Santiago de Compostela, het Offer

By San Daniel

Toen mijn lief de diagnose kanker kreeg en geopereerd moest worden, verontrustte mij dat zeer. Mijn moeder ben ik aan deze ziekte kwijtgeraakt toen zij dezelfde leeftijd had als mijn vrouw. Soms is het levenswiel traumatisch cyclisch. Ik kreeg een zwaar symbolische droom en of dat angst was of niet, ik vatte die droom heel serieus op. Ik ontrafelde de droom en meende dat ik het graf van de apostel moest verbinden aan mijn wijngaarden, om een plengoffer te brengen. Als u uw deur uitstapt, is dat de eerste stap naar Santiago en de verlichting. Elke dag opnieuw.

 

San Daniel is een Andalusische wijnboer die de vluchtige maatschappij jaren geleden achter zich heeft gelaten. Vele jaren geleden liep hij een klein Anda­lusisch dorp binnen en het dorp sloot hem, als een geadopteerde zoon, in zijn armen. Hij heeft het nooit meer verlaten. Zijn hart ligt in Andalucia, hij heeft het geschonken.

• Language: Nederlands
• Publisher: San Daniel
• Release date: Nov 15, 2021
• ISBN: 9798201061937

San Daniel

San Daniel es un comerciante de vinos de Andalucía que vivió en una sociedad volátil hace años. Hace muchos años, se dirigió a un pequeño pueblo dentro de Andalucía y el pueblo envolvió sus brazos alrededor de él como un hijo adoptivo. ¡Él nunca salió de allí! Su corazón se ha convertido en andaluz.

Book preview

Santiago de Compostela, het offer

––––––––

Ik was bezorgd, echt meer dan bezorgd, wanhopig was ik en dat geeft de graad van bezorgdheid enige dekking. Ik was bang dat ik mijn lief zou verliezen, mijn wederhelft die ik pas zo laat in mijn leven herkende en leerde kennen. De nacht bracht geen rust. Uit vermoeidheid even indutten en koortsachtig draaien en woelen. Mijn lief, schreeuwde mijn hart uit, wordt gezond, wees beter. Alles zou ik willen doen, alles zou ik willen doen, neem mij en spaar mijn lief. Uit dodelijke vermoeidheid tuimelde ik achterover over mijn hielen in een diepe slaap en het universum vulde mijn hoofd met een droom.

––––––––

Soms spreekt de droom, daar moet je dan naar luisteren

––––––––

Terwijl ik droomde voelde ik dat dit geen gewone droom was, ik werd aangeraakt door een vingerwijzing en ik moest erg alert zijn, scherp en alert, ik was in contact met de levenskracht die beelden vertaalde naar mij. Anders kan ik het niet verwoorden. Magische beelden vangen, ik keek naar mijzelf in de droom en ik had medelijden, ik was een toeschouwer in mijn droom van mijzelf en ik werd wakker. Niet echt wakker maar slaap dronken wakker. Naast mij lag mijn lief in de slaap der onschuldigen en ik voelde mij nu rustig weg glijden naar de vergetelheid. Ik keek weer naar mijzelf vanaf een afstand en ineens was ik in de droom. De droom ging gewoon door als er even op de pauze knop gedrukt was. Ik was erg rustig en liep met geliefde naar een tempel. Niet echt een kerk, maar je wist dat het het een plaats van aanbidding was. Het was binnen heel groot en ruim. Er stonden geen banken in. De beelden waren scherp en gedetailleerd en zij werden in mijn ziel geëst. Nu na 2 jaar zijn de beelden nog even scherp voor mijn geest.

––––––––

Ik ontwaakte weer even, het blaffen van een van mijn honden op het erf had dat veroorzaakt. Het was nog steeds nacht, de verlichte klok wees 3 uur aan. De beelden vervaagden niet, mijn lief verplaatste zich een beetje. Ik trok de deken een beetje om mij heen en verwachte al min of meer wat er ging gebeuren als ik mij weer overgaf aan de slaap die mij zo wat verdoofde. Ik was in de tempel, ik zag mijn lief wel maar zij was niet meer naast mij, wij keken om ons heen, toen verdween mijn lief, in ieder geval ik zag haar niet meer en ik voelde mij alleen en mijn hart stortte in een afgrond. Ik sloeg mijzelf weer gade in de tempel. Een diep besef vulde mij : we zijn maar geleend aan elkaarEr kwam een bank binnenzweven terwijl er een vreemd lied gezongen werden. De zangers zag je niet, er waren ook geen luidsprekers, de zang was er gewoon. De bank zweefde langs en landde links van mij. Er zaten drie mannen op. Ik ontwaakte weer.

––––––––

Ik kende dat beeld, ik probeerde op de naam te komen van het beeld dat ik net had gezien en wat betekende die drie mannen op een bank, in een tempel, die naast mij landde. Yalta! De conferentie van Yalta met Churchill, Eisenhouwer en Stalin waar een nieuw verbond tussen de toenmalig wereldleiders werd gesloten, en ineens werd het mij duidelijk, een plaatje dat in ieder geschiedenisboekje staat was gebruikt om een diepere symbolisch betekenis over te brengen op mij. Het was tijd in mijn leven voor een nieuw verbond, een nieuw begin. Ik besefte dat mijn ratio niet was uitgeschakeld toen ik weer in slaap tuimelde en het verbaasde mij niet dat de beelden doorgingen, Ik wist ook dat ik het puzzeltje goed opgelost had. Ik was aangeraakt en het was tijd voor een nieuw verbond om met mijzelf , met mijn lief en alles om mij heen in het reine te komen. Het was een heilig weten.

––––––––

Lijdend de weg af met een hart dat weent

––––––––

De nacht leek zonder einde en bij tijd en wijle ontwakend, mijmerde ik over wat ik zag en wat het volgende puzzle stukje was.Ik liep innig verdrietig over een weggetje, alleen en ik moest naar een doel toe en ik miste mijn gezin zo erg, maar ik kon niet terugkeren. Ik had een rugzak op en een stok in mijn hand en ik liep met moeite: een tekst kwam in mijn hoofd van Led Zeppelin een tekst die (no quarter) heette van hun lp Houses of the Holy:

––––––––

The snow falls hard and don´t you know

the winds of Thor are blowing cold

They are wearing steel that is bright and true

They carry news that must get through

to build a dream for me and you

They choose the path where no one goes

They ask no quarter.

––––––––

No quarter hield in oorlogstijd in, geen gevangenen nemen, slacht ze af, toon geen genade, quarter betekent hier onderdak of beschutting

––––––––

Walking side by side with death

the devil mocks their every step

the snow drives back the foot that´s slow

the winds of Thor are blowing cold

oh no quarter, the pain without quarter.

––––––––

Het lopen viel mij nu zo zwaar en mijn rechtervoet begon te slepen, ik had het gevoel alsof ik vertraagd werd door dikkere lucht rond mijn voeten. Ik leunde nu met twee handen per stap op de stok. Ik had een probleem en ik wist het.. Ik had the foot that was slow en ik was walking side by side with death. Moe was ik wel maar niet bang en ik begon te zingen en ik viel voorover op het pad en ontwaakte.

––––––––

Het was nog steeds 3 uur. Toen ik weer in slaap viel kwam ik net omhoog van het pad en huilde mijn hart uit en een intense geluk vervulde mij. Ik had aarde tussen mijn vingers van waar ik gevallen was en wist van deze aarde moet ik meenemen en ik dacht ik hoop dat de wijntube niet gebroken is. Ik had, wist ik nu, een wijn flaconnetje dat ik moest gebruiken voor een plengoffer. Een tekst uit mijn studententijd borrelde omhoog van Rheinvis Feith: het graf: Een schamele kaak waarin slechts wormen spelen. Ik was in mijn bed het was nog steeds 3 uur ´sochtends en ik was moe.

––––––––

Zachtjes sloop ik het bed uit om mijn lief niet wakker te maken en ging naar de keuken om een mok thee klaar te maken. Ik had heel wat te verwerken en na een tweede mok wist ik wat de fragmenten voor mij betekenden, ik had de stukken geplaatst en ik was bevreesd want ik wist wat er stond te

––––––––

gebeuren en ik had mijn besluit genomen Mijn geest was bereid het pad te volgen where no one goes. Ik liep zachtjes terug naar de slaapkamer en schoof heel voorzichtig naast mijn geliefde. Ik durfde haast niet op de klok te kijken, ik verwachtte half en half dat het nog steeds 3 uur zou zijn. Nee de tijd was hersteld, het was nu kwart voor vier en ik viel in een droomloze diepe slaap.

––––––––

In de ochtend ging ik op het land werken en de droom stond haarscherp in haar facetten, zoals nu nog steeds, in mij geprent en ik snapte dat dit meer dan een droom was.Ik had de pijn gevoeld van de eenzaamheid, van het vallen. het verbaasde mij gewoon dat ik geen slepende voet had. Ik dacht zou ik uit bezorgdheid zelf de beelden hebben geprojecteerd, een psyschologish mechanisme om angst te bezweren uit angst voor de uitslag na een half jaar voor mijn lief na haar operatie? Ik verwierp dat, er waren elementen in de droom fragmenten die aangereikt waren en niet voortkwamen uit eigen geschiedenis. Diep in mij wist ik:dit is echt, als ik hier niet aan beantwoord ben ik voor de rest van mijn leven verantwoordelijk voor de gevolgen.

––––––––

Als het hart zo vol is van een droom dat het overstroomt en als de droom zulke realistische facetten heeft dat je die niet kunt ontkennen, dan weet je wat je te doen staat. Zoals de trekvogel naar het zuiden trekt, moet je de roeping volgen. In dit geval de roeping van je hart en je ratio. in de wetenschap dat het door velen niet begrepen zal worden en dat mensen je meewarig zullen aankijken als ze er van horen, maar dan, volgden de discipelen niet hun droom? Wie plannen maakt heeft toekomst en wie zijn dromen volgt durft na te denken. Neem een man zijn dromen niet af, want dan is hij verloren

––––––––

de droom schiet dagelijks meer wortels tot:..

––––––––

De dagen die volgden was ik wel aan het werk en ik ontmoette mijn vrienden wel in het dorp voor een koffie, maar mijn gedachten waren er niet bij. Op de derde dag vroeg een vriend van mij die een geschiedenis expert is, zou je mij een lift naar het volgende plaatsje kunnen geven. Tuurlijk, antwoordde ik. Kunnen wij daar misschien een kopje koffie nemen. Leuk, zei Roy, ik houd van koffie.Ik wil je mening vragen over iets dat mij bezig houdt, ging ik door. Nu? Wilde Roy weten. Nee zei ik straks even in alle rust. Hmm, dat klinkt ernstig, zei Roy.

––––––––

Daar zaten wij dan, de twee oude jongeren, met een koffie en een glaasje brandy. Laat we maar van start gaan zei ik. Ik ken jou al vele jaren en ik heb veel respect voor je.Ik ook voor jou, zei Roy. Dat weet ik, vervolgde ik en daarom vertel ik ook aan jou wat mijn lief niet eens weet, beloof me dat je het voor je houdt, wat je er ook van vindt: Akkoord, glimlachte Roy maar zijn ogen stonden ernstig. Ik heb een droom gehad die zo levensecht was dat het op mij een diepe indruk heeft gemaakt, zei ik. Ik bedoel echt een overweldigende indruk. Het zijn beelden die niet vervagen, zoals normaal het geval is als je droomt en dat beelden verdwijnen, of oplossen, of dat er alleen maar deeltjes bewaard blijven. Begrijp je wat ik bedoel? Ik heb alles nog scherp op mijn netvlies staan. Ik weet wat je bedoelt, antwoordde Roy, ik heb dat 1 maal in mijn leven meegemaakt.

––––––––

De slag om trafalgar

––––––––

Nu was het mijn beurt om Oh te zeggen. Roy is een Britse vriend van mij en akelig nuchter. Roy begon.:I remember it well to this day. Wat Roy vroeg ik. Ik ben gestorven in de slag om Trafalgar. 21 october 1805 rond het middaguur. Ik ben verdronken. Vertel zei ik, Ik heb een droom gehad die zo levensecht was, begon hij dat ik wist dat dit om een herinnering ging. Gewoon om welke reden dan ook heeft dat zich vertaald in een droom. Ik stond gewoon aan het dek en ik kan de man die naast me stond nog omschrijven, hij sprak met een cockney accent. .We werden midscheeps geraakt en de inslag sloeg mij overboord. Er was geen oog voor mij in de hitte van de strijd. Waar ik gestaan had was de balustrade weg en het schip maakte zware slagzij. Het duurde maar heel even. Wat, duurde maar heel even, vroeg ik? Het verdrinken zei Roy. Het water was zo koud dat ik niet kon zwemmen. de koude verlamde mijn ruggegraad en veroorzaakte pijn van mijn scrotum tot diep in mijn hersenen. Ik kon niet ademhalen alles wat ik kon was kort hijgen.

––––––––

Ik ben later in Leeds geboren en toen ik de leeftijd had bereikt waarin ik overleed, droomde ik over de zeeslag. Ik kan de kruitgeur die scherp in je neus wortelt nog reuken. Mijn vader zei, praat er maar met niemand over en vergeet het maar. Later ben ik mij bezig gaan houden met geschiedenis maar in een ander tijdvlak, de Romeinen in hun eerste expansie. Mensen begrijpen deze dingen niet en ik ook niet zei hij, maar ik weet wat er gebeurd is. Nu jij zei hij, je ziet er uit als een geest. Ik Roy, zei ik ben van