Haar grote slechte wolven

By Margo Bond Collins

Welkom op de Moon Moon ... waar mijn leven verandert in een weerwolfgrap.

Sienna Luna wist altijd dat er iets mis was met haar familie.

Ze wist niet dat de meeste van hen weerwolven waren.

Pas toen het testament van haar oom haar roedel alpha noemde en ze werd gedwongen om in het reine te komen met de erfenis waarop niemand de moeite had genomen haar voor te bereiden.

Gelukkig voor Sienna heeft ze ook The Moon Moon geërfd, de belangrijkste weerwolfbar in San Francisco, en het wordt bemand met een groep weerwolven die haar graag de kneepjes van het vak willen leren. En meer.

Maar om het peloton te regeren, moet ze een partner kiezen voor de volgende volle maan - en er staan drie prachtige weerwolven klaar om vrijwilligerswerk te doen. Kon ze maar beslissen ...

• Language: Nederlands
• Publisher: Bathory Gate Press
• Release date: Jan 15, 2021
• ISBN: 9781071583999

Book preview

Haar grote slechte wolven

Margo Bond Collins

Over haar grote slechte wolven

Welkom op de Moon Moon ... waar mijn leven verandert in een weerwolfgrap.

Sienna Luna wist altijd dat er iets mis was met haar familie.

Ze wist niet dat de meeste van hen weerwolven waren.

Pas toen het testament van haar oom haar roedel alpha noemde en ze werd gedwongen om in het reine te komen met de erfenis waarop niemand de moeite had genomen haar voor t.

Gelukkig voor Sienna heeft ze ook The Moon Moon geërfd, de belangrijkste weerwolfbar in San Francisco, en het wordt bemand met een groep weerwolven die haar graag de kneepjes van het vak willen leren. En meer.

Maar om het peloton te regeren, zal ze een partner moeten kiezen voor de volgende volle maan - en er staan. Drie prachtige weerwolven klaar om vrijwilligerswerk te doen. Kon ze maar beslissen ...

Haar grote slechte wolven Copyright © 2018 door Margo Bond Collins

Alle rechten voorbehouden. Geen enkel deel van dit boek mag worden gebruikt of gereproduceerd in welke vorm of op welke manier dan ook, elektronisch of mechanisch, inclusief fotokopiëren, opnemen of door middel van opslag- en zoeksystemen voor informatie, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur, tenzij dit wettelijk is toegestaan.

Gepubliceerd door Bathory Gate Press

De personages en gebeurtenissen die in dit boek worden afgebeeld, zijn fictief. Elke gelijkenis met echte personen, levend of dood, is toevallig en niet bedoeld door de auteur of auteurs.

Hoofdstuk 1

Sienna, lieverd, wat ik je probeer te vertellen is dat je een weerwolf bent.

Oh God.

Het was eindelijk gebeurd. Mijn moeder had haar altijd liefdevolle verstand verloren.

Ik wierp een blik van haar naar papa en probeerde zijn reactie te peilen. Normaal gesproken kon er op hem worden gerekend dat hij een nadenkende, redelijke invloed zou uitoefenen op de creatievere ideeën van mama. Deze keer ging hij echter met haar mee.

Je weet dat dat gek is, toch? Ik wachtte op hun antwoorden. Niemand kwam eraan. Ze staarden me alleen maar aan met ietwat hulpeloze uitdrukkingen, alsof ze niet goed wisten wat ze met me moesten doen. Geloof me, het gevoel was wederzijds.

We hoopten dat we het je nooit zouden hoeven vertellen. Papa trok aan zijn kraag zoals hij altijd deed als hij nerveus was.

Toen je nooit veranderde, gingen we ervan uit dat jij een van degenen was die de weerwolfgenen van beide kanten van de familie niet erven. Moeder stak haar hand uit om mijn hand vast te houden alsof ze me wilde troosten. Ik weet niet waarom - zij was degene die gek was. Niet ik.

Wacht even. Mijn brein kwam tot stilstand. 'Bedoel je dat je ...' Mijn vinger zweefde in de lucht, heen en weer wijzend tussen hen beiden. Denk je dat je ook weerwolven bent?

Wel verdomme?

Oh nee, zei mama. Niet dat. In ieder geval niet echt. We hebben nooit een hap genomen.

Ik liet mijn hand weer op de tafel vallen. Heb je de hap genomen?

Het is allemaal genetica. Vader zette zijn professorstem op, de stem die hij gebruikte toen hij les gaf aan zijn literatuurstudenten op de nabijgelegen community college. Het weerwolf-gen is recessief. Beide ouders moeten het dragen, want er is een kans dat elk nageslacht volledige weerwolven is.

En degenen die geen volledige weerwolven zijn? Ik heb gevraagd. Ik wilde het antwoord bijna niet horen - behalve dat ik precies wilde weten hoe ver mijn ouders om de bocht heen waren gegaan.

Er zijn twee soorten weerwolven. Moeder boog zich naar voren, haar stem ernstig. Degenen die zijn geboren en degenen die gemaakt zijn.

Als je geboren wordt met het vermogen om te verschuiven, dan ben je een weerwolf, wat er ook gebeurt. Papa wierp haar een blik toe die ik niet kon interpreteren. Maar als je niet geboren bent met het verschuivende vermogen, en toch zijn beide ouders wolven, of dragen zelfs het wolvengen, dan is het mogelijk dat je wordt omgedraaid als een geboren weerwolf je bijt.

Dus wat je me vertelt is dat jullie twee geloven dat je weerwolfgenen draagt, maar dat je niet echt in weerwolven kunt veranderen ... omdat je er nooit een laat bijten?

Ze knikten allebei enthousiast en slaakte een diepe zucht alsof ze opgelucht waren dat ik begreep wat ze me probeerden te vertellen. Ik begreep het niet echt - helemaal niet - maar ik was vastbesloten het te doen. Toch kon ik dat niet helemaal tegen hen zeggen. Ik wilde niet dat ze dachten dat ik hun gek aan het kopen was. Je realiseert je toch dat er een duidelijk gebrek aan bewijs is in wat je me vertelt, toch?

Ik weet het schat. Mam klopte weer op mijn hand. Dat komt later.

Later?

Omdat er meer is. Papa zette zijn bril weer op zijn neus en haalde diep adem. Wat hij me ook ging vertellen, hij vond het helemaal niet leuk.

En als we nu net bij het deel kwamen dat hij niet leuk vond, na al dat weerwolf gepraat, dan wist ik zeker dat ik het ook niet leuk zou vinden.

We waren niet van plan je dit ooit te vertellen. Tranen stroomden door mijn moeders stem.

Super goed. Mijn beide ouders waren gek. Maar ik moest ze horen. Ik moest precies weten hoe psychotisch ze waren.

Waarom vertel je me dit nu? Mam had erop gestaan ​​dat ik direct na het werk langs kwam voor een gezinsconferentie. Het was ongebruikelijk genoeg dat ik me er de hele dag zorgen over maakte.

Blijkbaar had ik me lang niet genoeg zorgen gemaakt.

Weerwolven. Ernstig?

Wat had deze waanzin veroorzaakt?

Mijn ouders gaven elkaar een van die blikken - van het soort dat langgehuwde stellen gebruiken om in stilte met elkaar te communiceren.

Of, voor zover ik weet, degenen die weerwolven gebruiken. Ik onderdrukte het gegiechel dat bij de gedachte dreigde te ontsnappen.

Pa haalde diep adem. Het punt is, je oom Desmond ...

'Echt mijn oom,' kwam mama tussenbeide, en papa knikte alsof de precieze familierelatie op dit moment belangrijk was.

Uw oudoom Desmond is een week geleden overleden.

Ja, ik herinner me dat je het zei. Het leek op dat moment niet belangrijk. Ik had de man nog nooit ontmoet.

Nou, het lijkt erop dat hij je iets van een erfenis heeft nagelaten.

Me? Fronste ik. Wat voor soort erfenis?

'Een gebouw,' zei mama, en pauzeerde toen - niet op een manier waarop ik klaar ben met praten, maar meer op een manier die niet alles is, dus ik wachtte.

'Een bar,' voegde papa eraan toe. In San Francisco.

Ze staarden me allebei verwachtingsvol aan, maar ik wist niet wat ze verwachtten.

Oke. Ik haalde