Een Oase Van Verhalen

By Adriaan van Garde

Het tweede boekje van Adriaan van Garde in de 4short reeks bevat 4 SF verhalen.
1) Voor Moeder: Soldaten van de Space Marines wanen zich na een beschieting met fatale afloop in de zevende hemel.
2) Wachtend Op Voortplanting. Monniken hebben een oase van leven gecreëerd op hun dode planeet.
3) Izaks Angst. Een technicus rommelt met het brein van een robot. Hij legt vermogens bloot die hij niet had verwacht.
4) Armageddon Rapsodie. Een soort liefdesgeschiedenis op de dag van de Apocalyps.

• Language: Nederlands
• Publisher: Adriaan van Garde
• Release date: Dec 17, 2014
• ISBN: 9781310513527

Adriaan van Garde

Adriaan van Garde was born in postwar reconstruction year 1951 in the old town of Dordrecht, a former seaport. After discarding the usual boy's dreams about occupations like nuclear physicist, foreign currency arbitrager or spiritual healer, at the age of sixteen he decided that he would be a writer. At first glance an understandable decision, since his creative mind produced a plentitude of ideas. However an illness from his childhood had drowned his mind in a strange blanket of mist which prevented the translation of these ideas into stories. The result was that he suffered from a writer's block the very moment he decided to be a writer. This tragedy has led to his ever increasing withdrawal from public life.Awaking one morning in the autumn of 2007, he discovered that the mist blanket in his mind had suddenly gone. Shortly after this discovery he met an old friend from his youth whom he showed his notebook full of ideas for stories. His former townsman was immediately thrilled by these ideas, and he encouraged Adriaan to write down his stories. The friend also offered his help in finding publishers and in promotional activities. Reluctantly at first, but later with growing confidence and enthousiasm Adriaan commited his stories to paper. Finally, after forty years, he could realize his dream of becoming a writer.Adriaan writes fiction of all sorts; he does not confine himself to a single genre. On the contrary, he prefers to mix elements of different genres in his stories. His favorite genre however is science fiction.Adriaan van Garde werd geboren in de oude havenstad Dordrecht in het wederopbouwjaar 1951. Na de gebruikelijke jongensdromen over beroepen als kernfysicus, valuta-arbitrageant of gebedsgenezer besloot hij op zijn zestiende levensjaar dat hij schrijver zou zijn. Aan materiaal had zijn levendige geest geen gebrek, maar een ziekte uit zijn jeugd had een tot heden onbegrepen sluier over zijn geest gelegd. Dat hield de verhalen die hij bedacht bovenkamers, zodat hij direct na zijn besluit met een writer’s block werd geconfronteerd. Deze tragische omstandigheid heeft ertoe geleid dat hij een steeds teruggetrokkener bestaan is gaan leiden.In het najaar van 2007 echter ontdekte hij opeens dat de mist in zijn hoofd was verdwenen. Tijdens een toevallige ontmoeting met een oude jeugdvriend kort daarop liet hij deze zijn aantekeningenboekje met verhaalideeën zien. Zijn voormalige stadsgenoot overtuigde hem ervan nu echt een begin te maken met het opschrijven van zijn verhalen. Eerst voorzichtig, maar gaandeweg steeds enthousiaster begon hij zijn verhalen aan het papier toe te vertrouwen. Met het resultaat dat Adriaan zich nu dan eindelijk echt schrijver mag noemen.Adriaan schrijft fictie in de ruimste zin van het woord. Hij beperkt zich niet tot een bepaald genre; het liefst mengt hij de kenmerken van genres door elkaar. Zijn favoriete genre is echter science fiction.

Book preview

Hallo lezer,

Welkom in mijn tweede 4short bundeltje. Het zal geen verrassing zijn dat je hier vier SF-verhalen aantreft, want dat staat op de cover vermeld. In drie ervan spelen robots een rol. En in het vierde vast ook, maar dan buiten beeld. Dat zit zo: ik ben opgegroeid met de verhalen uit de gouden tijd. Asimov speelde bij mijn ontdekking van de SF een hoofdrol. Hoe de mens om zou kunnen gaan met de robots uit zijn verhalen heeft me altijd beziggehouden. Daarover probeer ik verhalen te schrijven. Of dat gelukt is, kun jij het beste beoordelen.

Verwacht geen verhalen vol actie met grootscheepse conflicten en nagelbijtende spanningsbogen. Ik richt mij meer op de alledaagse problemen in een mogelijke toekomst, met zo veel mogelijk een zwartgallige boodschap op de achtergrond. Daarbij maak ik geen onderscheid tussen menselijke en robottelijke tragiek.

Als je straks met een tevreden gevoel aan het einde van deze bundel bent gekomen, dan zou je me een genoegen doen door dat aan iederen te vertellen, op welke wijze dan ook.

Wil je op de hoogte blijven van mijn publicaties, volg dan: www.avangarde.nl

Veel leesplezier,

Adriaan.

Wachtend Op Voortplanting

Hoog boven de planeet hing een ruimtestation in een Clarke baan. Het station bestond uit een grote bol waar een lange staaf doorheen leek te steken. Aan de ene kant zaten er zonnepanelen op de staaf en aan de andere kant half open ringen op vaste afstanden van elkaar. Vanuit vrijwel elk gezichtspunt deed de constructie denken aan het skelet van een dinosaurus.

Fel zonlicht, dat door kleine, ronde ramen in de bol naar binnen viel, verlichtte een soort controlekamer. Een menselijke figuur zat in een stoel voor een console met een batterij schermen, die geen enkel teken van leven gaven. Net als de persoon die erachter zat trouwens. Er bewoog zelfs geen stof in de lucht. Plotseling veranderde er echter iets, alles leek naar één kant te verschuiven. De persoon in de stoel gleed als reactie de andere kant op, terwijl zijn hoofd losliet. Nu was duidelijk te zien dat zijn botten bijna door zijn ragdunne vel staken. Hij moest gemummificeerd zijn.

Buiten het station werd de oorzaak van de plotselinge schok zichtbaar. De half open ringen gloeiden geleidelijk rood op, het sterkst aan het uiteinde van de staaf. De dode operator die zojuist zijn hoofd had verloren, zou onmiddellijk geweten hebben wat er aan de hand was. Er kwam een schip binnen uit de hyperruimte. De enorme energieoverdracht die ontstond doordat de Higgs-deeltjes zich weer verenigden met het massaloze schip liet de ringen opgloeien. Precies bij het ankerpunt, aan het begin van de staaf, materialiseerde het sprongschip. Het zag er ongewoon uit, met een glad oppervlak en vloeiende contouren. In het verleden zou er een buis uit de bol naar de luchtsluis van het schip zijn geschoven. Maar nu gebeurde er helemaal niets. De enige indicatie van beweging waren de sterren die achter de bol verdwenen.

Korte tijd later ging de noodluchtsluis van het station open. Twee figuren kwamen door het kleine luik naar binnen, een man en een vrouw. Ze inspecteerden het station stap voor stap. Toen ze in de controlekamer waren aangekomen, probeerden ze de apparatuur te activeren. Maar in dit deel van het station werkte duidelijk helemaal niets meer Ze gingen vervolgens naar de serviceschacht. Het ging kennelijk om een ervaren team, want ze deden hun werk zonder een woord te wisselen. Of misschien konden ze niet praten vanwege nauwelijks zichtbare, high-tech ademhalingsapparatuur.

Aangekomen in de centrale serviceschacht gingen ze direct naar het power deck, waar de energie van de zonnepanelen werd getransformeerd en gedistribueerd. Het bleek dat de zonnepanelen uitstekend werkten, maar in het distributiegedeelte zaten uitgebrande units. Onder andere het life-support systeem was buiten werking. Het standregelsysteem en de waterstofcollectoren deden het duidelijk nog wel.

Terug in de schacht ging het tweetal direct naar de shuttle bay. Ook daar was veel buiten werking. Twee escape pods zaten zonder spanning en brandstof, net als één van de shuttles. Maar de modernste shuttle bleek in goede conditie te zijn; de brandstofcel leverde nog steeds spanning. Dit was waarschijnlijk het laatste toestel geweest dat bij het station was aangekomen, voordat zich een ramp had voltrokken.

De vrouw ging in de stoel van de piloot zitten en schakelde de stroom in. Het bedieningspaneel kwam tot leven. Daarna schakelde ze de communicatie unit in en zocht de beschikbare kanalen af naar signalen. Maar er was alleen maar ruis te horen. Vervolgens zocht ze