Labrador Retriever

By Jakub Kowalczyk

Labrador Retriever: pies myśliwski z dużą dozą cierpliwości

 

Labrador Retriever jest niezwykle inteligentnym psem myśliwskim i cieszy się coraz większą popularnością. Zjawisko to można zaobserwować nie tylko wśród społeczności myśliwskiej, ale coraz częściej rodziny chcą zdobyć taką rasę. I słusznie, bo Labrador to doskonały pies rodzinny.

 

Zastanawiasz się teraz nad kupnem psa i postawiłeś na Labradora? Ale wciąż nie jesteś pewien, czy to odpowiednia rasa psów dla Ciebie i Twojej rodziny? W takim razie ten poradnik dobrze Ci służy.

 

Dowiedz się wszystkiego o pięknym Labradorze. Jak on wygląda? Jakie ma zachowanie? Czego on potrzebuje? Jak możesz go zatrzymać?

 

Ponadto otrzymasz informacje, jak najrozsądniej zająć Labrador Retrievera, ponieważ ta rasa jest bardzo aktywna i chce być również wyzwaniem umysłowym. Podane są propozycje różnych gier i zabaw.

 

Zawartość książki na ponad 150 stronach to:

• Rasa psów Labrador Retriever
• Edukacja i szkolenie Labrador Retrievera
• Zdrowie i odżywianie
• Opieka nad Labrador Retrieverem
• Charakter, szkolenie i wiele więcej
• Wiele ilustracji

 

Dużą rolę odgrywa również zdrowie, a co za tym idzie odżywianie. Otrzymasz wprowadzenie do różnych chorób, które dotykają w szczególności Labradorów, abyś mógł rozpoznać problemy zdrowotne u swojego psa we wczesnym stadium i podjąć działania. W dalszej części poradnika poznasz różne opcje żywieniowe. A jeśli interesuje Cię bardziej niekonwencjonalny rodzaj diety, to również dowiesz się czegoś na ten temat. Na koniec jeszcze temat "smakołyków". Trudno sobie wyobrazić wychowanie i szkolenie psa bez nich, ale czy są one zdrowe? Jeśli masz obawy co do składników różnych smakołyków, dlaczego po prostu nie zrobić ich samemu? Jak? Nie ma problemu ... w tym poradniku znajdziesz kilka przepisów, dzięki którym Twój Labrador będzie mógł się poczęstować.

 

Miłego czytania.

• Language: Język polski
• Publisher: Jakub Kowalczyk
• Release date: Oct 3, 2022
• ISBN: 9798215526965

Book preview

Labrador Retriever

Jakub Kowalczyk

Treść

Wstęp

Labrador Retriever

Pochodzenie i historia

Łowca pacjentów

Portret rasowy

Wprowadza się szczeniak

Wychowanie Labradora Retrievera

Szkolenie z zakresu szacunku

Brak szacunku dla innych psów

Niezdyscyplinowanie, szczekanie i agresywne zachowanie

Housetraining u szczeniąt i psów

Sprzęt do ćwiczeń ogólnych

Obroża czy uprząż piersiowa?

Wybór właściwej smyczy

Ciągnięcie na smyczy

Nagrody i smakołyki

Gesty i mimika twarzy szczeniaka

Przewodnik do pobierania

Pierwsze komendy - Siad!, Dół!, Wył!

Jak ćwiczyć "Siad

Miejsce

Odzyskanie

Niezdyscyplinowanie

Nadmierne szczekanie

Strach przed prowadzeniem samochodu

Upór

Więcej informacji na temat podstawowych poleceń

Szkolenie Labrador Retrievera

Szkolenie z użyciem klikera

Sporty z udziałem psów

Mantrailing

Szkolenie z zakresu posłuszeństwa

Treibball

Dogdancing

Sport z psami do ciągnięcia

Canicross

Pozytywne wzmocnienie jako sprawdzony  Metoda

Smakołyki i nagrody

Potrzeby psa

Wyszkolony w domu

Szkolenie z zakresu szacunku

Wysoka inteligencja - właściwy zawód

Jak dużo ćwiczeń potrzebuje Labrador?

Zajęcia zimowe

Zatrudnienie bez ćwiczeń?

Rozdział dotyczący zdrowia

Problemy zdrowotne u Labrador Retrievera

Choroby oka

Choroby układu kostnego

Choroby mięśni

Choroby niezależne od rasy

Biegunka

Wymioty

Zapalenie ucha

Zatrucia

Gorączka

Szafka na leki

Ubezpieczenie zdrowotne dla psa?

Szczepienia

Kastracja lub sterylizacja

Pielęgnacja sierści, łap & co.

więcej informacji na temat właściwej opieki

11. wskazówki dotyczące nabywania

Właściwa dieta dla  Labrador Retriever

Karma sucha czy mokra?

Żywność gotowana w domu

Karma sucha czy mokra?

Mięso, ryba czy weganin?

Karma sucha lub mokra

Różnorodność karmienia

Zmiana diety

Właściwe dawkowanie

Dawanie smakołyków

Proste przepisy na przysmaki dla psów

Słowa końcowe

Źródła

O tej serii: Mój pies na całe życie

Wstęp

Ta rasa psów jest chyba bardziej znana pod nazwą Labrador. Prawidłowa nazwa to jednak Labrador Retriever. Jednak pies ten dzieli drugi człon nazwy rasy z kilkoma innymi rasami. Nazwa Retriever jest ogólnym określeniem dla łącznie sześciu innych ras psów.

Najbardziej znanym obok Labradora Retrievera jest Golden Retriever. Mniej znane są pozostałe cztery rasy retrieverów: Chesapeake Bay Retriever, Curly Coated Retriever, Flat Coated Retriever i Nova Scotia Duck Tolling Retriever.

Ale wszystkich łączy jedno: radość z odzyskiwania. Stąd wzięła się nazwa retriever, ponieważ w języku angielskim używa się słowa to retrieve. Wszystkie rasy retrieverów to psy myśliwskie, które zostały wyhodowane po to, aby tropić ustrzeloną zwierzynę i przynosić ją do myśliwego.

Labrador Retriever to wspaniała rasa wśród czworonożnych przyjaciół tak kochanych przez ludzi. Dowiedz się dlaczego tak jest i jakim psem jest Labrador w tym poradniku.

Labrador Retriever

Dowiedzieliście się już dlaczego Labrador jest retrieverem: Ma on za zadanie odnaleźć zabitą przez myśliwego zwierzynę i przynieść ją do niego w stanie nienaruszonym. Dlatego rasa ta nazywana jest również psem myśliwskim i hodowana jest właśnie z takimi cechami. Często panuje błędne przekonanie, zwłaszcza w Niemczech, że Labrador Retriever jest krzyżówką Labradora i Golden Retrievera. To stwierdzenie jest oczywiście nieprawdziwe. Mówiąc o Labradorze, mowa jest o Labrador Retrieverze. Określenie Labrador wskazuje jedynie na jego pochodzenie.

Pochodzenie i historia

Historię Labrador Retrievera można odtworzyć bardzo dobrze, ponieważ została ona szczegółowo udokumentowana. Labrador wywodzi się z Kanady. Tam był hodowany i szkolony jako towarzysz polowań. W dzisiejszych czasach jednak rasa ta jest również niezwykle popularna jako pies rodzinny. Rasa nowofundlandów jest blisko spokrewniona z Labrador Retrieverem. To krótka wersja historii, w którą teraz zagłębimy się nieco bardziej:

Oczywiście Labrador Retriever, jak wszystkie inne rasy psów, pierwotnie wywodzi się od wilka. Ewolucja zapewniła możliwość rozwoju wielu różnych ras. Są to zarówno małe kieszonkowe pieski, jak i olbrzymie okazy, które do transportu wymagają niemalże przyczepy.

Labrador znajduje swoje pierwotne siedlisko w Kanadzie. Jego dom znajduje się w północno-wschodniej części kraju, a konkretnie w Nowej Fundlandii lub Labradorze. Stąd też nazwa Labrador Retriever. Nadal jednak figuruje na liście brytyjskich ras psów. Dlaczego tak jest? Kanada była kiedyś częścią kolonii brytyjskich i nadal należy do Brytyjskiej Wspólnoty Narodów, dlatego też, mimo że Labrador Retriever w swoim rozwoju nigdy nie widział Wysp Brytyjskich, jest uważany za brytyjską rasę psów.

Ponadto, jako że półwysep Labrador jest częściowo częścią Nowej Fundlandii, rasa ta jest również blisko spokrewniona z rodzimym tam nowofundlandem, choć ten ostatni i labrador są do siebie mało podobne.

Półwysep Nowa Fundlandia/Labrador został odkryty w 1497 roku przez włoskiego nawigatora, który opłynął świat w imieniu Korony Brytyjskiej. W tym czasie jednak tereny te były już od tysięcy lat zamieszkane przez ludzi i ich psy. Tak więc psy pochodzą stąd i nie zostały wprowadzone później przez europejskich imigrantów.

W tym wczesnym okresie nie rozróżniano jednak dwóch ras psów Labrador Retriever i Nowofundland, istniał tylko Nowofundland, choć Nowofundland i Labrador miały znaczne różnice zewnętrzne. Dzisiejsze duże i ciężkie nowofundlandy służyły do ciągnięcia ciężkich nieraz sań, a znacznie mniejszy i lżejszy Retriever (zwany wówczas Water Dog) był odpowiedzialny za wyławianie z wody upolowanej zwierzyny lub sieci rybackich. Zatem już przodkowie Labradora, którego znamy dzisiaj, byli wykorzystywani do polowań. Późniejsi angielscy okupanci kraju cieszyli się tym niezwykle wszechstronnym i przyjaznym psem. Część zwierząt zabrali ze sobą do domu i dalej je hodowali, a w 1814 roku oficjalnie wprowadzono rasę psa św. Na kontynencie europejskim rasa ta szybko zyskała popularność jako pies myśliwski i już w 1873 roku pies św. Jana stał się labradorem.

Również w tym roku jednak Labrador prawie zniknął z powierzchni ziemi. Niestety, dokładne okoliczności nie są znane, ale przypuszcza się, że przyczyną była albo epidemia, albo nadmierna hodowla. W tym czasie pozostało tylko kilka psów hodowlanych, na których odbudowano rasę. Wśród tych ocalałych był czarny samiec labradora Avon, urodzony w 1885 roku. Uważa się, że od tego psa pochodzą wszystkie Labradory na dzisiejszym świecie. Więc wszyscy oni mogą być ze sobą spokrewnieni przez kilka rogów.

Pierwszym oficjalnie uznanym żółtym Labradorem jest samiec Ben of Hyde. Żył od 1899 do 1910 r. Na pewno nie był pierwszym o jasnym kolorze sierści, ale w każdym razie pierwszym zarejestrowanym psem hodowlanym. W 1903 roku Labrador Retriever został po raz pierwszy dopuszczony do pokazów i zaprezentowany publiczności. Od tego momentu jego popularność rosła coraz bardziej. W ten sposób doszło do tego, że Labrador został wyhodowany w dwóch odmianach. Jedna linia przeznaczona była do celów pokazowych i została obdarzona zwartą sylwetką. Druga linia została wyhodowana do pracy jako pies myśliwski o smukłej sylwetce i mniejszej masie. Pierwszy miot Labradorów został oficjalnie zarejestrowany w VDH w Niemczech w 1966 roku.

Labrador Retriever jest obecnie jedną z najpopularniejszych ras psów na świecie. Ten piękny pies trafił nawet do Białego Domu jako First Dog.

Łowca pacjentów

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu Labrador Retriever był w Niemczech mało znany. Tylko nieliczni znawcy psów wiedzieli o tej rasie i znali cechy charakterystyczne tego wspaniałego psa. Na szczęście fala się odwróciła i Labrador znalazł obecnie swoją rolę jako pies rodzinny w wielu gospodarstwach domowych.

Jako pies myśliwski Labrador Retriever musiał się jednak najpierw sprawdzić, ponieważ społeczność myśliwska raczej hołdowała tradycji i przywiązaniu do rasy psów, które wcześniej posiadała. Zmiana rasy psa myśliwskiego była dla wielu trudna, gdy dana rasa była już w rodzinie od wielu pokoleń.

Jednak doskonałe cechy Labradora prędzej czy później dotarły do myśliwych i jeden czy drugi w końcu wypróbował tego psa. Retrievery w ogóle są niezwykłymi specjalistami, jeśli chodzi o doprowadzenie ustrzelonej zwierzyny do myśliwego. Celem jest tutaj odnalezienie zdobyczy i przyprowadzenie jej z powrotem w jak najmniejszym stopniu. Zwłaszcza gdy pies musi wejść do wody, Labrador Retriever jest niezwykle chętny do pracy, bo absolutnie nie boi się wody.

Ale dopóki czworonożny przyjaciel nie wkroczy do akcji, musi cierpliwie czekać obok swojego pana i oczywiście nie może wydawać dźwięków, bo w tym przypadku spłoszyłby zbliżającą się zwierzynę. W czasie tego oczekiwania Labrador obserwuje jednak uważnie otoczenie i dzięki temu zapamiętuje, gdzie znajduje się upolowana zwierzyna lub gdzie wylądowała.

Labrador Retriever potrafi również tropić ranną zwierzynę. Będzie wytrwale podążał za zapachem, aż go znajdzie. Ponadto retriever powinien być dobrze wyszkolony przez swojego opiekuna. Oznacza to, że myśliwy kieruje swojego psa na upolowaną zwierzynę za pomocą określonych sygnałów słuchowych i wzrokowych.

Wszystkie typy retrieverów, nie tylko Labrador Retriever, bardzo dobrze nadają się do tych wszystkich zadań, ponieważ wszystkie posiadają cechę podobania się swoim ludziom. Ta chęć przypodobania się znacznie ułatwia współpracę między człowiekiem a jego psem. Ponadto retrievery wyposażone są w tak zwany miękki pysk. Okoliczność ta umożliwia im odzyskanie upolowanej zwierzyny bez śladów ugryzień.

Jako pies myśliwski, Labrador Retriever stał się bardzo popularny, ponieważ trudno o lepsze cechy, które taki pies mógłby wnieść ze sobą.

Portret rasowy

Labrador Retriever nadaje się nie tylko jako pies myśliwski, ale także jako pies rodzinny, ponieważ rasa ta jest niezwykle przyjazna ludziom i dzieciom. Jest też bardzo aktywny i chętny do nauki.

Większość Labradorów można spotkać tak naprawdę w prywatnych gospodarstwach domowych. Jednak przed wyborem tej rasy należy pamiętać, że jest ona hodowana do prowadzenia aktywnego życia z wieloma zadaniami.

Labrador Retriever jest hodowany w trzech kolorach. Oryginalny kolor sierści to czarny. Jest to również preferowane, jeśli pies ma być używany do polowań. Inaczej jest w przypadku Labradorów żółtych i czekoladowo brązowych. W miocie tej rasy mogą występować wszystkie trzy kolory.

Jego krótka, gęsta sierść ma dobry podszerstek, który wytrzymuje wszystkie warunki pogodowe i chroni psa. Sierść jest twarda w dotyku i dlatego nazywana jest stick coat. Taka faktura sierści jest typowa dla rasy Labrador.

Labrador jest średniej wielkości i ma mocną budowę z szeroką głową. Wysokość ramion powinna wynosić od 56 cm do 57 cm dla mężczyzn i od 54 cm do 56 cm dla kobiet. Obie płcie są więc niemal tej samej wielkości i nie można ich od razu odróżnić. Niezwykle typową cechą rasową jest tak zwany ogon wydry. Jest szczególnie gruba u podstawy i staje się cieńsza w kierunku wierzchołka. Ma też krótką, ale gęstą sierść.

Według oficjalnego wzorca rasy istnieje tylko jeden Labrador, jednak przez dziesięciolecia rozwinęły się dwie linie. Oprócz klasycznego Labrador Retrievera istnieją również Labradory, które są hodowane tylko w celach wystawowych.

Jak już opisano na początku, zwierzęta te są mniejsze i mają bardziej zwartą budowę. Dzięki temu są znacznie bardziej umięśnione, a także silniejsze. W tej linii wystawowej nogi są krótsze, głowa jest szersza, a tzw. stop, czyli przejście od nosa do czaszki, wyraźnie bardziej wyrazisty. Przy hodowli tej linii większą uwagę zwraca się na typowy dla rasy wygląd niż na zdolności, jakie powinien posiadać konwencjonalny Labrador. Są też znacznie spokojniejsi od swoich odpowiedników z linii roboczej i mało entuzjastycznie podchodzą do wszelkich działań.

Labrador Retrievery z linii roboczej są większe i wyraźnie bardziej wysokonożne. Są smukłej postury, co znacznie ułatwia im pracę na polowaniu, są bowiem bardziej zwinne, szybsze i nie są prawie tak ospałe, lecz z dużą aktywnością uczestniczą w życiu swojego środowiska. Głowa Labradora z linii roboczej jest węższa, a kufa dłuższa, jednak stop jest tylko nieznacznie zaznaczony. Grzbiet jest dłuższy niż u psów wystawowych, natomiast głębokość klatki piersiowej jest mniejsza.

Oczywiście psy te muszą spełniać wymagania typowe dla rasy w wyglądzie zewnętrznym, ale tutaj liczy się również użytkowość psa, która musi być potwierdzona różnymi testami przydatności.

Labrador Retriever ma doskonały zmysł węchu, co czyni go jednym z najlepszych psów do szukania, ściągania i aportowania. Jego postać przekonuje spokojną i przyjazną naturą, jest też niezwykle pomocny. Te cechy z kolei są najlepsze, by znaleźć zastosowanie np. jako pies terapeutyczny lub ratowniczy.

Rasa ta jest bardzo chętna do pracy i zawsze aktywna. Labrador doskonale sprawdza się również jako pies rodzinny, ponieważ niezwykle lubi dzieci. Agresja wszelkiego rodzaju jest dla niego obcą korą (-słowem). Labrador jest bardzo towarzyski, ufny i przyjazny. Ponadto ma bardzo wyraźną wolę zadowolenia swojego pana lub pani. Ta chęć podobania się jest również zapisana we wzorcu rasy. Z drugiej strony wyraźny instynkt stróżujący i ochronny nie jest pożądany. Ponadto ostrość nie ma miejsca u Labradorów.

Dlatego Labrador może być dobrze trzymany również przez początkujących. Ze względu na swoje spokojne usposobienie wybacza również drobne błędy w szkoleniu lub postępowaniu z nim.

Labradorowi należy jednak zapewnić dobre i sensowne zajęcie, aby się nie nudził. Wystarczająca ilość ćwiczeń to priorytet, bo to wciąż pies myśliwski. Oczywiście trzeba uważać, aby utrzymać gorączkę polowania w ryzach. Labrador jest jednak bardziej zainteresowany odzyskiwaniem, a mniej pędzeniem za potencjalną zdobyczą. Długie spacery na łonie natury, połączone z kilkoma zadaniami dla głowy, są dokładnie tym, za czym tęskni Labrador. I jakżeby inaczej - istnieje oczywiście także mini wersja Labrador Retrievera. Teraz z pewnością zadacie sobie pytanie: Czy coś takiego jest nam potrzebne? W zasadzie pewnie nie, ale takie tzw. psy modne stają się coraz bardziej popularne i dlatego są też hodowane. Co więcej, te małe Labradory mogą być również trzymane w mniejszych mieszkaniach, ponieważ dorastają tylko do około 52 cm wzrostu i ważą około 20 kg.

Aby wyprodukować miot Mini Labradorów, trzeba przede wszystkim mieć szczególnie małych rodziców. Ponadto krzyżuje się inną rasę, która również jest znacznie mniejsza. Procedura ta nie jest zbyt łatwa, ponieważ oryginalny charakter Labradora powinien być oczywiście zachowany i nie powinien zostać utracony poprzez kojarzenie z inną rasą. Jedynie zamiłowanie do polowań nie jest pożądane. Wygląd zewnętrzny Labradora również odgrywa dużą rolę w małej wersji i oczywiście nie może odbiegać od normy. Oczywiście różne cele hodowlane są również przepisane dla Labradora. Labrador powinien być zdrowy, sprawny i z temperamentem, a także odpowiadać standardowi FCI. Aby wykluczyć choroby dziedziczne lub przynajmniej je zminimalizować, przed przeznaczeniem psa do hodowli konieczne jest wykonanie odpowiednich badań genetycznych. Jeśli taki test będzie pozytywny, zostanie to odnotowane i hodowla z tym psem nie będzie dozwolona. Podobnie rodzice prawdopodobnie nie będą już dopuszczeni do hodowli selektywnej. Metoda ta ma na celu wyeliminowanie w jak największym stopniu chorób dziedzicznych i wad genetycznych. Aby utrzymać cel hodowlany w postaci temperamentu typowego dla retrieverów, przyszłe psy hodowlane muszą przejść test temperamentu według tzw. wzorca szwajcarskiego. Przeprowadza się ją, gdy pies ma około 13 miesięcy lub osiągnął dojrzałość płciową. Ponieważ potomstwu przekazywane są nie tylko cechy fizyczne, ale także psychiczne, ten test temperamentu powinien pomóc w zachowaniu typowych dla rasy cech Labradora. Z jednej strony powinien to być towarzyski pies rodzinny, a z drugiej dobry pomocnik myśliwski. Test ten jest ogólnie ważny w hodowli i podlega również ciągłemu dalszemu rozwojowi. Jeśli zamierzasz, aby Twój pies wziął udział w tym teście temperamentu, ponieważ być może będziesz chciał się z nim rozmnażać, powinieneś go tam przedstawić sam, bo on zna Cię najlepiej. Twój Labrador podczas tego testu nie będzie na smyczy, co oznacza, że będzie poruszał się całkowicie swobodnie.

Pójdziesz z nim na spacer przez łąkę lub pole. Spacer poprowadzi Cię również przez grupę nieznajomych. Ponadto możesz