Ze danste voor het kwaad: Romantic Thriller

By Carol East

"Het is gebeurd!" zei het gezicht buiten het raam van de rijdende trein en wilde er nog iets aan toevoegen, maar Jane Reed schreeuwde het uit van afschuw en - werd wakker.

De medereizigers keken haar geïrriteerd aan. Ze schaamde zich, maar ze kon het nu niet meer ongedaan maken.

Blijkbaar was ze in slaap gevallen en had ze een nare droom gehad.

Inderdaad heel slecht!

Aarzelend tuurde ze naar het treinraampje rechts van haar. De nacht was gevallen. Eenzame lichtjes schoten in de verte voorbij. De rustige gesprekken van medepassagiers, die hun interesse in Jane weer verloren leken te hebben, leken vervormd en onwerkelijk door het monotone geratel van de wielen op hun ijzeren rails.

Ik ben zo thuis, dacht Jane, terwijl ze probeerde weer rustig te worden.

Thuis?

Haar onrust en angst waren niet helemaal ongegrond. Geen wonder dat ze plotseling in slaap viel en nachtmerries had. Ze was al jaren niet meer in haar geboortestad geweest. Waarom zou ze er ook maar één keer geweest zijn? Nadat haar ouders niet meer leefden, gestorven waren toen Jane nog een kind was, en de familieleden nooit voor haar hadden gezorgd...

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Sep 4, 2023
• ISBN: 9783745232844

Book preview

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© roman van auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personages hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg ons op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg ons op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Ontvang hier nieuws:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

Ze danste voor het kwaad: Romantic Thriller

door Carol East

Het is gebeurd! zei het gezicht buiten het raam van de rijdende trein en wilde er nog iets aan toevoegen, maar Jane Reed schreeuwde het uit van afschuw en - werd wakker.

De medereizigers keken haar geïrriteerd aan. Ze schaamde zich, maar ze kon het nu niet meer ongedaan maken.

Blijkbaar was ze in slaap gevallen en had ze een nare droom gehad.

Inderdaad heel slecht!

Aarzelend tuurde ze naar het treinraampje rechts van haar. De nacht was gevallen. Eenzame lichtjes schoten in de verte voorbij. De rustige gesprekken van medepassagiers, die hun interesse in Jane weer verloren leken te hebben, leken vervormd en onwerkelijk door het monotone geratel van de wielen op hun ijzeren rails.

Ik ben zo thuis, dacht Jane, terwijl ze probeerde weer rustig te worden.

Thuis?

Haar onrust en angst waren niet helemaal ongegrond. Geen wonder dat ze plotseling in slaap viel en nachtmerries had. Ze was al jaren niet meer in haar geboortestad geweest. Waarom zou ze er ook maar één keer geweest zijn? Nadat haar ouders niet meer leefden, gestorven waren toen Jane nog een kind was, en de familieleden nooit voor haar hadden gezorgd...

Ze was opgegroeid in het weeshuis van de stad. Daar had ze ook haar grote jeugdliefde ontmoet: Frederic Squad.

De gedachte aan hem stak haar. Onwillekeurig klemde haar hand zich dicht tegen haar hart.

Frederic, wat is er eigenlijk van je geworden in al die jaren? Ja, misschien ben jij wel de echte reden waarom ik me zo aangetrokken voel tot mijn geboortestad? Ook al bracht ik er een vreugdeloze jeugd door.

Maar je was altijd een sprankje hoop, Frederic. We hielden van elkaar, hielden echt van elkaar. Ik weet het nu zo duidelijk als nooit tevoren. Maar je zult me waarschijnlijk meer haten dan dat je van me houdt - inmiddels. Omdat ik je verliet zodra ik mijn eerste aanbod kreeg als danser.

Je begreep het niet, ook al zei je van wel. Ik zag de pijn in je ogen - de pijn om mij voor een lange tijd kwijt te zijn. Misschien zelfs voor altijd? Ondanks je jongensachtige lach zag ik de pijn. Ik kan die ogen, die blik nooit vergeten.

Is dat waarom ik onderweg ben?

Ze schudde verward haar hoofd en keek weer naar het raam.

Dat gezicht... Het leek zo echt. Plotseling was het er geweest. En het had duidelijk gezegd: Het is gebeurd!

Wat is er bereikt?

Ze schudde haar hoofd opnieuw zodat haar lange, zijdeachtige haar in de lucht vloog.

Mensen keken weer naar haar. Daarom deed ze net alsof ze haar lange haren in haar nek schudde en er naar reikte.

Kort legde ze haar hand in haar nek. Dat deed ze altijd als ze wilde kalmeren. Het werkte.

Nee, had ze echt geslapen? Was dat echt een nachtmerrie geweest?

Ze gluurde naar buiten, nu niet meer aarzelend maar heel open. Ergens verwachtte ze dat dat sinistere gezicht weer zou verschijnen en verder zou praten. Ze wilde weten wat dat gezicht nog meer had willen zeggen voordat ze het had weggejaagd.

Het gezicht kwam niet meer.

De trein ratelde door een bebost gebied. De bomen leken steeds dichter naar elkaar toe te bewegen, alsof ze de trein wilden tegenhouden. De takken en twijgen waren net zwarte handen, en het leek niet de wind te zijn die ze opzweepte, maar ze leken als onafhankelijke wezens naar de trein te willen reiken.

Omdat Jane erin zat.

Ze kromp ineen. De druk van de nachtmerrie verdween weer.

Wat is er mis met mij? vroeg ze zich angstig af. Word ik gek?

Het zou tenslotte geen wonder zijn, dacht ze verdrietig. Op dat moment bleef het niet bij het aanbod voor een klein ballet op een nog kleiner podium ergens in de provincie. Het was slechts een tussenstop. Ik maakte carrière. Binnen slechts drie jaar was ik de meest internationaal geprezen prima ballerina. Het was als een prachtige droom. Ik mocht dansen en deed eigenlijk dag in dag uit helemaal niets anders. Tot ik Thomas ontmoette.

Er was iets magisch aan hem. Hij was iemand die je nooit vergat, ook al had je maar één keer contact met hem gehad.

Plotseling stond hij voor me toen ik terugging naar mijn kleedkamer. Ik was bezweet en zo'n beetje aan het eind van mijn Latijn en wilde gewoon met rust gelaten worden, niets anders. Hoezeer ik anders ook van de roem kon genieten: Op dat moment wilde ik alleen zijn.

Maar de scherpe begroeting bleef als het ware in mijn keel steken. Het interesseerde me niet langer hoe hij hier binnen was gekomen en wat hij op me aan het wachten was....

Woordeloos ging ik achter de Spaanse muur staan en kleedde me daar uit. Ik droogde me krachtig af, van top tot teen, zoals ik na elke voorstelling deed. En toen, voor één keer, liet ik de verfrissende douche achterwege. Ik trok gewoon schone kleren aan die al klaar lagen en stapte weer voor hem.

Hij straalde naar me: Een slanke, gespierde, gebruinde man, zeer smaakvol gekleed, met een goed verzorgde snor en staalblauwe ogen waarin je je kon verliezen.

Ja, het was als bij toverslag dat Jane Reed zich vanaf het eerste moment zo tot hem aangetrokken voelde. Of was het eerder die opvallende gelijkenis met Frederic, haar grote jeugdliefde, die ze had verloochend om carrière te maken als danseres?

Op dat moment wist ze dat ze nooit meer bij deze man weg kon komen. Tot het einde van haar leven. Ook al hield ze niet eens van hem.

Wat was het anders geweest, als het niet...? Liefde?

Hij had het haar verteld, en zij had het zonder voorbehoud geloofd: We zijn gewoon voor elkaar bestemd, zonder mitsen en maren!

Hij had haar voorzichtig bij de arm genomen en voor de grote spiegel geleid.

Daar stonden ze allebei. Een stralend paar.

Ja, het leek Jane alsof een lichtgevend aura hen beiden omringde.

Beiden waren brunette. Beiden waren slank en zagen er goed getraind uit. Jane dankzij de harde training als ballerina - en de vreemdeling?

Zie je wat ik bedoel? vroeg hij haar, terwijl hij met zijn kin in de spiegel wees. Hij sloeg zijn arm om haar heen en trok haar zachtjes tegen zich aan alsof het vanzelfsprekend was. En Jane, die jarenlang alleen maar aan dansen had gedacht, overdag en ook 's nachts, verzette zich niet. Ze voelde zich als iemand die uit een droom ontwaakte - om een nieuwe droom te beginnen....

Nou, het was echt een droom, eentje die nooit mooier had kunnen zijn. Een droom als het paradijs op aarde.

Ze had niet eens ja gezegd toen ze Thomas Prescoll had gevraagd: Besef je dat we geen andere keuze hebben, en wil je mijn vrouw worden? Hij had haar niet rechtstreeks aangekeken, maar alleen door de spiegel. Ze had haar