Oplaadpunt: Brenda Park Mysteries, #3

By Nan Adams

Brenda Park is lifestylecoach en schrijfster. Door haar werk komt zij niet alleen op bijzondere plaatsen, maar ook in bizarre situaties terecht.

Deze keer belandt Brenda in de Algarve waar zij een groep vrouwen helpt opladen na een stressvolle periode in hun leven.

Maar dat valt helemaal in het water!

• Language: Nederlands
• Publisher: Hired Help
• Release date: Mar 13, 2020
• ISBN: 9789083059914

Nan Adams

Nan Adams is het pseudoniem van Nannet van der Ham. In eigen beheer brengt zij de Brenda Park mysteries tot leven. Bij LOFT Books, een imprint van uitgeverij Ambo Anthos, kwam in 2020 de cozy crime trilogie Vera op de Veluwe uit.  In 2022 en 2023 verscheen de spannende trilogie De Alfa-vrouwen. Deze serie historische romans betekende de doorbraak en plaatste Nan Adams in het rijtje van bestseller auteurs Lucinda Riley, Corina Bomann en Soraya Lane. Momenteel werkt Nannet aan een nieuwe zeven-delige historische serie. Begin 2024 komt de eerste spin-off uit van De Alfa-vrouwen.

Book preview

Afbeelding met illustratie Automatisch gegenereerde beschrijving

Houd de website in de gaten

www.nanadamsbooks.com

Nog meer Brenda Park:

Brenda Park is lifestylecoach en schrijfster.

Door haar werk komt zij niet alleen op bijzondere plaatsen, maar ook in bizarre situaties terecht.

BOSLUST: Deel 1. Deze keer belandt Brenda op de Veluwe waar zij haar vriendin Juul ontmoet. Een raadselachtig overlijden laat zien dat niets is wat het lijkt.

KERSTVLUCHT: Deel 2. Deze keer vliegt Brenda naar Londen om kerst te vieren met haar vriendin Juul. Maar dat gebeurt om de dooie dood niet!

NACHTLAWAAI: Deel 4. Deze keer logeert Bren-da op het platteland om te helpen met de appelpluk. Tijdens het oogstweekend blijken er een paar vuile appeltjes te schillen te zijn.

OVERBOARD: Deel 5. Deze keer scheept Brenda in op een cruiseschip waar het een en al glitter, glamour en Love Boat is. Maar Brenda voelt nattigheid.

Te koop als pockets (P) en E-boeken (E):

BOSLUST:

(P) 978-90-828673-5-0

(E) 978-90-828673-6-7

KERSTVLUCHT:

(P) 978-90-828673-7-4

(E) 978-90-903246-5-4

NACHTLAWAAI:

(P) 978-90-830599-4-5

(E) 978-90-830599-3-8

OVERBOARD:

(P) 978-90-830599-6-9

(E) 978-90-830599-7-6

Personages:

Brenda Park:

Lifestylecoach, schrijfster en amateurdetective.

Wanneer zij haar wellnessreizen begeleidt is haar hond Karlsson bij haar zoon Tim of dochter Demi.

Brenda is twee keer getrouwd en twee keer gescheiden.

Robert:

Brenda’s tweede ex-man. Is er genoeg liefde tussen hem en Brenda om het nog een keer te proberen?

Juul & Andy:

Brenda’s beste vriendin, al vanaf de basisschooltijd, en haar Britse echtgenoot. Zij wonen met hun gezin in Engeland.

En Karlsson, Brenda's trouwe viervoeter.

Afbeelding met silhouet Automatisch gegenereerde beschrijving

Nan Adams schreef ook de cozy crime trilogie

Vera op de Veluwe

Afbeelding met persoon, voedsel, vasthouden, zitten Automatisch gegenereerde beschrijving Afbeelding met tekst, hond Automatisch gegenereerde beschrijving Afbeelding met tekst Automatisch gegenereerde beschrijving

VERS BLOED - SNEEUWSTORM - MOORDPLAN

Eboek en audioboek

Uitgeverij Ambo Anthos

1

Fijne kerst.

Er gaat geen dag voorbij

dat ik niet aan je denk.

Robert

25 MAART - HET WAS OP de dag af drie maanden geleden dat ze het appje had ontvangen dat haar leven volledig op zijn kop had gezet.

Brenda haalde diep adem, legde haar hoofd in haar nek, sloot haar ogen en ademde lang uit. Pff... zou ze of zou ze niet?

Sinds Robert haar op kerstochtend een berichtje had gestuurd, toen ze – amper bijgekomen van het bizarre misdaadverhaal* waar ze in was terechtgekomen - in haar mooiste jurk klaar stond om met haar liefste vrienden Juul en Andy in Londen naar de kerstmatinee in de Royal Albert Hall te gaan - zomaar, out of the blue, na één jaar, acht maanden en vierentwintig dagen - was Brenda zichzelf niet meer.

Of was ze, vrij naar Acda en de Munnik, zichzelf al die tijd zonder Robert nooit meer geweest? Ze legde haar kin op haar borst en masseerde met haar duim en wijsvinger de brug van haar neus. Ze bewoog haar hoofd voorzichtig van links naar rechts.

* Kerstvlucht – deel 2 in de Brenda Park mysterie reeks

Elke keer dat ze het appje in haar telefoon bekeek schoot de stress door haar lijf.

Ja, ze hadden elkaar, toen ze terug was uit Londen, in het nieuwe jaar ontmoet.

Ja, Robert zag er nog even leuk uit als ze zich hem herinnerde.

En ja, ze hadden elkaar omhelst, wat weer net zo verrukkelijk was als al die zeven jaren dat ze samen waren geweest.

Een week later hadden ze elkaar wéér gezien en had het allemaal alweer heel vertrouwd gevoeld, wat natuurlijk te gek voor woorden was na alles wat er was gebeurd.

Het was vooral Robert, die de draad van hun relatie had opgepakt alsof er niets was gebeurd. Het had Brenda verbaasd... en toch ook weer niet.

Robert was zo: stille wateren, diepe gronden. Een man van weinig woorden, maar veel emoties. Die hij als recht-voor-zijn-raap Rotterdammer amper toonde.

Maar samen doorgaan alsof er niets gebeurd was, de bijna twee jaren zonder hem weg gummen alsof ze er niet geweest waren, dat gíng gewoon niet. Brenda wilde antwoorden op de vragen waar ze zichzelf na zijn plotselinge verdwijnen mee had gepijnigd. Zó gepijnigd dat ze er hartkloppingen van had gekregen en door de huisarts doorgestuurd werd naar de cardioloog.

‘Nou,’ had deze gezegd, nadat ze zich met draadjes en pleisters op haar borst in het zweet had gefietst op een hometrainer, ‘het ziet er naar uit dat een stukje van uw hartspier minder goed doorbloed is. Het lijkt...’ met een pen had de arts op het beeldscherm waar een foto van Brenda’s hart te zien was, getikt, ‘alsof er hier... littekenweefsel op uw hart zit.’

Brenda had de vrouw met grote ogen aangekeken. Kon ze het zeggen of niet? Dat er natúúrlijk een litteken op haar hart zat. Omdat haar hart in duizend stukjes was gebroken toen haar man haar van de ene op de andere dag verlaten had.

Eén litteken? Dat viel haar nóg mee.

De cardioloog had zich naar haar toetsenbord gedraaid en was driftig begonnen de diagnose in te tikken.

Nee. Brenda had het kunnen zeggen, maar het had niets aan de uitslag veranderd. De arts had pillen geadviseerd die haar hartslag zouden vertragen, maar ze liet het aan Brenda of ze dat wilde. Deze conditie was niet terug te draaien. Een gezonde levensstijl met veel beweging zou helpen om de hartspier zo goed mogelijk te doorbloeden. Ze had de medicijnen afgeslagen en zich voorgenomen beter voor zichzelf te gaan zorgen. Dat was hard nodig.

‘Kom over drie maanden terug, dan controleren we u opnieuw.’

De arts had vriendelijk gekeken, maar was al opgestaan om Brenda ten teken dat ze klaar waren, een hand te geven.

DE EERSTE ONTMOETING tussen Brenda en Robert was het weekend na Nieuwjaarsdag geweest. Ze hadden afgesproken op het strand van Bloemendaal.

‘Karlsson is dol op de zee,’ had Brenda gezegd toen Robert haar na haar terugkeer uit Londen had gebeld.

‘Karlsson?’ ze hoorde zijn vertwijfeling.

‘Ja! Ik ben niet meer alleen!’

‘Huh?’

‘Ik heb een hond! De liefste en mooiste van de hele wereld!’

Met haar hand voor haar mond en de telefoon een stukje van haar oor af had ze gegrinnikt. Robert had niets met huisdieren. Als ze het vroeger opperde om een hond te nemen, trok hij een afkeurend gezicht.

Maar Karlsson was de levensredder geweest in haar gezin, want niet alleen zijzelf, ook Tim, haar zoon die toen negentien jaar was en Demi, haar dochter van zestien, hadden zich ontredderd gevoeld na het plotselinge vertrek van Robert. Niet zozeer omdat ze hun stiefvader misten, maar meer omdat ze machteloos moesten toekijken hoe verdrietig hun moeder was.

Hun oma, Brenda’s moeder, die normaal gesproken het toppunt van praktisch en realistisch was, had het geopperd: ‘Neem een hond! De boerderij een eindje verderop heeft een nestje met schattige puppy’s. Het zal jullie alle drie goed doen om zo’n schattig diertje te hebben om voor te zorgen en mee te knuffelen.’

Ze had gelijk gekregen. Een zwart mormeltje, met beige stippen boven zijn nog halfgesloten oogjes, was naar Tim toe geschuifeld en had zich op zijn schoot genesteld.

‘Dit is hem!’ had Tim triomfantelijk geroepen en zo was Karlsson in hun leven gekomen. Genoemd naar het grappige mannetje uit de boeken van Astrid Lindgren – verhalen die haar kinderen verslonden hadden toen ze klein waren.

‘Nou,’ had Robert geantwoord, ‘Ik begrijp dat als ik jou wil, dat ik er een hond bij krijg. Oké. Leuk om Karlsson te leren kennen.’

Brenda had haar oren bijna niet geloofd. En toen ze op het strand waren, dat vol stond met bibberende mannen, vrouwen en kinderen in badkleding en met oranje ijsmutsen op, dapper klaar voor een winterduik in zee, geloofde ze ook haar ogen niet: Robert had een bal meegenomen en speelde met Karlsson alsof hij nooit anders had gedaan.

‘Ik ben blij dat ik je niet vergeten ben,’ zei ze een tijdje later verlegen boven een mok dampende glühwein in een afgelegen strandtent, ver weg van de drukte van de stoere zwemmers.

Robert had haar met zo’n intense blik aangekeken dat haar wangen waren gaan gloeien.

‘Jou verlaten was de grootste fout in mijn leven.’ Zijn diepe, warme stem had haar, net als vroeger, weer volledig in vuur en vlam