Nieuwe vrienden

By Fenna Zonneveld

Als Laura's moeder opnieuw trouwt met een man die Laura niet mag, besluit Laura om bij haar vader en haar broers te gaan wonen. Ze heeft het al snel naar haar zin en maakt nieuwe vrienden uit verschillende vriendengroepen. Maar al snel blijkt dat Laura's nieuwe vrienden elkaar niet aardig vinden. Zal het Laura lukken om met iedereen bevriend te blijven, of moet ze – net als anderen – kiezen tussen de vriendengroepen?

• Language: Nederlands
• Publisher: Fenna Zonneveld
• Release date: Jun 29, 2019
• ISBN: 9781393494362

Book preview

Hoofdstuk 1

Laura stapte uit de taxi en pakte haar koffer. De voordeur van het huis ging open en Laura zag haar vader staan.

‘Laura, wat fijn dat je er bent! We zaten al op je te wachten!’

Laura aarzelde even, omdat ze niet goed wist wat ze moest doen. Haar vader omhelsde haar en Laura glimlachte.

Hij pakte haar koffer. ‘Gisteren kregen we twee dozen met spullen van je binnen. Brett wilde ze al uit gaan pakken voor je, maar dat mocht ie niet van mij.’

‘Is ie thuis?’

‘Ja, de jongens zijn allebei thuis. Brett had een paar dagen vrij van school, dus die heeft me geholpen om je kamer voor je klaar te maken. Max heeft nu ook herfstvakantie, maar die brengt zijn tijd vooral met zijn vrienden door. En met zijn vriendin natuurlijk.’

Laura stapte het huis binnen en keek rond, maar ze kon zich niets herinneren van de laatste keer dat ze er was.

‘Pap?’ Een jongen stond bovenaan de trap, maar Laura kon hem nog niet zien.

‘Brett, je zusje is er.’ antwoordde haar vader.

Brett liep snel de trap af. ‘Laura, wat leuk om je te zien! Wat ben je groot geworden!’

Laura glimlachte en omhelsde haar oudste broer.

‘Kom mee naar boven, ik zal je je kamer laten zien en de rest van het huis. De rest van je spullen staat al boven.’

Laura glimlachte weer, omdat haar broer zo enthousiast was.

Brett pakte Laura’s koffer en liep voor Laura de trap op. ‘Hoe was de reis hier naar toe?’

‘O, het was maar een half uurtje.’ antwoordde Laura.

‘Dat is waar.’ Brett stopte bovenaan de trap en deed de deur naar de hal boven open. Hij liep de hal in.

‘Wat is...?’ hoorde Laura een andere jongen vragen. Ze stond nu bovenaan de trap en zag de jongen staan.

‘O, Laura.’ zei de jongen.

‘Jij bent vast zijn zusje!’ Een meisje van Laura’s leeftijd kwam een slaapkamer uit. Ze gaf Laura een hand. ‘Hoi, ik ben Jessica, ik ben de vriendin van Max. Leuk om je te ontmoeten.’

‘Ik ben Laura.’ zei ze.

‘Zullen we hier blijven?’ Jessica keek Max aan. ‘Wil jij je zusje niet het huis en de buurt laten zien?’

‘Dat doet Brett wel.’ merkte Max op.

‘Je kunt haar morgen de school laten zien.’ stelde Jessica voor.

‘Ik moet morgen werken.’ zei Max.

‘Dan doe ik het.’ zei Jessica meteen. Ze keek Laura aan. ‘Ik zal je de school laten zien en belangrijker natuurlijk; het winkelcentrum en alle andere leuke dingen.’

‘Oke.’ Laura glimlachte.

‘We moeten nu gaan.’ zei Max.

‘Ja, leuk je te ontmoeten, Laura.’ Jessica liep na Max de trap af.

‘Let niet op Max.’ Brett zag Laura kijken. ‘Hij draait wel bij. Hij moet er gewoon nog aan wennen. En hij is natuurlijk bang dat hij nu minder aandacht gaat krijgen. Trek je er maar niets van aan.’ Brett opende een deur. ‘ Dit is je slaapkamer, ik hoop dat je het niet te klein vindt.’

‘Nee, het ziet er goed uit.’ vond Laura. Er stond een tweepersoonsbed, een bureau en twee kasten. Op de grond voor het bureau stonden twee dozen die ze al eerder op had gestuurd en Laura wist dat er nog meer dozen met spullen zouden komen.

‘Dus wat wil je eerst doen?’ vroeg Brett. ‘Uitpakken, rondleiding, iets anders...?’

‘Rondleiding klinkt goed.’ vond Laura.

‘Oke.’ Brett liep Laura’s slaapkamer uit. ‘Die kamer hier naast die van jou... Ik durf de deur niet eens open te doen. Er stond al veel te veel rotzooi in en nu hebben we alle spullen uit jouw kamer er ook in gezet. Als je ooit iets zoekt, dan moet je daar zijn. We hebben alles daar in die kamer.’ Brett glimlachte. ‘Hier naast de trap is Max’ kamer. En zijn kamer is opgeruimd, maar dat is alleen maar zo omdat Jessica dat wil. En tja, hij moet iets voor zijn vriendin over hebben...’

‘Dat is waar.’ zei Laura. ‘Ik zou ook geen vriend willen met een niet opgeruimde slaapkamer.’

‘Heb je een vriend?’ Brett keek zijn zusje aan.

‘Denk je dat ik dan verhuisd zou zijn?’ vroeg Laura.

‘Nee, waarschijnlijk niet.’ zei Brett. ‘ Nou, hier is mijn slaapkamer. Omdat ik nu vakantie heb, is het een beetje opgeruimd, maar normaal geproken is het hier een grote bende.’

‘Zoals bij alle jongens...’ Laura glimlachte.

‘Waarschijnlijk wel ja.’ Brett grijnsde. ‘Hier naast mijn kamer is de badkamer. Dat is wel een nadeel in dit huis, slechts één badkamer...’

‘Dan zal ik ‘s ochtends vroeg op moeten, want ik gebruik de badkamer elke morgen ongeveer een uur...’ Laura glimlachte.

‘Tja, meiden...’ Brett glimlachte. Hij opende een deur naast de badkamer. ‘Hier is nog een trap naar beneden, maar vraag me niet waarom. En hier naast is paps slaapkamer.’

‘Heeft hij een vriendin?’ vroeg Laura. ‘Of iemand die ie vaak ziet?’

‘Niet dat ik weet.’ zei Brett. ‘ Maar ik ben niet zo vaak meer thuis, omdat ik nu studeer.’

‘Woon je op kamers?’

‘Nee, maar ik moet meestal van acht tot vier naar school en dan werk ik ook nog...’

‘Oke.’ Laura knikte. ‘Waar werk je?’

‘Callcenter.’ Brett grijnsde. ‘Dus na de vakantie zul je me helaas niet meer zo vaak zien. Gelukkig heb je Max nog.’

‘Zit ie bij mij op school?’ vroeg Laura.

‘Ja.’ Brett knikte. ‘Je zit in havo vier, toch?’

Laura knikte. ‘Ja.’

‘Pap heeft een afspraak voor je gemaakt met de conrector.’ zei Brett. ‘Morgenvroeg om elf uur, geloof ik. We zien morgen wel wie dat er met je mee gaat. Max zit in 5 VWO en Jessica zit in 4 VWO. Ze is zestien, net als jij. Ze zit ook bij jullie op school. Ik heb daar trouwens ook gezeten, dus ik ken de meeste leraren wel. Kom, ik zal je beneden alles laten zien.’ Brett liep voor Laura de trap af. ‘Veel is er daar eigenlijk niet te zien. Keuken, huiskamer, kantoor, waskamer. En het belangrijkste voor ons; de speelkamer.’

‘Speelkamer?’ vroeg Laura verbaasd.

Brett opende een deur in de keuken. ‘Hier. Alleen voor Max, jou en mij. En onze vrienden natuurlijk. We zitten regelmatig een avondje te gamen.’

‘Klinkt goed.’ Laura glimlachte.

Brett liep door de keuken naar een hal. ‘Hier is de andere trap naar boven, de buitendeur, de waskamer en het kantoor. Het kantoor is van pap. Je mag er wel komen, maar hij heeft het liever niet. Vraag het altijd of je daar naar binnen mag, zelfs als je alleen maar een vel papier wilt pakken. En de waskamer... We hebben gelukkig een schoonmaakster die één keer per week langs komt en dan ook een deel van de was doet. Ga vooral je gang als je je eigen was wilt doen, anders kan het zijn dat het een paar weken duurt voor dat je je kleding schoon terug hebt. En als pap het doet... Die gooit alles door elkaar in de wasmachine...’

Laura glimlachte. ‘Dan denk ik dat ik mijn eigen was maar ga doen.’

‘Oke, kom mee naar buiten. Ik zal je de schuur ook nog laten zien.’ Brett liep de tuin in.

‘Wat gaaf, een trampoline.’ zag Laura zodra ze buiten stond.

Brett glimlachte. ‘Ja, ik vind het ook nog steeds leuk, hoor.’ Hij deed de schuurdeur open. ‘De auto staat daar, maar die wordt zo min mogelijk gebruikt. Pap heeft liever de fiets of het openbaar vervoer. Maar ik denk niet dat ie jou in je eentje terug naar huis laat fietsen als het donker is, dat mag Max trouwens ook niet. Dus ik denk wel dat de auto vaker gebruikt gaat worden nu jij er bent. De fietsen staan hier. Vraag me niet waarom we acht fietsen hebben, maar je kunt ze allemaal gebruiken...’

Laura glimlachte.

‘Oke, en nu terug naar binnen toe.’ Brett stopte voor de deur. ‘We hebben een alarm op het huis. Als je een deur open doet, dan heb je dertig seconden de tijd om de code in te toetsen, als het alarm tenminste aan staat. De code is 13124.’

Laura knikte.

‘Dat leer je nog wel.’ Brett liep naar binnen toe.

‘Brett, weet jij hoe laat dat Max terug is?’ Hun vader stond in de keuken.

‘Ze gingen met wat vrienden iets doen.’ zei Brett. ‘Dat zal wel na het avondeten worden.’

‘Oke, willen jullie misschien iets eten? Ik wilde net een eitje gaan bakken.’

‘Ja, lekker.’ zei Brett meteen. Hij keek Laura aan.

‘Oke.’  Laura knikte.

‘We kunnen vanmiddag wel boodschappen gaan doen.’ stelde haar vader voor. ‘Weet ik meteen wat je lekker vindt. Maar je kunt natuurlijk ook eerst je spullen uit gaan pakken, als je dat liever wilt.’

‘Nee, dat kan wel wachten.’ vond Laura. ‘Kan ik ergens mee helpen?’

‘Dat hoeft niet.’  zei haar vader. ‘Maar kun je koken? Max en Brett koken allebei één keer per week.’

‘Ik kan het proberen.’ zei Laura.

‘Verder zien we nog wel hoe we het andere werk gaan verdelen.’ vond haar vader. ‘Julie moeten trouwens zelf maar uit gaan zoeken wie de tafel dekt of afruimt. Brett kookt op maandag, Max op woensdag. Op zaterdagavond eten we niet gezamelijk, want meestal is er bijna niemand thuis. We eten dan het eten wat overgebleven is van de rest van de week. Vrijdagavond kook ik altijd iets, maar dan eet ook iedereen wanneer dat ie dat wil. En op zondagavond gaan we uit eten.’

‘Elke zondag?’ vroeg Laura.

‘Ja.’ Haar vader knikte. ‘En houd je van stappen?’

‘Wat denk je zelf?’ Laura grijnsde.

‘Ja dus.’ Haar vader glimlachte. ‘Ik zou graag zeggen dat je voor het donker thuis moet zijn, maar ik weet dat dat niet mogelijk is. Ik weet dat hier in de buurt de meeste plaatsen pas om drie uur dicht gaan, maar Max moet ook altijd om half drie thuis zijn.’

‘En probeer niet om alleen naar huis te komen, want als ie daar achter komt, dan heb je twee maanden huisarrest.’ Brett keek zijn zusje aan.

‘Drie maanden.’ zei zijn vader. ‘Jij bent een meisje. En Max en Brett weten dat ik echt niet slaap voor dat ze thuis zijn. Ik lig wel op bed, maar ik wil ze eerst gehoord hebben voor dat ik ga slapen.’

‘Ja, maar sinds ik mijn eindexamen heb gehaald, hoef ik niet meer op een bepaalde tijd thuis te zijn.’ zei Brett.

‘Ach, je woont in ieder geval nog thuis.’ vond zijn vader. ‘Als je op kamers had gewoond, dan zou ik je helemaal niet meer in de gaten kunnen houden.’

‘Dat is waar.’ Brett pakte drie borden uit de kast en gaf ze aan zijn vader. ‘Wit of bruin brood?’ Hij keek naar Laura.

‘Bruin.’ zei Laura meteen.

‘O, jij bent