Het betoverde kasteel 5-6

By Peter Gotthardt

Het betoverde 5 - Magische grotten:Het meisje Ala en de jagers van haar stam redden de drie meisjes van een groep wrede holle leeuwen. Misschien kunnen de meisjes Ala ook ergens mee helpen?Het betoverde kasteel 6 - Slaaf van de keizer:De Romeinse keizer is gestoord. Wanneer hij een onschuldige jongen ter dood veroordeelt, zijn de drie meisjes bang. Ze proberen het paleis van de keizer te verlaten. Maar waarom kunnen ze de weg terug niet vinden?-

• Language: Nederlands
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Dec 19, 2018
• ISBN: 9788726140156

Book preview

Het betoverde kasteel 5 - Magische Grotten

Hoi! Mijn naam is Anna, maar mijn vrienden noemen mij Pop. Of Plop, als ze kwaad op me zijn. Ik hou van muziek, zingen en dansen.

Hoi! Mensen noemen mij Mane, maar mijn echte naam is Siri. Ik hou van dieren; alle soorten dieren. Mijn grootste wens is om een paard te krijgen.

Hoi! Ik ben Stok, maar mijn echte naam is Karoline. Ik hou van lezen en films kijken. Ik ben de gene die ervoor zorgt dat we nooit in de problemen komen. Ik ben ook de gene die jou alle verhalen over onze avonturen gaat vertellen. In onze stad, is er een oud huis die iedereen ‘Het Kasteel’ noemt. Het is een hele rare plek, waar de meest ongelovelijke dingen kunnen gebeuren.

Eén

Mane zuchtte diep.

Het ziet er gewoon niet goed uit, zei ze.

Het was de laatste les op school: kunst. We zaten met z'n drieën bij onze eigen tafel in de hoek, zodat we konden praten terwijl we aan het tekenen waren.

Mane tekende een paard. Dat doet ze bijna atijd. Ik ken niemand die gekker is op paarden dan zij.

Ik begon met de manen, zei ze. Het ziet er goed uit. Het oog is ook goed, maar toen ging het mis.

Ze liet de tekening aan mij zien.

Het ziet er goed uit, zei ik om vriendelijk te zijn, maar ze had gelijk. Het was niet goed. Ik bedoel - als het monster van Frankenstein een paard was, dan is dit waarschijnlijk hoe het eruit zou zien.

Zie het onder de ogen, Mane,' zei Pop. Je zult nooit een paardenschilder worden."

Pop was zelf bezig met de kleurpotloden. Oranje, paars, fel rood en fel geel spetterden bijna rond op het papier.

Mooie kleuren. Ehm ... wat is het? vroeg ik nieuwsgierig.

Muziek! antwoordde ze. Ik heb vanmorgen een geweldige nummer gehoord. Je kunt echt zien hoe het klonk, toch?

Mane verkruimelde haar tekening en startte een nieuwe.

Op hetzelfde moment kwam onze leraar Klaus, naar onze tafel.

Kun je me helpen? vroeg ik. Ik wil Sneeuwbal tekenen, maar ...

Een sneeuwbal? Bedoel je een sneeuwpop? zei hij.

Het is mijn hond, hij heet Sneeuwbal, legde ik uit. Omdat hij helemaal wit en pluizig is. Het papier is ook wit en wanneer ik zijn vacht probeer te tekenen, verandert het alleen in een hoop kleine lijnen. Het lijkt niet op een hond, als u het begrijpt.

Harige dieren zijn moeilijk, zei Klaus. Misschien moet je het op een andere manier aanpakken. Concentreer je niet op hoe het eruit ziet. Gebruik het papier om uit te drukken wat je voelt.

Tekenen wat ik voel? dacht ik. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Toen had ik een idee. Ik pakte de kleurpotloden en tekende een groot, rood hart met zonnestralen aan alle kanten. Dat is precies hoe ik me voel als Sneeuwbal naar me toe komt rennen.

Stok is verliefd! lachte Pop.

Waarom kus je Sneeuwbal niet op zijn neus? zei Mane. Dan zal hij misschien een prins worden.

Doe normaal! zei ik.

Pop was niet te stoppen.

Ken je deze? vroeg ze en begon te zingen: Ik hou van mijn hond - na na na na ...

De anderen in onze klas draaiden zich om en staarden. Klaus schraapte zijn keel en keek ons fel aan.

Moet je zo gênant doen? zeurde ik. Gelukkig ging de bel.

Klaar voor vandaag, zei Mane en stond op.