De Puppy Club - Een nieuw begin: De Puppy Club, #1

By Tom Verbeeck

Lily en haar ondeugende puppy Max, verhuizen naar het gezellige dorpje Disteldiep. Daar ontdekt Lily een wereld vol avontuur, vriendschap en... puppy's! Al snel maakt ze vrienden met Mia, de vrolijke buurmeid, Ava, de coole dochter van de lokale dierenarts, en Jake, een jongen met een passie voor avontuur én schattige viervoeters.

 

De vrienden besluiten 'De Puppy Club' op te richten, waar ze samen de kunst van het trainen en opvoeden van hun eigenzinnige pups ontdekken. Met Ava als trainer beleven ze hilarische en soms uitdagende avonturen in de wereld van puppy-opvoeding. Samen gaan ze door dik en dun, leren ze de kracht van vriendschap kennen en ontdekken ze dat niets sterker is dan een band tussen puppy's en hun baasjes.
 

'De Puppy Club - Een nieuw begin' is een magisch avontuur voor meisjes en jongens tussen 8 en 12 jaar oud, vol vriendschap, doorzettingsvermogen en natuurlijk heel veel puppyliefde. Laat je betoveren door dit hartverwarmende verhaal, waar elke blaf een nieuw begin betekent!

• Language: Nederlands
• Publisher: Tom Verbeeck
• Release date: Jan 6, 2024
• ISBN: 9798224785988

Book preview

De Puppy Club 

Een nieuw begin

T. Verbeeck

Hoofdstuk 1

Hallo daar, ik ben Lily en ik ben officieel 12 jaar oud nu! Vorige maand was mijn verjaardag, en raad eens? Ik heb eindelijk het beste cadeau ooit gekregen; een puppy! Hij heet Max en hij is de schattigste energiebom ooit, ik kan maar geen genoeg van hem krijgen. Ik smeekte mama en papa al eeuwen om een hond, en nu hebben ze eindelijk toegegeven. Dus je ziet, de aanhouder wint! Volgens pap is het ook omdat we gaan verhuizen. Ja, dat klopt, we pakken al onze spullen in en gaan naar een compleet nieuwe plek. Het is vooral omdat papa daar een nieuwe baan heeft, en mama kan van overal werken zolang ze haar computer maar heeft, dus verhuizen is het makkelijkst.

Ik moet toegeven dat ik gemengde gevoelens heb over verhuizen. Aan de ene kant ben ik opgewonden. Ik bedoel, een nieuw dorp betekent nieuwe avonturen, toch? Er zullen nieuwe parken zijn voor Max om te verkennen, nieuwe straten om doorheen te wandelen en wie weet ontmoet ik zelfs nieuwe vrienden. Maar aan de andere kant is het ook wel een beetje eng. Ik heb zo lang als ik me kan herinneren op dezelfde plek gewoond, en het achterlaten van mijn vrienden, school, oma en opa en eigenlijk alles wat ik ken, is wel een beetje eng.

Max lijkt het zich allemaal niet aan te trekken. Hij is een altijd vrolijke, super schattige bal pluizigheid met van die grote, ronde ogen die altijd ondeugendheid uitstralen. Ik denk dat hij net zo benieuwd is als ik om te zien wat dit nieuwe dorp voor ons in petto heeft. Misschien is hij degene die me helpt uit mijn schulp te kruipen en makkelijker vrienden te maken. Ik ben altijd een beetje verlegen geweest, maar met Max aan mijn zijde voel ik me een stuk dapperder.

Dus, hier ben ik nu; op het punt om aan een groot avontuur te beginnen, met Max als mijn trouwe maatje. Nieuw dorp, nieuwe school, waar ik best wel een beetje zenuwachtig voor ben en een nieuw hoofdstuk in mijn leven dat wacht om geschreven te worden. Met Max's kwispelende staart en mijn vastberadenheid, wie weet welke geweldige dingen we allemaal zullen ontdekken? Op naar een nieuw begin!

Hoofdstuk 2

De motor ronkt zachtjes terwijl de auto van de familie Tanner over de kronkelende weg glijdt, op weg naar het nieuwe huis in Disteldiep. Ik zit op de achterbank, met mijn vingers het ritme te tikken van een populair liedje waarvan ik me de titel maar niet kan herinneren. Gek word ik ervan. Het ligt op het puntje van mijn tong maar toch kan ik er maar niet opkomen.

Mijn ouders wisselen van die betekenisvolle blikken uit op de voorstoelen. Mama draaide zich om en glimlachte lief naar me. Zenuwachtig, schatje?

Ik haalde mijn schouders op en probeerde cool te klinken. Een beetje. Nieuw dorp, nieuwe school, nieuw alles.

Mijn vader mengde zich ook in het gesprek. Het is een frisse start, Lily. Een kans voor ons allemaal om iets nieuws te omarmen.

Ik keek naar het mandje aan mijn voeten, waar Max, mijn kleine lieve labrador puppy, lag te dutten. Hij geeuwde schattig en kwispelde met zijn staart alsof hij wist dat er iets geweldigs stond te gebeuren.

Hij is koddig, nietwaar? zei mama, even naar Max kijkend.

Mijn ogen lichten op. Schattig en een totale deugniet. Hij probeert al sinds we vertrokken zijn mijn veters op te eten.

Mijn ouders lachten allebei. Tja, hij houdt je wel bezig, zei papa met een twinkeling in zijn ogen.

Ik boog me voorover en gaf Max een krabbeltje op zijn hoofd. Jij bent mijn maatje Max.

Mama keek stiekem naar papa. Ik denk dat ons plannetje werkt, hoorde ik haar fluisteren.

Ik raakte in de war. Plan? Welk plan?

Papa knipoogde naar me in de achteruitkijkspiegel. Het plan om ervoor te zorgen dat je een vriendje hebt om je te helpen in het nieuwe dorp. We dachten dat Max je misschien wel zou helpen om nieuwe vrienden te maken, meer buiten te zijn. Je weet wel, een beetje de verlegenheid aanpakken.

Ik staarde naar mijn ouders. Heb ik Max gekregen... om me te helpen?

Mijn vader knikte. We weten dat het voor jou niet altijd gemakkelijk is om vrienden te maken, vooral op een nieuwe plek. We dachten dat het hebben van een puppy misschien een manier zou zijn om kennis met anderen te maken. Natuurlijk heb je hem niet enkel daarom gekregen, maar het is één van de redenen.

Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, maar mijn hart was helemaal gevuld met een warm gevoel. Dit was heel lief van mijn ouders om daar aan te denken. Dat is... echt attent. Dank je wel.

Terwijl we verder reden, keek ik naar buiten. Naar de bomen en huizen die in sneltempo aan ons voorbij gingen. Ik ging deze frisse start benutten, met Max aan mijn zijde.

Een beetje later stopten we bij onze nieuwe thuis. Een super schattig huisje omringd door bomen. Ik kon niet anders dan glimlachen om hoe mooi het allemaal was. Het leek bijna iets uit een sprookje. Het zag er een beetje uit zoals een klein oud herenhuis, maar zeker niet van de enge soort. Je weet wel, degene die je soms in films ziet, met al die griezelige vibes? Zo zag dit er gelukkig niet uit. Hoe dan ook, dit huis was opgedeeld in twee delen, twee woningen, en gelukkig voor ons is de linkerzijde degene die we nu ons deel mogen noemen. Onze kant heeft deze charmante, iets verweerde buitenkant die het huis karakter geeft.

Toen we door de voordeur gingen, voelde ik direct een warm, uitnodigend gevoel, alsof het huis blij was dat we er eindelijk waren. De gang is breed, met een ouderwets bloemetjesbehang dat een verhaal vertelt van vervlogen jaren. Ik kon me bijna de voetstappen voorstellen van de mensen die hier lang geleden hebben gelopen.

Oost west, thuis best, verklaarde papa, helemaal trots.

Ik giechelde. Het nieuwe koninkrijk van Max. Ik ging als eerste verder de gang door. Kom op Max, laten we elke hoek en kamer verkennen!

We kwamen eerst de woonkamer binnen, en het was alsof we een knusse tijdmachine binnenstapten. Er zijn grote ramen die volop zonlicht binnenlaten, en de lucht geurde lichtjes naar een mix van geschiedenis en huiselijkheid. Met het typisch ouderwets meubilair in de kamer, vond ik het meteen super gezellig!

Mama kwam ook de kamer binnen. Ooh. Kijk die open haard! Kun je je al voorstellen om hier op koude avonden te zitten, met een knisperende vuurtje en een kop warme chocolademelk?

We gingen van kamer naar kamer en ontdekten achter elke hoek weer nieuwe verrassingen. De keuken is een charmante mix van retro en modern, met een grote ouderwetse gootsteen en een hypermodern fornuis dat leek te roepen om kookavonturen. Boven hadden de slaapkamers prachtige houten vloeren die zachtjes kraakten onder onze stappen. Een glimlach trok aan de hoeken van mijn lippen. Oh, ik hou van dit huis. Dit gaat geweldig worden.

En denk aan de ruimte die Max heeft om te spelen in de tuin! zei mam.

Even later stonden we op de veranda en staarden uit over het groene gazon, bezaaid met bomen en bessenstruiken. Het was perfect. Groot genoeg voor Max om naar hartelust rond te rennen en te spelen en, hoogstwaarschijnlijk, ook veel chaos te veroorzaken.

Mama draaide zich naar me toe. Morgen kunnen we Max misschien meenemen voor een wandeling door de buurt. Kijken of er andere honden zijn en wat er in de buurt allemaal te beleven is.

Ik knikte, helemaal gemotiveerd. Ja, klinkt goed. Misschien ontmoeten we zelfs al wat nieuwe mensen.

Mijn vader, die stilletjes achter ons was komen staan, gaf mijn moeder een veelbetekenende glimlach. Ik denk dat ons plannetje een goede start heeft gemaakt.

Ik rolde speels met mijn ogen. Oh, jullie en jullie plannetjes altijd.

Hoofdstuk 3

Ik kreunde toen de eerste zonnestralen door de gordijnen glipten en me zachtjes wekten. Mijn slaperige ogen knipperden open, en een aanhoudend jammerend geluid drong mijn bewustzijn binnen. Ik draaide mijn hoofd naar de bron; het mandje naast mijn bed. Max, mijn al heel erg wakkere puppy, krabbelde aan de rand van zijn mandje, zijn ogen smekend om aandacht.

Ja ja, Max, mompelde ik, mijn stem nog dik van de slaap. Ik wreef in mijn ogen en gaf hem een slaperige glimlach. Oké, jij wint, ik sta op.

Ik gaapte eens goed, reikte naar beneden en tilde Max op in mijn armen. Hij kronkelde van opwinding, en ik plaatste hem voorzichtig op het bed, in de hoop nog een paar minuten samen te kunnen rusten. Nog vijf minuutjes Max, smeekte ik, en ik probeerde me nog eens om te draaien. Maar zoals ik al had verwacht, was Max een bundel energie, klaar om de dag te beginnen. Hij sprong op me en probeerde in mijn gezicht te likken. Het duurde niet lang voordat ik me realiseerde hoe dringend de situatie was. Een warme, natte plas begon zich te vormen op mijn lakens.

Oh ieuw! Nee Max, niet weer, riep ik uit, terwijl mijn hart sneller begon te kloppen. Ik hield Max stevig tegen mijn borst, gooide mijn lakens opzij en haastte me naar de slaapkamerdeur, in stilte biddend dat ik op tijd buiten zou zijn om de ergste ramp te voorkomen. Ik storm de gang door, nog steeds in mijn pyjama en mijn wiebelende puppy vasthoudend, net op het moment dat mijn ouders uit hun kamer kwamen.

Alles goed, Lily?

Ik gaf hen een schaapachtige glimlach. Gewoon een kleine ochtend crisis met de puppy.

Papa grinnikte. Ah, de geneugten van het puppy-ouderschap.

Met Max nog steeds in mijn armen, rende ik de trap af, zwaaide de achterdeur open en ‘hup’, Max sprong de tuin in, zijn staartje zwiepte heen en weer. Ik slaakte een zucht van opluchting terwijl ik keek hoe Max een grote plas deed op het gras, om vervolgens in zijn puppy-enthousiasme achter een blaadje aan te gaan jagen. Tegen de deurpost geleund, wreef ik nogmaals in mijn ogen. De kou van de vroege ochtendlucht hielp me wakker te worden.

Toen, vanuit mijn ooghoek, zag ik het; dezelfde chaotische scène die ik juist had doorstaan, ontvouwde zich ook in de deur naast me. Een ander meisje, ze zag er een jaar of twee ouder uit dan ik, ook in pyjama en met een pluizige puppy in haar armen, kwam uit het huis van de buren tevoorschijn. Warrig haar? Check. Opgezwollen ogen? Check. Het was alsof ik in een spiegel keek die een parallel universum liet zien.

Hey, jij ook? riep het meisje verrast, terwijl ze haar lange bruine krullen voor haar ogen wegveegde.

Ik keek naar haar, mijn verbazing weerspiegeld in mijn ogen. Ja, ik denk dat het een puppy ding is.

Ze lachte, haar puppy kronkelend in haar armen. Ik ben Mia, trouwens.

Mijn lippen krulden tot een glimlach. Ik ben Lily. En wie is die kleine energiebom in je armen?

Dit is Rumba. Hij is een IJslandse Hond. Hij is twaalf weken oud. En laat me je vertellen, hij is even levendig als hij eruitziet.

Pretlichtjes dansten in mijn ogen terwijl ik naar Rumba keek. Hij had een sierlijke pluizige staart, die hij over de rug gekruld hield en was verder bijna helemaal glanzend zwart, met een witte borst, bruine poten en witte voetjes, waardoor het wel leek of hij sokjes aan had. Rumba, hé? Hij maakt zijn naam zeker waar.

Mia knikte, de liefde voor haar hondje duidelijk zichtbaar in haar ogen. Absoluut. En jouw harige metgezel?

Dit is Max. Hij is een chocolade Labrador, tien en een halve week oud, dus nog heel erg puppy.

Mia's glimlach verbreedde zich. Max en Rumba, klinkt als het begin van een episch duo.

Ik grinnikte, de gedeelde puppy opwinding maakte dat ik me meer op mijn gemak begon te voelen. Ze weten zeker hoe ze de dag moeten beginnen.

Mia's gezicht straalde. Welkom bij de vroege ochtend puppyclub, Lily.

Mijn lach vermengde zich met die van haar. Ja, een puppy zindelijk maken blijkt meer werk te zijn dan ik me had voorgesteld.

Terwijl Max en Rumba probeerden elkaar te besnuffelen door het hek heen, wisselden we slaperige, geamuseerde blikken.

Leunend op het hek dat onze tuinen scheidde, steunde Mia haar kin op haar hand. Weet je, we zouden eigenlijk een pyjama club moeten beginnen voor alle slaperige puppy ouders hier in de buurt.

Mijn glimlach werd breder. Dat klinkt als een heel leuk idee.

Mia grijnsde. Ik heb tal van goede ideeën, al zeg ik het zelf. Trouwens, jouw pup is wel een echte sprinter.

Ik grinnikte. "Ja, Max lijkt wel een zesde zintuig te