Uitoorlê
LARA het aanhou hardloop, al het die koue van die winteraand haar keel gebrand. Sy het tekens van gebreekte takkies, platgetrapte gras en bloedspatsels gesoek met haar flits, maar toe die bloedspoor dikker word en die bloedspatsels nader aan mekaar, het sy die bloed begin volg en nie meer die ander tekens nie.
Sy moes die bron van al hierdie bloed vind. Hy het die gereg nog heeltyd uitoorlê en sodoende ontduik, maar vandag hét sy hom.
Die hele omgewing lewe in vrees vir die ontvoerder wie se slagoffers net nooit gevind word nie.
Lara se bevelvoerder het die saak aan haar oorhandig al het hy nie sy gewone gretige vertroue uitgestraal nie. Die laaste slagoffer het ontsnap, maar kon geen besonderhede onthou om ’n gesigsamestelling te laat skets nie. Al wat sy kon onthou was die tatoe aan sy nek.
Sy was op haar laaste nagpatrollie deur die
