Lügner küssen besser

By Birgit Kluger

Twijfelend keek ik naar de kaart die voor me op tafel lag. Elke avond trok ik een kaart uit mijn tarotdeck om te ontdekken wat me de volgende dag te wachten stond. "De Geliefden" had ik nog nooit gehad. "Bij iemand anders zou ik zeggen dat hij de liefde van zijn leven ontmoet", mompelde ik en trok het kleurrijke beeld dichterbij.

Ik gebruikte het Röhrig-Tarot, een kaartendeck dat ik normaal gesproken raadpleegde voor de vragen die mijn cliënten me stelden. Voor mezelf gaf ik de voorkeur aan het Haindl-Tarot. Maar vandaag had ik zin om het bijna kitscherig ogende moderne deck te raadplegen. Ik draaide een pluk haar om mijn wijsvinger, nog steeds sceptisch over hoe ik het beeld moest interpreteren. "De Geliefden" is een van de weinige tarotkaarten die zo duidelijk zijn in hun boodschap. "Liefde? In mijn leven?" Ik was al twee jaar vrijgezel. In het begin had ik van het alleen zijn genoten, maar dat was lang geleden. Misschien zou ik binnenkort de man van mijn dromen ontmoeten?

Onwaarschijnlijk, fluisterde een stem in mijn hoofd. De scepticus in mij was niet te overtuigen met slechts één kaart. Misschien zou ik er nog een moeten trekken? Gewoon om zeker te zijn? Met mijn vingers trommelde ik een nerveus ritme. Ik zou het hierbij moeten laten. Te veel willen weten is nooit goed.

"Eén, enkele, kleine kaart kan geen kwaad", zei ik hardop. "Dan stop ik. Zeker weten."
 

• Language: Nederlands
• Publisher: BadPress
• Release date: Mar 20, 2024
• ISBN: 9781667471532

Book preview

11

Dinsdagavond

De heerser = Lex

De dwaas = ik

––––––––

Het was bijna tien uur toen Vanessa naar huis ging. Ik zette onze kopjes weg en zat net te bedenken of ik de tv aan zou zetten of met een boek naar bed zou gaan, toen de deurbel ging.

Vanessa was waarschijnlijk haar mobiele telefoon weer vergeten. Ik opende de deur. In plaats van mijn vriendin stond Lex ervoor.

Ik dacht dat je vandaag niet zou komen, zei hij.

Hoe weet je dat Vanessa weg is? Bespioneer je me?

Niet meer dan dat jij mij bespioneert.

Wat bedoel je?

Als je me binnenlaat, zal ik het uitleggen. En maak je geen zorgen, ik zal niet over je heen komen en je mee naar bed sleuren.

Gloeiende hitte verspreidde zich over mijn gezicht. Lex had alles gehoord wat ik in de gang tegen Vanessa had gezegd.

Kom binnen. Ik stapte achteruit bij de deur om hem langs me te laten.

Leuke plek heb je hier. Zonder op een aanwijzing te wachten, ging Lex aan mijn keukentafel zitten en leunde achterover in de stoel. Er klonk een luid gekraak.

Voorzichtig daarmee. Het heeft betere dagen gekend.

Zo ziet het er zeker uit.

Wil je koffie? Ik zocht verwoed in mijn kast naar een schoon kopje. Ik had geen theelepeltjes meer en waar was de suiker?

Ja, graag. Zwart zonder suiker, voegde Lex eraan toe, die mijn gerommel in de lades goed interpreteerde.

Oké. Het is bijna klaar.

Waarom hebben jij en je vriendin de hele avond voor mijn deur gestaan?

Het was niet de hele avond. We waren er twee uur en dat was alleen omdat ik op een belangrijk pakje wachtte.

Een pakje dat tussen zes en acht uur 's avonds bezorgd wordt?

Ik haalde mijn schouders op. Het was een koerierslevering.

„Ach."

Ja. Je bent nogal verwaand als je denkt dat we daar al zo lang zitten vanwege jou.

Zou kunnen. Je hebt in ieder geval een paar interessante gesprekken gehad. Lex grijnsde.

Denk je?

Zijn er nog meer buren die je hebben uitgenodigd voor een kop koffie? Lex leunde voorover over de tafel en keek me aan. Buren die het alleen deden om jou in hun bed te krijgen? Zijn stem was een zacht gefluister. Een tinteling verspreidde zich door mijn lichaam.

Ik schraapte mijn keel. Tuurlijk, meneer Lewski van de derde verdieping vraagt me de hele tijd.

En hij is nog steeds zo kwiek op zijn tachtigste.

Dat niet alleen. Hij is ook heel beleefd. Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.

Auw. Ik dacht dat ik een echte heer was?

Het gaat zo.

Lex leunde weer achterover in zijn stoel en begon op slechts twee benen naar achteren te kantelen. Er klonk nog een knal, die duidelijk liet zien hoe oud de stoel was.

Pas op, het gaat niet lang meer duren.

Ik leef graag gevaarlijk, zei Lex zonder zijn ogen van me af te houden.

Ik voelde me ongemakkelijk, hij keek me aan alsof hij mijn gedachten probeerde te doorgronden. Hij wist al meer dan ik zou willen door wat hij met Vanessa had gedaan.

Bedankt voor de koffie. Lex stond abrupt op en liep naar de voordeur. Ik volgde hem, een beetje verward door zijn plotselinge vertrek.

Hij opende de deur en draaide zich om. Hij legde een hand op de muur naast mijn hoofd en leunde naar me toe. Trouwens, Jana. Ik wilde even met je praten toen ik je uitnodigde voor koffie. Voordat ik iets kon zeggen, stak hij zijn hand op en legde een vinger op mijn lippen. Maar ik had het natuurlijk niet erg gevonden als je op me was gesprongen. Hij glimlachte. Dat mag je altijd doen, voegde hij er rustig aan toe.

.

12

Woensdag

De auto

Chaos, stress. Gewoon een dag