Stoute Papa – Een Geheime Baby, Dromerige Dokter romance, Boek 2: Dr. Walker (Millionaire Doctors’ Club) - NL, #2

By Alicia Nichols

Ik had moeten inzien dat zijn impulsieve nachtelijke telefoontje een vergissing was.

 

Het maakt niet uit hoe zeer ik dit ook wil, het gaat niet gebeuren, of wel?

 

Deze man heeft al zijn aandacht gevestigd op het opvoeden van zijn dochter. Hij heeft geen tijd voor goedkoop gerommel tussen de lakens.

 

Maar terwijl ik naar zijn glimlach kijk, leundende tegen het aanrecht in de keuken, naar mij kijkende.

 

De biceps in zijn arm spant zich op.

 

Het vraagt mij al mijn wilskracht om niet af te maken wat ik het meeste wil…

 

Betekend zijn plagen dat hij het ook wil?

 

"Stoute Papa" is een stomende novel met wisselende standpunten en een cliffhanger die aansluit bij de bevredigende romantische HEA "Dr. Walker". Wees er ook zeker van om de andere dromerige dokters van de "Millionaire Doctors Club Series" te bekijken.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alicia Nichols
• Release date: Jul 19, 2022
• ISBN: 9798201157005

Book preview

GRATIS GESCHENK

Beste lezer!

Dank u voor het lezen van mijn boek! Zorg ervoor dat u lid wordt van mijn nieuwsbrief om nooit een nieuwe uitgave te missen.

Plus, ik stuur je mijn exclusieve ebook Begeerd (Dr. Stone, Boek 1) dat nergens anders verkrijgbaar is, helemaal GRATIS natuurlijk! (Voorlopig alleen in het Engels).

Klik hieronder om je aan te melden en het boek te downloaden. Begin onmiddellijk met lezen.

Klik hier om Coveted te krijgen

A person and person hugging Description automatically generated with low confidence

HOOFDSTUK 6

Icon Description automatically generated

- DEREK -

IK KON NIET STOPPEN met denken aan Lucia en hoe het een grote fout was om haar zo te versieren. Waar zat ik met mijn gedachten? Maar verdomme, haar beeld was in mijn gedachten gegrift. Ik kon haar niet weerstaan, of zo'n stap zetten, zelfs als ik het probeerde. Ze was zo mooi dat de aanblik van haar me bijna de adem benam. Ik had haar naakt gezien in vredesnaam! Hoe kon ik niet aan haar denken?

Als ik er al aan twijfelde dat Lucia de mooiste vrouw was die ik ooit gezien had, dan was dat snel verdwenen bij het zien van haar perfecte, naakte lichaam recht voor me.

Ze was perfect, godverdomme. Het beeld van haar ronde heupen, puntige borsten, en de meest perfecte ronde borsten die ik ooit had gezien kwam weer in mijn gedachten om me te plagen.

Ik had niet moeten zien wat ik had gezien, maar ik had het af kunnen wimpelen en in haar belang kunnen doen alsof het niet gebeurd was. Toch had ik het nog erger gemaakt met dat telefoontje later op de avond. Dat was zeker een domme zet, misschien wel de domste die ik ooit in mijn leven had gedaan.

Ik had haar gebeld, met de bedoeling me te verontschuldigen voor het binnenvallen, maar op het moment dat ik die sexy stem van haar hoorde, werden mijn hersenen onmiddellijk in miljoenen stukjes geblazen en was ik een vogel voor de kat.

Ik wilde haar zo graag. Hoe meer ik het in mijn hoofd naspeelde, hoe meer ik geloofde dat het telefoontje bewees dat zij ook op mij geilde, maar het hele gebeuren gaf me een onbehaaglijk gevoel. Want de laatste keer dat ik zo'n sterk, onvervalst verlangen naar een vrouw had, was het niet goed afgelopen. Sinds dat onfortuinlijke voorval, had ik mezelf onder strikte zelfbeheersing gehouden. Nu stelde Lucia mijn zelfbeheersing op de proef, elke minuut dat ik aan haar dacht.

Godverdomme.

Ik moest toegeven dat mijn zelfbeheersing bij haar nutteloos was nu ik wist dat ze geïnteresseerd was. Hell, alles wat Lucia deed was aantrekkelijk als de hel. Haar simpele glimlachjes waren op de grens van sexy voor mij.

Na het telefoontje die avond, bleef ik op om na te denken over de situatie, onrustig geworden door de mogelijkheden. Het laatste waar ik aan moest denken was om Lucia aan de haak te slaan. Ik had een veeleisende baan in het ziekenhuis, en niet te vergeten een kind om voor te zorgen. En die twee zaken houden mij zeker altijd bezig. Maar verdomme, ik kon niet stoppen met aan die vrouw te denken. Ik bleef me afvragen... wat het ergste was dat er zou gebeuren als we het met elkaar zouden doen? En de antwoorden die in me opkwamen waren eng, heel erg eng.

Het was een slechte situatie, geen twijfel mogelijk. Lucia was mijn buurvrouw, en afgezien daarvan was ze duidelijk een stadsmeisje en het leven hier in Leadville zou snel genoeg alledaags voor haar kunnen worden. Ik had van het stadsleven gehouden tijdens mijn verblijf als jonge arts, en ik wist uit de eerste hand hoe een mens verloren kon gaan in de opwinding van dat leven. Een deel van mij vroeg zich af of Lucia, die me herinnerde aan mijn jaren in de stad, een van de redenen was waarom ik me tot haar aangetrokken voelde.

Mijn dagen in de stad waren al lang voorbij; ik wilde Rachel opvoeden op het platteland waar ze vrijuit tot zichzelf kon komen.

Ik had besloten mezelf tijd te geven om mijn hoofd leeg te maken. Ik hoopte dat een kleine onderbreking van Lucia's aanwezigheid het verlangen dat ik naar haar had zou bevriezen en de seksuele spanning een beetje zou breken.

Twee weken lang concentreerde ik me op mijn werk en vermeed haar. Ik was meestal in het ziekenhuis en zag haar nauwelijks thuis, hoewel zij en Rachie elkaar een paar keer ontmoetten. Het was erg moeilijk om iemand in Leadville te ontlopen. Iedereen leek elkaar te kennen en de paden kruisten elkaar minstens twee keer in een week, dus ik was er vrij zeker van dat ik de grenzen van het mogelijke al aan het verleggen was.

Ik had gelijk. De volgende twee keer dat we elkaar ontmoetten waren in de aanwezigheid van veel andere mensen - een keer in de supermarkt toen Rachie wat snacks wilde, en nog een keer op straat op een van mijn vrije dagen. Ik was blij dat er andere mensen waren, want ik had geen idee hoe ik haar moest benaderen als we alleen waren geweest.

Ik wist ook niet of ik me in haar buurt zou kunnen beheersen.

En er was de kwestie van de blik die ze me gaf. Toen onze ogen elkaar ontmoetten, leek de hare te zeggen: Ik weet dat je me ontwijkt, maar ik zie je snel.

Sindsdien hadden we elkaar niet meer gezien, maar ik dacht voortdurend aan wat er zou gebeuren als we elkaar eindelijk zouden zien. Ik keek rond bij de buitenkant van Rachie's school en wachtte een beetje ongeduldig op mijn dochter.

Dr. Derek? Ik keek naar beneden en zag een knappe kleine jongen met grote en intense blauwe ogen. De jongen jogde snel terwijl hij me naderde.

Wat is er, vriend?

Hij grijnsde naar me, zijn blauwe ogen knipperden met oprechte interesse voordat hij zijn vraag stelde. Zijn alle dokters zo cool als jij?

Ik keek even rond om de ouders van de jongen te vinden. Ik zag de moeder, ze kwam me een beetje bekend voor, want we hadden elkaar al een paar keer ontmoet toen ik Rachie kwam ophalen.

Kane, Wees de moeder hem terecht. Je weet dat het niet beleefd is om zomaar naar mensen toe te lopen en hen vragen te stellen.

Het is geen enkel probleem, mevrouw. Ik vind het helemaal niet erg. Ik knikte met mijn hoed naar haar en gaf haar een glimlach van zekerheid die mensen graag zagen als het om hun kinderen ging.

Ze glimlachte naar me voor ze haar aandacht op haar zoon richtte. Stel jezelf wel eerst voor, oké? Dat is het eerste wat je moet doen voordat je vragen stelt.

Oké, mam, antwoordde hij,