Bedrieglijk Kreng

By Charlie Hedo

Leander kon de depressieve buien van Murielle niet meer aan en stelde zelf een reisje naar Engeland voor, zodat zij haar minnaar Steve nog een keer te zien kreeg. In de vorige twee verhalen leidde dat tot bizarre situaties en bevreemdende ontwikkelingen. In Bedrieglijk Kreng neemt het overspel nog groteskere vormen aan.
Leander en Murielle worden bij vrienden van Steve uitgenodigd op de barbecue. Terwijl Leander en Murielle genoeg hebben van katers, zien zij hoe de rest van het gezelschap de ene gin tonic in de andere pint giet. Algauw valt er geen land meer mee te bezeilen. Al zeker met Steve niet. Zal Murielle haar minnaar een standje geven of komt het weer goed met haar wettige echtgenoot Leander?
In Bedrieglijk Kreng toont de schrijver zijn groeiende stielkennis. Het is voor de lezer uiterst interessant te kunnen volgen hoe Charlie Hedo van pornografie een echt literair genre maakt. Zeg het voort.

Deze pornovelle is tevens opgenomen in de fantastische bundel 'Niet alle vrouwen liggen onder'.

• Language: Nederlands
• Publisher: Charlie
• Release date: Nov 8, 2018
• ISBN: 9780463194140

Charlie Hedo

Charlie Hedo is een Nederlandstalige schrijver. Hij woont en werkt in Oostende, Vlaanderen.

Book preview

Chapter 1

In België waren het gemeenteraadsverkiezingen maar Murielle en ik zouden niet gaan stemmen. We waren dat weekend in een dorpje vlakbij Bristol, Engeland, GB.

Het was zaterdagmiddag. Een van de vrienden van Steve en Kate had ons uitgenodigd voor een barbecue op z’n Engels, met steaks en roasted glazed pork chops. En drinks.

Die Engelsen kunnen er wat van. Even tussendoor, ik zeg Engelsen, want ze wonen in Engeland, en natuurlijk is het ook zo dat Engeland in Groot-Brittannië ligt, dus ja, het zijn ook Britten. Engelsen is echter niet verkeerd. Tenzij Bristol in Wales ligt, daar wil ik nu ineens vanaf zijn.

‘Aangenaam Leander. Hi Murielle,’ zei Dave die achter de barbecue stond.

Dave was een half kale vent van dertig met iet of wat overgewicht. Met zijn bandana en de tattoo van een traan boven zijn linkerwang deed hij eerder denken aan een lid van de spionkop van Bristol City Football Club dan aan de zaakvoerder van ARTitectural Projects, een design-bureau voor interieurprojecten. Nochtans, dat was hij.

Hij knikte naar de koelbox. Daarin zat een parallellepipedum gevormd van gelijkmatig gestapelde flesjes Stella Artois met schijnbaar uitschuifbare hals. De hogere rij flesjes hingen met de kroon telkens over die van de lager gelegen rij, vandaar dat ik het woord parallellepipedum even kon gebruiken.

Het was in heel mijn leven nog niet van pas gekomen, en daar, bij die Engelsen of Welshmen ineens wel.

Murielle nam twee flesjes uit de box, ontkurkte ze en gaf er een aan mij. Gaat die nu bier beginnen drinken vroeg ik me af?

‘Drink jij bier?’ fronste ik.

‘Why not,’ zei ze in het Engels.

De anderen merkten dat niet eens, want voor hen was Nederlands een soort Engels met een vreemd accent.

‘Santé,’ zei Murielle.

Ook dat bleek Engels, met een exotisch toetsje. Ze nam een slok en gaf haar flesje bier aan Steve. Niemand vond dat eigenaardig, ik evenmin, en Steve’s vrouw was niet in de buurt.

Murielle en ik hadden een taxi genomen. Steve en Kate kwamen met hun eigen auto en arriveerden een half uur voor ons. Ze waren er allemaal al een tijdje toen wij arriveerden, dat kon je goed zien, want ze leken al een beetje tipsy.

Hier bij de barbecue stonden de mannen, Steve, Dave, Eric, John en de dikkere John. De vrouwen stonden aan de vijver met de Koi-vissen. Kate van Steve, Rose van Dave, Ellen van Eric en die andere, een rooie, die van John was. Of van John. Daar wil ik vanaf zijn.

Die rooie zocht van geen van beide Johns het gezelschap op, zodat niet uit te maken viel welke juist haar man was.

‘Da’s daar rooie Nel van John,’ zei Steve tegen Murielle en Murielle liet na te vragen van welke John. Zo belangrijk was het niet, deze mensen zouden we later nooit meer terugzien, bedacht ik.

We waren enkele dagen op vakantie in Engeland en voor mij kon het