Jongensgedoe: Samen met jou, #2

By Fenna Zonneveld

Nora heeft het ontzettend naar haar zin op school. Ze heeft het zo erg naar haar zin dat ze te weinig tijd heeft om met al haar vrienden door te brengen. En hoe gaat het verder met Arthur en Nora? Zal Arthur eindelijk zijn gevoelens voor Nora uit durven spreken? Of is er iemand anders die Nora leuk vindt?

• Language: Nederlands
• Publisher: Fenna Zonneveld
• Release date: Aug 4, 2021
• ISBN: 9798201323950

Book preview

Hoofdstuk 1

De laatste dag van de herfstvakantie deed Nora denken aan de laatste dag van de zomervakantie. Iedereen kwam terug op school en begroette elkaar of ze elkaar jaren niet gezien hadden. Het verschil voor Nora was dat ze nu mee kon doen met de rest, terwijl ze op de laatste dag van de zomervakantie nog nauwelijks andere leerlingen kend. Nora was blij dat ze gewend was op school en dat ze daar was geaccepteerd. Hoewel het een tijdje had geduurd voordat Nora zich thuis voelde op de campus, zou ze er nu niet meer weg willen. Naast de vriendinnen die ze gemaakt had, kon ze het ook goed met de jongens van haar vloer vinden.

Nora zat op zondagavond samen met Vita, Sanne en wat andere vierdeklassers in de lounge op de onderste verdieping van het ZZC, het gebouw waar hun slaapkamers waren. Vita en Sanne waren aan het discussiëren over een film, toen Nora een berichtje kreeg van Merlijn.

‘Schatje, ik ben terug. Waar ben je?’

Nora stuurde hem snel een berichtje terug. ‘Ik kom eraan.’ Ze stond op en keek naar Vita en Sanne. ‘Merlijn is terug, ik ga naar hem toe.’

Sanne floot zachtjes. ‘Veel plezier.’

‘Doe hem de groetjes.’ zei Vita. ‘Zeg maar tegen hem dat we snel weer samen moeten eten.’

‘Dat zal ik doen.’ Nora liep naar de eerste verdieping van het gebouw, waar Merlijns slaapkamer was, die hij deelde met Yari.

‘Hé, dat is snel.’ Merlijn omhelsde Nora en deed de deur dicht.

‘Ik zat met Vita en Sanne in de lounge.’

‘Is Sanne een leuke meid?’ wilde Merlijn weten.

‘Veel beter dan Yentl.’ Nora grijnsde. Yentl had eerst bij Vita en Nora op de kamer geslapen, maar na alles wat ze had gedaan, was ze voor de herfstvakantie van school gestuurd.

‘Gelukkig maar.’ Merlijn ging op het bed zitten.

‘En, hoe was je vakantie?’ Nora ging naast hem zitten.

‘Heerlijk.’ Merlijn glimlachte. ‘Lekker aan het strand gelegen en niet zo veel gedaan.’

‘Daar heb je gelijk in.’ vond Nora. ‘Morgenochtend zit je weer gewoon op school...’

‘Ja, daarom.’ Merlijn knikte. ‘En hoe was het hier? Heb ik nog iets gemist?’

‘We hebben een surpriseparty georganiseerd voor Misha.’ zei Nora. ‘Ze was dinsdag jarig en het was echt heel gezellig.’

‘Oh, leuk.’ vond Merlijn.

‘Ja, het was erg gezellig, Misha vond het ook heel leuk dat wij dat voor haar gedaan hadden.’

‘Dat kan ik me voorstellen.’ zei Merlijn. ‘Dat gebeurt vast niet vaak dat haar leerlingen dat voor haar doen.’

‘Nee, en Wouter had ook een paar van haar vriendinnen uitgenodigd, dus Misha was echt verrast.’

‘Leuk hoor.’ zei Merlijn. ‘Jammer dat ik dat heb gemist. Is er verder nog iets gebeurd deze vakantie?’

‘Nee, alleen dat Sanne bij Vita en mij is ingetrokken.’ zei Nora. ‘Verder heb ik ook niet zo veel gedaan.’

‘Hoe was het tennisevenement met Freek?’

‘Leuk.’ Nora knikte. ‘Ik moest de hele dag een groepje kinderen begeleiden en de meesten hadden nog nooit een tennisracket vast gehad, maar het was erg gezellig.’

‘Gelukkig maar.’ zei Merlijn. ‘En heb je er nog wat geld mee verdiend?’

‘Ja, gelukkig wel.’ Nora knikte. ‘Anders had ik gisteren niet met Vita en Sanne bij de pizzeria kunnen gaan eten, want mijn zakgeld van deze maand was op.’

Merlijn grijnsde. ‘Gelukkig voor jou is het morgen de eerste dag van de nieuwe maand.’

‘Inderdaad.’ Nora knikte. ‘Maar deze maand is Vita jarig en ik heb al weer afgesproken om wat leuke dingen te gaan doen, dus ik hoop dat ik het eind van de maand red.’

‘En jij kunt niet je vader lief aankijken?’ Merlijn keek naar Nora.

‘Alleen als het heel hard nodig is.’ zei Nora. ‘Maar dat betekent gewoon dat ik de volgende maand minder krijg.’

‘Dan heeft het weinig zin.’ Merlijn glimlachte. ‘Dan wordt het toch tijd om een baantje te zoeken.’

‘Jammer dat dat niet mag het eerste semester.’ zei Nora.

Merlijn keek naar Nora. ‘Als jij toestemming hebt van je vader, dan mag dat vast wel. Zeker met al die hoge cijfers die je voor je proefwerken gehaald hebt.’

‘Denk je?’ vroeg Nora.

‘Ja, zeker.’ Merlijn knikte. ‘Dat vinden ze belangrijker dan dat je je eerste semester geen baantje mag hebben. Vraag het maar eens aan Misha, ik weet zeker dat zij daar toestemming voor geeft, en de directrice ook.’

‘Ik ga het proberen.’ Nora glimlachte. ‘Heb je nog ergens een leuke vacature zien staan?’

‘Helaas niet.’ zei Merlijn. ‘Ik hou het niet echt in de gaten, want als ik mijn ouders lief aankijk, dan krijg ik alles van ze.’

‘Jij bent wel verwend soms.’ Nora keek hem aan.

‘Nou, geloof me maar dat ik niet de enige ben op deze school.’ Merlijn glimlachte. ‘Ik denk niet dat Vita of Luc of Yari zich ooit druk maakt om geld. Een berichtje naar de ouders en ze kunnen weer minimaal een maand vooruit.’

‘Was het maar zo makkelijk.’ zei Nora. ‘Ik denk dat ik gewoon moet werken voor mijn geld.’

‘Dat vind ik ook wel normaal, maar sommigen op school zijn zo verwend...’ zei Merlijn. ‘Maar goed, anders zouden we natuurlijk niet hier op school zitten.’

‘Inderdaad.’ Nora knikte. ‘Ik vind het ook niet erg om te werken voor mijn geld. En bovendien, als het moet dan kan ik hier gratis leven, want dan moet ik gewoon in de kantine gaan eten in plaats van in een restaurant en niet meer naar het terras gaan, maar gewoon in de lounge gaan zitten.’

‘Dat kan.’ Merlijn knikte. ‘Dat is alleen niet zo gezellig als de rest wel naar het terras toe gaat. Maar als jij aan het eind van de maand geen geld meer hebt, dan wil ik je best op een drankje trakteren.’

––––––––

Nora was elke maandagochtend het eerste uur vrij, daarom had ze een uurtje langer in bed gelegen. Ze was ruim op tijd voor het tweede uur, waarin ze Franse les zou hebben. Ook Roderick zat al in het lokaal en Nora ging naast hem zitten.

‘Hé, jou heb ik nog niet gezien.’ groette Nora. ‘Hoe was je vakantie?’

‘Heerlijk.’ Roderick grijnsde. ‘Lekker warm, in elk geval.’

‘Ja, dat zal wel.’ Nora glimlachte. ‘Maar een weekje naar Maleisië... Ik weet niet of ik tegen het tijdsverschil en het weer zou kunnen.’

‘Het weer was heerlijk, geloof me maar.’ zei Roderick. ‘Het tijdsverschil was een groter probleem, dus ik denk dat ik vanavond vroeg naar bed toe ga.’

‘Wanneer ben je teruggekomen?’

‘Gistermiddag. Mijn moeder had afgelopen week tijd voor me gemaakt, en het was fijn om mijn ouders weer te zien, maar ik was ook wel opgelucht dat ik weer naar school kon en dat ik hier gewoon weer mijn eigen ding kan doen.’

‘Inderdaad.’ Nora glimlachte. ‘Het was in elk geval erg rustig hier toen jullie allemaal weg waren.’

‘Dat kan ik me voorstellen.’ zei Roderick.

‘En was je kamer nu wel opgeruimd toen je hier aankwam?’ Nora keek naar Roderick.

Hij grijnsde. ‘Ja, net zo opgeruimd als ik ‘m had achtergelaten.’

Nora glimlachte. ‘Dat is beter dan in de zomervakantie.’

‘Inderdaad.’ Roderick knikte. ‘Maar ik kan het steeds beter met Tommie en Quinten vinden, hoor. We zien elkaar niet zo vaak, omdat ik hockey en zij voetballen. En zij zitten natuurlijk al in de vijfde. Maar ze vroegen me gisteren zelfs of ik vandaag met hen mee wilde gaan eten.’

‘Echt waar?’ Nora keek verbaasd naar Roderick.

‘Ja, sinds Vita en jij dat kamerfeest hebben gegeven, zijn ze best aardig tegen me.’ zei Roderick. ‘Vanavond gaan we samen eten, dus ik ben benieuwd.’

‘Dat klinkt wel goed.’ vond Nora.

‘En hoe is jouw nieuwe kamergenote?’

‘Gezellig.’ Nora knikte. ‘Ken je haar? Ze heet Sanne.’

‘Ik heb een les met haar. Ik kwam haar gisteren tegen en ik herkende haar wel. Volgens mij is zij ook wel gezellig.’

‘Dat denk ik ook.’ zei Nora. ‘Beter dan Yentl in elk geval, maar dat is op dit moment iedereen.’

‘Inderdaad.’ Roderick knikte. ‘En hoe is het met Merlijn? Ik hoorde dat hij toch op vakantie was gegaan.’

‘Ja, hij ging met familie mee.’ zei Nora. ‘Maar ik heb me niet verveeld deze vakantie, hoor. Ik kan echt wel een week zonder Merlijn doorkomen.’

‘Gelukkig maar.’ zei Roderick. ‘Het zou niet goed zijn als je na een maand al niet meer zonder hem kan.’

‘Bijna anderhalve maand al.’ verbeterde Nora hem.

‘Toe maar.’ Roderick glimlachte. ‘Dat zit helemaal goed tussen jullie, hoor ik wel. Gaan jullie toevallig vanavond ook eten met Tommie en Quinten?’

‘Ik heb nog niets afgesproken, dus wie weet.’ Nora glimlachte. ‘Maar anders moet je me morgen maar laten weten of het gezellig was.’

––––––––

Maandagavond nadat Nora met Marlon en Eefje gegeten had, was ze naar haar kamer gegaan. Vita had hockeytraining gehad tot zeven uur en toen zij ook gegeten had, was ze bij Nora in de kamer gaan zitten. Sanne had op dat moment volleybaltraining en Vita en Nora bespraken samen hun plannen voor de komende week. Vita was over een paar weken jarig, maar ze had nog geen idee wat ze voor haar verjaardag wilde gaan doen. Net toen Vita had besloten dat ze het klein wilde houden, werd er op de deur geklopt.

Merlijn kwam de slaapkamer binnen. ‘Hé meiden.’ Hij keek naar Nora. ‘Heb je even?’

‘Ja hoor.’ Nora ging rechtop zitten.

‘Ik ga wel even weg.’ zei Vita. ‘Beneden in de lounge kan ik ook internetten.’

‘Dank je.’ Merlijn keek even naar Vita.

‘Ik hoor het wel als ik terug mag komen.’ Vita keek naar Nora.

‘Over een uurtje is Sanne sowieso terug.’

‘Prima, tot straks.’ Vita pakte haar laptop en liep de kamer uit.

Merlijn ging naast Nora op het bed zitten.

‘Wat is er?’ Nora keek Merlijn aan.

Merlijn glimlachte even. ‘Hoe weet je dat?’

‘Nou, je gedroeg je gisteren ook anders, net als vandaag.’ zei Nora. ‘Ik heb je wel leren kennen de afgelopen tijd.’

Merlijn keek naar Nora. ‘Ik heb een leuke meid leren kennen afgelopen week. Een hele leuke meid.’

‘Heb je met haar gezoend?’ Nora keek Merlijn aan.

Merlijn aarzelde even.

‘Ja, dus.’ concludeerde Nora.

‘Is dat erg?’ wilde Merlijn weten.

Nora grijnsde. ‘Als we echt iets zouden hebben, dan wel, ja. Maar nu... Als je maar een leuke vakantie hebt gehad.’

‘Dat heb ik zeker.’ Merlijn glimlachte.

‘Merlijn, ik vind het niet erg.’ Nora keek hem aan. ‘Ik vind het hartstikke leuk voor je.’

‘Ik heb haar over jou verteld.’ zei Merlijn. ‘Ze vond het wel grappig.’

‘Gelukkig maar.’ zei Nora. ‘Enne... zie je haar nu nog een keer?’

‘Dat is wel de bedoeling.’ Merlijn knikte. ‘Ze woont hier niet heel ver vandaan, maar ik kan natuurlijk niet zomaar van de campus af om daar naartoe te gaan.’

‘Wel als ik meega, en dan ga ik heerlijk in mijn eentje shoppen.’ Nora glimlachte.

‘Zou je dat een keer willen doen?’ vroeg Merlijn verbaasd.

‘Ja, natuurlijk.’ Nora knikte. ‘Jij hebt mij al zo veel geholpen, ik doe het graag voor je.’

‘Fijn.’ Merlijn glimlachte.

‘Maar, hoe zit het nu tussen ons?’ Nora keek naar Merlijn. ‘Wil je daar wel mee doorgaan?’

‘Er is niets tussen ons.’ zei Merlijn. ‘Maar ik weet niet of ik de anderen nog wil laten denken of we iets hebben.’

‘Als je wilt, dan kunnen we er mee stoppen.’ zei Nora.

Merlijn was even stil. ‘Ik weet het niet zo goed. Ik vind het eigenlijk wel leuk zo, tussen ons. Geen aandacht meer van alle andere meiden...’

Nora glimlachte. ‘Dat vind ik ook. Merlijn, we kunnen het ook zo houden. We kunnen net zo veel met elkaar om blijven gaan, maar dan als vrienden. De meesten hier op school zullen het niet eens merken.’

‘Dat is waar.’ Merlijn keek naar Nora. ‘Dus je wilt het nu nep uitmaken, maar wel net zo veel met me om blijven gaan?’

‘Ja.’ Nora knikte. ‘Ik bedoel, klef waren we toch nooit.’

‘Inderdaad.’ Merlijn knikte. ‘Ik vind het prima. Maar ik vind het soms zo moeilijk om tegen mijn vrienden te doen alsof we iets hebben. Ik had ze bijna over die meid op vakantie verteld, maar ik bedacht net op tijd dat zij denken dat ik iets met jou heb.’

‘Arthur weet het.’ Nora keek naar Merlijn.

‘Wat?’ Merlijn keek verbaasd naar Nora.

‘Hij weet het al sinds de eerste dag.’ zei Nora. ‘Hij zei het tegen me toen we gingen lunchen in het dorp en hij zei dat hij het al meteen wist, en ook waarom we dat deden.’

‘Dat heeft-ie nog nooit tegen mij gezegd.’ Merlijn was nog steeds verbaasd. ‘Ik wist niet dat hij het wist, ik had echt geen idee.’

‘Hij heeft het ook nooit laten merken, dat vond ik ook.’ zei Nora.

‘Ik zal het wel eens tegen hem zeggen...’ Merlijn keek naar Nora. ‘Dus we gaan gewoon verder hoe we met elkaar omgingen, maar als iemand van onze vrienden ernaar vraagt, dan zeggen we wel dat het uit is?’

‘Prima.’ Nora knikte.

‘Maar wat is daar dan de reden van?’ wilde Merlijn weten.

‘De reden is dat jij er op vakantie achter bent gekomen dat je me niet echt miste, en ik jou ook niet, maar dat we het vooral gezellig hadden samen en dat we daarom goede vrienden willen blijven.’

‘Dus dan hebben we het samen uitgemaakt?’ vroeg Merlijn.

Nora knikte. ‘Maar als jij het liever uit wil maken, dan vind ik dat ook goed.’

Merlijn glimlachte. ‘Nee, jouw verhaal is prima. Maar we vertellen het nog niemand, behalve als ze er zelf naar vragen?’

‘Ja, en dan zeggen we dat we het niemand verteld hebben, omdat we niet wilden dat de hele school ervan op de hoogte was.’ zei Nora.

‘Klinkt geloofwaardig.’ vond Merlijn. ‘En we zeggen dat zij hun mond er ook over moeten houden.’

‘Goed idee.’ Nora knikte. ‘Dat moet wel lukken.’

‘Denk je dat Vita iets doorheeft?’ vroeg Merlijn. ‘Dat ik het uit kwam maken, bijvoorbeeld?’

‘Nee, niet als je nog hier blijft tot Vita of Sanne terug is.’

‘Dat moet wel lukken.’

––––––––

Op dinsdagochtend om half acht liep Nora met Sanne de schoolkantine in. Vita was langer in bed blijven liggen omdat ze het eerste uur vrij had.

‘Hoi Nora.’

‘Goedemorgen.’ Nora keek naar Babette. ‘Dit is Sanne, mijn nieuwe kamergenote.’

‘Oh, leuk.’ Babette knikte vriendelijk naar Sanne.

Nora pakte een bakje yoghurt van het buffet.

‘Nora, heb je morgenmiddag iets te doen?’ Babette keek naar Nora.

‘Nee, nog niet.’ Nora keek Babette aan. ‘Heb je hulp nodig?’

‘Als jij tijd hebt, dan kan ik je hulp goed gebruiken.’ zei Babette.

‘Graag.’ Nora glimlachte.

‘En er is binnenkort een winterfair in het dorp. Een familielid van me bakt allerlei lekkers daarvoor en ze heeft hulp nodig de dagen ervoor. Ik vroeg me af of jij zou willen helpen. Je krijgt ervoor betaald natuurlijk. En dan kan ik er ook voor zorgen dat je meer dan drie keer de campus af mag deze maand.’

‘Dat zou heel fijn zijn, want afgelopen maand ben ik wel zes keer de campus af geweest.’ Nora glimlachte. ‘En ik hoorde dat ik misschien toch een baantje mag hebben, ook al is het pas mijn eerste semester, dus dat ga ik zeker even navragen.’

‘Doe dat maar, ja.’ Babette knikte. ‘Ik zal even vragen wanneer ze je precies nodig heeft. De winterfair is over bijna drie weken.’

‘Prima.’ zei Nora.

‘Is het goed als ik weer bij de ingang op je wacht, iets na half twee?’

‘Ja, dat is goed. Ik kom wel naar de ingang toe.’ zei Nora.

‘Oké, dan zie ik je morgen.’

‘Tot morgen.’ Nora liep naar de tafel waar Sanne bij Arthur en Luc aan zat.

‘Je kunt het wel goed met Babette vinden, hè?’ Arthur keek naar Nora.

‘Ja, ze vroeg of ik woensdagmiddag weer kom helpen.’

‘Leuk.’ vond Arthur.

‘En die winterfair in het dorp, waar jij het vorige keer over had, ze vroeg of ik daar ook bij wilde helpen.’

‘Wat fijn.’ vond Arthur. ‘Weet je al of je van Misha mag werken?’

‘Nee, dat ga ik haar vandaag vragen.’ zei Nora. ‘Ik hoop dat ze het goed vindt.’

‘Vast wel.’ zei Luc. ‘Ze zouden het bij iedereen goed moeten vinden. Vita en ik zijn nogal lui, wat dat betreft, maar ik kan me voorstellen dat je een baantje wil.’

Nora knikte. ‘Ik kan ook wel wat extra geld gebruiken, zeker nu Kerst er bijna aankomt.’

‘Tja, dat probleem hebben wij nooit.’ Luc grijnsde. ‘Ik denk dat Arthur één van de weinigen in onze vriendengroep is die daarom een baantje heeft. Anderen hebben misschien werk omdat ze het leuk