Vermist

By Carien Touwen

Christine's opa ligt op sterven en ze mag nog eenmaal aan zijn bed komen voor een laatste afscheid. Dan vertelt hij haar een verhaal over zijn jeugd. Een geheim dat al meer dan 80 jaar bewaard is gebleven. Het gaat over de verdwijning van zijn vader, een moord en een corrupte politieagent. Dan komt er hulp uit totaal onverwachte hoek. De familiegeschiedenis van haar opa blijkt verweven te zijn met een verdwijning die de wereld al meer dan tachtig jaar in zijn greep houdt.

Dit verhaal van Carien Touwen is eerder gepubliceerd geweest in de verhalenbundel '1926 De verdwijning van Agatha Christie' (uitgeverij Parelz).

• Language: Nederlands
• Publisher: Carien Touwen
• Release date: Sep 7, 2017
• ISBN: 9781370112647

Carien Touwen

For Dutch- scroll down Carien Touwen is a Dutch author, editor and publisher. Carien grew up as a shy little girl with a great imagination. She kept a diary since she could write and as a child she was already ‘making’ magazines and she often wrote short stories. Working with language is her childhood dream coming true since becoming an astronaut sadly was a little out of her reach... Carien has been living in Brussels (Belgium) since August 2011. She is fluent in Dutch and English. In 1999 Carien got a Master in business economics but realised quite soon after working in that area that she wanted to do something different with her life: writing. Since 2002 she wrote many short stories in Dutch, finished two (unpublished) novels and the memoir’s of an African colonist’s daughter (in English). Carien blogs in English about her twins (born in 2015). www.twintales.info Carien was one of the owners of the Dutch publishing house Parelz (2009-2015) that specialized in short stories. She was also the editor-in-chief of Azra Magazine, a literary magazine that focused on bringing writers and readers together (2012-2015). She is now chief-editor for a Dutch website about short stories: www.kortverhaal.info. She also interviews authors for several Dutch magazines, websites and newspapers. Nederlands: Carien Touwen werkt als auteur, freelance redacteur en journalist. Carien begon haar leven op deze wereld als een klein verlegen meisje met een grote fantasie. Van jongs af aan werd een dagboek bijgehouden waarin ze haar verhalen en dromen beschreef. Ze studeerde Bedrijfseconomie en merkte pas na haar afstuderen en de eerste jaren als business analist, dat ze verder wilde in een totaal ander vakgebied: schrijven. Sinds 2002 zette ze honderden korte verhalen, enkele (nog niet uitgegeven) romans en een Engelstalige familiegeschiedenis op papier. Een aantal van deze verhalen werd gepubliceerd in verhalenbundels van diverse uitgeverijen. Carien was een van de twee oprichters van literaire uitgeverij Parelz (2009-2015), een uitgeverij voor korte verhalen, en de hoofdredacteur van Azra Magazine (2012-2015) een literair blad in boekvorm vol korte verhalen. Ze interviewt sinds 2008 auteurs uit binnen- en buitenland (voor o.a. Ezzulia, Spits, Crimezone, Hebban, Vrouwenthrillers en Boekenkrant) en heeft veel redactiewerk en proefleeswerk voor andere auteurs gedaan. In 2015 werd ze moeder van een tweeling. Carien is de hoofdredacteur van een website gewijd aan het korte verhaal: www.kortverhaal.info. Daarnaast blogt ze in het Engels over tweelingen: www.twintales.info Daarnaast is ze (eindelijk weer) zelf aan het schrijven aan een roman. Carien is Nederlandse en woont sinds de zomer van 2011 in Brussel. Ze woonde eerder ook in Kaapstad.

Book preview

Vermist

By Carien Touwen

Smashwords Edition

Copyright © 2017 Carien Touwen

Het is alweer zeven jaar geleden dat mijn opa overleed. Zeven lange jaren waarin er geen dag voorbij is gegaan dat ik niet aan hem dacht. Het gemis is niet eens het ergste. Mijn opa is 88 geworden, heeft een prachtig leven geleid, veel meegemaakt en gezorgd voor een school vol aan kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Het einde kwam voor hem precies zoals hij dat zelf wilde. Langzaam teerde zijn lichaam weg, aangevreten door die vreselijke ziekte, maar het gaf hem wel de gelegenheid al zijn kinderen en kleinkinderen verspreid over enkele dagen bij hem te roepen. We kregen allemaal een halfuur de tijd om afscheid te nemen en te vragen wat er nog te vragen was.

Ik had hem de jaren daarvoor al vele vragen mogen stellen. Mijn opa had de Tweede Wereldoorlog meegemaakt en ik vroeg hem het hemd van het lijf over zijn avonturen. Hij was piloot geweest bij de RAF en had zich uit penibele situaties moeten worstelen. Zijn kinderen had hij hierover nooit willen vertellen, op de een of andere manier was dat te vroeg, maar ik, zijn oudste kleinkind, kreeg als enige wel de details te horen. Ik had wel door dat mijn vader ietwat jaloers was, maar snapte het wel van hem. Ik maakte ijverig notities en beloofde zijn verhalen uit te werken zodat zijn kinderen het ook nog eens helemaal konden lezen. Dit idee stond opa wel aan; zijn avonturen uitgewerkt tot mooie verhalen. Met een van zijn verhalen was me dit al gelukt voor hij stierf en hij was erg verguld met het resultaat. Dus natuurlijk mis ik hem wel, maar zijn leven was klaar en daar heb ik vrede mee. Mensen worden oud en op een gegeven moment is je tijd op. Zijn dood zadelde mij echter op met een onverwacht probleem.

Mijn maag draaide raar toen ik bij opa de slaapkamer in liep. Het was toch een gek idee dat dit de laatste keer was dat ik hem zou spreken. Ik was ook nog maar een keer eerder in deze slaapkamer geweest; slaapkamers zijn privéheiligdommen, plaatsen waar niemand iets te maken heeft behalve zij die er slapen. Je laat ze een keer zien bij een housewarming, tenzij je later iets nieuws koopt zoals een luxe bed met elektrisch verstelbare bedbodem en hierover wilt opscheppen. Mijn opa en oma waren helemaal niet zulke mensen, ze hadden nog steeds hetzelfde eikenhouten bed dat ik jaren geleden eens had gezien. Als kind was ik nieuwsgierig op onderzoek uitgegaan in hun huis en had ik uren gestaard naar de vele foto’s aan de muren waarop ik mijn vader als kind kon zien en gezocht naar gelijkenissen met mezelf. Mijn oma had mijn interesse voor haar foto’s enorm gewaardeerd en uitgelegd wie er op de zwart-witte