Ontrouwringen

By Charlie Hedo

Myriam en Jacques waken bij het ziekbed van hun zoon die na een auto-ongeval in coma ligt. Buurvrouw Agnes komt op bezoek en verneemt heuglijk nieuws in spe. Het is wachten op Elsie, de echtgenote, om bevestiging te krijgen. Maar wanneer Elsie samen met Anatole de ziekenhuiskamer binnen komt wordt iedereen met verstomming geslagen. Ze is dronken. Haar gedrag is onbetamelijk. In plaats van Myriam de tweede mooiste dag van haar leven te schenken bezorgt ze haar haar ergste nachtmerrie. En dan weet ze nog maar de helft.
Aan elkaar geklitte Ringen is het derde boek in de Elsie reeks. Eerder verbijsterde Charlie Hedo de lezer reeds met Car Crash Cuck en Erotisch Bezoek.

• Language: Nederlands
• Publisher: Charlie Hedo
• Release date: Sep 26, 2017
• ISBN: 9781370739929

Charlie Hedo

Charlie Hedo is een Nederlandstalige schrijver. Hij woont en werkt in Oostende, Vlaanderen.

Book preview

Chapter 1

Agnes kreeg een krop in de keel toen ze zich nog eens over het ziekenhuisbed boog. Het komt nooit meer goed, ging door haar heen. Ze was er vandaag nog zekerder van dan gisteren en dat maakte het des te moeilijker om nog komedie te spelen.

‘Er zit toch vooruitgang in, of niet soms?’ zei die arme Myriam. ‘Die wonde in zijn gezicht is na een maand al bijna niet meer zichtbaar. En hij reageert steeds beter op wat er rondom hem gebeurt.’

Frederik knipperde op dat moment met zijn ogen. Vervolgens kwam reflexmatig zijn tong tussen zijn lippen te zitten en liep er een beetje speeksel van zijn kin dat Myriam telkens zorgzaam en bijna onopgemerkt weg veegde.

Om de tien à twintig seconden deed hij dat. Als je tussendoor iets vroeg dan leek het of hij met de ogen knipperde om een vraag positief te beantwoorden en daarop volgend een poging deed om uit te leggen waarom. Agnes was er zeker van dat het een gewone reflex was. Maar dat kon ze natuurlijk niet luidop zeggen.

‘Ik vind het ook,’ zei Jacques. ‘Ik ben niet zo optimistisch als ons Myriam, maar volgens mij zit er toch verbetering op de communicatie. Twee weken geleden knipperde hij ook al met zijn ogen, maar meer...hoe zal ik het zeggen….onwillekeurig...niet zo gericht...als antwoord op een vraag.’

‘Heb je het niet te warm Frederikje?’ vroeg Myriam terwijl ze met een vochtig doekje zijn lippen bette.

De jongen knipperde niet.

‘Nee,’ zei Myriam tot Agnes, ‘hij heeft het niet te warm.’

‘Ken je Agnes nog? En Omer?’ vroeg ze.

Nu knipperde hij wel. Natuurlijk wel, er waren al twintig seconden voorbij gegaan.

‘Ja, hij kent jullie nog,’ draaide Myriam zich naar haar buren toe.

‘Hij is al beter dan een maand geleden,’ zei Omer.

‘Omer, je was er de vorige keer niet bij. Je had die koe die moest kalveren,’ zei Agnes.

‘Ja, maar jij hebt me toch alles verteld? Als ik hem nu zo zie, en vergelijk met wat jij toen zei, hij ziet er verdorie al veel beter uit,’ zei Omer.

‘Da’s zeker, Omer, dat vinden wij ook, hé Jacques,’ zei Myriam.

‘Er zijn nog mensen die het zeggen,’ zei Jacques. ‘Wij niet alleen.’

‘En wat zeggen de dokters?’ vroeg Agnes.

‘Zij zijn voorzichtig natuurlijk, hè Agnes. Hoe zou je zelf zijn.’

‘Ze zeggen dat de tijd het zal uitwijzen,’ zei Jacques, ‘tja, dat weten wij natuurlijk ook.’

‘Jaja,’ zei Omer. ‘Waar is de tijd.’

Toen Frederikje drie jaar was was Omer zijn beste vriend. Ik ga je helpen de koeien melken Omei zei hij telkens wanneer Omer voorbij hun tuin liep. Omer zijn koeien graasden in de wei naast het huis dat Jacques en Myriam bouwden en waar klein Frederikje geboren werd. Die dieren waren de eerste levende wezens waar Frederikje een band mee op bouwde.

Later word ik ook boer Omei, zei Frederikje.

‘Het heeft lang geduurd eer