Papa Buurman – Een Geheime Baby, Dromerige Dokter romance, Boek 1: Dr. Walker (Millionaire Doctors’ Club) - NL, #1

By Alicia Nichols

Wie is mijn nieuwe buurman?

Alles wat ik weet is dat hij een liefdevolle vader is die in snelle auto's rijdt en…

…Hij is adembenemend knap.

Ik krijg rillingen op mijn huid bij het horen van zijn stem en ik zie geen tekenen van een echtgenote.

Op een nacht betrapt hij me er op stiekem in zijn slaapkamer te kijken vanuit de mijne.

Ik wil niet overkomen al seen stalker, dus de volgende dag stel ik mezelf voor..

Er iets iets mysterieus en opwindend aan hem.

Een mysterie waarvan ik niet kan wachten om het op te lossen.

En ik weet niet eens zeker hoe ik me daarbij voel.

"Papa Buurman" is een stomende novel met wisselende standpunten en een cliffhanger die aansluit bij de bevredigende romantische HEA "Dr. Walker". Wees er ook zeker van om de andere dromerige dokters van de "Millionaire Doctors Club Series" te bekijken.

• Language: Nederlands
• Publisher: Alicia Nichols
• Release date: Jul 11, 2022
• ISBN: 9798201956189

Book preview

GRATIS GESCHENK

Beste lezer!

Dank u voor het lezen van mijn boek! Zorg ervoor dat u lid wordt van mijn nieuwsbrief om nooit een nieuwe uitgave te missen.

Plus, ik stuur je mijn exclusieve ebook Begeerd (Dr. Stone, Boek 1) dat nergens anders verkrijgbaar is, helemaal GRATIS natuurlijk! (Voorlopig alleen in het Engels).

Klik hieronder om je aan te melden en het boek te downloaden. Begin onmiddellijk met lezen.

Klik hier om Coveted te krijgen

A person and person hugging Description automatically generated with low confidence

HOOFDSTUK 1

Icon Description automatically generated

- LUCIA -

EN, HOE VOELT HET HUIS aan, Lucia?

Mijn zusters stem was zoet, zoals altijd, over de telefoon. Het was een van de redenen waarom ik het zo leuk vond met haar te praten. Elke keer dat ik nieuws had, goed of slecht, ook tijdens mijn schooldagen in Europa, was Lydia de eerste persoon die ik op belde. Ze had een manier om me te kalmeren en de best mogelijke oplossing voor mijn problemen te vinden. Het kleine Victoriaanse huisje was een andere van haar oplossingen.

Toen ik Lydia belde om te klagen over mijn beslissing om over een dorp te hebben in mijn debuutverhaal voor Vida Lugar – een magazine over locale levensstijlen, was ik verwonderd dat ze Leadville aanbeveelde, en dat ze al een huis in de regio had gekocht. Ze weigerde me te vertellen waarom ze juist hier een huis had, hoe veel druk ik ook op haar zette, maar ik kon niet klagen – het huis was een kunstwerkje.

Het is perfect, zus. Geweldige uitzichten en niet te groot voor een enkele persoon. Het heeft alles dat ik nodig heb.

Ben je zeker?

Een andere van haar attributen van mijn grote zus was dat ze nooit stopte met zich zorgen te maken over mij. Ze stopte nauwelijks met zich zorgen te maken over eender wie, het is een lief deel van haar.

Natuurlijk, Antwoorde ik, en telde toen op mijn vingers. Er is water, eten, wat geld, geen mama of papa die over mijn schouders meekijken, en ik had gehoopt wat bier te vinden in de koelkast beneden. Ik denk dat ik alleen nog maar een lekkere man mis om het helemaal een feestje te maken.

Oh, is dat zo? Dan mag je van geluk spreken dat ik wat condooms in de badkamer bewaar. Voor wanneer je die juiste kerel tegen komt.

Jakkes! Flapte ik er uti. Ik wist dat Lydia een slim antwoordklaar had, maar het was vreemd om haar het woord condoom te horen zeggen. Lydia was ‘de goede dochter’ in onze familie, en ik groeide op met heel wat jaloezie over haar onderscheidingen en de aandacht die ze kreeg – eerste van de klas tijdens het middelbaar, toegang tot de beste universiteiten, een moraal en standaarden waarover mijn ouders niet konden stoppen met wensen dat ik ze ook zou hebben – Lydia was het gouden kind en gebruikte bijna nooit een vloekwoord

Heb je alcohol achter over geslagen, of zo? Ik zou erom wedden dat ik je dat niet hoorde zeggen..

Oh, die weddenschap zou je hebben verloren, schat.

Ik lachte.

Lydia was het soort zus waar al mijn vrienden om wensten. Ze oordeelde niet, en ze hielp me best vaak. Ze vertrouwde mij, en dat verstevigde onze band nogal, vooral gezien mijn ouders geen vertrouwen in mijn wilde kant konden tonen sinds mijn jeugdjaren. Dat was de reden dat ik eerst Lydia had gecontacteerd wanneer ik had besloten terug te komen van Europa. Ze had geholpen een dit appartement te bemachtigen in deze stad; omdat ik haar zei dat ik iets nodig had waar ik een tijdje onder de radar kon blijven en opnieuw kon starten – weg van de sensatie en de afleiding van de steden. Ik had daar genoeg van, voor nu, en ik had het aanbod van Vida Lugar aangenomen omdat ik geloofde dat een opdracht in een plaats als deze me zou helpen uit te zoeken wat ik eigenlijk wilde doen, terwijl ik nog altijd geld verdiende.

Dus, wat is je plan deze week? Vroeg Lydia's stem terwijl ik over de vloer naar de keuken liep om een drankje voor mezelf te maken.

Ik had geen antwoord op haar vraag. Ik wou dat ik op zijn minst een beetje van haar gevoel voor organisatie had geërfd in plaats van mijn impulsieve aanpak om dingen te doen. Gelukkig was ik slim genoeg om zelfstandig na te denken en onmiddellijk met oplossingen te komen of op zijn minst de schade te beperken, maar ik wist al lang dat ik niet geschikt was voor de zakenwereld—ik hield te veel van mijn vrijheid. Daarom was ik naar Leadville gerend en probeerde ik nu te schrijven, in plaats van een carrière bij een advocatenkantoor na te jagen. Natuurlijk was Lydia in de familie de enige die me begreep en het met me eens was.

Ik heb nog niet besloten, zei ik tegen Lydia terwijl ik de kamer weer inliep om met mijn achterste in een kussen te zakken. Ik sloeg mijn benen over elkaar en zuchtte van het genot dat ik deze hele plek de mijne kon noemen. Ik had niet willen terugkeren naar het huis van mijn ouders na mijn vertrek uit Portugal.

Zou je dan tijd vinden om mama en papa te bezoeken? Er was een lichte aarzeling in Lydia's stem toen ze die vraag stelde. Waarschijnlijk wist ze mijn antwoord al.

Wel, ik denk niet dat ik de tijd zal kunnen vinden.

Lucia-

Ik heb een afspraak met de sheriff om wat belangrijke details op te helderen voor ik mensen ga interviewen, Lydia. Ik hoop dat een ontmoeting met een aantal inwoners kan helpen een band tussen ons te ontwikkelen. Dat kan later van pas komen.

Lucia, ze hebben je al drie jaar niet gezien.

Drie rustige jaren.

Ik wilde mijn zus eraan herinneren hoe het de laatste keer was misgegaan toen ik onze ouders had bezocht, maar dat hoefde niet. Ze kon het zich waarschijnlijk nog goed herinneren. Ze had de bemiddelaar gespeeld, zoals ze nu deed, zoals ze altijd had gedaan wanneer ik een aanvaring met mijn vader had.

Het was nooit gemakkelijk geweest om op te groeien met mijn vader. Hij was met pensioen gegaan vanuit het leger toen ik twaalf was en was gaan werken voor een privé beveiligingsbedrijf in Chicago. Zolang als ik me herinner, rebelleerde ik tegen zijn militaire opvoeding en hij haatte dat. Nadat ik stiekem naar het schoolbal was gegaan, zelfs toen hij me huisarrest had gegeven, had hij gezworen dat hij mijn collegegeld niet zou betalen, omdat het volgens hem 'alleen maar tijd- en energieverspilling was voor een kind dat het in het leven