Ruimte coördinaten onbekend

By Jens Fitscher

Kapitein Tarik Connar is op weg met een bemanning van 27 om Mars te bevoorraden in het jaar 2023. Het vrachtschip is uit koers geraakt door een reeks defecte circuits en kortsluitingen. Het vliegt in de richting van de ruimtetijdkromming van een zwart gat en wordt in een fractie van een seconde over 585 lichtjaar overgebracht naar een zonnestelsel bij Betelgeuse. Betelgeuse, de schouderster van Orion, is ongeveer 662 maal zo groot als de diameter van onze zon en is de tiende helderste ster, gezien vanaf de aarde. Met zijn komst, begint de erfenis van een oud ras weer actief te worden.
Dit is het begin van een avontuur dat alles zal vergen van Tarik Connar, zijn vriend Wayne-Zeno Uelisch en 25 andere mannen en vrouwen, maar dat voor hen ook een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis zal openen.

• Language: Nederlands
• Publisher: XinXii
• Release date: Dec 25, 2022
• ISBN: 9783966743129

Jens Fitscher

Jens Fitscher war bereits als kleiner Junge begeisterter Leser von Science-Fiction und Fantasy Büchern. Insbesondere liebte er die gängigen Taschenbücher der 70er und 80er Jahre des vorigen Jahrhunderts. Ein starkes Interesse zeigte er dabei für die Protagonisten mit außergewöhnlichen Fähigkeiten. Seine Geschichten handeln immer von starken Persönlichkeiten, die durch ungewöhnliche Umstände über sich selbst hinauswachsen und dafür mit übernatürlichen Fähigkeiten belohnt werden.

Book preview

Project ExoMars

De Mars Reconnaissance Orbiter bereikte de rode planeet op 10 maart 2006. Het was de laatste orbiter die naar Mars werd gestuurd. 

De eerste Marslanding vond plaats op 25 mei 2008 nabij het noordpoolgebied met het Phoenix-ruimtevaartuig. 

De verkenning van Mars ging een nieuwe fase in met NASA's Mars Science Laboratory missie. Een grotendeels autonoom opererende rover genaamd Curiosity werd gelanceerd.

Op 18 november 2013 is de ruimtesonde MAVEN gelanceerd voor verder onderzoek van de atmosfeer van Mars. 

In maart 2016 werd In Sight gelanceerd om de binnenkern van de planeet te onderzoeken en na te gaan of het mogelijk zou zijn om hier energieën af te tappen om een nederzetting te bouwen.

Een nieuw tijdperk van ruimtereizen begon in het kader van het Europese project ExoMars, dat op 31 maart 2018 de eerste Proton-raketten lanceerde, uitgerust met Exomars-rovers, evenals speciale afdalingsmodules en transportmodules. Het doel van de missie was het testen van de landing van zware ladingen op Mars, evenals de mobiliteit op het Martiaanse oppervlak.

Op 22 juni 2021 bereikten de eerste twee Proton-raketten, HABITAT en MIRTH, het oppervlak van Mars met een bemanning van 25 personen. Tot op de dag van vandaag is het onduidelijk welke van de twee raketten het eerst zijn

transportmodule eerst op het zanderige oppervlak van de rode planeet.

HABITAT en MIRTH beweerden beiden de eerste te zijn geweest.

Na twee jaar was er al een kleine nederzetting op Mars. Het was gelegen aan de voet van een vulkaan in de provincie Tharsis.

Dit gebied was uitgekozen omdat het de grootste vulkanen van het zonnestelsel bevatte en het mogelijk was een inzicht te krijgen in geologische omstandigheden die volledig tegengesteld waren aan die op aarde.

Er werd begonnen met het graven van een tunnel en het ruimtevrachtschip MERLIN zou nog meer opsporingsapparatuur afleveren. Inmiddels waren 53 wetenschappers, geologen en mijnbouwspecialisten ter plaatse. De nederzetting bestond uit 23 containergebouwen en een speciale container voor plantenteelt. Op een diepte van ongeveer 2000 meter was een waterader ontdekt. Er waren een aantal grote holtes in de vroegere vulkanen en in het hele Tharsis gebied. In dit verband was reeds de vraag gerezen of deze reusachtige spelonken en rotskoepels niet ook beter als woonruimte konden worden gebruikt. In het controlecentrum van de grote ruimtetransporter MERLIN was een zacht, gestaag gefluister van instrumenten te horen. Kapitein Tarik Connar zat ontspannen in de cockpitstoel en keek nonchalant naar de instrumenten.

De MERLIN was de eerste ESA-ruimtetransporter die was uitgerust met nieuwe modules en een betere voortstuwingstechnologie. Het laadvermogen bedroeg 43.500 tdw, met een afmeting van 200 meter lang en 40 meter breed.

De voor het eerst gebruikte technologie was gebaseerd op een combinatie van HDLT en nucleaire voortstuwing.

Hij had nachtwacht tot 23.00 uur aardse tijd. Dan zou zijn co-piloot en vriend Wayne-Zeno Uelisch hem aflossen. De rest van de bemanning, die in totaal uit 14 mannen en 13 vrouwen bestond, lag in hun kooien en sliep. De Martiaanse nederzetting HELLOSS breidde zich steeds verder uit. De MERLIN vervoerde een transporteerbare prospectie-eenheid en meer woon- en werkmodules. Ze had ook vijf nieuw ontwikkelde rover-modellen aan boord.

Deze moesten zorgen voor een grotere vraag naar mobiliteit. Tarik Connar geeuwde.

Het was een saaie bedoening, deze vlucht naar Mars. Ze waren nu veertien dagen onderweg, of eigenlijk maar twee weken. Zijn gedachten dwaalden terug naar de tijd toen de eerste mensen naar Mars waren gevlogen. Met de oude motoren duurde het zes maanden om erheen te vliegen. Dat zou niets voor hem geweest zijn. Zelfs met de nieuwe aandrijvingstechnologie zou het nog acht weken duren, maar dat was nog steeds een betrekkelijk gemakkelijk te overziene tijdspanne. Hoewel, zelfs hij had er twee keer over nagedacht of hij deze missie wel zou accepteren. Het waren tenslotte bijna zestien weken in totaal, en de terugvlucht moest ook nog worden meegerekend. 

Connar schrok op uit zijn gedachten toen het centrale schot met een luid gesis openging.

Sorry, heb ik de kapitein wakker gemaakt, kwam de ironische opmerking van co-piloot Wayne-Zeno Uelisch, die nu de brug betrad. 

Dat is makkelijk voor jou om te zeggen, dwerg. Sinds mijn ongeluk, heb ik soms de indruk dat mijn gedachten een eigen leven gaan leiden. Dan sluit ik me op de een of andere manier even af van mijn omgeving. Maar dat betekent niet dat ik slaap als ik dat doe. 

Wayne-Zeno Uelisch was, in tegenstelling tot Tarik Connar, slechts 1,61 lang en werd daarom door hem af en toe schertsend een dwerg genoemd, natuurlijk was dat alleen maar vriendelijk bedoeld.

 Het stralingsongeluk was ruim twee jaar geleden gebeurd. Connar probeerde zoveel mogelijk te blokkeren wat er gebeurd was. Alleen de lange tijd in het ziekenhuis, de verschillende operaties en de revalidatie daarna waren nog in zijn geheugen gegrift. Maar deze tijd begon ook steeds meer te vervagen. Wat bleef was dat vreemde gevoel van druk in zijn hoofd van tijd tot tijd en de mentale dwang om schijnbaar in een andere wereld te duiken.

 Zelfs al was het maar voor een korte tijd. Natuurlijk had hij het aan niemand verteld. Alleen zijn beste vriend Zeno, zoals hij Wayne-Zeno Uelisch noemde, was ervan op de hoogte gebracht.

Omdat hij nauw met hem samenwerkte, was hij natuurlijk de eerste om het vreemde gedrag van zijn vriend af en toe op te merken. Het was toen, toen Connar weer gezond was geworden, dat zij hun eerste en enige echte ruzie hadden gehad in hun nu vijftien jaar durende vriendschap.

Zeno achtte hem ongeschikt voor de dienst en een gevaar voor zijn directe collega's. Zij werkten immers voor de ESA en bevonden zich meestal in gevaarlijke situaties waarin men volledig op zijn partner moest kunnen vertrouwen.

Pas nadat Connar alle voorgeschreven tests met glans had doorstaan en nadat zij zich hierover hadden uitgesproken, liet Zeno zijn bezorgdheid varen.

Slechts nu en dan plaagde hij graag, en meestal op zo'n manier dat alleen zijn vriend het kon opmerken, want alle anderen kenden natuurlijk de achtergrond niet.

Het hoofdkwartier stond in een somber licht toen Wayne-Zeno Uelisch nu binnenkwam. Connar geeuwde weer en stond op om plaats voor hem te maken. 

Hij zette de schakelaar op stemopname, Wisseling van de wacht, 23.00 uur, 12.11.2023. Geen bijzondere incidenten, Connar uit. 

Hij keek naar zijn vriend. Heb ook een leuke wachtdienst.

Wat ik er niet voor over zou hebben om in deze kamer een raam of een scherm naar buiten te hebben. Dan zou je je niet zo verloren en eenzaam voelen.

Zeno ging op de stoel van de piloot zitten. Connar draaide zich weer even naar hem om: Geloof me, als je naar buiten in de ruimte kon kijken, zou je je nog meer verloren voelen dan nu. Toen verliet hij het hoofdkwartier. De schuilplaatsen bevonden zich links en rechts van een rechte gang.

Om ruimte te besparen - het doel van het ruimteschip was het vervoer van goederen - waren de cabines slechts drie bij vier meter en moesten vier bemanningsleden elk een kamer delen. Zelfs de kapitein was hier niet van vrijgesteld. Alleen Tanja Rubin, het dertiende vrouwelijke bemanningslid, had een hele cabine voor zichzelf.

Connar deelde de hut met Zeno. Toen hij eindelijk in zijn bed lag, kon Tarik Connar niet in slaap vallen, ook al was hij hondsmoe.

Een innerlijke rusteloosheid deed hem steeds weer omrollen. Hij kon gewoon zijn slaaphouding niet vinden. Liggend op zijn rug, probeerde Tarik zijn zelf ontwikkelde autogenetische training te gebruiken. Hij concentreerde zich op één bepaald ding. Toen ging hij weer door de laatste paar dagen in zijn gedachten. Het was net als schapen tellen. De gedachten werden trager en trager.

Het constante achtergrondgeluid van de scheepsmotoren deed zijn werk en hij viel in slaap.

Ingenieur Mehlem van sector Delta. We hebben een storing ontdekt in de bakboord besturingsmodule hier, kwam het bericht.

Tarik keek op het kleine scherm op de centrale controleconsole in het bezwete