De stad van de liefde

By Tamara Postma

Sophie is na de zoveelste mislukte relatie helemaal klaar met de liefde. Aangezien die relatie ook nog eens met haar baas was (oeps!), neemt ze ook maar meteen ontslag. Haar huisgenoot en beste vriendin boekt voor haar een enkeltje naar Parijs, de stad waar ze al sinds haar jeugd over droomt. Alleen één klein puntje, ze spreekt helemaal geen Frans en is nog nooit in Parijs geweest...

 

En dus valt Sophie van de ene gênante situatie in de andere. Gelukkig blijken de Fransen niet té beroerd om haar te helpen: ze sluit vriendschap met Jean-Luc, die een charmant restaurantje in de binnenstad heeft, en Benoit, die gids is in Parijs. Net als ze denkt het geluk van haar leven te hebben gevonden in de stad van de liefde, roept een dodelijk ongeval haar naar huis en komt haar ex tussenbeide.

 

Is de prille liefde van Sophie bestand tegen zulke tegenslagen?

• Language: Nederlands
• Publisher: De Boekenvos
• Release date: Feb 11, 2022
• ISBN: 9798201730055

Book preview

Hoofdstuk 1

‘O ké, ik ben er helemaal klaar voor. Dit gaat de avond worden waarop het gaat gebeuren. Dat kan gewoon niet anders.’

Terwijl ik op mijn iets te hoge hakken door de gangen van het kantoorpand loop, denk ik terug aan het berichtje dat ik vanmorgen ineens op mijn scherm zag staan. Een berichtje dat weliswaar niet helemaal voor mijn ogen bestemd was, of nou ja, eigenlijk helemaal niet dus. Goed, die suffige Sonja, de hoogbejaarde receptioniste, stuurt vaker de verkeerde dingen door, maar dit berichtje zorgde er wel voor dat ik me de rest van de dag op een soort roze wolk begaf en ik meteen uit het werk naar de badkamer ben gerend voor een flinke scheerbeurt. Wat misschien ook wel heel hard nodig was... Het eh, was een lange winter. Om het zo maar te zeggen.

En nu, drie uur later, op precies het tijdstip dat in de mail stond, loop ik door de gangen van het bedrijf waar we samen werken. En met samen bedoel ik dan Reinier en ik. Oh, ik kan niet wachten om erachter te komen wat hij voor me in petto heeft!

‘Alles is geregeld voor vanavond, nu hoeft ze alleen nog maar ja te zeggen.’

De woorden duiken voor de zoveelste keer deze avond in mijn hoofd op en zorgen opnieuw voor een warme kriebel in mijn buik. Ik kan werkelijk niet wachten om na het aanzoek, waarvan ik verwacht dat hij het eindelijk gaat doen, mijn beste vriendin en huisgenootje Annie te bellen, om haar alles te vertellen. Overigens win ik dan meteen de weddenschap die we drie jaar geleden hebben afgesloten, toen zij beweerde dat die ‘ontzettende lulhannes’ me nooit ten huwelijk zou vragen. Iets waar ik het dus echt niet mee eens ben. Wat weet zij nou van de liefde? De enige die zij in haar bed weet te lokken, is een veel te dikke lapjeskater die Jeremy heet.

Terwijl ik dichter en dichter bij het kantoor van Reinier kom, dat helemaal aan het einde van de gang is, check ik nog een laatste keer mijn outfit. Een zwart jurkje, zwarte hoge pumps en rode lippenstift. Annie beweerde zonet dat ik met mijn naar achteren gekamde haren en deze outfit op Jamie Lee Curtis uit True Lies lijk. Een film waarvan ik me alleen maar herinner dat ze een striptease deed voor Arnold Schwarzenegger. God, ik hoop toch niet dat Reinier dat van me verwacht, ik kan al amper lopen op deze hakken zonder te waggelen als één of andere eend. Dansen wordt een serieus probleem.

‘Oké, laatste check,’ mompel ik tegen mezelf voor ik de hoek om ga naar zijn kantoor, waar ik al zachte muziek uit hoor komen. Snel breng ik mijn hand voor mijn mond om mijn adem te controleren: spearmint – uit de aanbieding van de buurtsuper – top! Een flinke snuffel aan mijn oksels leert me dat ik in ieder geval genoeg deodorant heb gebruikt en als ik aan mijn pols snuffel, waar Annie een lading proefmonstertjes op heeft gedruppeld, hoop ik maar dat hij de combinatie van Frozen parfum, Chanel en Zwitsal lekker zal vinden.

Vol zelfvertrouwen loop ik naar de deur, maar net als ik me bedenk dat ik zo wel een entree kan maken, maak ik de fout om met de bovenkant van mijn voet langs mijn schenen te gaan, waar het voelt alsof ik een egel aan het aaien ben.

Shit! Dat meen je niet!? Heeft dat stomme kippenvel van net er nou voor gezorgd dat ik nu alweer stoppels heb? Ik had gewoon naar Bella moeten luisteren. Bella Hadid zei laatst in dat interview dat ze alles laat waxen en zij zou bijna mijn tweelingzus kunnen zijn. Als ze vijfendertig was, met zelfgeknipt haar, cellulitis en een beetje teveel overgewicht dan. En donker haar en bruine ogen... Oké, ik lijk helemaal niet op haar, maar dat is het punt niet. 

Reinier houdt van me. Dat heeft hij me laatst zelf gezegd toen hij midden in de nacht voor de deur stond voor een snelle wip en hij zei toen zelfs dat ik mooi was, dus hij meende het echt. Die paar stoppels kunnen hem vast niets schelen.

Gespannen adem ik in, schud mijn hele lichaam uit en loop dan zelfverzekerd naar zijn deur.

Oh mijn god.

My heart will go on staat zachtjes op in zijn kantoor. Waarom hoorde ik dat niet eerder? Dat is ons liedje! Het lied waar we tijdens de eerste keer dat we het bed met elkaar deelden naar luisterden! Oké, technisch gezien was het geen bed maar de smoezelige bank in zijn kantoor, maar dat geeft niet. Het was ontzettend romantisch! Hij had zelfs een waxinelichtje aangestoken dat hij ergens in een la had gevonden en alles!

Compleet overweldigd door deze geweldige herinnering, open ik de deur en loop het kantoor binnen, waar Reinier met zijn bureaustoel naar me toegedraaid achter zijn bureau zit, met zijn harige armen achter zijn hoofd geslagen, die net boven zijn leuning uit komen.

Ik wacht een paar seconden en kijk genietend naar het beeld van Reinier, die zich vast net zo verheugt op dit aanzoek als ik. Oh, ik kan serieus niet wachten tot hij het vraagt, wat zal er door hem heen gaan op dit moment? Zal hij net zo blij zijn om mij te zien als ik hem?

Net als ik mijn mond wil openen om zijn naam te zeggen, hoor ik mijn favoriete zin uit het liedje voorbij komen, waarbij het noemen van zijn naam spontaan overgaat in een hele serenade. 

‘Near, far, wherever you are.’

Als door een wesp gestoken, draait Reinier zich om, waarbij hij me met grote ogen vol afschuw aankijkt. Jemig, zo vals was het toch niet? Misschien had ik een meer subtiele entree moeten kiezen?

‘Sophie! What the fuck! Wat doe je hier in godsnaam? Waarom zing je?’

‘Nou Reintje-beer, ik eh. Ik kreeg je mail doorgestuurd van suff... ehh... Sonja! En ik weet wat voor verrassing je voor me hebt!’

‘Verrassing?’ herhaalt hij verdwaasd, tot het kwartje lijkt te vallen en hij geërgerd een hand door