De roep van de Beerstroom: De erfenis van de sterren

By Jens Fitscher

Kapitein Tarik Connar is op weg met een bemanning van 27 om Mars te bevoorraden in het jaar 2023. Het vrachtschip raakt uit koers door een reeks defecte circuits en kortsluitingen. Hij vliegt naar de ruimtetijdskromming van een zwart gat en wordt in fracties van een seconde over 585 lichtjaar overgebracht naar een zonnestelsel bij Betelgeuse. De bemanning bereikt de planeet met het laatste van hun krachten en ze ontdekken er een oude maar nog steeds actieve buitenaardse technologie.

• Language: Nederlands
• Publisher: XinXii
• Release date: Jan 24, 2023
• ISBN: 9783966745574

Jens Fitscher

Jens Fitscher war bereits als kleiner Junge begeisterter Leser von Science-Fiction und Fantasy Büchern. Insbesondere liebte er die gängigen Taschenbücher der 70er und 80er Jahre des vorigen Jahrhunderts. Ein starkes Interesse zeigte er dabei für die Protagonisten mit außergewöhnlichen Fähigkeiten. Seine Geschichten handeln immer von starken Persönlichkeiten, die durch ungewöhnliche Umstände über sich selbst hinauswachsen und dafür mit übernatürlichen Fähigkeiten belohnt werden.

Book preview

Project ExoMars

De Mars Reconnaissance Orbiter bereikte de rode planeet op 10 maart 2006. Het was de laatste orbiter die naar Mars werd gestuurd. 

De eerste Marslanding vond plaats op 25 mei 2008 nabij het noordpoolgebied met het Phoenix-ruimtevaartuig. 

De verkenning van Mars ging een nieuwe fase in met NASA's Mars Science Laboratory missie. Een grotendeels autonoom opererende rover genaamd Curiosity werd gelanceerd.

Op 18 november 2013 is de ruimtesonde MAVEN gelanceerd voor verder onderzoek van de atmosfeer van Mars.  

In maart 2016 werd In Sight gelanceerd om de binnenkern van de planeet te onderzoeken en na te gaan of het mogelijk zou zijn om hier energieën af te tappen om een nederzetting te bouwen.

Een nieuw tijdperk van ruimtereizen begon in het kader van het Europese project ExoMars, dat op 31 maart 2018 de eerste Proton-raketten lanceerde, uitgerust met Exomars-rovers, evenals speciale afdalingsmodules en transportmodules. Het doel van de missie was het testen van de landing van zware ladingen op Mars, evenals de mobiliteit op het Martiaanse oppervlak.

Op 22 juni 2021 bereikten de eerste twee Proton-raketten, HABITAT en MIRTH, het oppervlak van Mars met een bemanning van 25 personen. Tot op de dag van vandaag is het onduidelijk welke van de twee raketten het eerst zijn

transportmodule eerst op het zanderige oppervlak van de rode planeet.

HABITAT en MIRTH beweerden beiden de eerste te zijn geweest.

Na twee jaar was er al een kleine nederzetting op Mars. Het was gelegen aan de voet van een vulkaan in de provincie Tharsis.

Dit gebied was uitgekozen omdat het de grootste vulkanen van het zonnestelsel bevatte en het mogelijk was een inzicht te krijgen in geologische omstandigheden die volledig tegengesteld waren aan die op aarde.

Er werd begonnen met het graven van een tunnel en het ruimtevrachtschip MERLIN zou nog meer opsporingsapparatuur afleveren. Inmiddels waren 53 wetenschappers, geologen en mijnbouwspecialisten ter plaatse. De nederzetting bestond uit 23 containergebouwen en een speciale container voor plantenteelt. Op een diepte van ongeveer 2000 meter was een waterader ontdekt. Er waren een aantal grote holtes in de vroegere vulkanen en in het hele Tharsis gebied. In dit verband was reeds de vraag gerezen of deze reusachtige spelonken en rotskoepels niet ook beter als woonruimte konden worden gebruikt. In het controlecentrum van de grote ruimtetransporter MERLIN was een zacht, gestaag gefluister van instrumenten te horen. Kapitein Tarik Connar zat ontspannen in de cockpitstoel en keek nonchalant naar de instrumenten.

De MERLIN was de eerste ESA-ruimtetransporter die was uitgerust met nieuwe modules en een betere voortstuwingstechnologie. Het laadvermogen bedroeg 43.500 tdw, met een afmeting van 200 meter lang en 40 meter breed.

De voor het eerst gebruikte technologie was gebaseerd op een combinatie van HDLT en nucleaire voortstuwing.

Hij had nachtwacht tot 23.00 uur aardse tijd. Dan zou zijn co-piloot en vriend Wayne-Zeno Uelisch hem aflossen. De rest van de bemanning, die in totaal uit 14 mannen en 13 vrouwen bestond, lag in hun kooien en sliep. De Martiaanse nederzetting HELLOSS breidde zich steeds verder uit. De MERLIN vervoerde een transporteerbare prospectie-eenheid en meer woon- en werkmodules. Ze had ook vijf nieuw ontwikkelde rover-modellen aan boord.

Deze moesten zorgen voor een grotere vraag naar mobiliteit. Tarik Connar geeuwde.

Het was een saaie bedoening, deze vlucht naar Mars. Ze waren nu veertien dagen onderweg, of eigenlijk maar twee weken. Zijn gedachten dwaalden terug naar de tijd toen de eerste mensen naar Mars waren gevlogen. Met de oude motoren duurde het zes maanden om erheen te vliegen. Dat zou niets voor hem geweest zijn. Zelfs met de nieuwe aandrijvingstechnologie zou het nog acht weken duren, maar dat was nog steeds een betrekkelijk gemakkelijk te overziene tijdspanne. Hoewel, zelfs hij had er twee keer over nagedacht of hij deze missie wel zou accepteren. Het waren tenslotte bijna zestien weken in totaal, en de terugvlucht moest ook nog worden meegerekend. 

Connar schrok op uit zijn gedachten toen het centrale schot met een luid gesis openging.

Sorry, heb ik de kapitein wakker gemaakt, kwam de ironische opmerking van co-piloot Wayne-Zeno Uelisch, die nu de brug betrad. 

Dat is makkelijk voor jou om te zeggen, dwerg. Sinds mijn ongeluk, heb ik soms de indruk dat mijn gedachten een eigen leven gaan leiden. Dan sluit ik me op de een of andere manier even af van mijn omgeving. Maar dat betekent niet dat ik slaap als ik dat doe. 

Wayne-Zeno Uelisch was, in tegenstelling tot Tarik Connar, slechts 1,61 lang en werd daarom door hem af en toe schertsend een dwerg genoemd, natuurlijk was dat alleen maar vriendelijk bedoeld.

 Het stralingsongeluk was ruim twee jaar geleden gebeurd. Connar probeerde zoveel mogelijk te blokkeren wat er gebeurd was. Alleen de lange tijd in het ziekenhuis, de verschillende operaties en de revalidatie daarna waren nog in zijn geheugen gegrift. Maar deze tijd begon ook steeds meer te vervagen. Wat bleef was dat vreemde gevoel van druk in zijn hoofd van tijd tot tijd en de mentale dwang om schijnbaar in een andere wereld te duiken.

 Zelfs al was het maar voor een korte tijd. Natuurlijk had hij het aan niemand verteld. Alleen zijn beste vriend Zeno, zoals hij Wayne-Zeno Uelisch noemde, was ervan op de hoogte gebracht.

Omdat hij nauw met hem samenwerkte, was hij natuurlijk de eerste om het vreemde gedrag van zijn vriend af en toe op te merken. Het was toen, toen Connar weer gezond was geworden, dat zij hun eerste en enige echte ruzie hadden gehad in hun nu vijftien jaar durende vriendschap.

Zeno achtte hem ongeschikt voor de dienst en een gevaar voor zijn directe collega's. Zij werkten immers voor de ESA en bevonden zich meestal in gevaarlijke situaties waarin men volledig op zijn partner moest kunnen vertrouwen.

Pas nadat Connar alle voorgeschreven tests met glans had doorstaan en nadat zij zich hierover hadden uitgesproken, liet Zeno zijn bezorgdheid varen.

Slechts nu en dan plaagde hij graag, en meestal op zo'n manier dat alleen zijn vriend het kon opmerken, want alle anderen kenden natuurlijk de achtergrond niet.

Het hoofdkwartier stond in een somber licht toen Wayne-Zeno Uelisch nu binnenkwam. Connar geeuwde weer en stond op om plaats voor hem te maken. 

Hij zette de schakelaar op stemopname, Wisseling van de wacht, 23.00 uur, 12.11.2023. Geen bijzondere incidenten, Connar uit. 

Hij keek naar zijn vriend. Heb ook een leuke wachtdienst.

Wat ik er niet voor over zou hebben om in deze kamer een raam of een scherm naar buiten te hebben. Dan zou je je niet zo verloren en eenzaam voelen.

Zeno ging op de stoel van de piloot zitten. Connar draaide zich weer even naar hem om: Geloof me, als je naar buiten in de ruimte kon kijken, zou je je nog meer verloren voelen dan nu. Toen verliet hij het hoofdkwartier. De schuilplaatsen bevonden zich links en rechts van een rechte gang.

Om ruimte te besparen - het doel van het ruimteschip was het vervoer van goederen - waren de cabines slechts drie bij vier meter en moesten vier bemanningsleden elk een kamer delen. Zelfs de kapitein was hier niet van vrijgesteld. Alleen Tanja Rubin, het dertiende vrouwelijke bemanningslid, had een hele cabine voor zichzelf.

Connar deelde de hut met Zeno. Toen hij eindelijk in zijn bed lag, kon Tarik Connar niet in slaap vallen, ook al was hij hondsmoe.

Een innerlijke rusteloosheid deed hem steeds weer omrollen. Hij kon gewoon zijn slaaphouding niet vinden. Liggend op zijn rug, probeerde Tarik zijn zelf ontwikkelde autogenetische training te gebruiken. Hij concentreerde zich op één bepaald ding. Toen ging hij weer door de laatste paar dagen in zijn gedachten. Het was net als schapen tellen. De gedachten werden trager en trager.

Het constante achtergrondgeluid van de scheepsmotoren deed zijn werk en hij viel in slaap.

Ingenieur Mehlem van sector Delta. We hebben een storing ontdekt in de bakboord besturingsmodule hier, kwam het bericht.

Tarik keek op het kleine scherm op de centrale controleconsole in het bezwete gezicht van de man.

"Ben je in nood. Wil je dat ik versterkingen stuur?

Nee, nee, dat kunnen we wel aan. Frommer is met mij bij het object. We wisselen de hele module om. Wat ik wil weten is of je een foutmelding krijgt op je scherm.

Negatief. Alle functies werken feilloos. Er wordt niets weergegeven.

Dat is wat ik dacht. We hebben vandaag al twee andere ondergeschikte systeemstoringen gehad. Deze waren ook niet gerapporteerd en werden bij toeval ontdekt. Mehlem uit.

Het gezicht vervaagde en liet een zeer bedachtzame kapitein achter. Tanja, wil je alsjeblieft een algemene controle starten.

Naast Tarik Connar waren ook Tanja Rubin, Sören Bistrahl en Svenja Möhring in het controlecentrum. Hun taak bestond erin toezicht te houden op diverse interne functionele processen en machineactiviteiten. De vierde in de groep, Albert Scheuning, verantwoordelijk voor de externe functies, was afwezig.

Ai, ai, kapitein. U weet dat het proces zeer omslachtig is en naar schatting zes uur zal duren. Trouwens, ik heb een tweede persoon nodig om het te doen.

 Roep Abigot Temmson op. Hij heeft geen dienst, maar hij is de enige die de MERLIN heel goed kent.  We moeten uitzoeken waarom de storingen plaatsvinden en waarom ze niet worden weergegeven!

 Net toen Tanja en Abigot met hun onderzoek waren begonnen, lichtte een rood alarm op op de console voor Tarik Connar. Zeno, die naast Tarik stond, deinsde slechts kort terug en was al op weg naar de krachtcentrale II, die zich achterin het vrachtschip bevond.

Ik zal er al voor zorgen. Jij blijft hier en blijft naar de instrumenten kijken. Ik heb hier verdomme een raar gevoel over. Toen sloot het schot zich al achter hem. Nu klonk ook die zenuwslopende sirene. Zeno haastte zich om verschillende hoeken. Het was maar goed dat de gangen redelijk recht waren en altijd vrij moesten blijven van obstakels. Dus in slechts één minuut en vijfentwintig seconden bereikte hij het achterste gebied.

Rook dreef naar hem toe. Met geoefende grepen opende Zeno een opbergvak in de gangmuur en haalde er een ademmasker met een ingebouwd zuurstofpatroon uit. Hij had de brandblusser al gestart toen er nu andere bemanningsleden verschenen. Ook zij waren gewapend met brandblussers. De kabelbrand, veroorzaakt door verschillende kortsluitingen, was snel geblust. De vraag waarom en waardoor, bleef echter. Tarik wachtte nog steeds op het resultaat van de bevolen inspectie voor hij Zeno ontmoette in de kleine vergaderzaal. Tanja Rubin was ook aanwezig. De zogenaamde algemene controle had tot geen enkel resultaat geleid. Integendeel, alle machines en technische apparatuur zouden zonder problemen moeten werken.

Tarik Connar vatte het als volgt samen: We hebben geen evalueerbare gegevens over de storingen die zich hebben voorgedaan, maar het is het gebrek aan waarschuwingsberichten dat zorgen baart.

Hij keek naar twee onthutste gezichten.

Dus wat stel je voor dat we kunnen doen?

De stilte die was gevallen vertelde hem alles al. Ze wisten niet wat ze anders moesten doen.

De transporteur heeft een nieuw soort distributie van machineaansluitingen op het stroomnet. Maar, natuurlijk, de bewaking zou moeten werken. Tanja haalde haar schouders op.

"Zeno, heb je ESOC opgeroepen? Tarik keek naar zijn vriend.

Ja, natuurlijk. Ze hebben ook geen idee wat de mislukkingen betekenen. Alles wat ik kreeg was een andere crack tekening uitgezonden van MERLIN. Zij zeiden dat zij de situatie vanaf de aarde niet goed konden beoordelen en dat wij moesten proberen de belangrijkste delen van het schip goed in de gaten te blijven houden. Dat is makkelijk voor hen om te zeggen!

Dan hebben we echt geen andere keus dan elke beschikbare man en vrouw naar de neuralgische punten in het schip te verspreiden. Zeno, wil je dit alsjeblieft regelen!  

Tanja, wat is de status van onze koers. Hebben de diverse recente mislukkingen enig effect gehad op onze koers?

Nee, Kapitein. Ze probeerde te glimlachen.

Absoluut niet. De vliegtijd is nog precies vijf weken en twaalf en een half uur. We zitten precies op de berekende koers en binnen de doelcoördinaten van Mars.

Dat stelt me tenminste een beetje gerust. Ze stonden op het punt de kamer te verlaten toen de Bildcom, geplaatst in het midden van de briefingtafel, oplichtte.

Kapitein, er zijn problemen in het lagere motor gedeelte, wat betekent dat ik ook niet precies weet wat er aan de hand is. Hoe dan ook, vonken spuiten hier en er is een verbrande geur van plastic. Maar ik kan visueel niets zien.

Albert Scheuning keek licht gespannen.

Blijf kijken, ik kom er zo aan.

Tarik Connar rende al naar de uitgang. Tanja Rubin keek hem na. Ze vroeg zich nu voor de zoveelste keer af waarom ze zich überhaupt vrijwillig had opgegeven voor zo'n zelfmoordmissie. Op weg naar het hoofdkwartier, bleef ze piekeren en kwam maar tot één conclusie.

Zij had zich laten verleiden door het feit dat de nieuwe wondermotor de vlucht zou inkorten tot maximaal acht weken en dat zo'n aanbod om ooit nog voet op Martiaanse bodem te zetten niet zo snel zou komen.

Zes maanden vliegtijd daar en nog eens zes maanden terug, zoals in 2021 nog het geval was geweest, zou zij in geen geval hebben aanvaard. Ze deinsde achteruit toen ze een hard, krakend geluid hoorde. Ze voelde zich nu alsof ze in een vliegende doodskist zat. Tanja Rubin versnelde ongemerkt haar pas en keek een paar keer haastig om zich heen.

Toen zij het controlecentrum bereikte, klonken de alarmsirenes van de navigatiecontrole luid. Een geautomatiseerde stem kondigde aan: Vluchtpadafwijking van 22 graden sinus. Automatische aanpassing mislukt. Dringende actie vereist. De aankondiging werd voortdurend herhaald. Het controlecentrum baadde in een waarschuwingsrood licht, dat automatisch het voortdurend brandende witte licht verving in geval van ernstige problemen.

Sören Bistrahl en Svenja Möhring ontvingen het zichtbaar opgewonden en wilden weten wat er gebeurd was. Helaas kon ze hen niets meer vertellen.

Toen Tarik Connar de lagere motorruimte bereikte, rende Albert Scheuning al op hem af. Waar ga je heen. Ik zei dat je op me moest wachten. Kapitein, ik kon er gewoon niet meer tegen. De converters gingen zo hoog dat ik dacht dat mijn trommelvliezen zouden barsten.

Samen liepen ze nu verder. Toen het laatste schot tussen hen en de machinekamer openging, dacht Connar dat hij recht in de hel keek. Het volume was echt ondraaglijk. Dichte rondvliegende vonken en zware rook verhinderden ook het zicht op de motoren. Scheuning was gestopt, terwijl Connar nog twee stappen had gezet.  Wat moest hij hier doen. De stroomopwekking moest onmiddellijk worden stopgezet. Hij haastte zich de kamer uit en kwam bij de dichtstbijzijnde Bildcom aan toen het schot al weer gesloten was.

Brug, schakel onmiddellijk de motoren in gebied Gamma 3 uit voor ze in ons gezicht ontploffen. Ik ben onmiddellijk in de controlekamer. Connar uit.

Slechts zijdelings had hij opgemerkt dat er geen beeld was opgebouwd. Maar het apparaat had duidelijk groene waarden gegeven, dus het had ook uitgezonden.

Samen met Scheuning liep hij al door de lange verbindingsgang die rechtstreeks naar het controlecentrum leidde. Onderweg voegde Zeno zich bij hen.

Alle beschikbare bemanningsleden zijn gepost op belangrijke locaties. En waar kom jij net vandaan? Wat is er eigenlijk aan de hand?

Voordat Connar hem kon antwoorden, hadden ze het hoofdkwartier al bereikt. Connar was nog niet echt op de brug toen hij vroeg: Is zone Gamma 3 afgesloten? Sören Bistrahl, Svenja Möhring en Tanja keken hem slechts vragend aan. Verdomme, heeft niemand me gehoord bij de Bildcom. Je moet alles zelf doen.

Hij sprong in de stoel van de piloot en drukte op de noodknop. 

De meters en controleschermen op de commandoposten bleven normale waarden aangeven. Reactor vier en vijf in sector Gamma 3 zouden nu op nul moeten staan.

Scheuning, wil je persoonlijk verifiëren dat de motoren in het lagere motor gedeelte worden uitgezet. Geef me onmiddellijk een Bildcom oproep, of beter nog, kom onmiddellijk terug. Scheuning begreep het en verliet koortsachtig de brug. De automatische stem kondigde nog steeds aan, Vluchtpadafwijking van 22 graden sinus. Automatische aanpassing mislukt. Dringende actie vereist.

Net toen Scheuning terug door het schot schoot, veranderde de aankondiging: Ongecontroleerde acceleratie. Vaartuig versnelt met 50 km per vierkante seconde. Automatisch remmen mislukt. Actie vereist.

Daar, je hoort het zelf. Alle motoren draaien op volle toeren. Ik zou zelfs zeggen dat ze meer dan honderd procent van hun vermogen hebben. 

Tarik Connar keek enigszins hulpeloos naar zijn vriend Zeno, die weer naast hem stond.

Wat geen van beiden wist, maar wat zij in die minuten op zijn minst vermoedden, was dat het transportschip zijn koers naar de planeet Mars had verlaten en oncontroleerbaar aan het versnellen was.

De koers die het nu volgde zou het uit het zonnestelsel katapulteren met zijn steeds toenemende snelheid.

Maar wat zij niet wisten was dat precies in hun vliegrichting een kromming van de ruimtetijd lag die de aanwezigheid van een zwart gat deed vermoeden.

 "Er moet iets zijn wat we kunnen doen. Tarik, kom op, wat gaan we doen?

Zeno had het einde van zijn nerveuze kracht bereikt.

Kapitein Tarik Connar leek na te denken.

Juist nu begonnen zijn gedachten weer te cirkelen en zijn geest wilde zich in zichzelf terugtrekken. Met een bovenmenselijke inspanning dwong hij zichzelf ertegen te vechten.

Met een ietwat wazige blik, stond hij op van zijn stoel.

 We moeten er eerst in slagen de aandrijving tot stilstand te brengen voordat we het zonnestelsel volledig hebben verlaten. Zeno, ga met Scheuning en Rubin naar de wapenkast en haal voor ieder een lasergeweer. We zullen geweld gebruiken om de stroomkabels door te snijden indien nodig. Schiet op, we ontmoeten elkaar voor sector Gamma 3!

Hij hoefde dat niet te benadrukken, ze waren al op de vlucht.

Connar activeerde de handmatige noodoproep en gaf beknopt hun huidige situatie weer. De automatische zender was al enkele minuten in werking en had zichzelf geactiveerd nadat de bemanning niets had ondernomen om de noodsituatie te verhelpen.

Connar overwoog nog of hij op een telefoontje van de Aarde zou wachten, maar besloot het niet te doen.

Elke minuut telde. Toen hij sector Gamma 3 bereikte, stonden de anderen al op hem te wachten.

Waarom sta je nog steeds hier voor het schot. Elke minuut telt. Hij pakte een van de lasergeweren en stond op het punt het schot te openen toen hij door Zeno's arm werd teruggetrokken.

Geërgerd had hij al een berisping op zijn tong toen hij een blik wierp op het handapparaat dat Zeno hem voorhield. 

Het was een geigerteller in handformaat. Het toonde een stralingsniveau van 18000 millisieverts. Zeno schudde langzaam zijn hoofd.

Je kunt daar niet terug naar binnen. Je houdt het geen minuut vol.

Connar keek nog steeds naar de stralingsmeter. Daar had hij helemaal niet aan gedacht.

Dat de reactor zou kunnen lekken. Die verdomde nieuwerwetse motor!

Hij had het hardop gezegd. Ze keken hem nu ook verbijsterd aan.

Kan de hele kamer hier niet op een of andere manier worden weggeblazen?

De vraag kwam van Scheuning.

Dat kan niet. Ik heb goed naar de scheurtekening gekeken. De hele constructie van het vrachtschip is zo gebouwd dat het inwendige skelet zodanig is verweven dat, als het met geweld uit elkaar zou worden gehaald, het hele lichaam zou worden vernietigd. Omgekeerd helpt zo'n constructie natuurlijk enorm bij de algehele stabiliteit.

Toen een luid gesis klonk bij het schot naar de machinekamer, sprongen Rubin en Scheuning met een gil opzij. genoeg. Ze hadden er recht voor gestaan. De randen van het schot waren automatisch bespoten met een afdichtmiddel.

Zeno hoefde geen hand op het schot te leggen om te zien dat het materiaal al behoorlijk was opgewarmd.

Niets werkt hier nu nog. De composietkit heeft het schot zodanig aan de muur gelast dat het nu één enkel oppervlak lijkt. Niemand had daar nu nog uit kunnen komen. 

We gaan terug naar het hoofdkwartier, besloot Connar. Sören Bistrahl wachtte hen al op.

Ik kreeg net de automatische melding dat de machinekamer in sector Gamma 3 hermetisch is afgesloten vanwege oververhitting van de paal en sterke radioactiviteit.

Connar knikte alleen maar. Dat weten we al, Sören. We kwamen daar net vandaan. Tanja Rubin legde het lasergeweer opzij en ging op haar stoel zitten.

 Bistrahl, Scheuning, blijf alsjeblieft proberen om de aandrijving uit te zetten door op een knop te drukken. Misschien werkt het als je er op blijft drukken.

 Connar geloofde het niet, maar het had gekund.

De astronomische afdeling, of liever Dr. Markus Weidenreich, het enige wetenschappelijke personeelslid met het speciale vakgebied van de astronomie, keek enigszins beteuterd. 

Kapitein Tarik Connar had hem een eenvoudige vraag gesteld, maar om die te beantwoorden was een zeer nauwkeurige observatie en meting van de sterrenconstellaties nodig. Maar hij had niet de instrumenten om dit te doen. Die op de MERLIN waren alleen goed genoeg om hun positie te berekenen. 

"Melani, kun je me alsjeblieft de opnames van gisteren uit de archieven geven.

Melani Klein was de springer in het schip, zo te zeggen. Ze werd altijd gebruikt waar een tweede kracht nodig was. Op dit moment, was ze gevraagd door Dr. Weidenreich. 

Zij overhandigde hem eerst de beelden die met een speciale telescoop in de vorm van een stok en dus in digitale vorm waren genomen, maar overhandigde dezelfde beelden ook in papieren vorm.

Markus Weidenreich hield de beelden liever tastbaar voor zijn ogen dan dat hij ze op het scherm bekeek. Kijk hier eens naar. Er is geen enkele overeenkomst met de huidige beelden. De sterrenhemel op de nieuwe foto's slaat helemaal nergens op. Geen enkel bekend sterrenbeeld. Hoe moet ik onze locatie bepalen?

Voer het gewoon in de computer in en maak een vergelijking met alle alternatieve oplossingen, zei Melani kort en bondig.

Dat is precies wat ik zal doen. Dat had ik ook kunnen bedenken. 

Dr. Markus Weidenreich haastte zich letterlijk naar het invoergebied van de scheepscomputer en begon als een wilde op het scherm te hacken. 

Hij leek zichtbaar geïrriteerd.

Melani vroeg zich af of het was omdat hij geen sterren meer herkende of omdat hij het niet kon verklaren. In ieder geval had zij nu honger gekregen en verliet de astronomische afdeling en begaf zich naar de kleine gemeenschappelijke ruimte, die direct aan de kombuis grensde. 

Toen zij binnenkwam, was het een drukte van belang, wat Melani met verbazing opmerkte.  Zij vocht zich een weg door de omstanders en kwam na twee minuten eindelijk bij het loket.

Wow, normaal duurde het tien seconden om daar te komen.

Hoi Frana, kan je me een dubbele portie geven alsjeblieft? Frana knikte alleen maar.

Zeg, wat is er hier vandaag aan de hand. Ik heb nog nooit zo'n stormloop gezien. 

Het lijkt echt alsof de hele bemanning hier is. De kamer is niet ontworpen voor zoveel mensen. Er zijn geen tafels of stoelen.

Frana gaf Melani het menu van de dag. We hebben hier net meubilair voor twee ploegen mensen. Ik denk niet dat de ruimteplanners eraan gedacht hadden dat bijna iedereen erin zou passen. Melani bedankte hem. Als het gevaar het grootst is, beginnen mensen te eten. Zo is het altijd geweest." 

Weidenreich had alle meet- en observatie-instrumenten waarover hij beschikte op hun baan afgestemd. Het zou een lachertje zijn als hij niet iets zou vinden dat hem genoeg gegevens zou geven om hun huidige locatie en vluchtrichting te bepalen.

Hij kwam er al gauw achter dat er een bepaald systeem zat in de afwijkende beelden en gegevens. De computer van het schip had op basis van de oude en de nieuwe beelden berekend dat er een soort krachtveld of iets dergelijks in hun vliegrichting moest zijn dat alle binnenkomende gegevens en meetresultaten opslokte.

Nu was het aan hem om uit te zoeken wat het werkelijk was.

Kapitein Connar lag languit op zijn stapelbed in de kajuit en vroeg zich voor de zoveelste keer af waarom de stroomgenerator in het onderste gedeelte van de motor niet allang was opgeblazen, toen het schot openging en Wayne-Zeno Uelisch binnenkwam.

Goh, hier ben je. Ik heb je overal op het schip gezocht. Je bent een zielig iemand. We schieten de ruimte in met een wandelende bom en Herr Kapitän maakt het zich gemakkelijk op zijn stapelbed. 

Wat wil je anders dat ik doe? Ik heb Dr. Weidenreich opdracht gegeven onze huidige koers te berekenen. De motorruimte is hermetisch afgesloten, niemand kan er bij. Dus, dwerg, als je een idee hebt, laat het horen!

"Heb je je ooit afgevraagd waarom de reactor nog niet opgeblazen is? Ik wel. Zeno ging op het tweede bed zitten en keek Connar nu op zijn superieure manier aan.

"Ik kom net van onze twee ingenieurs. Zij beweren in feite dat de reactor door de sterke radioactieve straling op een ander energieniveau is gekomen en daarom niet kon worden stilgelegd.

Tegelijkertijd blijft de opgewekte overtollige energie naar de verbruikers in het voortstuwingssysteem van het schip stromen, zodat er geen overbelasting optreedt. Dus voorlopig is het veilig. Maar het probleem is dat als de machine eenmaal op gang is gebracht, hij niet meer te stoppen is."

Connar grijnsde. Dan zouden we terug zijn bij het beginpunt van ons dilemma.

Zeno keek hem eerst verbaasd aan en daarna steeds bozer.

In ieder geval heb ik me niet in mijn hut verschanst en gedaan alsof alles in orde is. 

Maak nu een punt. Ik heb wat tijd nodig om na te denken. Dat is alles. Trouwens, ik heb nu honger. Ga je met me mee naar de kantine?

Dat zou ik afraden. Ik kom er tenslotte net vandaan. Het lijkt erop dat alle bemanningsleden hebben geregeld om daar te ontmoeten op hetzelfde moment. De kamer is overvol en je kan je eigen woorden niet verstaan.

Zeno was ook weer opgestaan. Nou, je kunt Frana bellen om je iets eetbaars te brengen. Bij voorkeur naar de brug. Mijn maag heeft ook wat werk nodig.

Ze stonden op het punt om samen de scheepshut te verlaten toen de beeldcommunicatie begon.

Markus Weidenreich hier. Kapitein, ik ben tot een conclusie gekomen. Ze zullen het helemaal niet leuk vinden. Maar als ze het toch willen horen, kom dan naar de astronomische afdeling.

Connar keek naar Zeno en trok zijn wenkbrauwen op. Snel drukte hij op de antwoordknop, Blijf waar je bent, ik kom er zo aan.

Onderweg, ontmoetten ze Melani. Ze was ook op weg terug naar Dr. Weidenreich.

Ze had net de laatste hap in haar mond gestopt en was aan het kauwen.

Ik begin ook trek te krijgen. Iedereen is hier aan het eten, en als je jezelf wilt trakteren, is het hier stampvol. Zeno grijnsde naar Melani. "Ik denk dat dat betekent dat ik iets eetbaars voor jullie twee moet organiseren? Is