Onwettigheid van de Dood

By Jens Fitscher

Terwijl Tarik Connar wordt verheven tot "Gevolmachtigde van het Leven" en zich moet verdedigen tegen de aanvallen van de dierlijke krijgers van het Zisslies volk, is de nieuwe Wayne Zeno Uelish geboren op een verre planeet in een andere tijd. Hij vreest voor het leven van zijn nieuwe metgezel Tarja, die ook wordt getransformeerd door de Chron Bastion.

• Language: Nederlands
• Publisher: XinXii
• Release date: Apr 19, 2023
• ISBN: 9783966745482

Jens Fitscher

Jens Fitscher war bereits als kleiner Junge begeisterter Leser von Science-Fiction und Fantasy Büchern. Insbesondere liebte er die gängigen Taschenbücher der 70er und 80er Jahre des vorigen Jahrhunderts. Ein starkes Interesse zeigte er dabei für die Protagonisten mit außergewöhnlichen Fähigkeiten. Seine Geschichten handeln immer von starken Persönlichkeiten, die durch ungewöhnliche Umstände über sich selbst hinauswachsen und dafür mit übernatürlichen Fähigkeiten belohnt werden.

Book preview

De werkelijke vijand

Duizenden jaren had het geslapen, wachtend op een ander wezen dat door het bastion Chron werd gekozen. Diep in de planeet werd het signaal begrepen en ontwaakte een geheimzinnige kracht.

Vanaf het begin der tijden werd de KORRELAT hier beneden bewaard, diep in de aardkorst.

Het was maar voor één doel gemaakt, gemaakt door dezelfde macht die ook de andere, de Chron Bastions, had geïnitieerd.

De bouwstenen van dit universum, de matrixstructuur van de schepping, dreigden na honderdduizenden jaren opnieuw vernietigd te worden.

Zo lang had het geduurd voordat een van de vele Chron-bastions een nieuw onderwerp koos en vorm gaf.

De CORRELAT, gemaakt van dezelfde materie als die van het bastion Chron en zijn schepsels, nam zijn eerste adem na zijn opstanding.

Het vormde een gedachte met de kracht van zijn geest en dit werd zijn ik, zijn lichaam. Er ontstond een evenbeeld van de mens, groot en sterk om te zien, met twee armen en twee benen, met een romp en een hoofd.

Alles glansde schoon en zuiver in een fijne zilverstructuur. De lichaamsstructuur vloeide samen, tegen de zwaartekracht van de planeet in, vormend, verhardend, maar met de elasticiteit van een huid.

De lounge. De grot, het vroegere centrum van een oude macht die dit sterrenrijk in het begin der tijden schiep, gaf het bevel: Vernietig het wezen met de afdruk. Wis het uit de annalen van de geschiedenis, zodat de matrix van het universum kan blijven bestaan. Zoek het, vind het, vernietig het, kom terug.

De CORRELAT wist dat het nooit kon toestaan dat een levend wezen ooit met de afdruk zou worden begiftigd en daarmee de verre uithoeken van het universum zou bereizen.

Zo'n wezen zou krachten kunnen ontwikkelen die de levensmatrix van het universum ernstige schade zouden kunnen toebrengen; dit moest met alle middelen worden voorkomen.

Hij moest de kamer verlaten. Hij kon niet toekijken hoe Tarja's lichaam stukje bij beetje in stukken werd gehakt, uitgestrekt als een opgejaagd dier.

Dat hadden ze met hem gedaan. Aan het eind was er zeer waarschijnlijk iets dat leek op hoe hij er nu uitzag; hopelijk bleef ze in leven en hopelijk waren haar hersenen niet beschadigd. 

De andere kamer was donker. Zeno's ogen versterkten echter het aanwezige restlicht, zodat hij nog goed kon zien, hoewel er niet echt iets te zien was.

De kamer mat vijf bij zes meter, niet groter, en in het midden ervan was een rond platform van twee vierkante meter.

Zeno wist eerst niet hoe hij verder moest gaan. Hij ging op het platform zitten en keek peinzend naar het schot. Er was geen geluid te horen. Het was absoluut stil.

Verbijsterd besefte hij dat zelfs zijn mannelijkheid perfect was nagemaakt op dit nieuwe lichaam.

Hij was nog steeds naakt, net als toen hij wakker werd in het moeras op aarde.

Het leek eeuwen geleden. Maar hij kon niet zeggen hoeveel dagen of zelfs weken er werkelijk verstreken waren.

In ieder geval had hij sindsdien geen kleren meer gedragen, en het leek erop dat dat zo zou blijven. Hij hoefde zich tenminste geen zorgen meer te maken over het klimaat.

Hij had het altijd warm gehad, zelfs toen hij even buiten de toren was geweest om Tarja's lichaam te halen, had hij het niet koud gehad.

Zeno keek peinzend de kamer rond, maar onbewust luisterde hij naar de andere kamer, waar Tarja op de bank lag met het levende metaal.

Had hij het juiste gedaan? Er ontstond twijfel en Zeno maakte zichzelf al verwijten, hoewel het helemaal niet zeker was of Tarja haar dood zou overleven.

Dat haar hart gestopt was met kloppen kon hij niet ontkennen. Ze was jammerlijk bevroren op die vijandige planeet, net als de anderen van haar clan voor haar.

Had hij haar daar moeten laten? Iets als egoïsme mengde zich nu in de argumenten die zijn geest naar voren bracht om te rechtvaardigen wat er op dit moment in de andere kamer gebeurde.

Hij keek weer naar beneden en voelde over het soepele oppervlak van de kunsthuid.

Het voelde een beetje als watten en hij voelde de druk alleen als hij er heel hard tegenaan drukte.

Als hij kleren zou dragen, zou er op het eerste gezicht geen verschil zijn met een normaal mens, ging het door zijn hoofd.

In Wayne-Zeno's geest vlogen begrippen en afzonderlijke beelden door elkaar heen als in een caleidoscoop. Termen en namen die hij eerst bijna volledig had verdrongen, kwamen weer naar boven. Ze schoten in zijn gedachten als bliksemflitsen.

Hij was op weg met de SORROW naar de sterrenhoop URSA MAJOR. Met zijn beste vriend Tarik Connar en de resterende bemanning van de ruimtetransporteur MERLIN.

Dat was lang geleden, nietwaar? Hij voelde zich alsof het in een ander leven was geweest. Somber keek hij naar zijn kunstmatige handen.

Toen ze de MERLIN in een zwart gat lieten neerstorten en op de overblijfselen stuitten van een volk dat Ellio'sh heette, meer dan 600 lichtjaren van de aarde, had hij nog steeds zijn lichaam van vlees en bloed.

Zeno staarde nog steeds naar zijn handen.

Verdomme, wat was er misgegaan?

In één vloeiende beweging draaide hij het kunstmatige lichaam opzij en sloeg zijn vuist zo hard als hij kon op de rand van het platform waar