Het spinkrabbenmeisje en de dijkenfluisteraar, een ziltpunk reader

By Tais Teng

Ziltpunk: wild optimistische broeikaswereldverhalen van Tais Teng en Jaap Boekestein, vol Hollands glorie, woeste natuur, grootse technologie, humor en spanning.
Duik Buitendijks in met haar dobberende piepschuimvlotten en waar Engeland schuilgaat achter een ondoordringbaar energiescherm.
Nederland is onder de golven verdwenen maar de levende dijken leggen overal de verzonken steden droog en van ieder nieuw land behoort een-tiende de pompers toe. Een rivaliserende groep bevaart de oceanen in schepen van parelmoer en voert legers intelligente spinkrabben aan. Elke eeuw heeft echter zijn eigen Romeo's en Julia's... Drie verhalen uit de intussen al legendarische ziltpunkbundel; Orkaanhoeders en Dijkenfluisteraars.

• Language: Nederlands
• Publisher: Tais Teng
• Release date: Nov 21, 2018
• ISBN: 9780463198667

Book preview

Inhoudsopgave:

Ziltpunk geboren

Levende dijken:

Het spinkrabbenmeisje en de dijkenfluisteraar

Buitendijks:

Een huis in de storm

En de kwallen glanzend als parels in het maanlicht

Alle ziltpunkverhalen

Ziltpunk in druk en als e-boek

Ziltpunk geboren

Vrijdag 15 september 2017, Amersfoort. Tais Teng en ik hadden net een opzet voor een nieuw verhaal gemaakt, ‘De Orkaanhoeders van Volendam' en we zaten te geinen over de PR. Thijs had Facebook open staan en begon te tikken in de trant van die goede oude Meulenhoff aanprijzingen destijds. ‘De grootmeesters van de Nederfuturistische...’

‘Ziltpunk!’

‘Ja! Ziltpunk!’

Een nieuw genre was geboren. Of ieder geval een nieuwe genre-aanduiding. Ziltpunk: grootse sciencefictionideeën gemengd met onvervalste Hollands Glorie. De zee, dijken, windmolens, handelsgeest en bombastische megatechnologie. Dat is ziltpunk! Alleen verhalen met Nederland of met Nederlanders zijn niet voldoende. In ziltpunk spat het schuim in de rondte, zijn de machines groots en meeslepend en krijsen de gemuteerde meeuwen op de top van hun longen.

We plaatsten de bovenstaande tekst op Facebook, met de vraag wie er nog meer ziltpunkverhalen kende of had geschreven. Onverwacht bleken wij een borrelend ondergronds reservoir te hebben aangeboord want al snel vlogen de titels en namen over het internet. Ziltpunk leefde! Opeens had de stroming een naam.

Na een paar maanden noest doorschrijven kwam onze ziltpunkbundel uit bij uitgeverij Macc. In ORKAANHOEDERS EN DIJKENFLUISTERAARS vind je een vloot van verhalen van de hand van Tais Teng en Jaap Boekestein. Sommige zijn gloednieuw, andere zijn vertrouwde klassiekers die na grondige herschrijving en met uitbreidingen hier een plek hebben gevonden. Je kunt de bundel bestellen op http://www.uitgeverijmacc.nl/product/orkaanhoeders-en-dijkenfluisteraars-tais-teng-en-jaap-boekestein/

In deze reader staan drie verhalen die in twee verschillende toekomsten spelen: die van Levende Dijken en Buitendijks. Voor ziltpunk hebben we intussen een stuk of negen volkomen verschillende tijdslijnen verzonnen want zelfs wij sciencefictionschrijvers hebben geen idee wat er echt gaat gebeuren.

Veel plezier met Nederlands eerste eigen sciencefictiongenre. En om een goed oud spreekwoord te gebruiken: de Ziltpunk wordt niet duur betaald.

Tais Teng en Jaap Boekestein

Levende dijken

Tuur omlaag uit de lage aardbaan: een eenentwintigste-eeuwer zou de wereld amper meer herkennen. Engeland is tot een groen-bruine veeg gereduceerd, met enkel de bergtoppen boven de golven. De Oostzee klotst door tot ver voorbij Berlijn. New York, Singapore, Tokyo: namen uit een geschiedenisboekje.

En Nederland?

Er is geen Nederland meer, enkel een ondiepe binnenzee die tot de Ardennen reikt.

Of wacht: zoom dieper in. Daar ligt toch een Nederland, een groter Nederland dan er ooit geweest is, zelfs in de glorieuze VOC tijden.

Neem de Delftlander Zeenomaden: vijfduizend parelmoeren galjoenen getrokken door vliegerzeilen die zich recht in de straalstroom haken. En daar ligt het rijk van de Dijkenfluisteraars, een lappendeken van groene polder-cirkels in de verdronken landen. Hun levende dijken kronkelen zich door de oceaan op zoek naar archipels en havensteden die kopje onder gingen. Eenmaal aangekomen bijten deze immense titanium zeedraken zich in hun eigen staart, rammen ze hun klauwen diep in de zeebodem. Vervolgens slaan de pompen aan. Een week later is er weer een polder ontrukt aan de broeikaszee. Land waarvan tien procent de Nederlandse Dijkenfluisteraars toekomt: het welverdiende loon voor hun noeste arbeid.

Het Spinkrabbenmeisje en de Dijkenfluisteraar

Tais Teng en Jaap Boekestein

1

Nieuw Rotterdam-aan-de-Ganges, 17 juli 2209

Jacob was net vijf toen de stem voor het eerst sprak. Daarvoor waren er natuurlijk wel stemmen geweest terwijl er eigenlijk niemand was: zijn teddybeer had een spraakchip, net als de danspoppen van zijn zusje die werkelijk de oren van je kop kletsten. Maar dit was anders: deze stem sloeg zijn oren over en sprak regelrecht in zijn hoofd.

‘Hoor je mij, Jacob?’

Hij keek om zich heen: zijn slaapkamer was donker, met alleen de ogen van zijn opwindwalvis als groene glimplekken.

‘Je kunt mij niet zien. Maar blijkbaar hoor je mij wel.’

‘Ik hoor je, ja.’

‘Weet je wie ik ben?

Jacob snoof. Dacht de stem dat hij een zulthoofd was? Deze stem was glanzend, ja, metallic glanzend als de schubben van de levende dijken. Hij kon er het zoemen van de propellers op de stekeltorens in horen doorklinken. ‘Je bent een dijk. Mijn oom Gulliver, hij zei dat hij de dijken kan horen spreken.’ Hij ging rechtop zitten. ‘Mijn oom, hij is een echte dijkenfluisteraar! De dijken gehoorzamen zijn bevelen. Ze zwemmen waarheen hij maar wil en pompen het land droog.’

De stem grinnikte, een geluid als tinkelen van een kristallen xylofoon. ‘Bevelen is niet het juiste woord. Meer verzoeken.’

‘Ah.’ Jacob knikte. De levende dijken waren fiere zeedraken: natuurlijk kon je die niet bevelen, alleen berijden en dat enkel met hun instemming.

‘Besef je hoe bijzonder jij bent, Jacob? Hoogstens een op de zestigduizend mensen kan onze stemmen horen. En luisteren doen we naar nog veel minder lieden. Alleen naar dijkenfluisteraars.’

‘Ik hoor je. Je luistert naar mij. Word ik een dijkenfluisteraar, net als oom Gulliver?’

‘Dat valt nog te bezien.’

Het was niet helemaal een belofte. Meer zoals hij zijn moeder vroeg of Vader Poseidon hem een albatrosvlieger zou brengen op Nieuwjaarsdag. Half ‘Het zou best kunnen’ en half ‘maar wees niet te teleurgesteld als het alleen een marsepeinen pinguin wordt’.

Het duurde elf jaar voor Jacob de stem opnieuw hoorde.

2

Australian Inland sea, 17 juli 2209

Hindele was als winterkind geboren en ze had vanaf het begin geweten hoe bijzonder ze was. Toen ze haar ogen opende en haar eerste jammerkreetje slaakte, voer de Vloot net door het hart van Antarctica, recht over het absolute zuiden.

Antarctica was het Gezegende Land: een ring van eilanden met stoere sparrenbossen waarboven heel de