Luxe, liefde en leugens

By Lenthe Leeuwenberg

Wat gebeurt er als je er op je trouwdag achter komt dat je knappe, rijke verloofde een groot geheim voor je heeft? Het overkomt Charlotte, die tot die dag een geweldig leven had en dacht dat het na haar huwelijk alleen maar beter zou worden – vooral dankzij de dubbele achternaam van haar verloofde.

Charlotte vlucht weg van haar droomhuwelijk en ontmoet een liefdevol gezin dat haar leven zal veranderen. Maar ook dat gezin heeft geheimen... En hoelang houdt een rijke vrouw die alleen maar luxe gewend is, het vol op een boerderij zonder voorzieningen?

• Language: Nederlands
• Publisher: Lenthe Leeuwenberg
• Release date: Jul 15, 2016
• ISBN: 9781533765062

Book preview

1

‘Sta je nu alweer de uitnodiging te bewonderen?’

Charlotte glimlachte toen ze Raphaels stem hoorde. ‘Hoi lieverd.’ Ze draaide zich om en sloeg haar armen om hem heen.

Raphael gaf haar een zoen. ‘Je kan niet wachten op de grote dag, hè?’

‘Nee, maar het duurt nog anderhalve maand.’

‘Die zijn zo voorbij, want je kijkt hier al bijna een jaar naar uit.’

Het was inderdaad bijna een jaar geleden dat Raphael haar ten huwelijk had gevraagd. Ze waren met zijn tweeën op vakantie op een tropisch eiland toen hij de laatste dag tijdens een strandwandeling – geheel onverwacht voor Charlotte – op zijn knieën was gegaan en haar de vraag had gesteld. Over anderhalve maand zouden ze precies tweeënhalf jaar samen zijn en dat was voor Charlotte de perfecte datum om te trouwen. Hoewel ze graag zo snel mogelijk zijn vrouw wilde worden, had ze voor de organisatie van de bruiloft veel tijd nodig gehad. Inmiddels waren er slechts enkele kleine zaken die Charlotte nog moest organiseren voor hun grote dag, want al het andere wat met de bruiloft te maken had was al lang door haar geregeld.

‘Is het eten al klaar?’ Raphael was net terug van zijn werk en had enorme honger.

‘Dat denk ik wel.’ Charlotte knikte. ‘De tafel is al gedekt.’

Omdat Charlotte het afgelopen jaar druk bezig was geweest met het organiseren van de bruiloft, en omdat ze een uitgebreid sociaal leven had, was er sinds bijna een jaar een huishoudster in dienst waardoor Charlotte niets meer in het huishouden hoefde te doen. Eerder kwamen er alleen een schoonmaakster en een tuinman, maar inmiddels hadden Charlotte en Raphael ook het koken uitbesteed.

‘Ik ga wel kijken.’ Raphael keek haar aan. ‘Geniet jij nog maar even van die prachtige huwelijkskaart. Ik kan niet wachten tot ik jou eindelijk mijn vrouw mag noemen.’

Charlotte glimlachte. ‘Ik ook niet.’

Raphael liep de zitkamer uit en Charlotte pakte de huwelijkskaart van de kast. Speciaal voor hun huwelijk had ze de kaart laten ontwerpen in de stijl en de kleuren die bij hen pasten. Aan de kaart was al te zien dat hun huwelijk een exclusief feest zou worden waarbij alles mogelijk was.

Charlotte en Raphael. De eerste letters van hun namen waren in elkaar verstrengeld op de huwelijkskaart en hun namen bij elkaar zagen er perfect uit, zoals Charlotte zich bij Raphael voelde. Hij was niet alleen knap, aardig, en Charlottes grote liefde; hij had ook een goedgevulde bankrekening en een dubbele achternaam – iets waar Charlotte altijd over had gedroomd.

Al bijna een jaar keek Charlotte uit naar de huwelijksdag waarop ze nu nog maar anderhalve maand hoefde te wachten. Ze keek uit naar het moment waarop ze hem haar jawoord kon geven, in het bijzijn van de belangrijkste personen in hun leven.

Haar zusje Laurine, die al langer samen was met haar partner dan Charlotte met Raphael maar geen intentie had om te trouwen, en haar beste vriendin Robynne zouden haar getuigen zijn. Raphaels getuigen waren de vriend van Robynne, die ook een van zijn zakenpartners was, en een andere gezamenlijke vriend van Raphael en Charlotte.

Ook enkele directe familieleden en goede vrienden waren uitgenodigd voor de plechtigheid, maar het grootste deel van de gasten zou pas na de ceremonie arriveren om samen met Raphael en Charlotte hun huwelijksdiner te nuttigen en de avond af te sluiten met een grandioos feest.

––––––––

Zowel de ceremonie als het diner en het feest zouden plaatsvinden in een kasteel, op enkele tientallen kilometers van hun woonplaats. Charlotte had enkele weken naar trouwlocaties gezocht en had meerdere prachtige locaties gevonden. Het kasteel was echter de enige locatie waar nog geen reserveringen waren voor de betreffende datum, daarom had Charlotte het complete kasteel voor de hele dag afgehuurd. Ze zou pas aan het begin van de middag trouwen, maar wilde zich daar rustig kunnen voorbereiden op het huwelijk. Voor de ceremonie zouden de vrouwen – in een andere ruimte dan de mannen – een vroege lunch nuttigen, waarna al snel het officiële gedeelte zou volgen. Er was een uitgebreide planning voor alles wat er die dag moest gebeuren en over enkele weken zou Charlotte voor de laatste keer naar het kasteel gaan om te kijken of alles in orde was voor haar grote dag. Bij het kasteel had Charlotte een weddingplanner die haar hielp met het voorbereiden van de bruiloft, maar Charlotte wilde het liefst zoveel mogelijk zelf regelen.

Haar trouwjurk was al uitgezocht, maar hing nog bij de winkel omdat Charlotte binnenkort nog een laatste passessie zou hebben. Laurine, Robynne, haar moeder en haar schoonmoeder waren – naast Charlotte en de verkoopster – de enigen die de trouwjurk gezien hadden. De jurk was sprookjesachtig en groot – zoals de rest van de bruiloft zou worden.

Charlotte had enkele andere bruiloften meegemaakt en wilde dat haar huwelijksdag voor iedereen onvergetelijk werd. Niets was te gek om te organiseren om er een gedenkwaardige dag van te maken. Er zouden koetsen en lakeien zijn, net als een koninklijk feestmaal en een troon. Om het af te maken had Charlotte een prachtige tiara met diamanten gekregen die ze op haar huwelijksdag zou dragen.

In het kasteel hingen enorme kroonluchters waar Charlotte er graag een van in hun eigen ontvangsthal zou hangen, maar ook was er op de trouwlocatie een prachtige bloementuin waar de foto’s gemaakt zouden worden. Het kasteel met het omringende landgoed was de volmaakte locatie voor Charlottes bruiloft. Het had alles waar ze ooit van gedroomd had en een van de weinige dingen die ze nu nog kon doen was hopen op prachtig zomerweer op haar grote dag.

––––––––

‘En, ben je bijna klaar voor de bruiloft?’ Robynne zat met Charlotte in een lunchroom voor hun wekelijkse lunchdate op donderdag.

‘Ja.’ Charlotte knikte. ‘Volgens mij is alles geregeld, er moeten alleen nog wat dingen nagekeken worden. De laatste check bij het kasteel moet ik nog doen.’

‘Oh, dat komt wel goed.’ dacht Robynne. ‘En voor de laatste keer je trouwjurk passen.’

Charlotte glimlachte. ‘Ja, dat ook natuurlijk.’

‘Ben je zenuwachtig?’

‘Ja, maar ik ben geen grammetje aangekomen de afgelopen tijd dus ik denk dat ie nog wel past.’

Robynne lachte. ‘Dat denk ik ook. Heb je zin in de grote dag?’

‘Ik kan niet wachten.’ Charlotte keek naar Robynne. ‘Al bijna een jaar niet.’

‘Dat dacht ik al.’ grijnsde Robynne. ‘En? Is Raphael de man van je dromen?’

Charlotte knikte. ‘Dat denk ik wel. Is er iets wat niet perfect aan hem is? En hij is ook nog eens een goede vriend van Marvin.’

Marvin was de vriend van Robynne. ‘Ja, zonder hem had je Raphael waarschijnlijk niet leren kennen.’

‘Dat denk ik ook niet.’ Charlotte glimlachte. ‘Oh ik kan niet wachten op onze trouwdag en ik ben zo benieuwd naar de huwelijksreis.’

‘Het wordt geweldig.’ zei Robynne. ‘Ik weet het zeker. Het wordt de beste dag van je leven. Onvergetelijk.’

‘Ik hoop het.’ zei Charlotte. ‘Ik hoop gewoon dat alles goed gaat. Dat het personeel goed werkt, dat mijn haren goed zitten en dat het lekker weer is die dag.’

‘Dat komt goed.’ verzekerde Robynne haar. ‘Maar Lot, zodra je terug bent van je huwelijksreis kom je naar me toe om me alles te vertellen. Wanneer kom je terug?’

‘Geen idee eigenlijk.’ zei Charlotte. ‘We gaan een dag of tien en we vertrekken de dag na de bruiloft.’

Robynne glimlachte. ‘Ik zal de vluchtgegevens wel via Marvin proberen te krijgen. Heerlijk joh, anderhalve week naar de zon... Ik denk dat Marvin en ik ook maar een reisje moeten boeken. Ergens in december, als het hier veel te koud is.’

‘Misschien moeten we dan maar samen gaan.’ stelde Charlotte voor. ‘Met onze mannen. Ik denk dat ik in december wel weer toe ben aan vakantie.’

Robynne lachte. ‘Dat is een goed idee. Dat gaan we ze voorstellen zodra je terug bent van je huwelijksreis.’

‘Prima.’ Charlotte grijnsde. ‘Misschien moeten we Laurine en Olivier dan ook maar mee vragen.’

Robynne knikte. ‘Dat lijkt me prima. Maar volgens mij is Olivier iemand die zelfs op zijn vakantie nog aan het werk is.’

‘Ja, misschien wel.’ bedacht Charlotte. ‘Maar ach, dat moet-ie zelf weten.’

Robynne glimlachte. ‘Na jouw huwelijksreis gaan we het voorstellen aan Laurine en dan moeten de mannen het daar ook maar mee eens zijn.’

2

Charlotte kon zich haar ontmoeting met Raphael nog tot in detail herinneren. Natuurlijk had ze eerder over hem gehoord – en hij over haar – maar nog niet eerder hadden ze elkaar gesproken. Ze had weleens foto’s van hem voorbij zien komen, maar pas toen ze hem op een feest tegenkwam, zag ze hem staan. Het was het verjaardagsfeest van de vriend van Robynne. Charlotte wist meteen wie Raphael was en hij herkende haar ook. Na een kort introductiepraatje was Charlotte helemaal in de wolken door hem. Hij was te galant om haar nummer te vragen, maar toch kreeg ze na enkele dagen een berichtje van hem om wat af te spreken. Charlotte hoorde van Robynne dat ze Charlottes nummer aan Raphael door had gegeven toen hij daarom gevraagd had, want voor Robynne was het meteen duidelijk geweest dat Charlotte hem wel zag zitten. Zelf zag zij het ook wel zitten, en na de eerste date van Raphael en Charlotte volgden er tot Robynnes enthousiasme veel dates en dubbeldates.

Charlotte had in Raphael haar droomman gevonden. Hij was aardig voor haar en de ideale schoonzoon voor haar ouders. Hij had een goedlopend eigen bedrijf – met dank aan zijn welgestelde vader – en was daarnaast een gezellige man met een uitgebreid sociaal leven. Via hem had Charlotte enkele nieuwe vriendinnen leren kennen met wie ze graag ging lunchen of ging winkelen.

Al die vrouwen hadden enkele dingen gemeen, namelijk dat ze een partner hadden met een goede baan en genoeg geld, waardoor geen van de vrouwen het noodzakelijk vond om een eigen inkomen te verdienen. Charlotte had – net als vele andere vrouwen in de vriendenkring – weleens geholpen op evenementen, maar een echte baan had ze nog nooit gehad en tot haar opluchting was dat ook niet nodig. Charlotte bracht haar tijd vooral door met vriendinnen met wie ze verschillende activiteiten ondernam. Het liefst brachten ze hun tijd door in de winkelstraat, op het terras, of in een beautysalon.

Ook in de weekenden werden er veel activiteiten ondernomen, regelmatig ook met de partners. Meer dan wekelijks ging Charlotte uit eten, naar een feestje of naar een groot evenement waar Raphael aanwezig moest zijn. Altijd zorgde Charlotte ervoor dat ze er tiptop uitzag, want zeker nu ze met Raphael een relatie had, werd ze regelmatig in de gaten gehouden door de paparazzi.

Charlotte was gewend aan de aandacht die ze kreeg en zorgde er daarom voor dat zij en Raphael altijd fashionable late aankwamen op een feestje – zodat iedereen hen binnen zag komen.

Charlotte was benieuwd wat de journaliste, die een artikel over hen zou gaan schrijven, wilde weten over haar en Raphael. Het verhaal van hun ontmoeting had al enkele keren in de magazines gestaan en ook aan hun verloving waren al diverse artikelen gewijd. Ook in de roddelbladen waren al regelmatig verhalen verschenen over Raphael en haar – variërend van zwangerschappen tot verbroken verlovingen – en Charlotte wist allang dat ze die bladen niet serieus moest nemen. De journaliste die nu zou komen had al eerder een respectvol artikel geschreven over Raphael en Charlotte en Charlotte was ervan overtuigd dat ze dat nu weer zou doen. Omdat Raphael er geen toestemming voor wilde geven waren er op de bruiloft zelf geen journalisten toegestaan, maar Charlotte had al enkele bladen gevonden die maar al te graag wilden betalen voor hun huwelijksfoto’s, maar Charlotte wachtte nog met haar beslissing omdat diverse partijen steeds hoger aan het bieden waren. Hoe meer geld hoe beter, had ze thuis altijd geleerd.

––––––––

Tot Charlottes opluchting verliep het interview prima. Raphael was bij eerdere interviews niet altijd op zijn gemak geweest – alsof hij er niet van hield om over hun relatie te praten, terwijl hij daar bij vrienden en familie absoluut geen last van had.

Charlotte vertelde de journaliste honderduit over de plannen voor het huwelijk – al hield ze sommige details nog geheim. Zo vertelde ze wel waar haar trouwjurk vandaan kwam – uit de meest exclusieve winkel in de omgeving – maar liet ze nog niet weten hoe deze eruitzag. Ook liet ze vallen dat er enkele belangrijke personen kwamen, om nog meer indruk te maken op alle lezers van het interview. Charlotte was trots op zichzelf dat ze dit allemaal voor elkaar had gekregen en wilde dat iedereen daarvan op de hoogte was, zodat iedereen tegen haar opkeek.

Voor Charlotte was haar leven perfect. Haar jeugd was geweldig geweest, ze was ontzettend verwend door haar ouders en bovendien was ze dankzij haar vader – en zeker nu ze verloofd was met Raphael – een redelijk bekende Nederlander. Die bekendheid was alles wat Charlotte graag had willen hebben, naast de rijkdom die ze bezat. Ze had genoeg geld voor de rest van haar leven, ook nu ze alles met Raphael zou delen omdat Raphael zelf ook uit een welgestelde familie kwam. Charlotte was verheugd dat ze nooit zou moeten werken – volgens haar werkten vrouwen alleen als er geldproblemen waren thuis – en dat ze kon genieten van het leven zoals ze wilde. Charlotte was samen met Raphael van plan om vooral te genieten van het leven door op luxe vakanties te gaan, vaak uit eten te gaan en natuurlijk met hun vrienden leuke activiteiten te gaan doen.

Robynne had eenzelfde leven als Charlotte, maar Laurine was iets actiever dan de andere twee. Laurine en haar vriend hadden een grote manege achter hun woning waar Laurine regelmatig te vinden was.

Charlotte bewonderde Laurine regelmatig om de hobby die ze had. Charlottes grootste hobby was om leuke dingen te ondernemen met haar vriendinnen, zoals winkelen of naar de schoonheidsspecialiste, waar ze zichzelf konden verwennen met nieuwe kleding of uitgebreide behandelingen. Hoewel Charlotte van haar leven genoot, zou ze soms willen dat ze een passie had zoals Laurine dat had. Charlotte vond alles prima, maar miste soms een hobby waarin ze zich kon uitleven zoals Laurine dat kon met haar paarden. Toch had Charlotte niet het idee dat ze iets tekortkwam, want samen met Robynne maakte ze van alles mee en hadden ze net zoveel plezier als Laurine met haar paarden.

3

‘Ik vind ‘m nog steeds prachtig.’ Robynne keek vol bewondering naar de jurk die aan een hangertje hing in een van de ruimtes van de bruidszaak. Het was Charlottes laatste passessie en Charlotte had haar beide getuigen meegevraagd. Charlottes bruidsjurk leek op een prinsessenjurk, compleet met een crinoline en diamanten, en de bijpassende tiara voor in haar haren zou het helemaal afmaken. Maandenlang was Charlotte – samen met Robynne en Laurine – op zoek geweest naar de perfecte jurk en na vele winkels bezocht te hebben hadden ze deze jurk in een dure bruidszaak vlak bij hun woonplaats gevonden. Charlotte wilde alles perfect hebben aan haar bruiloft en twijfelde aan alles, zelfs aan de bruidsjurk. Ook al was het precies de jurk die ze in gedachten had en die haar geweldig stond, ze had pas besloten dat dit dé jurk was toen haar moeder en haar schoonmoeder haar ook in de jurk hadden gezien en haar moeder moeite moest doen om niet te huilen van geluk.

‘Zo’n jurk zou ik ook wel willen.’ Robynne had dezelfde smaak als Charlotte.

Charlotte glimlachte. ‘Zorg jij dan maar eens dat je gevraagd wordt.’

‘Daar wacht ik al een tijdje op.’ Robynne glimlachte. ‘En jij, Laurine?’

‘Wij gaan niet trouwen.’ Laurine schudde haar hoofd. ‘Dat hoeft van mij allemaal niet. Ik heb mijn vader gevraagd of hij het geld voor mijn bruiloft niet gewoon aan me kan geven zodat ik er zelf iets leuks van kan doen.’

Robynne lachte. ‘Dat kan natuurlijk ook. Maar verwachten je ouders niet van je dat je gaat trouwen?’

Laurine haalde haar schouders op. ‘Ik hoef niet te trouwen. Ik weet dat hij perfect voor me is en we kunnen ook bij elkaar zijn zonder bruiloft.’

‘Wil je ook geen huwelijksreis?’ Charlotte keek haar zusje aan.

‘Natuurlijk wel.’ Laurine glimlachte. ‘Maar we gaan zelf wel een keer op vakantie. Met zijn tweeën. Binnenkort waarschijnlijk al, anders gaat dat niet meer lukken.’

Robynne keek haar aan. ‘Betekent dat dat er gezinsuitbreiding aankomt?’

‘Nog niet.’ Laurine schudde haar hoofd. ‘Maar ik hoop niet dat het te lang gaat duren voordat we dat gaan proberen. Maar eerst een reis samen.’

‘En jij, Charlotte?’ Robynne keek haar aan, hoewel ze het antwoord eigenlijk al wist. ‘Nu jullie gaan trouwen verwacht iedereen waarschijnlijk dat er over een jaar een baby is.’

‘Nee joh.’ Charlotte schudde haar hoofd. ‘Ik heb geen tijd voor een kind. Wanneer moet ik dan naar de kapper of naar jullie toe? Geen kinderen voor mij en gelukkig denkt Raphael daar hetzelfde over.’

‘Jij wel dan?’ Laurine keek naar Robynne.

‘Eerst trouwen.’ Robynne glimlachte. ‘Al begint de tijd wel te dringen, als je het mij vraagt. Over een paar weken zijn we drie jaar samen, dus ik hoop dat hij me dan verrast.’

Laurine glimlachte. ‘Dat zou heel leuk voor je zijn.’

Robynne knikte. ‘Ja, maar ik hoef niet zo’n grote bruiloft als Charlotte.’

‘Dat begrijp ik.’ Laurine knikte. ‘Als je mij maar niet vergeet uit te nodigen.’

––––––––

Charlotte was opgelucht dat haar bruidsjurk nog steeds als gegoten zat. Ze kon niet wachten op de grote dag om haar droomjurk eindelijk aan al haar familieleden en kennissen te laten zien.

‘En is het allemaal gelukt?’ informeerde Raphael toen hij die avond terugkwam van zijn werk.

Charlotte glimlachte. ‘Jazeker. De jurk is perfect. Ik weet zeker dat je het mooi vindt.’

‘Dat hoop ik maar.’ Raphael glimlachte ook. ‘En is verder alles geregeld?’

‘Ja.’ Charlotte knikte. ‘Ik ga over een paar dagen nog een keer langs het kasteel om alles te bespreken.’ Ze keek hem aan. ‘Jammer dat je niet mee kan.’

Raphael knikte. ‘Helaas, het werk gaat voor. Maar ik weet zeker dat jij het perfect kan regelen. Daar heb je mij echt niet bij nodig.’

‘Dat hoop ik.’ Charlotte glimlachte. ‘Ik zal je alles vertellen.’ Ze gaf Raphael een zoen op zijn wang. ‘Waar moet je eigenlijk naartoe?’

‘Naar Londen.’ zei Raphael. ‘Ik vlieg woensdagochtend heen en vrijdagmiddag ben ik weer terug. En daarna laat ik je niet meer alleen voordat we gaan trouwen.’

‘En daarna laat je me nooit