Het betoverde kasteel 9-10

By Peter Gotthardt

Het Betoverde Kasteel 9 – Eenhoorn Tranen:Een droevige eenhoorn verlangt naar zijn huis in de vallei in de bergen. De meiden helpen de eenhoorn om zijn weg te vinden. Het is een reis vol gevaren en verrassingen. Lukt het de meiden de arme eenhoorn te helpen?Het Betoverde Kasteel 10 – Het Draken Hart:In een vallei vol draken zien de drie meisjes een fel glanzende robijn. Wanneer ze het proberen te pakken, gebeurt er iets geweldigs. Kunnen de meisjes zich redden in een wereld vol draken?-

• Language: Nederlands
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Dec 19, 2018
• ISBN: 9788726140170

Book preview

Het betoverde kasteel 9 - Eenhoorn Tranen

Hoi! Mijn naam is Anna, maar mijn vrienden noemen mij Pop. Of Plop, als ze kwaad op me zijn. Ik hou van muziek en zingen en dansen.

Hoi! Mensen noemen mij Mane, maar mijn echte naam is Siri. Ik hou van dieren; alle soorten dieren. Mijn grootste wens is om een paard te krijgen.

Hoi! Ik ben Stok, maar mijn echte naam is Karoline. Ik hou van lezen en films kijken. Ik ben de gene die ervoor zorgt dat we nooit in de problemen komen. Ik ben ook de gene die jou alle verhalen over onze avonturen gaat vertellen. In onze stad, is er een oud huis die iedereen ‘Het Kasteel’ noemt. Het is een hele rare plek, waar de meest ongelovelijke dingen kunnen gebeuren.

Eén

Het lijkt op iets uit een sprookje, dacht ik, terwijl ik uit het raam keek. Het heeft de hele nacht gesneeuwd. De hele tuin was bedekt met sneeuw. Fijne witte poeder bedekte alle takken en de struiken leken op sneeuwpoppen zonder gezichten.

Toen ik klein was, dacht ik dat sneeuwvlokken kleine elfjes waren die uit een sprookjeswereld kwamen drijven. Ik denk dat het iets was dat mijn vader tegen me las. Ik vind dat sneeuw nog steeds één van de mooiste dingen ter wereld is.

Mijn hond, Sneeuwbal, stond al bij de deur te wachten. Hij maakt graag wandelingen. Zodra we de tuin inliepen, maakte ik een sneeuwbal en gooide die naar hem.

Vang de sneeuwbal, Sneeuwbal! riep ik.

Hij sprong op en sloeg met zijn kaken dicht om de sneeuwbal te vangen. We doen vaak dezelfde truc met een tennisbal, maar nu kreeg hij alleen maar losse sneeuw in zijn mond. Het zag er grappig uit, toen hij aan het rondsnuffelen was voor een bal die er niet was.

Vang het! schreeuwde ik en gooide nog een sneeuwbal.

Dat deed ik steeds opnieuw. Het was zaterdag, dus ik had genoeg tijd om te spelen.

Sneeuwbal ontdekte snel dat er geen bal was. Hij is zo'n slimme hond!

Toen we weer binnenkwamen, was hij zo moe dat hij zichzelf in zijn mand gooide.

Op hetzelfde moment ging mijn mobiele telefoon over. Het was Mane.

Hé, Stok, wil je naar mijn huis komen? vroeg ze. Pop is hier. Ik heb een nieuwe spel die we moeten proberen.

Ik ben onderweg! antwoordde ik. Ik had nog steeds mijn jas en laarzen aan.

De wegen waren al vrij van sneeuw. Grote, lawaaierige sneeuwschuivers gooiden de sneeuw alle kanten op. Achter de sneeuwschuivers was er file. Sommigen auto’s toeterden ongeduldig.

Mane woont in een zijstraat. De sneeuw was hier nog niet verwijderd, maar op de rijstrook was hij al naar bruine modder gereden. Waarom kan de prachtige sneeuw niet ongeschonden blijven?

Een tijdje later zat ik in het huis van Mane. Zij en Pop zaten op de computer in de woonkamer.

Ik ben blij dat je bent gekomen! zei Mane. Het is leuker als we met z’n drieën zijn, maar we moeten stil zijn. Mijn moeder slaapt.

De moeder van Mane is een verpleegster, dus soms heeft ze nachtdienst.

Het spel heette Digi-Dierentuin. Het punt is dat je een dierentuin hebt en je moet proberen veel bezoekers te trekken, zodat je geld kunt verdienen om het personeel te betalen en voedsel voor de dieren te kopen.

Helaas waren we het oneens over wat de beste manier zou zijn om dit te doen.

Mijn idee was dat er ponyritjes moesten zijn en veel vriendelijke dieren die je kon aaien. Dan zouden er veel gezinnen met kinderen