Seksstewardess werkt aan haar Huwelijk

By Charlie Hedo

Het huwelijk van de seksstewardess toont tekenen van een aankomende crisis. De seks is niet meer zoals vroeger. Een goed gesprek vindt nog zelden plaats. Harry en Tilly zijn professioneel zo druk bezig dat ze amper nog tijd hebben voor elkaar.
En dan komt Harry met een gewaagd voorstel op de proppen. Iets dat hun seksleven zeker kruiden zal. Een spel waarvan men weet waar het begint maar niet waar het eindigt.
Al gauw merkt hij dat het te pikant wordt. En dat het nauwelijks nog te stoppen is. Harry’s rol verandert van pyromaan die het vuur bij de hitsige Tilly aanwakkert tot die van brandweerman die niet weet waar eerst te blussen.
Een erotische maar vooral grappige en spannende pornovelle van meer dan 10.000 woorden.

Deze pornovelle is tevens opgenomen in de fantastische bundel 'Erotische Vakantielectuur 2018'.

• Language: Nederlands
• Publisher: Charlie
• Release date: Apr 13, 2017
• ISBN: 9781370519569

Charlie Hedo

Charlie Hedo is een Nederlandstalige schrijver. Hij woont en werkt in Oostende, Vlaanderen.

Book preview

Chapter 1

Er zat een jongen van een jaar of vijfentwintig op het favoriete plekje van Harry, in de hoek tussen de toog en het venster aan de straatkant van café Verschoor in Rotterdam. Van in dat hoekje kon men het hele café in de gaten houden en tegelijkertijd het spektakel op straat mee volgen.

Bovendien had je wanneer het druk was een tweetal vierkante meter voor jezelf, waar geen langslopende mensen je stoorden.

‘Jammer,’ zei Harry toen hij zag dat het plekje ingenomen was.

‘We kunnen er toch bij?’ zei Tilly.

Ze nam een barkruk weg van de lange zijde van de toog en ging naast de jongen zitten. Harry bleef voorlopig gewoon recht staan. Straks als de jongen weg zou gaan kon hij alsnog gaan zitten waar hij eigenlijk zitten wou.

‘Voor mij een Heineken,’ zei hij tegen de barman, ‘voor haar een wit wijntje.’

Het was maanden geleden dat ze samen op stap waren geweest. Tilly had meestal een vlucht in het weekend. Dat betaalde goed, maar het gevolg was dat ze weinig tijd hadden voor mekaar want Harry werkte tijdens de week.

Vanavond wilde hij haar per se het cafeetje in Rotterdam tonen waar hij vroeger wel eens kwam. Het was een gezellig bruin café dat op vrijdag bomvol zat en waar er tot ‘s nachts werd gefeest. Het publiek bestond doorgaans niet uit twintigers, eerder uit mensen die zelf al kinderen hadden of al grootouder waren.

De blonde gozer die in Harry’s hoekje zat was in die zin een vreemde eend in de bijt. Wellicht zou hij vanavond naar de disco gaan en moest hij tot dan zijn tijd zien zoek te maken, ofwel moest hij dringend pissen.

‘Hoi,’ begroette Tilly hem.

‘Hoi,’ zei de jongen terug.

Tilly was veel opener dan Harry en raakte direct met iedereen in gesprek, een vreemde of een hond met een hoed op, het maakte haar niet uit. Harry moest iemand al beter kennen voor hij verder ging dan een praatje over het weer of het voetbal. De man die rechts van hem op een barkruk zat had een vreemd accent.

‘Lekker weertje vandaag hè,’ zei Harry tegen hem, want Tilly was aan de andere kant in gesprek geraakt met de blonde jongen.

‘Joât,’ zei de man naast Harry. ‘Ast moar zal blâve duure.’

Jezus, dacht Harry, ik begrijp er geen reet van. En ik heb geen zin om telkens te vragen om wat hij zegt nog eens te herhalen.

Hij nam een slok van zijn frisse pint. Hij had willen klinken met Tilly maar ze stond met haar rug naar hem. Hij zag hoe ze haar witte wijn tegen de gin-tonic van de blonde jongen tikte.

Ze mag gerust met andere mannen praten maar moet dat nu echt op ons avondje uit vroeg hij zich af.

Hij keek naar de vlotte handelingen die de barman uitvoerde.

‘Zieje gie vannier?’ vroeg de man naast hem.

‘Excuseer?’

‘Ofdaje gie vannier zêt?’

‘Vandaag wel, maar morgen kan het wel eens regenen,’ antwoordde Harry.

‘Joât,’ zei de man.

Tilly schaterlachte als een klein meisje. Hij zag hoe zij zich flirterig naar de blonde jongen toe bukte om hem iets in het oor te fluisteren. De blonde jongen lachte nu op zijn beurt zijn hagelwitte tanden bloot.

Hij was groot, veel groter dan Harry, groter dan Tilly zelf. Zij viel op grote mannen. Dat had hem altijd gestoord, dat zij groter was dan hem en dat sommige mannen groter waren dan zij en dat zij net op die mannen viel.

‘Es daduû vrâ?’

Harry schudde wild zijn hoofd, alsof er stoppen in zijn oren zaten die hij er uit wou.

‘Wat zegt U?’ vroeg hij.

‘Ofdadû vrâ ès.’

Nu verstond hij er nog minder van, maar de man trok zijn ene oog op en wees met zijn kin in de richting van Tilly.

‘Tilly hier, dat is mijn echtgenote,’ zei Harry.

Hij was fier op zijn grote, knappe stewardess die met haar gulle lach alle reizigers zodanig charmeerde dat ze door de directie van de luchtvaartmaatschappij als haar beste kracht werd aanzien.

En met haar vrouwelijke vormen zorgde ze bovendien voor extra klanten want sommige zakenlui kozen haar vlucht boven vluchten van andere maatschappijen als ze de keuze hadden.

‘Schuûn vrâ,’ zei de man.

Hij stak zijn duim op en bewoog zijn kin nog eens in Tilly’s richting.

Harry tikte op de schouder van zijn vrouw die net een verleidelijke pose aannam en haar borsten toonde aan de