Hopeloos verlangen

By Fenna Zonneveld

Fenne doet voor het eerst mee met schooltoneel en krijgt als tegenspeler Max, de jongen op wie ze al wekenlang een oogje heeft. Niet alleen met hem, maar ook met zijn vrienden kan ze het erg goed vinden.  Toch is het niet makkelijk om samen met Max te spelen, want wanneer is het acteren en wanneer is het echt? Ook de hoofdrolspeelster heeft het moeilijk, want hoe kun je op toneel verliefd doen tegen een jongen, als je verliefd bent op iemand anders?

• Language: Nederlands
• Publisher: Fenna Zonneveld
• Release date: May 2, 2016
• ISBN: 9781533760203

Book preview

Hoofdstuk 1 

‘Wat zeg je?’ Anna keek Fenne verbaasd aan. ‘Heb je je opgegeven voor toneel? Dat meen je niet!’ De laatste les was net voorbij en de vriendinnen stonden bij de kluisjes om hun schoolspullen op te bergen.

‘Hoezo niet?’ vroeg Fenne.

‘Jij hebt nog nooit meegedaan.’ zei Anna. ‘Waarom nu ineens wel?’

Fenne haalde haar schouders op. ‘Het leek me wel leuk. Jullie zijn elk jaar zo enthousiast en ik heb toch niets te doen als jullie repetities hebben.’

‘Dus je doet niet mee omdat Max meedoet?’ vroeg Marloes plagend.

Fenne keek haar beste vriendin geschrokken aan. ‘Doe die mee? Dat wist ik niet. Dan weet ik niet of ik mee wil doen.’

Marloes grijnsde. ‘Ja, hij doet elk jaar mee. Hij kan wel goed acteren en hij is nu één van de oudsten, dus hij zal wel een grote rol krijgen.’

Fenne keek naar Marloes. ‘Ik wil alleen een keer meedoen omdat jullie het altijd zo leuk vinden.’

‘Het is heel leuk.’ vond Anna. ‘Maar het kost veel tijd, niet alleen tijdens de repetities.’

‘Dat maakt niet uit.’ vond Fenne. ‘Ik wil een kleine rol, of alleen maar achter de schermen helpen.’

‘Ik denk dat ik dit jaar ook niet veel ga doen.’ zei Marloes. ‘Ik heb gehoord dat ze dit jaar een musical willen doen en ik weet van mezelf dat ik niet kan zingen.’

‘Ach, dat wordt wel lachen.’ zei Anna. ‘Ik zou niet weten wie er wel goed kan zingen.’

‘Jij kunt goed zingen.’ Marloes keek naar Fenne.

‘Ik weet niet of ik toneel kan spelen.’ zei Fenne.

‘Dat leren wij je wel.’ zei Marloes. ‘Wie weet krijg je dan wel een hoofdrol, samen met Max.’

‘Mooi niet.’ zei Fenne meteen. ‘Hij weet niet eens hoe ik heet.’

‘Misschien komt ie daar tijdens de repetities wel achter.’ dacht Marloes. ‘Anna en ik kennen hem wel een beetje.’

‘Ja, maar meestal is hij met zijn eigen vrienden bezig.’ vond Anna. ‘Zullen we maar gaan?’ Ze deed haar kluisje dicht.

Fenne pakte haar tas en liep met Marloes en Anna richting het toneellokaal.

‘Hé meiden, wacht even!’ Eén van hun klasgenoten kwam naar hen toe.

‘Hoi Leon.’ groette Marloes. ‘Doe je weer mee met toneel?’

‘Zeker weten.’ Leon sloeg zijn arm om Fenne heen. ‘En jij? Jij hebt toch nooit eerder meegedaan?’

‘Nee, maar jullie vinden het altijd leuk.’

‘Dat is het ook.’ vond Leon. ‘Gezellig dat je meedoet.’

‘Doen er ook leraren mee dit jaar?’ Marloes keek naar Leon.

‘Nee.’ Leon schudde zijn hoofd. ‘Ze willen ons helpen, als we hulp nodig hebben. Maar eigenlijk willen ze dit jaar alles zelf doen.’

‘Ze?’ vroeg Fenne.

‘Levi en Susan.’ zei Leon. ‘Zij gaan alles regelen. Je kent Levi toch wel?’

‘Levi Visser?’  vroeg Fenne.

‘Ja.’ Leon knikte. ‘Susan zit bij hem in de klas.’ Hij liep voor de meiden het toneellokaal in.

‘Hé.’ Levi stond bij de deuropening. ‘Kom binnen. Leuk dat jullie weer meedoen.’

‘Jij bent nieuw bij toneel, toch?’ Susan keek naar Fenne.

‘Ja, ik ben Fenne.’

‘Zit je bij hun in de klas?’

Fenne knikte.

‘Leuk dat je meedoet.’ vond Susan. ‘Ga maar ergens zitten.’

‘Zijn er veel nieuwen?’ Marloes keek naar Levi.

‘Een paar.’ zei Levi. ‘Het zusje van Nikita, en nog wat anderen.’

Het lokaal liep steeds voller met leerlingen.

Toen het drie uur was, floot Levi op zijn vingers om iedereen stil te krijgen. Meteen was het stil in het lokaal.

‘Welkom allemaal bij de eerste bijeenkomst.’ Levi stelde zichzelf en Susan voor en vertelde dat dit jaar de musical Grease opgevoerd zou worden door de toneelclub. Omdat er al jaren geacteerd was, maar nog nooit gezongen, werd er na het welkomstwoord geluisterd en gekeken naar ieders talenten.

Een uurtje later hadden Levi en Susan een lijst met namen van scholieren die goed konden zingen. Susan deelde wat papieren uit waar iedereen zijn gegevens op in moest vullen en aan kon geven welke rol hij graag wilde hebben.

‘Kent iedereen de musical?’ Levi keek rond. ‘Vrijdagmiddag is de tweede repetitie, en ik stel voor dat we dan met zijn allen de film gaan kijken.’

‘Goed idee.’ vond Jaden. ‘Maar alleen als jullie voor popcorn zorgen.’

‘Dat kun je zelf gaan kopen in de supermarkt hier om de hoek.’ merkte Susan op.

‘Wie is dat?’ Fenne stootte Marloes aan en praatte zachtjes. Ze knikte naar Jaden.

‘Dat is Jaden.’ zei Marloes. ‘Hij is een goede vriend van Levi en hij kan heel goed zingen, hoorde ik net.’

‘Dat betekent zeker dat hij een hoofdrol krijgt?’

‘Waarschijnlijk wel.’ Marloes knikte. ‘Hij is ook een vriend van Max, hij is wel aardig. Welke rol zou jij willen?’

Fenne haalde haar schouders op. ‘Geen idee.’

‘Volgens mij maak jij wel kans op een hoofdrol.’ Leon keek naar Fenne. ‘Ook al heb je nog niet eerder meegedaan. Je kunt goed zingen, super goed dansen en je kunt vast wel acteren. De meeste andere meiden zingen niet zo goed.’

‘Nou, bedankt.’ merkte Marloes op.

‘Net of jij zo goed bent.’ Anna keek naar Leon.

‘Ja, hij zingt hartstikke goed.’ Fenne verdedigde haar klasgenoot.

‘Ik wil geen hoofdrol.’ zei Leon. ‘Ik wil best een liedje zingen, maar ik wil geen grote rol. Dus die ga ik niet opschrijven. Ik gun die vijfdeklassers allemaal een grote rol. En jullie, als jullie dat willen.’

‘Ik denk dat Jaden de hoofdrol krijgt.’ zei Anna. ‘Net als vorig jaar. Hij kan best goed zingen.’

‘Fen, jij moet je ook voor een hoofdrol opgeven.’ Marloes keek naar Fenne. ‘Je bent echt goed.’

‘Denk je?’ Fenne twijfelde er nog over. Ze had nog niet opgeschreven welke rol ze wilde hebben.

‘Ja.’ Marloes knikte. ‘Max kon ook wel goed zingen, volgens mij.’

‘Dan wil ik geen grote rol.’ zei Fenne meteen. ‘Hoe kan ik mijn tekst onthouden als ik hem zie?’

‘Max?’ Leon keek verbaasd naar Fenne.

Fenne gaf hem een speelse duw. ‘Niets zeggen.’

‘Natuurlijk niet.’ Leon glimlachte. ‘Maar Fen, dan heb ik slecht nieuws voor je, want Max heeft een vriendin.’

‘Echt?’ Fenne keek teleurgesteld.

‘Ja.’

‘Dat betekent dat jij je wel voor een grote rol in kan schrijven.’ Marloes keek naar Fenne. ‘Je hoeft geen indruk op hem te maken.’

‘Je hebt gelijk.’ vond Fenne. ‘Ik ga me voor de hoofdrollen opgeven.’

‘En Leon, waar ga jij je voor opgeven?’ Een vijfdeklasser kwam bij hen staan.

‘Een kleine rol, denk ik.’ zei Leon.

‘Jens?’ Fenne keek de vijfdeklasser verbaasd aan.

‘Hé Fenne, dat is lang geleden.’ Jens glimlachte. ‘Hoe is het met jou?’

‘Ik wist niet dat jij met toneel mee deed.’

‘Meestal sta ik achter de schermen.’ Jens keek naar Fenne. ‘Ik wist niet dat jij mee deed.’

‘Eerste keer.’ Fenne glimlachte.

‘Jullie kennen elkaar?’ Leon keek verbaasd van Fenne naar Jens.

‘Ja.’ Jens knikte. ‘Fenne heeft iets gehad met mijn broertje.’

Leon keek Fenne aan. ‘Dat heeft ze ons nooit verteld.’

‘Echt wel.’ zei Fenne. ‘Afgelopen zomer.’

‘Oh ja.’ Leon grijnsde. ‘Dat wist ik trouwens wel.’

‘Jongens, ik moet gaan.’ Marloes stond op.

‘Dan fiets ik met je mee.’ Anna stond ook op. ‘Tot morgen, allemaal.’

‘Fiets jij met ons mee, Fenne?’ Jens keek naar Fenne. Hij wist dat ze dezelfde kant uit moesten.

‘Dat is goed.’ Fenne knikte. ‘Ik heb je al lang niet meer gesproken.’

‘Zitten jullie bij elkaar in de klas?’ Jens keek naar Leon en Fenne, toen Marloes en Anna vertrokken waren.

‘Ja.’ Leon knikte.

‘Ik wist niet dat jullie elkaar kenden.’ zei Fenne.

‘We wonen niet zo ver van elkaar vandaan.’ zei Leon.

‘Hé Jens.’ Max liep naar het groepje toe. ‘Kan ik meefietsen?’

‘Fiets je niet met Jaden mee?’ vroeg Jens.

‘Nee, die gaat met Tess mee.’

‘Jaden en Tess?’ Jens keek verbaasd.

‘Dat is zijn nichtje, hoorde ik net.’ zei Max. ‘Ze gaan naar familie, dus ze moeten de andere kant op.’

‘En je zusje?’ vroeg Jens.

‘Die fietst ook niet mee, ze gaat naar de stad met vriendinnen. Ik heb geen zin om een half uur alleen te fietsen, dus ik fiets het eerste deel wel met jullie mee.’

‘Een half uur?’ Leon keek naar Max. ‘Waar woon je dan?’

‘Weet je waar Fenne woont?’ vroeg Max.

Fenne keek stomverbaasd naar Max, want ze had geen idee dat Max haar naam kende, noch dat hij wist waar ze woonde.

‘Ja, natuurlijk.’ Leon kwam regelmatig bij Fenne thuis.

‘Twee straten daar vandaan.’ zei Max.

Fenne keek nog verbaasder, want zij wist wel dat Max dezelfde kant op fietste vanaf school, maar ze wist niet dat Max zo dicht bij haar woonde. ‘Hoe weet jij waar ik woon?’ Ze keek naar Max.

Max haalde zijn schouders op. ‘Ik zie je wel eens lopen. Je past vaak op bij de tweeling bij ons in de straat.’

‘Ja, dat klopt.’ Fenne was nog steeds verbaasd.

‘Zullen we maar gaan dan?’ stelde Leon voor. Hij keek even naar Fenne, die hem een waarschuwende blik gaf. Ze pakte haar schooltas en liep met de jongens naar buiten toe.

‘In welke klas zit jij eigenlijk?’ Max liep naast Fenne.

‘In de vierde, bij Leon.’

‘En bij Marloes en Anna?’

‘Ja.’ Fenna knikte.

‘Die ken ik wel. Voor welke rol heb jij je opgegeven?’

‘Voor de hoofdrollen.’ zei Fenne. ‘Leon en mijn vriendinnen vonden dat ik dat moest doen. Maar ik heb nog nooit eerder meegedaan, dus ik denk niet dat ik het krijg.’

‘Je kon anders wel goed zingen.’ vond Max.

Fenne, die nog niet eens bekomen was van het feit dat Max een vriendin had, was verbaasd hoeveel hij over haar wist.

‘Het enige meisje dat verder echt goed kan zingen is de beste vriendin van mijn zusje. De vijfdeklassers zijn niet zo goed. Ik denk dat je wel kans maakt.’

‘Echt?’ vroeg Fenne, die niet wist of Max dit zei om aardig te zijn, of dat hij het echt meende.

‘Ja, je was echt goed.’ Max knikte.

‘Welke rol wil jij?’ Fenne keek naar Max.

‘Ik denk dat de hoofdrol naar Jaden gaat.’ zei Max. ‘Ik gun het hem, want hij is echt de beste. Dus ik heb me voor alle andere grote rollen opgegeven. Het maakt me eigenlijk niet zoveel uit.’

‘Heb je de film wel eens gezien?’ wilde Fenne weten.

‘Dat is al lang geleden.’ Max grijnsde. ‘Ik kan het me vaag herinneren. En jij?’

‘Lievelingsfilm van mijn zusje.’ Fenne glimlachte. ‘Ik zie regelmatig delen van de film.’

Max’ mobieltje ging af.

‘Vrienden, Max?’ vroeg Jens plagend.

Max keek op het scherm en stopte daarna zijn mobieltje terug in zijn broekzak, terwijl de ringtone door bleef gaan.

‘Neem je niet op?’ Fenne stopte bij haar fiets en keek naar Max.

‘Nee.’ Max schudde zijn hoofd en liep een stukje verder. ‘Ik weet echt niet meer wat ik met haar aanmoet.’

‘Met wie?’ Leon was bij Fenne blijven staan.

‘Mijn vriendin. Ik heb gezegd dat ze me pas vanavond mocht bellen.’

‘Ach, ze mist je gewoon.’ zei Jens plagend.

‘Ja, dat zegt zij ook altijd.’ Max pakte zijn fiets en liep achter Leon en Fenne aan de fietsenstalling uit.

‘Dan weet je in elk geval zeker dat ze je leuk vindt.’ vond Jens.

‘Fenne, jij bent een meid.’ Max ging naast haar fietsen. ‘Waarom doen jullie altijd zo moeilijk?’

Fenne glimlachte even. ‘Wat bedoel je?’

‘Nou, waarom belt ze me de hele tijd?’

‘Misschien mist ze je en wil ze je stem even horen.’

‘En hoe kan ik haar duidelijk maken dat ik niet wil dat ze me belt?’

‘Dat tegen haar zeggen.’ zei Fenne meteen. ‘Je moet duidelijk zijn.’

‘Maar dat is zo hard.’ vond Max. ‘Maar goed, ik begrijp niet dat ze me belt. Als ze me gewoon een berichtje stuurt, dan spreken we wel ergens af.’

Fenne keek even naar Max. ‘Het klinkt alsof je het beter uit kan maken.’

Max grijnsde. ‘Ik weet het. Dat ben ik al een week van plan, maar ik weet niet hoe.’ Hij keek Fenne aan. ‘Wat is de aardigste manier om een meid te dumpen?’

‘Eerlijk zijn.’ Fenne haalde haar schouders op. ‘En zeg niets over vrienden blijven, dat is veel te cliché.’

Max glimlachte. ‘Oké. Dat moet ik onthouden. Maar hoe dan wel? Ik heb het nog nooit op een goede manier uitgemaakt.’

‘Als zij het niet aan ziet komen, dan is er geen goede manier.’ vond Fenne. ‘Behalve eerlijk zijn. En zeg het tegen haar als je haar ziet. Doe het niet via een berichtje.’

‘Nee, dat heb ik wel eens gedaan.’ Max grijnsde. ‘Dat doe ik niet meer.’

‘Als je nu gewoon naar haar toe gaat en zegt dat je met haar wilt praten.’

‘Dan weet ze genoeg. Net als in films. Altijd als jongens willen praten, dan gaan ze het uitmaken.’

‘Maar dat is wel de eerlijkste manier.’ vond Fenne.

‘Waarschijnlijk wel.’ Max zuchtte even. ‘O, ik vind het vreselijk om het uit te moeten maken. Dat verdient ze niet.’

‘En wat verdient ze dan wel? Een vriendje dat haar helemaal niet leuk vindt?’

‘Je hebt gelijk.’ Max keek naar Fenne. ‘Dat ga ik doen. Raar eigenlijk dat ik nu pas met je praat. We zitten op dezelfde school en we wonen dicht bij elkaar, maar ik heb nog nooit met je gesproken. Je bent best aardig.’

Fenne glimlachte even. ‘Jij ook.’

‘Wanneer moet je weer oppassen bij de tweeling?’

‘Morgen.’

‘Misschien zie ik je dan wel.’ Max glimlachte even.

‘Fenne!’ Leon fietste achter Fenne. ‘Heb jij die opdrachten voor Nederlands al gemaakt?’

‘Ja, maar dat ligt thuis.’ Fenne wist dat Leon het huiswerk van haar wilde overschrijven.

‘Jammer.’ vond Leon.

‘Heb jij Frans al gemaakt?’ Fenne keek even achterom naar Leon.

‘Ja, maar dat ligt ook thuis.’

‘Wat ga je vanavond doen?’

Leon grijnsde. ‘Ik kom naar jou toe, dan kan ik mooi alles overschrijven.’

‘Neem je dan je Franse boek mee?’

‘Natuurlijk.’

‘Ken je Leon goed?’ wilde Max weten.

‘Ja.’ Fenne knikte. ‘We hebben niet dezelfde vriendengroep, maar we fietsen vaak met