Welcome To Martuary

By Rajeshkumar

Rajeshkumar, an exceptional Tamil novelist, in this service since 1968, written over 1500 novels and 1500 short stories, towards making the Guinness record… Readers who love the subjects Crime, Detective, Police and Science will never miss the creations of this outstanding author… since the author gets into the details of the subject, the readers’ knowledge enhances along with the joy of reading…

• Language: தமிழ்
• Publisher: GeeYe Publications
• Release date: Aug 1, 2016

Book preview

16

1

அதிகாலை நேர பாண்டிச்சேரி. காற்றில் சிலு சிலு, நேற்றைய பெளர்ணமிச் சந்திரனின் மிச்சம் வெளிறிக் கொண்டிருந்தது. வசதி படைத்தவர்கள் வாக்கிங்கிலும் ஜாக்கிங்கிலும் இருந்தார்கள். நடைபாதை வாசிகள் இன்னமும் தூக்கத்தில் இருந்தார்கள்.

ரயில்வே ஸ்டேஷனை விட்டு - வெளியே வந்த பயணிகளில் அந்தப் பெண் மட்டும் வெளிச்சமாய் தெரிந்தாள். மெலிதான ஆரஞ்சு நிற மெட்டல் ஷிபான் சேலைக்குள் - உடம்பின் முக்கியமான இடங்களில் ‘புஷ்டி’ காட்டினாள். கழுத்தில் மெல்லிய செயின். இடது பக்க மூக்கில் துளியூண்டு தங்கம், மூக்குத்தியாய் மாறியிருந்தது.

கையில் சின்னதாய் ஒரு சூட்கேஸ்.

அம்மா! ஆட்டோ வேணுமா...? எங்கேம்மா போகணும்? மீட்டர் போட்டு ஓட்டறேன்ம்மா... பக்கவாட்டிலும் பின்பக்கமும் தொடர்ந்து கொண்டே வந்த ஆட்டோ டிரைவர்களை புறக்கணித்துவிட்டு - அவள் டாக்ஸியை நோக்கிப் போனாள்...

டாக்ஸி டிரைவர் பவ்யமாய் எதிர்கொண்டான். அவள் சொன்னாள், ஹோட்டல் அஜந்தா இன்டர்நேஷனல் போகணும்...

உட்கார்ங்கம்மா... டிரைவர் கதவைத் திறந்துவிட்டு அவள் உள்ளே போனதும் சாத்திவிட்டு - டிரைவிங் ஸீட்டுக்கு வந்து –

ஸ்டியரிங் கைப் பிடித்தான். இக்னீஷியனை உசுப்பி விட்டு - அந்தப் பெண்ணைத் திரும்பிப் பார்த்தான்.

என்ன...?

அவன் காது வரைக்கும் சிரித்து - தலையைச் சொறிந்து அம்பது ரூபாய் ஆகும்மா என்றாள்.

அவள் மூக்கு நுனி லேசாய் சிவந்தது.

நான் உன்கிட்டே ஏதாவது பேரம் பேசினேனா...? நீ கேட்டதையே வாங்கிக்க காரைக் கிளப்பு...

அவன் கிளப்பினான்.

இன்னும் விடியாத பாண்டிச்சேரி தெருக்களில் - ப்ளோரஸெண்ட் விளக்குகள் உயிரோடு இருந்தன.

பாண்டிச்சேரிக்கு வருவது இது இரண்டாவது தடவை, முதல் தடவை - ஐந்து வருஷத்திற்கு முன்னால் அப்பாவோடு, வந்தது அவளுக்கு ஞாபகம் வந்தது. அரவிந்தா ஆசிரமம், கடற்கரை என்று - ஜாலியாய் சுற்றியது நினைவில், அடித்தது.

கண்களை மூடி - நினைவுகளின் பிடியில் சிக்கியிருந்தவள் அம்மா என்கிற டிரைவரின் குரல் கேட்டு உணர்வுக்கு வந்தாள்.

ம்... என்ன?

பாண்டிச்சேரிக்கு ஸைட் ஸீயிங் பார்க்க வந்திருந்தீங்கன்னா... நம்ம டாக்ஸியையே உபயோகம் பண்ணிக்கலாம்...

பத்து மணிக்கு மேல் அரவிந்தா ஆஸ்ரமம் போகணும்...

போலாம்மா...! அப்புறம்...?

வேற எங்கேயும் வேண்டாம்...

அங்கே பாக்கிறதுக்க நிறைய இடம் இருக்கும்... வார்மெமோரியல், ஆனந்தா ஆசிரமம், பொட்டானிகல் கார்டன், கவர்மெண்ட் பார்க், அக்வேரியம், மனகுல விநாயகர் டெம்பிள், கதீட்ரல் சர்ச்.

அதெல்லாம் வேண்டாம்.

எனக்கு வெயிட்டிங் சார்ஜ் கூட வேண்டாம்மா... எவ்வளவு நேரம் வேணும்னாலும்...

இதோ பார்... பாண்டிச்சேரி எனக்குப் புதுசில்லை. நான் சொன்ன இடத்துக்கு நீ வந்தா போதும்

டிரைவர் மிரண்டு, சரிங்கம்மா... என்ற தலையாட்டினான்.

அடுத்த மெளனமான ஐந்து நிமிஷத்தில் – டாக்ஸி ஹோட்டலின் முகப்பில் வந்து நின்றது. பணத்தைக் கொடுத்து டாக்ஸியை - அனுப்பிவிட்டு - ரிசப்ஷன் கெளண்டரை நோக்கிப் போனாள்.

கெளண்டரில் - அந்த ஆங்கிலோ இந்தியப் பெண் லிப்ஸ்டிக் பூசிய தன் உதடுகளை பிரித்தாள்.

குட்மார்னிங் மேடம்...

அவள் குட்மார்னிங்கை... அலட்சியப்படுத்திவிட்டு

எனக்கு ஒரு சிங்கிள் ரூம் வேண்டும் என்று சொன்னாள்.

ஏஸி... ஆர். நான் ஏஸி...

நான் ஏஸி. எனப்...

ரிசப்ஷனிஸ்ட் லெட்ஐரைப் பிரித்து வைத்துக் கொண்டாள்.

"யுவர் குட் நேம் ப்ளீஸ்...

கனகதாரா...

அட்ரஸ்...?

நெம்பர் ஸெவன்டி ஸெவன்... ஹார்ட்லி ரோட் மெட்ராஸ் டென்.

எத்தனை நாள் தங்கப் போகிறீர்கள்...?

ஒரு நாள்...

ரூம் ரெஸ்ட் த்ரீ ட்வென்டி... அதர் தேன்... எல்...நோ... பிராப்ளம்.…

அட்வான்ஸ் தெளஸண்ட் ரூபீஸ்...

கனகதாரா - தன் தோளில் தொங்கிய - டம்பப் பையின் ஜிப்பைப் பிரித்து இரண்டு ஐநூறு ரூபாய் நோட்டுகளை எடுத்து நீட்டினாள். ரிசப்ஷனிஸ்ட் அட்வான்ஸ் ரசீதை எழுதிக் கொண்டிருக்கும்போதே, கனகதாரா கேட்டாள்.

நான் ஒரு போன் பண்ணிக்கலாமா...?

"பை... ஆல்... மீன்ஸ்... - அவள் டெலிபோனை நகர்த்தி வைக்க -- கனகதாரா ரிஸீவரை எடுத்துக்கொண்டு - டயலைச் சுழற்றினாள். மறுமுனையில் ரிஸீவர் எடுக்கப்பட்டதும் கேட்டாள்.

மிஸ்டர் பூபால் ப்ளீஸ்...

அவரு... இல்லீங்களே... என்றது பாமரத்தனமான ஒரு ஆண் குரல்...

நீங்க...?

நான் குவார்ட்டர்ஸ் வேலைக்காரன்...

பூபால் எங்கே போயிருக்கார்...?

வெளியூர்...

எந்த ஊர்க்கு...?

தெரியலேம்மா

எப்பப் போனார்...?

ரெண்டு நாளாச்சு...

என்னிக்கு வருவார்...

என்கிட்டே ஒண்ணும் சொல்லிவிட்டு போகலேம்மா...! ஆமா நீங்க. யாரு...?

"டொக் கென்று ரிஸீவரை வைத்துவிட்டாள் கனகதாரா.

யுவர் ரூம் நெம்பர் எஸ் ஃபேர், டபுள் பைவ்... ரூம் பேரர் கையில் சாவியோடும் - கனகதாராவின் சூட்கேஸோடும் - லிஃப்ட்டை நோக்கிப் போக - அவளும் தொடர்ந்தாள்.

லிஃப்ட் மாடிக்கு உயர்ந்ததும் -

ரிசப்ஷன் ஹால் சோபாவில் பேப்பர் படிப்பவனை போல் பாவ்லா