டர் கிரவுண்ட் பார்க்கிங் ஏரியாவில் ஊர்ந்து நின்றுகொண்டது.

சரவணகுமாரைத் தூக்கிக்கொண்டார் பார்க்கர் ஸ்மித்.

வெஸ்லி, பெட்டிகளை எடுத்து வந்துவிடு. ஆனி, கைப்பை மட்டும் எடுத்து வா என்று லிஃப்ட்டுக்கு நடந்தார்.

ஏழாவது மாடியில் தன் போர்ஷன் அழைப்பு மணி ஒலிக்க வைத்து, திறந்த ரெய்ஸாவைப் புன்னகைத்து, சரவணகுமாரை ஒரு அறையின் கட்டிலில் கிடத்திவிட்டு வந்து ரெஸ்ஸாவை அணைத்து, கன்னத்தில் முத்தமிட்டு ஸோபாவில் அமர்ந்தார் பார்க்கர் ஸ்மித்.

ஆனி; கைகளைத் தனித்தனியாக உதறிக்கொண்டு, ஹலோ மேடம், புதிய இடம் எப்படி இருக்கிறது? என்றாள்.

ஒன்றும் பெரிய மாற்றமில்லை. அங்கு விட இங்கு இன்னும் இரண்டு அறைகள் அதிகம். ஏதாவது சாப்பிடுகிறீர்களா? என்றாள் ஏராள உடம்பை ஒரே கவுனுக்குள் புதைத்துச் சரிக்கட்டியிருந்த ரெய்ஸா.

கேட்காதே. கொலைப்பசி. இன்னும் பத்து நிமிடத்தில் எதையாவது கொடு. இல்லையென்றால் உன்னை ஒரு ஓரத்தில் பிய்த்துச் சாப்பிட்டு விடுவேன் என்று சிரித்தார் பார்க்கர் ஸ்மித்.

வெஸ்லி, இப்படி உட்கார்.

வெஸ்லி தன் கழுத்தில் டைபோலக் கட்டியிருந்த ஸ்வெட்டரின்