Liefde is pijn: Woeste Liefde, #1

By Shanna Bell

Elena

Ik werd in een steegje in het nauw gedreven door monsters.

Toen ontmoette ik mijn ridder in een aftands harnas.

Hij zal mijn eerste liefde zijn. Mijn laatste. Mijn enige ware.

 

Viking

Ze was van mij vanaf het moment dat ik haar zag.

Ik zou een moord plegen om haar te beschermen en bij me te houden.

Als ik haar ooit verlies... zal ik de wereld laten branden.

 

 

NB: dit is de gratis korte prequel van 'Liefde is woede,' het eerste boek in de Woeste Liefde maffiaserie.

• Language: Nederlands
• Publisher: Sisters Press
• Release date: Apr 17, 2022
• ISBN: 9798201533557

Book preview

LIEFDE IS PIJN

SHANNA BELL

Copyright © 2022

Auteur: Shanna Bell

Oorspronkelijke titel: Love is pain

Vertaling : Jen Minkman

Omslag : Les

Alle rechten voorbehouden.

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotografie, microfilm of op welke wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

HOOFDSTUK 1

ELENA

Elena had al snel geen make-up meer over om haar blauwe plekken te verbergen. Ze legde haar poederdoosje op het nachtkastje en pakte haar schooltas van de vloer. Met een blik op de stofnesten onder het bed maakte ze een mentale aantekening dat ze moest stofzuigen. Toen haar moeder nog leefde, was het hier brandschoon geweest.

Een schoon huis zorgt voor een schone geest.

Ze kon het haar nog horen zeggen, liggend in het ziekenhuisbed. Haar lichaam was kwetsbaar geweest door de chemo, maar haar ogen en geest waren nog zo scherp als wat.

Toen was haar broer haar leven binnengedrongen, net als zijn bonte gezelschap van verslaafde vrienden, die nu in feite hun kleine appartementje hadden overgenomen.

Haar deur ging krakend open en een bekend gezicht keek om de hoek. Het deed haar pijn Ricky zo te zien; haar eens zo knappe broer, uitgeblust en versleten, zijn tanden verrot en bedorven.

‘Het spijt me, Lena.’

Toen hij zijn hand op haar schouder legde, verkrampte ze. Ze wist welke woorden er zouden volgen.

‘Ik hou van je.’

Niet zo veel als hij van drugs hield. Op haar zeventiende had ze nog niet veel ervaring in de liefde, maar dit was geen broederliefde, wat hij ook beweerde.

Ze schudde zijn hand van zich af. ‘Ik ben te laat voor school.’ Nog maar een paar maanden en ze zou haar diploma hebben.

‘Altijd maar aan het leren.’ Hij snoof. ‘Denk je dat ze een baan geven aan tokkies zoals jij? Denk je dat die hondenkliniek jou aanneemt?’

Ze deed haar tas om en duwde haar broer aan de kant. ‘Ja, Ricky, dat is wat ik denk.’

Het enige wat ze moest doen was hard werken, nóg harder studeren en een mooi diploma halen. Dan zou ze eindelijk alles hebben wat ze ooit gewild had. Maar nog belangrijker: ze zou haar belofte aan haar moeder nakomen.

Wees een leeuw, Lena.

Er verscheen een nijdige uitdrukking op Ricky's gezicht. Hij kon er nooit tegen als ze een grote mond tegen hem opzette. ‘Als je denkt dat je hier ooit wegkomt, ben je dom.’

‘Nee, jíj bent dom,’ snauwde ze hem toe. ‘Je maakt mam te schande met de manier waarop je leeft en dat uitschot dat je vrienden noemt mee naar huis neemt. Ze zou zich voor je schamen.’

Toen hij zijn vuist ophief, hield ze voet bij stuk, te kwaad om aan de kant te gaan.

‘Wat?’ schreeuwde ze. ‘Wil je me nog een klap verkopen? Hoe ga je je deze keer verontschuldigen? Ga je me vertellen dat je dronken was? High?’ Ze bekeek hem van top tot teen, niet in staat om haar afschuw te verbergen. ‘Toen mam ziek werd, zei ze tegen me: Vertrouw er nooit op dat een man voor je zorgt, Lena. Je vader is er nooit geweest en je broer ook niet. Zorg altijd goed voor jezelf.‘ Na die toespraak had ze haar een mes gegeven; het mes dat haar veilig had gehouden elke keer als ze naar huis ging na haar nachtdiensten als verpleegster.

Ricky stapte achteruit, net zoals ze al gedacht had. Ze gaf hem geen tijd om te reageren. In plaats daarvan stormde ze langs hem heen en rende naar buiten.

Zelfs een jaar na haar dood beschermde haar moeder haar. Tot nu toe was het noemen van haar naam het enige wat Ricky nog tegenhield. Maar hoe verder de herinnering aan hun moeder vervaagde, hoe minder krachtig haar invloed leek te worden. Het was onvermijdelijk. Op een dag zou Ricky doordraaien tijdens een drugsepisode en dan zou hij haar vermoorden of – erger nog – haar verkopen om geld te verdienen.

Toen ze de hoek om was en de plaatselijke slagerij passeerde, glipte ze het steegje erachter in. Links van haar stond de gebruikelijke rij voedselcontainers en rechts in de hoek zou haar hond zitten.

Pucci was een