Emily's liefdesdroom - Een nieuw begin, deel 6: Een nieuw begin, #6

By Lenthe Leeuwenberg

Al haar vriendinnen hebben inmiddels een relatie, behalve Emily zelf! Emily heeft het druk genoeg met haar werk en de zorg voor haar zoontje Tyson. En hoewel ze op haar werk een ontzettend aantrekkelijke man tegenkomt, weet ze zeker dat ze voorlopig geen man wil. Of wel?

• Language: Nederlands
• Publisher: Lenthe Leeuwenberg
• Release date: Mar 17, 2016
• ISBN: 9781524290221

Book preview

Hoofdstuk 1

‘Je bent echt terug!’

Emily kon zich niet herinneren dat ze haar collega Luna op de vroege ochtend ooit zo vrolijk had gezien en glimlachte. ‘Natuurlijk ben ik terug. Ik was met zwangerschapsverlof, ik was niet ontslagen.’

Luna grijnsde. ‘Oh, ik heb je gemist de afgelopen maanden. Je vervangster was zeg maar niet mijn ideale collega dus ik ben ontzettend blij dat je terug bent.’

‘Dat is fijn.’ Emily ging naast Luna zitten en startte haar computer op. ‘Heb ik nog wat gemist op het werk?’

‘Niet echt.’ Luna schudde haar hoofd. Ze had Emily de afgelopen maanden op de hoogte gehouden van de belangrijkste gebeurtenissen die op de werkvloer plaats hadden gevonden. ‘Als je je mailtjes leest, ben je weer helemaal bij.’

Emily glimlachte. ‘Hoeveel mailtjes moet ik daarvoor lezen? Ik ben vier maanden weggeweest, hè.’

‘Ach, voor je het weet ben je er weer aan gewend.’ dacht Luna.

‘Hopelijk niet te snel.’ vond Emily.

‘Waar is je zoontje nu?’

‘Bij een oppas.’

‘Mis je hem?’

‘Nog niet. Ik weet dat hij in goede handen is en ik kan niet wachten om weer iets anders te doen dan flesjes geven en luiers verschonen.’

Luna glimlachte. ‘Dat hoef je hier in elk geval niet te doen. Hier mag je me helpen met het bedenken van goede redenen waarom Freddie zijn telefoon niet op kan nemen.’

Alfred Gallacher, of Freddie zoals hij door het personeel genoemd werd, was de eigenaar van het bedrijf waar Emily werkte. Emily wist wie hij was, maar ze sprak zelden met hem. Een enkele keer zag ze hem voorbij komen bij de receptie, maar meestal kwam hij binnen door de achteringang, waardoor hij ’s avonds ook vaak het gebouw verliet. Hoewel Emily hem niet regelmatig zag, moest ze er niet aan denken om hem onverwachts tegen te komen. Ze kende hem als een zakelijke serieuze man en omdat hij haar baas was, voelde ze dat ze maar beter nooit tegen hem in kon gaan. Gelukkig voor haar verliep het meeste contact via zijn secretaresse of haar leidinggevende. Toch had ze veel respect voor hem, want hij had niet alleen een succesvol internationaal bedrijf, maar hij zorgde er ook voor dat zijn personeel tevreden was. De meeste personeelsleden waren erg gelukkig met hun baan, en het daarbij behorende salaris. Ook Emily was erg tevreden en hoopte dat ze nog lang bij het bedrijf zou blijven werken.

Ze werkte al sinds het einde van haar studie bij ACS, het bedrijf van Alfred Gallacher, en de laatste jaren deed ze dat elke dienst samen met Luna. Met zijn tweeën werkten ze serieus, maar hadden ze vooral ook veel plezier bij de receptie. Ze ontvingen gasten, maar waren vooral bezig met het organiseren van evenementen en met het doorverbinden en beantwoorden van telefoontjes.

––––––––

Het was dinsdagavond, na haar tweede werkdag, toen Emily’s vier vriendinnen langskwamen voor hun tweewekelijkse vriendinnenavond. Het afgelopen jaar hadden ze deze avond bij Britt gehouden omdat die twee kinderen had voor wie ze anders een oppas moest zoeken, maar nu er bij Britt een man – met nog twee kinderen – in huis woonde, had ze geen oppas meer nodig en was het voor Emily ideaal om bij haar thuis af te spreken, zodat Tyson in zijn eigen bed kon slapen.

Emily was haar vriendinnen – die ze nog geen jaar kende – ontzettend dankbaar voor alles wat ze het afgelopen jaar voor haar hadden gedaan. Vooral Britt – de enige met kinderen – had haar geholpen met van alles, vanaf het moment dat ze wist dat Emily zwanger was. Ze was meegegaan naar echo’s en had samen met Emily’s zus Sarah als verrassing een babyshower georganiseerd, anderhalve maand voordat Tyson geboren werd. Ook na de bevalling was Britt er meteen voor haar geweest en de eerste weken als haar vriendinnen bij haar waren, was Britt degene die haar hielp met de zorg voor Tyson.

Ook Danique was helemaal weg van Tyson. Hoewel iedereen altijd dacht dat Danique een serieuze zakenvrouw was die haar carrière belangrijker vond dan een gezin, was Emily daaraan gaan twijfelen vanaf het moment dat ze Danique met Tyson had gezien. Danique wilde – samen met haar partner Lars – maar al te graag op Tyson letten. Ook Fleur, bij wie Danique in huis woonde, vond het leuk om Tyson vast te houden, maar bij haar speelden haar moedergevoelens duidelijk wat minder op.

En dan was er nog Lara. De eerste weken van hun vriendschap had Emily – en de andere vrouwen af en toe ook – moeite gehad met haar. Ze was nog geen jaar jonger dan Danique, maar ze gedroeg zich alsof ze nog steeds student was. Ze ging regelmatig stappen en had geen verantwoordelijkheidsgevoel. Langzaamaan was Lara veranderd in een serieuzere vrouw, toen ze een betere baan en een leuke man had gevonden, en bovendien was Lara aardiger geworden. Toch moest Emily er nog niet aan denken om Tyson bij Lara achter te laten. Ze vond het prima als Lara hem vasthield – al deed ze dat niet graag – maar zou een van haar andere vriendinnen bellen als ze een oppas nodig had.

Tyson lag keurig te slapen toen Emily’s vriendinnen die avond arriveerden.

‘Hé Britt.’ Emily glimlachte toen ze Britt als laatste binnen zag komen. ‘Liggen je kinderen op bed?’

‘Nee, Marcus krijgt een zware avond.’ Britt lachte. ‘Ze hebben vakantie en zijn niet van plan om op tijd naar bed te gaan.’

‘Ze hebben groot gelijk.’ Emily glimlachte en liep achter Britt aan haar woonkamer in.

‘Hoe is het bij jou, Emily?’ Britt keek naar Emily toen ze met zijn allen rond de salontafel zaten. ‘Hoe bevalt het werken?’

‘Ik ben wel blij dat ik weer kan gaan werken.’ gaf Emily toe. ‘Ik heb zo lang alleen thuisgezeten. Nou ja, met Tyson natuurlijk, maar toch. Het is fijn om weer iets te kunnen doen.’

‘Vind je het niet erg om hem bij de oppas achter te laten?’ wilde Fleur weten.

‘Nee, dat valt wel mee.’ vond Emily. ‘Die vrouw is ontzettend aardig en ze heeft zelf een zoontje van twee. Ik heb Tyson vandaag en gisteren rond half vier opgehaald en volgens mij had hij het goed naar zijn zin gehad. Hij had goed gegeten en was vooral heel moe van alle nieuwe indrukken, volgens mij. Morgen moet ik tot middernacht werken, dus ik ben benieuwd hoe het dan gaat. Als hij rustig ligt te slapen als ik hem kom halen, dan vind ik het goed.’

‘Ben je blij met je oppas?’ wilde Britt weten.

‘Heel erg blij.’ Emily knikte. ‘Ik kan Tyson om half zes ’s ochtends al bij haar brengen en ze vindt het geen probleem als ik hem op andere dagen pas tegen half een ’s nachts kom halen. Ik denk niet dat ik dat ergens anders kan vinden.’

‘Nou, als je ooit een oppas nodig hebt, dan horen we het wel.’ Britt glimlachte. ‘Al moeten wij meestal ook werken.’

Danique knikte. ‘Maar als je ’s avonds een keer een date hebt, dan kom ik met alle plezier oppassen.’

Emily glimlachte. ‘Dat is voorlopig niet nodig.’

‘Hoe is het bij jou, Britt?’ Fleur keek haar aan.

‘Goed.’ Britt knikte. ‘Mijn kinderen zijn net een weekend weggeweest met hun vader en ik ben de rest van de vakantie vrij.’

‘Wanneer is dat meisje jarig?’ Lara keek naar Britt. ‘Hoe heet ze ook alweer?’

‘Lilly.’ zei Britt. ‘Ze is morgen jarig, dus we gaan met vier kinderen naar een indoorspeeltuin en ’s avonds komen mijn ouders en Lilly’s grootouders even langs.’

‘Wat krijgt ze voor haar verjaardag?’

‘Nina’s oude kleding.’ zei Britt. ‘Marcus heeft nog steeds geen geld en hij wil van mij niets aannemen. Maar ik heb voor Lilly een