Alien Shifters 1: Een God onder de mensen

By Brian Carisi

Alien Shifters 1: Een God onder de mensen

Science Fiction Novel door Brian Carisi

 

Het formaat van dit boek komt overeen met 133 paperback pagina's.

In het jaar 348 voor Christus stort een buitenaards ruimteschip neer op aarde. Een gedaanteverwisselende alien is gestrand op de blauwe planeet. Zijn levensverwachting is duizenden jaren. Gedurende vele eeuwen leeft hij tussen de mensen - totdat de aardbewoners eindelijk ver genoeg geëvolueerd zijn om hun eigen weg naar de sterren te vinden.

Maar in al die tijd heeft hij een tegenstander - een wezen van zijn eigen soort dat een duivels plan heeft voor de Aarde...

• Language: Nederlands
• Publisher: BEKKERpublishing
• Release date: Dec 20, 2022
• ISBN: 9798215961575

Book preview

Alien Shifters 1: Een God onder de mensen

Science Fiction Novel door Brian Carisi

Het formaat van dit boek komt overeen met 133 paperback pagina's.

In het jaar 348 voor Christus stort een buitenaards ruimteschip neer op aarde. Een gedaanteverwisselende alien is gestrand op de blauwe planeet. Zijn levensverwachting is duizenden jaren. Gedurende vele eeuwen leeft hij tussen de mensen - totdat de aardbewoners eindelijk ver genoeg geëvolueerd zijn om hun eigen weg naar de sterren te vinden.

Maar in al die tijd heeft hij een tegenstander - een wezen van zijn eigen soort dat een duivels plan heeft voor de Aarde...

Brian Carisi (Alfred Bekker) is een bekend auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boeksuccessen heeft hij talrijke romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden, Sidney Gardner, Jonas Herlin, Adrian Leschek, John Devlin, Brian Carisi, Robert Gruber en Janet Farell.

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, ALFREDBOOKS, UKSAK E-Books en BEKKERpublishing zijn imprints van Alfred Bekker.

© door Auteur

© van deze uitgave 2022 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Voorwoord

In het begin wist ik niet of ik deze gegevens ooit aan het grote publiek beschikbaar kon stellen. Zelfs nu, terwijl ik deze regels in het toetsenbord typ, ben ik er helemaal niet zeker van of ik ze echt aan het publiek moet presenteren of dat ik niet beter de wisfunctie van mijn datakristal kan activeren. Natuurlijk zou ik er ook voor kunnen zorgen dat de huidige dataset in de zeer verre toekomst toegankelijk wordt gemaakt. In ieder geval moeten de gevolgen goed overwogen worden.

Dit verslag gaat over het verbazingwekkende leven van Orik Daan, een Nugrou-mutant die in 546 v.Chr. op de planeet Yope is geboren en in 348 v.Chr. onder dramatische omstandigheden zijn weg naar de aarde heeft gevonden, waar hij tot op heden onder wisselende identiteiten heeft geleefd.

Naar menselijke maatstaven is hij bijna onsterfelijk, met een levensverwachting van ongeveer tienduizend terra jaren. Onsterfelijk genoeg, in ieder geval, om een tijdje als god te zijn aanbeden door onze primitieve voorouders en om zijn stempel te hebben gedrukt op de mythische schatkist van het Terraanse pre-ruimte tijdperk.

Mijn naam is Norbert Vanstranger en velen van jullie zullen mij kennen als verslaggever van Terramedia.

Midden 2962 was ik aan boord van Martin Takener's legendarische sterrenschip NOVA GALACTICA en zag ik Orik Daan zijn ware identiteit onthullen. Later hoorde ik dat Martin Takener en enkele anderen al van tevoren waren ingelicht. Daan's openbaring was ook zeker niet vrijwillig. De NOVA GALACTICA was de Nugrou-mutant Nolad, die Daan had herkend, tegengekomen op zijn zoektocht naar het legendarische volk van de Gouden Goden. De twee hadden elkaar meer dan tweeduizend jaar geleden voor het laatst gezien.

Daan zelf zou waarschijnlijk geen reden hebben gehad om zijn oorsprong als amoebische nugrou, die van vorm kan veranderen, te onthullen.

Hij had het lichaam van een mens aangenomen en was op zijn manier een Terraan geworden. Alleen de hoge levensverwachting onderscheidde hem van de rest van de mensheid - en deze omstandigheid was voor hem altijd een reden geweest om zijn identiteit te blijven verbergen. Hij vreesde de afgunst van de andere Terranen, zoals hij me vertelde in een van onze uitgebreide en nachtelijke gesprekken.

Nu dit boek af is en ik de inleidende regels aan het voorbereiden ben, weet ik nog steeds niet met definitieve zekerheid of ik het daadwerkelijk kan publiceren. Ik moest het wel schrijven, want dit verslag is een document van de menselijke geschiedenis dat absoluut bewaard moet blijven. Maar of het nu het juiste moment is om de mensheid te confronteren met de gebeurtenissen en feiten die erin worden beschreven, is voor mij nog een punt van diepe twijfel. En dat terwijl ik eigenlijk niet erg terughoudend ben in de pers in dit opzicht.

De waarheid moet worden blootgelegd en gepubliceerd zonder vooraf al te veel na te denken over de gevolgen, want de gevolgen van de waarheid moeten door de mondige burgers zelf worden getrokken - deze zin parafraseert ruwweg mijn persoonlijke visie op deze dingen.

Maar in dit geval was er veel meer te overwegen...

In het bijzonder ging het ook over de gevolgen van een mogelijke publicatie voor het leven van die man die nu nog als buitenaards technicus werkt. Een man waarvan gezegd wordt dat hij een bijna buitengewoon talent heeft om in de technische systemen van buitenaardse soorten te denken. In het licht van mijn huidige kennis klinkt dit bijna als een ironische speling van het lot, want Orik Daan - zijn oorspronkelijke Nugrou-naam - was oorspronkelijk een filosofieleraar die niet al te veel wist van techniek.

Deze verslagen zouden niet mogelijk zijn geweest zonder de medewerking en toestemming van Orik Daan.

Toen ik hem voor het eerst voorstelde mij te vertellen over zijn ervaringen tussen het jaar 348 voor Christus, toen hij in een gestolen Spaceflash met speciale camouflage landde in wat later Denemarken zou worden, en het heden, wees hij mij bruusk af.

Hij beschouwde de noodzaak om zichzelf uit te leggen aan de leden van de NOVA GALACTICA-bemanning al als een belasting en verzette zich ertegen om verdere uitleg te geven over de omstandigheden van zijn verblijf op aarde, dat immers duizenden jaren besloeg.

Dat zijn mijn privézaken, zei hij altijd. De enige waar mijn vorig leven betrekking op zou kunnen hebben is de vrouw aan mijn zijde.

Ja, dat is hoezeer de Nugrou Orik Daan de Terran Orik Daan was geworden door de eeuwen heen!

Hij was getrouwd en vertrouwde mij later toe dat het niet zo gemakkelijk was geweest om zijn vrouw Doris duidelijk te maken dat er niets tussen hen zou veranderen en dat hij allang Orik Daan was geworden, de persoon die oprecht van zijn vrouw hield.

Een gevoel dat hem - als amoebische nugrou van één geslacht - zeker niet van meet af aan eigen was. Maar deze man, verbazingwekkend in meer dan een opzicht, had meer dan twee millennia om te leren.

Na de eerste afwijzing die ik van hem kreeg, gaf ik niet op, maar probeerde ik zijn vertrouwen te winnen en hem het belang te doen inzien dat een verslag van zijn ervaringen voor de mensheid zou hebben.

Je bent een deel van de menselijke geschiedenis, zei ik. Misschien heb je zelfs op een bepaald moment je stempel gedrukt zonder dat je je daar op dat moment bewust van was ...

Ik had hem ontmoet in een van de lounges aan boord van de NOVA GALACTICA en zat met hem aan tafel. Je kon aan zijn brede gezicht zien dat hij allesbehalve blij was mij te ontmoeten.

Je kunt het gewoon niet met rust laten, hè?

Ik begrijp je scrupules, Daan...

Oh, echt? Ik weet niet eens zeker of je de betekenis van dat woord - scrupules - al begrijpt, Vanstranger.

Oh, daar doe je me onrecht aan.

Je geeft alleen om het verhaal - je geeft nergens anders om. Je hebt een eBook hit in gedachten die je miljonair zal maken! Wie weet, misschien brengt u bij succes zelfs een liefhebberseditie op papier uit ... Ik zie de koppen al voor me: HISTORIE VAN DE MENSHEID MOET OOK SCHRIJVEN!

Bitterheid klonk uit Orik Daans woorden. Een bitterheid die mij zo diep geworteld leek dat ik op dat moment mijn kansen om hem te overtuigen met mij samen te werken uiterst gering achtte. Ik wist te weinig over zijn leven in die tijd om te kunnen beoordelen wat of wie hem zo diep gekwetst zou kunnen hebben dat er dit verschrikkelijke wantrouwen in hem was.

Je moet me vertrouwen, eiste ik. Ik beloof je dat er niets zal gebeuren zonder jouw toestemming!

De roodharige Siberiër lachte hard.

Zeg je dat nu?

Ik hou mijn woord!

En wat als dit boek, of wat het ook wordt, af is en ik verander van gedachten? Wat als ik de toestemming op het laatste moment intrek?

Dan zal ik niets doen dat op enigerlei wijze tegen uw belangen ingaat, antwoordde ik kalm. En dat was de waarheid. Ik was me ervan bewust dat publicatie enorme gevolgen kon hebben voor Daans verdere leven als Terraan.

Ik zal je vertellen wat je in zo'n geval zou doen! gromde hij. Je zou het gewoon negeren!

Je hebt me helemaal verkeerd ingeschat. Trouwens, ik zou het niet erg vinden om zulke vragen contractueel vast te leggen voordat je me ook maar één letter laat horen over je vorige leven...

Het is niet één leven, Vanstranger. Het is veel ..., mompelde hij bedachtzaam. Zijn blik leek door mij heen te kijken en af te dwalen naar de verre verte en lang vervlogen tijden. Wat ik zou hebben gegeven om zijn herinneringen op dat moment te kunnen delen...

*

In de dagen daarna heb ik onder andere ook Chris Barrington benaderd. De briljante ontwerper en expert in buitenlandse technologie was diep bevriend met Daan, dus ik hoopte dat hij hem zou beïnvloeden om mijn vragen te beantwoorden.

Ik ga hem niet ompraten, zei Barrington. Ik bezocht hem in een van zijn laboratoria aan boord van de NOVA GALACTICA. Maar hij was meer bezig met zijn robo-hond dan met mij. Het