Dakterrasvoyeur

By Charlie Hedo

"De Daiquiri ijzelde in haar voorhoofd. Hij was enorm koud, maar dat moest zo. Daarom nam ik hem, mompelde ze, om wat te verfrissen. Oe, wat is het lekker heet. Ze waaierde met haar benen, en wapperde met haar rokje.
Dat heeft hij natuurlijk gezien, dacht ze. Zijn kop staat zo serieus op Engeland gericht dat het wel lijkt of hij de Queen herself voorbij ziet komen. Laat hem.
Ergens is het natuurlijk ook wel erg spannend.
Ze voelde een tinteling onder haar huid die ergens ter hoogte van haar bekken ontstond en via haar ruggengraat naar boven liep, haar nek kriebelde en haar achterhoofd masseerde. In de uiteinden van haar tepels begon haar hart te kloppen.
Ze verlegde haar benen. Haar linkervoet die op haar rechter rustte ging omhoog en op de grond en na een korte, rusteloze pauze legde ze haar rechterbeen op de linkerknie. En dan dronk ze nog een keer.
De man rechtover haar verraadde zichzelf toen hij, wanneer ze van de Daiquiri nipte, tegelijkertijd zijn Orval vast nam en dronk.
Dat was niet slim van me, bedacht hij. Het kan natuurlijk toeval zijn dat ik mijn glas neem wanneer zij drinkt, maar in werkelijkheid was het een reflex en dat weet zij ook. Maar zou het mij eigenlijk moeten kunnen schelen?"
Dakterrasvoyeur is een nieuw, spannend en opwindend, verhaal in de Sara-reeks.

Deze novelle werd speciaal geselecteerd en opgenomen in de bundel Erotische Vakantielectuur 2019.

Charlie Hedo is goed. Dat zegt hij zelf. Maar lezer Kees zegt het ook: "Ik vond het gepast hierbij je een compliment te sturen omdat je boeken altijd wel iets verrassends hebben en - misschien hier en daar een kleine en toelaatbare uitzondering - nooit zomaar plat zijn." En lezer Kees is een van de beste lezers van Nederland en Vlaanderen. Zeg dat Charlie Hedo het gezegd heeft.

• Language: Nederlands
• Publisher: Charlie
• Release date: Feb 5, 2019
• ISBN: 9780463416747

Charlie Hedo

Charlie Hedo is een Nederlandstalige schrijver. Hij woont en werkt in Oostende, Vlaanderen.

Book preview

Chapter 1

Sara nam de lift naar het dakterras van De Grote Post. Er speelde een glimlach om haar lippen. Ze voelde aangename tintelingen als een soort onderhuidse elektrische spanning, van opwinding, door binnenpretjes, dartelheid.

Daarnet waaide haar rokje op. Ze had zich onder het casino geparkeerd en op het Monacoplein woei een strakke noorderwind. In de zomer bracht die een aangename verkoeling aan land.

Ze had haar rok gauw terug over haar broekje geslagen. Een meter of tien deed ze alsof er niets gebeurd was en toen keek ze eens rond. Er liepen natuurlijk heel wat toeristen. Aan de overkant van de straat liepen drie jonge jongens waarvan er een iets had geroepen. Hé lekker ding of zoiets. Zijn kompanen lachten, moedigden hem verder aan.

Je kan dat niemendalletje evengoed uitdoen riep die jongen nog. Lachend en achter zich kijkend stapte het drietal gauw door. Die jongens waren nog jong en onervaren en wisten niet wat ze met hun teveel aan durf moesten. Ze haastten zich naar de bikini’s toe, via de wandelboulevard ter hoogte van de Chamonix.

Een man met meer ervaring die Sara kruiste, hield haar tegen.

‘Excuseer,’ zei hij, ‘ik dacht dat u deze aansteker liet vallen?’

Hij toonde Sara een rode Bic aansteker waarvan ze zeker wist dat die niet net op de grond was gevallen.

‘Nee,’ zei Sara, ‘ik rook niet … dikwijls.’

‘Pech,’ zei de man, ‘ik bedoel, goed voor jou, roken is niet gezond.’

‘Precies,’ zei Sara, ‘fijne dag nog.’

De man was niet haar type. Wel goed gespierd, misschien zelfs te. Hij was te rond van boven, of hoe zeg je dat? Een man moet geen taille hebben als een vrouw. Zijn schouders moeten toch nog te onderscheiden zijn van zijn borst. Deze man leek één grote spierbal vanaf de heup tot aan de kin.

Ze had ook de man gezien met de okergele jas. Die liep ter hoogte van het Monacoplein tien meter achter haar, maar toen ze de lift uit stapte op het dak van de Grote Post zat hij al aan een van de vintage terrastafeltjes en er stond reeds een ober bij hem.

De obers in De Grote Post lieten zich meestal pas na een kwartier zien. Ofwel had hij veel geluk, ofwel kenden ze hem. Ofwel wist hij nogal hoe hij zijn zin moest krijgen. Sara ging op een veilige afstand van hem zitten.

Zou het toeval zijn, vroeg Sara zich af. Of zal hij proberen me te versieren? Hij is vóór mij aangekomen. In principe kon hij niet weten dat ik de lift naar het dakterras zou nemen. Of heeft hij me bij de lift zien staan en nam hij vervolgens de trappen? Het kan, maar dan heeft hij een prima conditie.

‘Een Strawberry Daiquiri,’ zei ze.

Uit beleefdheid zette ze haar zonnebril op het puntje van haar neus en liet ze haar ogen aan de ober zien.

‘Komt eraan, mevrouw.’

Toen de ober wegliep verscheen de man met de okergele jas weer in beeld. Hij knikte kort naar Sara. Ze knikte terug. Daarna nam ze haar smartphone uit haar handtas en opende de Woord Snack app. Ze zocht al sinds deze morgen naar het zevenletterwoord met de letters J D T E R I O.

Ze haspelde de