Echte vrienden

By Fenna Zonneveld

Milou woont samen met haar broertje en zusje al jaren bij haar opa en oma. Behalve haar familie weet niemand waarom, zelfs haar beste vriendinnen niet. Gelukkig heeft ze haar neef Chiel die haar beste vriend is en haar overal mee helpt. Als ze in de klas met een groepje jongens om begint te gaan, moet Milou steeds meer over haar privéleven en haar jeugd vertellen – ook al wil ze dat niet altijd. Zal het haar lukken om de jongens te vertrouwen?

• Language: Nederlands
• Publisher: Fenna Zonneveld
• Release date: Jun 29, 2019
• ISBN: 9781393531180

Book preview

Hoofdstuk 1

‘Hé Milou.’ Marije kwam het economieklaslokaal binnen en ging naast Milou zitten. ‘Hoe was je weekend?’

‘Gewoon, hetzelfde als altijd.’ Milou haalde haar schouders op.

‘Nikki en ik willen komend weekend gaan schaatsen.’ Marije keek naar Milou. ‘Ga je ook mee?’

‘Oké.’ Milou knikte. ‘Ik moet wel thuis even vragen of ik mag.’

‘O, dat is goed.’ zei Marije. ‘We willen vrijdagavond gaan. De schaatsbaan is dan tot tien uur open. En ik vraag of mijn vader ons wil brengen, zodat we niet in het donker en in de kou naar huis hoeven te fietsen.’

‘Dat zou fijn zijn, ja.’ Milou glimlachte.

‘O, weet jij trouwens welk hoofdstuk dat we morgen voor Engels moeten leren? Nikki zei dat het hoofdstuk zeven was, maar ik dacht hoofdstuk acht...’

‘Volgens mij is het acht.’ zei Milou. ‘Want zeven hebben we twee weken geleden bij het proefwerk gehad...’

‘Inderdaad.’ Marije knikte. ‘Ik zal Nikki straks wel zeggen dat ze hoofdstuk acht moet leren voor morgen. Het hoeveelste uur hebben we morgen Engels?’

‘Het zevende.’ zei Milou. ‘Dat is het laatste uur voor mij.’

‘Top, voor mij ook.’ zei Marije. ‘Zullen we vandaag of morgen na schooltijd een keer de stad in gaan of iets?’ Ze keek naar Milou.

‘Oké.’ Milou knikte. ‘Ik heb ook twee tussenuren vandaag.’ Ze keek naar Marije. ‘Het vijfde en het zesde. En de pauze nog...’

‘Dat heb ik ook.’ zei Marije. ‘Weet je wat? We kunnen de bus nemen naar het centrum, lekker gaan eten, en dan terugkomen.’

‘Dat vind ik een goed idee.’ Milou glimlachte. ‘Heerlijk. Daarna heb ik nog een blokuur gym en een uur aardrijkskunde...’

‘Ach, ik heb een blokuur Duits en een uur aardrijkskunde.’ zei Marije.

‘Tja, dan weet ik niet wat er erger is...’ zei Milou.

Marije glimlachte. ‘Het is allebei erg. Gelukkig hebben we eerst een heerlijke lunch om naar uit te kijken.’

‘Een heerlijke lunch?’ Arjan ging achter de meiden zitten en had hen gehoord. ‘Jullie hebben het vast niet over de broodjes in de schoolkantine...’

‘Nee, dat lijkt me duidelijk.’ zei Marije. ‘Ik weet nog niet waar we gaan lunchen, ergens in de stad.’ Ze keek naar Arjan. ‘Heb jij nog ideeën?’

‘Ik heb gehoord dat je bij het Paviljoen goed kunt lunchen.’ zei Arjan.

‘Ik wist niet eens dat die met lunchtijd al open waren.’ Marije keek naar Arjan.

‘Nee, dat wist ik ook niet, maar ik hoorde het van iemand. Kennelijk hebben ze het Paviljoen helemaal veranderd.’ zei Arjan. ‘Dus als jullie dat nu gaan proberen, dan weet ik waar dat ik volgende keer kan gaan lunchen.’

Marije glimlachte. ‘We zien wel. We kunnen in elk geval gaan kijken of het open is. Wil je mee gaan lunchen?’

‘Ik wil wel, maar ik heb helaas gewoon les.’ zei Arjan.

‘Wat jammer voor je.’ vond Marije. ‘Nou, we zullen wel kijken of het open is en dan laten we je wel weten waar we gegeten hebben. Hebben we na de pauze nog lessen samen?’ Ze keek naar Arjan.

‘We hebben alle drie aardrijkskunde het negende uur.’ wist Arjan. ‘En daarvoor heb ik een blokuur gym met Milou.’

‘Nou, dan zul je misschien al van haar horen wat we gedaan hebben, en anders hebben we het er tijdens aardrijkskunde wel over.’

Arjan knikte. ‘Dat is goed.’

––––––––

Marije en Milou namen om half 12 de bus naar het centrum en zagen dat het Paviljoen inderdaad al open was. Ze lunchten daar en waren precies op tijd terug voor de volgende les op school. Milou hield niet van de gymlessen. Er was een groep met meiden die zich aanstelden omdat ze niet mee wilden doen, en er waren jongens die zich liepen uit te sloven om te laten zien hoe goed dat ze waren. Milou hoorde niet bij dat groepje meiden. Ze vond het fijn om zich af en toe even uit te kunnen leven, ook al hield ze helemaal niet van sporten.

Deze middag zouden ze tijdens de gymles gaan volleyballen. Toen de les begon, werden de leerlingen verdeeld in groepen van zes. Milou zat gelukkig bij Emily in het team, dus ze wist dat ze niet de slechtste zou zijn. Verder was er één meisje dat weigerde een bal aan te raken, omdat ze bang was haar nagels te breken, er was één meisje dat ontzettend sportief was en goed was in alle sporten en er waren twee jongens die ook redelijk konden volleyballen.

Aan het eind van de les moest de klas bij elkaar komen, zodat de leraar kon uitleggen wat ze de volgende lessen zouden gaan doen.

Arjan kwam naast Milou staan. ‘Heb je lekker gegeten?’

Milou glimlachte. ‘Heerlijk.’

‘Bij het Paviljoen?’

‘Ja.’ Milou knikte. ‘Ze hebben echt veel, en het is niet duur.’

‘O, dat is mooi.’ vond Arjan. ‘Dan ga ik daar dit weekend ook maar een keer lunchen, denk ik. Of als ik een keer een middag vrij ben...’

‘Of we gaan daar gewoon zaterdagavond stappen.’ Siem had gehoord waar Arjan en Milou het over hadden en hij grijnsde.

‘Dat ook.’ Arjan glimlachte. Hij keek naar Milou. ‘Ik heb jou nog nooit in de stad gezien ’s avonds.’

‘Ik ben er niet zo vaak.’ Milou glimlachte. Ze durfde niet te zeggen dat ze er nooit was geweest ‘s avonds, behalve die ene keer dat ze met familie in de stad was gaan eten en dat ze daarna met Lisa en Chiel even de stad in was gegaan.

‘Je moet weer een keer komen, joh.’ vond Siem. ‘Hartstikke gezellig elk weekend.’

‘Volgend weekend misschien.’ zei Milou. ‘Dit weekend gaan we schaatsen.’

‘O, dat is ook leuk.’ vond Siem. ‘Hoe lang is de schaatsbaan nog open?’

Milou haalde haar schouders op. ‘Geen idee. Niet zo lang meer, denk ik. Het is al maart.’

‘Dat is waar.’ Siem knikte en keek naar Arjan. ‘Wij zouden ook nog steeds gaan schaatsen deze winter.’

‘Ja, donderdagmiddag misschien?’ Hij keek naar Siem. ‘Ik ben op tijd uit, en dan is het niet zo druk.’

‘Dat is waar.’ zei Siem. ‘Ik vraag Tobias en Lennart zo wel even of ze ook willen gaan schaatsen.’

‘Siem!’ riep de leraar.

‘Ja meneer?’ Siem keek naar de leraar.

‘Wil jij even voor me herhalen wat ik net gezegd heb?’

Siem keek even naar Arjan, maar die haalde zijn schouders op.

‘Dat de les voorbij is en dat we mogen gaan?’ probeerde Siem.

‘Leuk geprobeerd.’ zei de leraar. ‘Volgende week gaan we weer volleyballen en de twee weken erna gaan we boksen. Daarna gaan we buiten gymmen, dus als het koud is, zorg dan dat je een lange broek bij je hebt. Anders zul je gewoon in je korte broek mee moeten doen, ook al vriest het.’

––––––––

Het was bijna vijf uur toen Milou in haar eentje naar huis toe fietste. Marije moest de andere kant op en Nikki en Emily waren al eerder uit. Milou hield niet zo van de maandagen. Elke maandag moest ze van half negen tot tien voor vijf naar school toe. Het voordeel was wel dat het eten al bijna klaar was als ze thuiskwam en dat ze niet hoefde te helpen met koken of de tafel dekken. Op maandag moest haar broertje altijd koken, maar hij was te jong om dat alleen te doen. Elke week moest iemand hem helpen.

Milou zette haar fiets in de schuur en liep daarna via de keuken naar binnen toe.

‘Hallo Milou.’ Haar oma stond met haar broertje in de keuken.

‘Hoi.’ Milou gaf haar oma een zoen op haar wang.

‘Hoe was het op school?’

‘Goed, hoor.’ Milou knikte en ging naast haar broertje staan. ‘Wat ben je aan het maken, Dominic?’

‘Lasagne.’ zei Dominic trots.

‘O, lekker.’ Milou gaf haar broertje een zoen op zijn wang. ‘Oma, ik ga even mijn spullen naar boven brengen. Hoe laat is het eten klaar?’

‘Over tien minuten.’ zei haar oma. ‘Dominic heeft de tafel al gedekt.’

‘Oké.’ Milou liep door de eetkamer naar de hal toe en ging de trap op.

Samen met haar grootouders en haar zusje en broertje woonde ze al bijna acht jaar in dit huis. Op het moment dat hun ouders niet meer voor hen konden zorgen, waren ze bij hun grootouders gaan wonen en al snel waren ze naar dit huis verhuisd. Sindsdien hadden ze hun ouders maar enkele keren gezien. Ook hun grootouders hadden geen contact meer met hun zoon, de vader van Milou.

Milou klopte op de slaapkamerdeur van haar zusje. ‘Mabel! We gaan over tien minuten eten!’

‘Oké!’

Milou liep de zoldertrap op. Ze was blij dat ze bij haar grootouders woonde en dat ze een normaal leven kon leiden. Het was veel beter dan toen ze nog bij haar ouders woonde. Ze dacht steeds minder vaak aan alles wat er vroeger gebeurd was, en ze hoopte dat ze het over een tijdje helemaal vergeten zou zijn.

Milou legde haar schooltas op haar bed en zette haar computer aan. Toen haar televisie een paar maanden geleden kapot was gegaan, had ze gevraagd of ze een laptop kon krijgen, in plaats van een nieuwe televisie. De computer beneden die ze met zijn vijven deelden was al redelijk oud, en bovendien was er wel eens onenigheid over wie er aan de beurt was om te computeren. Haar oma deed niet veel met de computer, maar haar opa had al een aantal jaar computercursussen genomen en wist precies hoe hij met de computer om moest gaan. Gelukkig vonden Milou’s grootouders het goed dat Milou een laptop kreeg, dus voortaan hoefde Milou geen ruzie meer te maken met Mabel en Dominic over wie er op de computer mocht.

Milou zag dat ze een e-mail had gekregen van haar nicht, maar besloot om het pas na het eten te lezen omdat ze wist dat haar nicht lange e-mails kon sturen. Ze legde haar mobiel op het nachtkastje en liep toen naar beneden toe om te eten.

‘Je verwacht vast een uitgebreide update, zoals altijd.’ begon de e-mail van Lisa. ‘Nou, deze wordt niet zo heel lang, dus ik zal maar meteen beginnen met het belangrijkste nieuws hier vanuit Engeland.’ Lisa was in november gestopt met haar opleiding. Omdat ze besloot dat ze wel iets wilde leren in het jaar, en niet alleen wilde werken, had ze zich ingeschreven bij een uitwisselingsbureau en zat ze sinds januari als au pair in Engeland. Lisa zou tot aan de zomervakantie blijven. Ze had het goed naar haar zin in Engeland. Haar Engels was goed vooruit gegaan, en ze hoopte dat familieleden en vrienden haar een keer op zouden gaan zoeken. Ze woonde bij een gezin met drie meisjes van acht, vijf en drie. Ze was ongeveer veertig uur per week met de meisjes bezig, maar de rest van de tijd had ze niets te doen. Toen ze een keer vier dagen achter elkaar vrij was, had ze de trein naar Londen genomen en een van haar beste vriendinnen was naar Londen gevlogen. Lisa hoopte nu dat Milou ook een keer langs zou komen, maar Milou betwijfelde of haar grootouders dat goed zouden vinden. ‘Ik heb zo’n leuke jongen ontmoet! Ik was met een buurmeisje van het gezin gaan shoppen, toen ik ineens iemand Nederlands hoorde praten in het winkelcentrum. Ik was nieuwsgierig natuurlijk, dus ik ben op hem afgestapt en ik heb mezelf aan hem voorgesteld. Hij zit op dezelfde universiteit als het buurmeisje met wie ik was, en er waren nog een paar anderen van de universiteit, dus het was een hele gezellige middag geworden. Hij heet Tijmen (Het is echt geweldig, niemand kan zijn naam uitspreken), hij is twintig en hij is een uitwisselingsstudent. Hij is hier ook sinds januari, en in mei gaat hij weer naar huis toe. (Ongeveer anderhalve maand eerder dan ik.) We hebben afgesproken voor dit weekend, eerder heb ik helaas geen vrije dagen meer, behalve als hij lessen heeft. Zodra ik een foto van hem heb, zal ik die naar je sturen. Hij is echt zo leuk! En als je mijn ouders ziet, zeg dan maar niets over hem. Ik ga ze niets over hem vertellen...’

Milou glimlachte even. Lisa had wel meer vriendjes gehad waar haar ouders niets over wisten.

‘Van onze familie heb ik het alleen tegen Chiel verteld.’ Chiel was de neef van Lisa en Milou. Hij was iets ouder dan Milou, en net als de hele familie woonde hij niet zo ver van haar vandaan. Lisa, Chiel en Milou waren de oudste kleinkinderen van de familie en gingen daarom veel met elkaar om. ‘Maar hoe gaat het met jou? Nog steeds alles goed op school? Ik stuur je weer een mailtje zodra er iets gebeurd is. (Dus na dit weekend krijg je zeker een mailtje van me!) Doe de groeten aan opa en oma, en aan Mabel en Dominic. Als ze in een goede bui zijn, vraag dan maar eens of je een keertje langs mag komen, dat zou ik echt geweldig vinden! Heel veel liefs, Lisa.’

Milou klikte op beantwoorden. ‘Hé Lisa! Vergeleken met jou heb ik echt een heel saai leven. Alles gaat nog steeds goed op school, en met iedereen is alles ook nog steeds goed. Ik ben geen leuke jongens tegengekomen de afgelopen tijd en na mijn vorige mailtje is er gewoon helemaal niets meer gebeurd hier. Die jongen klinkt goed, met name omdat hij op een universiteit zit, en omdat hij Nederlands spreekt. Ik wil na dit weekend alles van hem weten! Sorry dat ik niet zulke lange e-mails kan sturen als jij, maar er gebeurt hier eigenlijk niets wat je moet weten. Weet je nog dat we in de kerstvakantie uit eten zijn gegaan en dat we daarna bij het Paviljoen zijn gaan kijken? Nou, het Paviljoen is nu helemaal veranderd! Ik vind het er wat gezelliger uit zien, en het is nu niet alleen maar om te stappen ’s avonds. Je kunt er ook komen eten ’s middags en ’s avonds, dus omdat ik vandaag twee tussenuren had, ben ik daar met Marije naar toe gegaan.’ Lisa kende Milous vrienden ook, omdat ze vorig jaar nog bij elkaar op school zaten. Lisa had vorig jaar havo-eindexamen gedaan, en Milou zat nu in 5 VWO. ‘We hebben heerlijk gegeten, dus dat is zeker een aanrader als je weer terug bent. Tja, dit was eigenlijk alles wat ik je te vertellen had. Ik zal niets tegen je ouders zeggen. Succes met werken en veel plezier met je date dit weekend! Liefs, Milou.’

Milou drukte op verzenden en begon daarna met haar huiswerk.

––––––––

‘Met Milou.’

‘Hallo lief nichtje, hoe is het met jou?’

Milou lag op haar bed huiswerk te maken en glimlachte toen ze haar neef hoorde. ‘Goed, hoor. En hoe gaat met jou?’

‘Ook goed.’ zei Chiel. ‘Heb je ook een e-mail van Lisa gehad?’

‘Ja.’ Milou glimlachte.

‘Mooi, dan weet ik in elk geval zeker dat jij ook over haar nieuwe jongen weet.’

‘Inderdaad.’ zei Milou.

‘Wil je haar op gaan zoeken in Londen?’ vroeg Chiel.

‘Ja, natuurlijk wil ik dat.’ zei Milou. ‘Dat lijkt me geweldig. Maar je denkt toch niet dat opa en oma dat ooit goed gaan vinden?’

‘Nou, ze vroeg mij of ik langs wilde komen.’ zei Chiel. ‘Ik denk ook niet dat mijn ouders dat goed vinden. Dus ik dacht, misschien kunnen we samen gaan? Dan vinden ze het misschien wel goed.’

‘Dat is waar...’ zei Milou.

‘Ik heb Lisa gebeld en ze zei dat ze het hele paasweekend vrij is. En anders kunnen we in de meivakantie langsgaan, maar dan moet zij waarschijnlijk gewoon werken.’

‘Ik denk niet dat opa en oma dat goed vinden...’ zei Milou.

‘Je kunt het proberen.’ zei Chiel. ‘Ik zal het eerst eens aan mijn ouders vragen, als zij het goed vinden, dan kunnen ze opa en oma misschien overhalen.’

‘Dat is waar.’ Milou glimlachte.

‘Goed, ik ga het proberen.’ zei Chiel. ‘Hoe is het verder? Heb je nog iets leuks gedaan vandaag?’

‘Nou, ik moest van half negen tot tien voor vijf naar school toe, maar ik had twee uur lunchpauze, dus ik ben uit eten gegaan.’

‘O, dat is leuk.’ Chiel glimlachte. ‘Waar ben je naar toe gegaan?’

‘Het Paviljoen.’

‘Echt waar?’ vroeg Chiel verbaasd.

‘Ja.’ Milou knikte. ‘Samen met een vriendin.’

‘Daar ga ik werken.’ zei Chiel.

‘Echt?’ vroeg Milou.

‘Ja, ik had afgelopen vrijdag een sollicitatiegesprek en ik werd vandaag gebeld dat ik aangenomen ben. Ik wilde het alleen niemand vertellen, voor dat ik echt aangenomen was.’

‘Nou, gefeliciteerd met je baantje.’ zei Milou.

‘Dank je.’ zei Chiel. ‘Maar ze zijn op zoek naar nog meer mensen. Is het niet iets voor jou?’

‘Ik heb nog nooit een baantje gehad...’ zei Milou.

‘Daarom juist.’ vond Chiel. ‘Je bent bijna achttien, het wordt tijd dat je gaat werken.’

Milou glimlachte.

‘En als opa en oma weten dat ik daar ook werk, dan vinden ze het wel goed.’

‘Dat is waar.’ zei Milou. ‘Ik zal ze wel eens vragen of het goed is als ik een baantje neem.’

‘Doe maar.’ zei Chiel. ‘Misschien worden we wel collega’s.’

‘Nou, dan hoop ik dat ik jou op het werk iets vaker zie dan op school.’

Chiel grijnsde. Milou en hij zaten op dezelfde school, allebei in 5VWO, maar omdat er ruim tweeduizend leerlingen op school zaten, verdeeld over drie gebouwen en twee schoolpleinen, zagen ze elkaar eigenlijk nooit. ‘Dat hoop ik ook. Dat zou leuk zijn. Je kunt gewoon via internet solliciteren, dat heb ik ook gedaan.’

‘Ik ga het proberen.’ zei Milou. ‘Wanneer begin je met werken?’

‘Zaterdag.’

‘Nou, misschien dat ik zelfs wel een keer langskom.’ Milou glimlachte.

‘Top.’ vond Chiel. ‘Maar ik ga ophangen, ik heb morgen een moeilijk proefwerk Engels...’

‘Hoofdstuk acht?’ vroeg Milou.

‘O, jij hebt dat proefwerk ook?’ Chiel grijnsde. ‘Die bedoel ik inderdaad, ja. Weet je, als we daar nou eens allebei een onvoldoende voor halen, dan hebben we een goed excuus om een paar dagen naar Engeland toe te gaan.’

‘Ja, maar dan hebben opa en oma een hele goede reden om mij niet te laten gaan, omdat ze dan bang zijn dat ik verdwaal op het vliegveld en met mijn slechte Engels, kom ik dan helemaal nergens...’ zei Milou.

‘Daar zit wat in.’ vond Chiel. ‘Haal jij maar gewoon een negen, zodat