Sterrenschip Ghondra

By Alfred Bekker

Sterrenschip Ghondra

door Alfred Bekker

 

Commandant Linley en de bemanning van het ruimteschip GHONDRA zijn op reis naar verre streken van de ruimte. Op de planeet Niataq bezoeken ze het centrum van het rijk van de buitenaardse Luhr. Van daaruit gaan ze op weg naar een kosmisch mysterie...

 

 

Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasieromans, detectiveverhalen en boeken voor jongeren. Naast zijn grote boeksuccessen heeft hij tal van romans geschreven voor suspense-reeksen zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden, Sidney Gardner, Jonas Herlin, Adrian Leschek, John Devlin, Brian Carisi, Robert Gruber en Janet Farell.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfred Bekker
• Release date: Dec 9, 2020
• ISBN: 9781393771241

Alfred Bekker

Alfred Bekker wurde am 27.9.1964 in Borghorst (heute Steinfurt) geboren und wuchs in den münsterländischen Gemeinden Ladbergen und Lengerich auf. 1984 machte er Abitur, leistete danach Zivildienst auf der Pflegestation eines Altenheims und studierte an der Universität Osnabrück für das Lehramt an Grund- und Hauptschulen. Insgesamt 13 Jahre war er danach im Schuldienst tätig, bevor er sich ausschließlich der Schriftstellerei widmete. Schon als Student veröffentlichte Bekker zahlreiche Romane und Kurzgeschichten. Er war Mitautor zugkräftiger Romanserien wie Kommissar X, Jerry Cotton, Rhen Dhark, Bad Earth und Sternenfaust und schrieb eine Reihe von Kriminalromanen. Angeregt durch seine Tätigkeit als Lehrer wandte er sich schließlich auch dem Kinder- und Jugendbuch zu, wo er Buchserien wie 'Tatort Mittelalter', 'Da Vincis Fälle', 'Elbenkinder' und 'Die wilden Orks' entwickelte. Seine Fantasy-Romane um 'Das Reich der Elben', die 'DrachenErde-Saga' und die 'Gorian'-Trilogie machten ihn einem großen Publikum bekannt. Darüber hinaus schreibt er weiterhin Krimis und gemeinsam mit seiner Frau unter dem Pseudonym Conny Walden historische Romane. Einige Gruselromane für Teenager verfasste er unter dem Namen John Devlin. Für Krimis verwendete er auch das Pseudonym Neal Chadwick. Seine Romane erschienen u.a. bei Blanvalet, BVK, Goldmann, Lyx, Schneiderbuch, Arena, dtv, Ueberreuter und Bastei Lübbe und wurden in zahlreiche Sprachen übersetzt.

Book preview

Sterrenschip Ghondra

door Alfred Bekker

Commandant Linley en de bemanning van het ruimteschip GHONDRA zijn op reis naar verre streken van de ruimte. Op de planeet Niataq bezoeken ze het centrum van het rijk van de buitenaardse Luhr. Van daaruit gaan ze op weg naar een kosmisch mysterie...

––––––––

Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasieromans, detectiveverhalen en boeken voor jongeren. Naast zijn grote boeksuccessen heeft hij tal van romans geschreven voor suspense-reeksen zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden, Sidney Gardner, Jonas Herlin, Adrian Leschek, John Devlin, Brian Carisi, Robert Gruber en Janet Farell.

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books en BEKKERpublishing zijn afdrukken van Alfred Bekker.

© door Auteur / COVER STEVE MAYR + PIXABAY

© van deze uitgave 2018 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen in samenwerking met Edition Bärenklau, uitgegeven door Jörg Martin Munsonius.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Hoofdstuk 1

Linley, commandant van het onderzoeksschip GHONDRA, haalde diep adem. Hij voelde het verschil direct na het passeren van de schuifdeur.

Linley was in het privégedeelte van het regeringspaleis op Niataq. Auarach, de Luhrheerser had hem hier uitgenodigd en heeft blijkbaar enkele kamers aangepast aan de door de mens gewenste leefomstandigheden.

Niataq is een drooggevallen paradijs voor de Luhr, zei de Luhrheerser. Maar voor mensen is een hogere luchtvochtigheid nodig om zich prettig te voelen. Daarom heb ik in sommige kamers voorwaarden laten creëren die tegemoetkomen aan de behoeften van de mensen en zo goed als acceptabel zijn voor een Luhr.

In werkelijkheid waren het geen woorden die Auarach aan zijn vriend overbracht, maar een stroom van direct begrijpelijke, telepathische beelden en indrukken. Auarachs voelsprieten bewogen een beetje. De samengestelde ogen keken naar Linley schijnbaar koud. Maar Linley wist van de lange jaren die hij bij de Luhr doorbracht dat dit een misleiding was.

Een misleiding gebaseerd op het feit dat de uiterlijke vorm van een louche werd geassocieerd met terrestrische insecten en reptielen.

Dat de waarheid heel anders was, had niemand anders duidelijker ervaren dan Linley, wiens vriendschap met Auarach in de afgelopen vijf jaar nog verder was verdiept.

De klokken waren zeker niet afwijzend en koud.

Het tegenovergestelde was het geval. Linley had een lange en diepe vriendschap met Auarach en de mate waarin de Luhr de verdiensten van de Terran erkende, bleek onder meer uit het feit dat hij jarenlang als volwaardig stemgerechtigd lid in de Raad van 500 was benoemd.

Dat is een vriendelijk gebaar, antwoordde Linley, wiens gedachtenstroom zich concentreerde op een manier die de Luhr in staat stelde om het onmiddellijk te begrijpen, simpelweg door het formuleren van een zin.

Net zoals het een vriendelijk gebaar is van uw kant om mijn uitnodiging aan te nemen, antwoordde Auarach luidkeels.

Dat is een gegeven.

Linley stapte naar de voorkant van het raam, waardoor men naar buiten kon kijken. Een imposant gezicht werd de Terran aangeboden. Op een terras stonden wat cactusachtige planten, zoals ze op Niataq groeiden. Ze waren in staat om de extreme droogte en hitte te weerstaan die het klimaat van het nieuwe Luhrhuis kenmerkten en vormden een van de weinige veranderingen in de kale architectuur van het voormalige keizerlijk paleis. Aan de andere kant van het terras kon men uitkijken over een stadslandschap dat zich ver in de verte uitstrekte. Ook het overwicht van de eivormige structuren in de architectuur van de Luhr kon hier niet over het hoofd worden gezien.

Dit was Murjaz, de oude hoofdstad van het Ryoko-rijk, die de hoofdstad van de nieuwe Luhrrepubliek was geworden. De zon van Cyrus zonk in de horizon. Een imposante ballon van gloeiend plasma waarvan de stralen genadeloos het oppervlak van Niataq hebben verschroeid.

Alleen 's nachts was er verlichting.

Tenminste volgens de terran-normen. Maar voor de Luhr waren de droge omstandigheden hier ideaal.

Op het achterterras voor het privéterrein van Auarach stonden verschillende Luhr-antigravitatieboten van verschillende types. Ze bevonden zich momenteel al in de steeds langer wordende schaduwzone. Toen de zon van Cyrus, wiens derde planeet Niataq, op zijn hoogtepunt was, brandde zijn verschroeiende zonnevuur af op deze drijvers. Maar omdat deze machines uitsluitend afkomstig waren uit de lokale Luthar-productie, werden ze aangepast aan de omstandigheden die hier heersten.

We hebben vijf jaar van herstel achter de rug, zei Auarach, en tegelijkertijd stuurde zijn woorden een stroom van telepathische beelden die direct invloed hadden op Linley's hersenen. Vijf Terran jaren, natuurlijk.

Natuurlijk! glimlachte Linley.

De Lhr, met zijn stijve, half reptielachtige, half insectoïde buitenkant, was van nature niet in staat om deze glimlach terug te geven, laat staan om een vergelijkbare mimische reactie te geven. Maar dat was ook niet nodig. De tijd voor taalkundige of gebarentaalkundige misverstanden was al lang voorbij. En het was ook zeer zeldzaam dat Linley niet wist hoe hij sommige van de telepathische visuele indrukken die hem werden overgebracht, moest interpreteren.

Hier in Oskaya hebben wij Luhr blijkbaar eindelijk vrede met onszelf gevonden, vervolgt Auarach. Oskaya, dat was de Luhr-naam voor de Grote Magelhaense Wolk. Ooit had het Luhr-rijk van de Ryoko-keizers dit kleine melkwegstelsel van de Melkweg gedomineerd. Maar toen de door dit rijk vervolgde Melkweg Luhr uiteindelijk terugkeerde naar het vaderland van hun volk, bleef er niets over van de enorme macht. Drie planeten waren in het rijk gebleven, waarvan de heerschappij werd beëindigd door de terugkeerders.

De nieuwe Republiek van de Luhr had het oude, autocratische systeem van heerschappij vervangen. De Lhr beleefde een ongekende bloei - en dat gold niet alleen voor Niataq, maar ook voor de planeet Tar, die nu bijna volledig onder de controle van de Sky Blue stond.

Je bent begonnen met een grote constructie en bent zeker een stuk dichter bij je doelen gekomen, erkende Linley, wiens ogen voor een paar momenten werden gevangen door de zwerm van ontelbare praalwagens die als een grote zwerm bijen over de stad Murjaz vlogen. Het was een bijenkorf van activiteit en welvaart. Dit werd overal gevoeld.

Welvaart is een vrucht van de vrede, legde Auarach uit. Het was niet anders in de geschiedenis van uw volk dan in de geschiedenis van het mijne. Gelukkig zijn we de laatste jaren niet meer gedwongen om ons voortdurend te verzetten tegen vervolging door een schijnbaar alomtegenwoordige vijand.

Je hebt zeker gelijk in je beoordeling. Linley bevestigde Auarachs mening. Hij ging weg van het raamfront en ging zitten op een van de stoelen die speciaal waren aangepast aan de fysieke behoeften van een Terran.

De Luhr daarentegen leek geen behoefte te hebben om zijn ledematen te ontlasten.

Morgen komt de raad van vijfhonderd mensen bijeen, verklaarde Auarach.

Dat ben ik niet vergeten, antwoordde Linley. De Terran was de enige niet-Luhr die ooit de eer had gehad het woord te krijgen en te stemmen in de Raad van 500, waarvan de commandant van de GHONDRA meermaals gebruik had gemaakt.

We hebben lang geloofd dat we onze beste vrienden in de Terrans hebben, zei Auarach.

Is er enige twijfel in mijn hoofd? vroeg Linley.

Niet met mij. Maar ik weet dat een groeiend aantal raadsleden nu heel anders over deze kwestie denkt. Ze waren diep getroffen door het wantrouwen dat de Terran leider voelde ten opzichte van de Lunar twee jaar geleden.

Misschien hebben ze Henner Malcolm's acties over geïnterpreteerd, geloofde Linley. Terra was twee jaar geleden in een wanhopige situatie... Het voortdurende massaverlies van de zon veranderde langzaam maar zeker het huis van de mensheid in een ijswoestijn...

... en de Republiek van de Luuhr heeft aangeboden de Terranen te helpen bij de evacuatie van de mensheid naar de planeet Andaban met zeshonderd schepen. Een steun die pas werd aanvaard na veel aarzeling en de tussenkomst van Martin Takener, die de waarnemend commandant van de planeten er zeer sterk aan moest herinneren dat ons volk niets anders voelt dan vriendschap voor het uwe.

Linley heeft geluisterd. Ligt het aan mij, of bespeur ik ook een vleugje pijn in jouw woorden?

Misschien had ook ik illusies over hoe diep de band tussen onze volkeren zich in de loop der tijd had ontwikkeld. Misschien heb ik het gewoon overschat. Maar ik zou nooit zo ver gaan om onze alliantie in twijfel te trekken.

"En onze vriendschap?

Auarach antwoordde deze keer alleen met een stroom van telepathische beelden. Linley zag in een caleidoscoop-achtige snel vooruitgaan weer plotseling situaties die ze in het verleden samen hadden meegemaakt. Is dit echt een serieuze vraag, vriend