Koekoek, Ziekenbezoek

By Charlie Hedo

Myriam en Jacques waken bij het ziekbed van hun zoon die na een auto-ongeval in coma ligt. Ze wachten tot schoondochter Elsie hen komt aflossen want Jacques moet dringend naar huis om de huisdieren te verzorgen. Elsie laat een hele tijd op zich wachten en wanneer ze eindelijk aankomt blijkt ze gezelschap mee te hebben. Volgens haar is Anatole een vriend van haar echtgenoot. Haar schoonouders zijn echter niet op de hoogte van de vriendschap van hun zoon met deze atletische Afrikaan. Aanvankelijk hebben ze wantrouwen tegenover deze zwarte jongen, maar Elsie overtuigt hen van het tegendeel.
Let op: dit is een verrassend, maar gewaagd verhaal. Anatole is een professioneel danser met een ongekend gevoel voor ritme. Elsie is lyrisch over zijn kwaliteiten. Haar schoonmoeder kan met een gerust gemoed naar huis. De sterke Anatole en schoondochter Elsie blijven bij haar zoon waken. Die Elsie is waarlijk een goede echtgenote die haar leven on hold zet om er voor haar onfortuinlijke echtgenoot te zijn, denkt ze.
De pornovelles van Charlie Hedo tellen 5000 tot 15000 woorden.

• Language: Nederlands
• Publisher: Charlie
• Release date: Feb 3, 2017
• ISBN: 9781370555659

Charlie Hedo

Charlie Hedo is een Nederlandstalige schrijver. Hij woont en werkt in Oostende, Vlaanderen.

Book preview

Chapter 1

‘Waar blijft Elsie toch?’ vroeg Jacques. ‘Ik moet mijn konijnen dringend eten geven.’

‘Ze zal er zo zijn,’ antwoordde Myriam.

Ze dopte een vochtig doekje in bloemsuiker die ze thuis in een Tupperware had gedaan. Daarna bevochtigde ze de lippen van haar zoon.

‘Is het niet te zoet Frederikje?’ vroeg ze.

Ze trachtte het antwoord in de ogen van haar zoon te lezen.

‘Wil ik de rugleuning verstellen zodat je iets meer rechtop komt te zitten?’

Myriam wachtte niet op antwoord en drukte de knop in waarmee de rugleuning naar omhoog of naar omlaag kon.

‘Kijk Jacques,’ zei ze, ‘hij knippert met zijn ogen. Ik ondervond het eerder al, als hij iets leuk vindt laat hij dat weten. Door te knipperen dus.’

Jacques kwam naast zijn vrouw staan bij het ziekenhuisbed. Hij nam haar hand vast en kneep er in.

‘Hoe is het toch mogelijk dat hij zo toegetakeld werd, terwijl Elsie er geen schrammetje aan overhield, bij wijze van spreken.’

‘Enkel een arm gebroken.’

‘Zoals ik zeg, geen schrammetje, vergeleken met onze Frederik.’

‘Volgens de politie droeg hij zijn gordel niet,’ zei Myriam.

‘Hij doet verdorie altijd zijn gordel aan.’

‘Die ene keer werd hem bijna fataal,’ zei Myriam. Ze snikte omdat een kreet van geluk uit dankbaarheid omdat hij nog leefde werd onderdrukt door het wurgend besef dat het misschien niet meer goed kwam met hem.

‘Elsie had hem erop moeten wijzen,’ zei Jacques. ‘Een goede echtgenote houdt haar man in het oog. Zeker als hij wat gedronken heeft.’

‘Ik weet het niet Jacques. Volgens Elsie deed hij maar even zijn gordel uit omdat zijn telefoon was gevallen. Het is en blijft een ongeluk. Haar treft geen schuld, ze werd langs achter aangereden.’

‘Allemaal goed en wel, maar vandaag blijft ze lang weg. Is ze niet benieuwd hoe het met haar man gaat? Misschien is zij er al aan gewend dat hij in coma ligt. Ik niet alleszins.