Learn Esperanto with Metamorphoses: Esperanto reader, #3

By Brian Smith

Unlock the fascinating world of Esperanto with "Learn Esperanto with Metamorphoses," an A1 level reader that offers an enriching language learning experience like no other. Dive into a collection of more than 30 captivating stories, each accompanied by beautiful illustrations, making your journey through Esperanto both educational and visually stimulating.

Sample the enchanting tales within these pages, such as "Pri la Kreo de la Mondo" and "Pri Fajetono kaj la Sunĉaro," as you embark on a linguistic adventure that will captivate your senses and ignite your passion for Esperanto.

In "Pri la Kreo de la Mondo," explore the creation of our world from the chaos that once reigned, as the Earth, sky, and sea come to life in a symphony of order and harmony. Along the way, you'll encounter new vocabulary and phrases that will enhance your language skills, all while being swept away by the wonder of creation.

"Pri Fajetono kaj la Sunĉaro" takes you on a thrilling journey as Fajetono, the daring son of the Sun, seeks to guide his father's chariot. But what starts as a courageous endeavor turns into a lesson in the consequences of audacity. Discover the tale of Fajetono and his sister's transformation into poplar trees, a poignant reminder of the dangers of reckless actions.

Join Kadmo in "Pri Kadmo kaj la Drako" as he embarks on a quest to find his sister Europa and ends up founding the city of Thebes. Witness his epic battle with a fearsome dragon and the miraculous birth of the Spartans from the dragon's teeth. Kadmo's journey, his marriage to Harmonio, and their eventual transformation into serpents are tales of courage, transformation, and enduring legacy.

With "Learn Esperanto with Metamorphoses," you'll not only enhance your Esperanto proficiency but also be enchanted by timeless stories that explore themes of bravery, love, and the founding of great cities. Immerse yourself in the rich history of Esperanto, and let these stories inspire your language learning journey.

Unlock the world of Esperanto with "Learn Esperanto with Metamorphoses." Each story is a window into the beauty and complexity of this international language, inviting you to embrace it as your own. Start your Esperanto adventure today!

• Language: Esperanto
• Publisher: Brian Smith
• Release date: Jan 28, 2024
• ISBN: 9798224481330

Book preview

Pri la Kreo de la Mondo

Ĉe la komenco de ĉio, regis totala ĥaoso. Ĉiuj aferoj estis en senorda konfuzo kaj sen klara ordo. Tamen, el tiu grandega ĥaoso, nia aminda mondo estis naskita.

La unua transformo estis la separo de tero de la vasta maro. La tero, kie altaj arboj kaj majestaj montoj elstaras, malsimilegis de la maro, en kiu gracaj fiŝoj ŝvebas senhalte. Ĉi tio estis la komenco de organizita strukturo. La ĉielo mem, kun sia profunda blua brilo, estis kreita, donante al ĉiuj nuboj kaj ventoj sian hejmon. La tero ricevis verdan koloron de la abunda herbo kaj la arboj, kaj la maro blankigis siajn akvojn, farante sin haveno por multaj fiŝoj kaj akvaj estaĵoj.

Poste, tago kaj nokto estis kreitaj, por disponigi alternadon de lumo kaj mallumo. Dum la tago, la suno ĵetis sian brilan lumon tra la ĉielo, kaj la mondo varmigis sub ĝiaj radioj. Dum la nokto, la luno kaj la steloj komencis lumbrili en la ĉielo, kaj la tero enkliniĝis en trankvilon, permesante al homoj ripozi kaj dormi.

Poste, la flugantaj birdoj estis donitaj al ni. Ili plenigis la aeron per siaj gajaj kantoj kaj malfermis la palaĉan ĉielon per siaj kolorplenoj. Ankaŭ la profunda akvo kaj la tera grundo estis la loĝlokoj de diversaj estaĵoj. Bestoj de ĉiuj formoj kaj movadoj kunlaboris en armonia komprenado.

Tiel, nia mondo, de la origino ĝis nuntempe, estas plena de mirindaĵoj kaj ĉarmo. La tumulta ĥaoso de antaŭe estis transformita en la belan ordon kaj harmonion, kiujn ni nun ĝuas kaj respektas.

akvaj estaĵoj - aquatic creatures

alternado - alternation

armonia - harmonious

ĉarmo - charm

ĉielo - sky

ĉiuj - all, everyone

flugantaj birdoj - flying birds

gajaj kantoj - joyful songs

grundo - ground

ĥaoso - chaos

kolorplenoj - color fills

konfuzo - confusion

kreitaj - created

malsimilegis - differed

mirindaĵoj - wonders

––––––––

Pri Apolono kaj Dafne

En antikva Grekio, la dio Apolono, fama pro sia beleco kaj saĝo, marŝis en arbaro. Tiu tago, la suno brilis hela kaj birdoj kantis. Apolono, kiu ankaŭ estis la dio de muziko, bele ludis sian citaron.

Dum Apolono marŝis, Kupido, la dio de amo, aperis. Saluton, Apolono! diris Kupido. Kial vi ne amas? Mi estas la dio de amo kaj volas, ke vi estu enamo.

Apolono ridetis kaj respondis, Ho Kupido, mi estas saĝa kaj forta dio. Amo min ne tuŝas.

Kupido, kolera pro la vortoj de Apolono, prenis du sagojn: unu oran, kiu kreis amon, kaj alian plumbean, kiu forpuŝis amon. Kupido tuŝis Apolonon per la ora sago kaj Dafnen, la belan nimfon, per la plumbea sago.

Apolono, tuj ardante pro amo al Dafne, sekvis ŝin. Dafne! li kriis. Kial vi forkuras? Mi estas Apolono, la dio de la suno kaj muziko.

Dafne, terurita, komencis forkuri. Helpo! Helpo! ŝi kriis. Patro mia, Peneo, helpu min!

Peneo, la dio de rivero kaj patro de Dafne, aŭdis ŝin kaj diris, Mia filino, mi helpos vin. Kaj tuj Dafne transformiĝis en laŭran arbon.

Apolono, alveninte, estis malĝoja. Ho Dafne, kial vi min forkuras? li diris. Li vidis la laŭran arbon kaj ĝin tuŝis per manoj. Dafne, kvankam vi transformiĝis en arbon, mi ĉiam amos vin. Mi faros kronojn el ĉi tiu laŭro kaj ĉiam portos ilin sur mia kapo.

Ekde tiu tago, Apolono faris la laŭron sankta kaj ĉiam portis laŭran kronon sur sia kapo. En la arbaro, kie Dafne transformiĝis, Apolono ofte venis, ludante dolĉan muzikon per sia citaro kaj instruante pri medicino kaj sagpafarto.

Ankaŭ Apolono, post tiu evento, mortigis Pithonon, la grandan kaj teruran serpenton. La popoloj de Grekio, ĝojaj pro ĉi tiu ago, starigis la Pitiajn Ludojn en honoro de Apolono, kie atletoj konkuras kaj poetoj recitas poemojn.

Apolono, kvankam tre bona sagpafisto, ĉiam estis malĝoja pro sia neatingita amo. Li promesis ĉiam honori la laŭron kiel simbolon de amo kaj muziko.

Tiel finiĝas la rakonto pri Apolono kaj Dafne, fabelo pri amo, metamorfozo, kaj eternaj honoroj. Apolono, eĉ se amo ne estis atingita, ĉiam vivas en arto kaj muziko, kaj Dafne, kvankam transformita en laŭron, ĉiam floras en la memoro de homoj kaj en la krono de Apolono.

antikva - ancient

saĝo - wisdom

citaro - lyre

Kupido - Cupid

enamo - in love

sago - arrow

ardante - burning (with passion)

terurita - terrified

laŭra - laurel

malĝoja - sad

arbaro - forest

sagpafarto - archery

Pitiajn Ludojn - Pythian Games

sagpafisto - archer

metamorfozo - metamorphosis

Pri Fajetono kaj la Sunĉaro

En antikvaj tempoj, estis knabo nomata Fajetono. Mi estas filo de la Suno, li ofte diris. Liaj amikoj ne kredis lin. Montru al ni, diris unu amiko.

Fajetono, volante voki sian patron Sunon, iris al la palaco de la Suno. Patro, li kriis, se vi vere estas mia patro, donu al mi signon!

Suno, la dio de la suno, vidis Fajetonon kaj diris, Mi estas via patro, Fajetono. Kion vi deziras de mi?

Fajetono, kuraĝa, respondis, Patro, mi volas gvidi vian ĉaron.

Suno, zorga, diris, Mia filo, tio estas danĝera. Mia ĉaro ne estas facile gvidebla.

Tamen Fajetono insistis. Patro, mi povas fari tion. Mi montros al vi.

Suno, movita de amo al sia filo, fine permesis. Bone, li diris, sed atentu! Vi devas bone gvidi la ĉaron.

Fajetono, ĝoja, supreniris la ĉaron de la Suno. Sed baldaŭ li komprenis, ke li faris eraron. La ĉaro, tirata de grandaj ĉevaloj, rapide portis lin ĉi-tien kaj tien. Fajetono estis terurita.

Pro malbona gvidado de la ĉaro, li alportis fajron al la tero. Montoj brulis, riveroj sekigis.

Jupitero, la reĝo de la dioj, vidis ĉi tiun konfuzon kaj estis kolera. Mi devas fini tion, li diris. Jupitero mortigis Fajetonon per fulmo, savante la mondon.

La fratinoj de Fajetono, nomataj Heliadoj, kiam ili vidis sian mortintan fraton, forte ploris. Ili tiom ploris, ke ili transformiĝis en poplarajn arbojn.

La rivero Eridano, kie la korpo de Fajetono falis, mildeme akceptis lin. La ondoj de la rivero tenis la korpon de la juna viro.

Suno, funebrante pro sia filo, faris unu tagon sen suno. Hodiaŭ, diris Suno, mi memoros mian filon.

Fajetono, en la infero, pentis pro sia aŭdaco. Ho, se mi nur aŭskultintus mian patron! li diris.

La tero, post la katastrofo, estis restarigita. Riveroj denove fluis, arboj denove verdigis.

La memoro de Fajetono restas en la poplaraj arboj. La poplaroj, moviĝante en la vento, kvazaŭ ploras pro sia frato, Fajetono.

Tiel finiĝas la historio de Fajetono, la aŭdaca junulo kiu volis gvidi la ĉaron de la Suno. Ĉi tiu fabelo instruas nin pri la danĝeroj de aŭdaco sen saĝo. Suno, la amema patro, kaj