Noodsignaal van de sterren

By Jens Fitscher

Commandant Tarik Connar en de rest van zijn oude bemanning worden getransporteerd naar de sterrenhoop Ursa Major. Een oud gevaar voor de volkeren van hele planetenstelsels lijkt weer actief te zijn geworden. Connar, drager van de Oude Kracht, legataris en erfgenaam van de Ellio'sh vertrekt met zijn schip SORROW naar een zonnestelsel op slechts 160 lichtjaar afstand van de Aarde, wanneer een onbekend TOHIKUM-station de oproep verstuurt.

• Language: Nederlands
• Publisher: XinXii
• Release date: Apr 19, 2023
• ISBN: 9783966743150

Jens Fitscher

Jens Fitscher war bereits als kleiner Junge begeisterter Leser von Science-Fiction und Fantasy Büchern. Insbesondere liebte er die gängigen Taschenbücher der 70er und 80er Jahre des vorigen Jahrhunderts. Ein starkes Interesse zeigte er dabei für die Protagonisten mit außergewöhnlichen Fähigkeiten. Seine Geschichten handeln immer von starken Persönlichkeiten, die durch ungewöhnliche Umstände über sich selbst hinauswachsen und dafür mit übernatürlichen Fähigkeiten belohnt werden.

Book preview

De weg naar de duisternis

Wayne-Zeno snoof. Het rook naar rotte eieren. Was dit weer een droom of niet? Zijn rug deed pijn.

Die verdomde wilden, wat hadden ze met hem gedaan? De ongemakkelijke manier waarop hij de afgelopen nacht had doorgebracht, hing hem blijkbaar nog steeds boven het hoofd. Er ging niets boven een echt bed.

Het leek nog steeds donker en er hing nu een nog sterkere geur van rotte eieren.

Hij voelde instinctief naast zich, dat was waar zijn vriendin hoorde te zijn. Maar ze lag daar niet. Geïrriteerd ging hij rechtop zitten.

Nu pas merkte Zeno dat hij naakt was en dat hij blijkbaar in het vochtige gras lag. Er waren geen inboorlingen in de wijde omtrek, en dit was niet de plaats die hij zich herinnerde.

Zijn hoofd begon te bonzen en hevige pijn overviel zijn helder denken.

Verdomme, wat was hier aan de hand?

Voorzichtig stond hij op en keek nu langzaam om zich heen. Een sombere schemering omhulde hem en de onmiddellijke omgeving. Hij bleef murmelende geluiden horen en er hing een vreselijke stank.

Zweet vormde zich op zijn naakte lichaam. Het leek benauwd te zijn.

Zo anders dan wat hij gewend was vannacht. Waarom was hij hier en waar was dit eigenlijk? En waar was Marah?

Verdomme en nog eens verdomme, als die hoofdpijn er niet was geweest.

Zeno deed een paar stappen naar voren en gleed tot aan zijn dijen in een donkere, drassige bouillon. Snel wierp hij zich met zijn bovenlichaam terug. Het stonk vreselijk nu.

Een moeras, of iets dergelijks, dacht hij en trok zich achteruit kruipend uit het moeras.

Zwaar ademend, bleef hij liggen.

Marah, waar ben je? Kom binnen. Marah, riep hij, de opkomende paniek onderdrukkend.

Zijn stem weerklonk over het moeras en werd beantwoord door een luide, agressieve schreeuw.

Plotseling sloten vele andere dieren zich aan bij het gebrul en in een oogwenk hoorde hij een veelheid van dierengeluiden die je zelfs in een groot dierenverblijf niet zou aantreffen. Ruben luisterde enkele minuten, eerst verbaasd, toen angstiger.

Waar was hij gebleven?  Was dit allemaal een grap van Marah en de bemanning van de SORROW?

Misschien gebruikten ze een geluidsopname om deze stemmen naar hem af te spelen om hem op te hitsen; was hij nu misschien op het holodek van de SORROW?

Onzin, schold hij zichzelf uit. Zo'n ophef over niets. Op een of andere manier miste hij de herinneringen van de laatste uren.

Het volume van de dierenstemmen verminderde enigszins, maar bleef aanwezig.

In ieder geval was dit niet de weide met de steengroeve vijver van gisteren. Hij keek op zichzelf neer, geschrokken.

Waarom was hij überhaupt naakt? Normaal gesproken, en ook gisteren, sliep hij niet naakt, maar droeg hij tenminste zijn korte broek en een sweatshirt.

De stank maakt me kapot. Zeno liep nu langzaam in precies de tegenovergestelde richting van deze stinkende poel.

Na een paar meter werd de lucht al beter en begon de dichte mist op te trekken.

De eerste zonnestralen drongen ook langzaam door de mist en men kon al meer dan twintig meter ver zien.

Verbijsterd draaide Zeno zich een keer om en keek omhoog naar de hemel. De bomen die hij zag waren immens hoog en even hoog.

Zijn blik dwaalde over de lage flora en hij merkte dat zelfs de kleinste struiken nog minstens vier tot vijf meter hoog groeiden.

Het gras, dat zich nu voor hem uitspreidde, reikte ook tot aan zijn navel.

Hij voelde zich als Gulliver met de reuzen. Hij huiverde van schrik toen hij weer een vreselijk gebrul hoorde.

Wat voor soort dieren produceren zulke geluiden? Het kon helemaal niet waar zijn. Twee insecten zo groot als mensenhoofden vlogen door zijn gezichtsveld. Hij keek ze na met zijn mond open.

Je kon precies hun twee samengestelde ogen zien, die glinsterden in verschillende tinten, evenals hun lange voelsprieten. Zeno voelde zich plotseling erg ellendig. De zonnestralen sloegen meer en meer op hem neer en het werd nu nog warmer.

Hoewel hij naakt was en niet bewoog, begon hij te zweten. Hij moest eerst een schuilplaats vinden, een schuilplaats van waaruit hij zich kon oriënteren en waar hij tenminste wat meer bescherming had.

Wie weet wat hier nog meer rondvloog of leefde. Ongeveer twee kilometer ten oosten van waar hij nu was, steeg de grond en verschenen de eerste rotsformaties.

Hij kon het nog net zien door de hoge bomen en struiken.

Voorzichtig en in alle richtingen om zich heen kijkend, ging Zeno op weg. Hij voelde zich steeds ongemakkelijker, vooral door het dikke gras. Je kon niet echt zien wat er op de grond lag.

Aangezien hij op blote voeten liep, was het begrijpelijk dat elke stap een gevaar voor hem kon zijn.

De grond was nog steeds erg glad. Hij was al twee keer uitgegleden.

Zijn lichaam had nu veel blauwe plekken, maar ook groene vlekken. Zijn benen waren bedekt met kleine snijwonden.

Weer klonk er een vreselijk luid gebrul. Het was Zeno nog steeds niet duidelijk wat er gebeurd was. Zijn gedachten gingen nog steeds over de vorige avond.

Hij zag Marah in haar deken kruipen.

Hij stond voor haar, alleen gekleed in zijn boxershort,