De missie van mijn vader

By Nannet van der Ham and Nan Adams

Het waargebeurde verhaal van Gerrit van der Ham die door een toevallige ontmoeting besloot om zesenveertig Australische soldaten terug te vinden. Dit werd zijn missie. Zijn zoektocht duurde vijfentwintig jaar en bracht hem naar België, Frankrijk, Turkije en Duitsland.
Hij beschouwde zijn missie als een zoektocht naar zijn verloren broers. Gerry van der Ham is onze vader en dit is zijn verhaal. Door Nannet van der Ham, bekend als Nan Adams van De Alfa-vrouwen trilogie, en haar zus Annemiek van der Ham

• Language: Nederlands
• Publisher: Hired Help
• Release date: Nov 11, 2023
• ISBN: 9789083341910

Nannet van der Ham

Nannet van der Ham is an author and life coach. Above all, she is an inspiration to women all over the world to find their 'power, purpose & pleasure'. Nannet knows how to motivate people, on the road to a lighter, happier life. She does this through her books, workshops, retreats and 1-on-1 coaching.

Book preview

DE MISSIE VAN MIJN VADER

Zesenveertig mannen verlieten hun land

om te vechten op een plek ver van huis.

Hij vond ze allemaal.

Nannet van der Ham & Annemiek van der Ham

In 1981 stuitte de Nederlander Gerry van der Ham op het War Memorial in Bridgetown, West-Australië.

Door een toevallige ontmoeting met een van de bewoners besloot hij er zijn levenswerk van te maken om de laatste rustplaatsen te vinden van de zesenveertig mannen wier namen op het herdenkingsmonument staan.

Zijn zoektocht duurde vijfentwintig jaar en was voltooid een week voordat Gerry in 2006 overleed.

Gerry van der Ham is onze vader en dit is zijn verhaal.

Trouw aan de feiten, hoewel je bij onze pa nooit wist of hij er een snufje zout toevoegde om een goed verhaal te vertellen.

Zo zullen we nooit zeker weten of Betty de emoe hem naar Bridgetown heeft geleid.

Evenmin zullen we weten of onze vader ooit soldaat is geweest in de Grote Oorlog en zo ja, wie hij was.

Wat we wel weten is dat Gerry van der Ham zijn missie beschouwde als een zoektocht naar zijn verloren broeders.

Het geduld, het doorzettingsvermogen, de durf en de liefde die hij aan de dag legde, laat zien wat een bijzondere, ruimdenkende man onze vader was die zijn werk een eerbetoon noemde aan zesenveertig mannen die hun leven gaven voor onze toekomst.

Nannet van der Ham - Annemiek van der Ham – november 2023

Afbeelding met persoon, oud, poseren Automatisch gegenereerde beschrijving

Gerry van der Ham 1981

Toen kwamen de soldaten.

Ik hoorde hun stemmen, hun taal.

Terwijl de zon onderging, trokken ze naar binnen, door de drassige aarde,

op zoek naar de vijand, wie nog leefde...

Ik lag daar in de modder en durfde me niet te bewegen.

Niet eens te kreunen of ze zouden weten dat ik nog niet dood was.

Maar de pijn was te veel.

Mijn been deed pijn, en ik huilde.

Plotseling verscheen hij boven me.

Hij richtte op mij en viel aan.

Niet één keer, maar vele keren werd ik in mijn borst geraakt en ik wist dat ik ging sterven...

13 OKTOBER 1981

'Y ou are my sunshine , my only sunshine... '

Gerry van der Ham legde zijn pen neer en zette zijn leesbril af.

'You make me happy...' Hij kon het niet laten om half in zichzelf te zingen. Toen hij uit het raam keek, zag hij de Swan rivier diep onder zich, fonkelend als een diamant. Weer een zonnige dag in Perth.

Gerry zuchtte tevreden en bedacht hoe gelukkig hij was dat hij hier werkte. Tijdelijk weliswaar, maar dat was precies zoals hij het graag had. Tegen de tijd dat het werk ging vervelen en de kantoorpolitiek een rol ging spelen, was hij al weer weg, op naar het volgende project. Als ingenieur met de niet alledaagse combinatie van goede management- én technische vaardigheden hoefde hij zich nooit zorgen te maken over opdrachten. Hij pakte zijn zonnebril en zijn lunchbox en liep naar de deur, terwijl hij zachtjes de aanstekelijke melodie herhaalde van het liedje dat zijn vader voor hem zong toen hij nog klein was:

‘You are my sunshine... my only sunshine...’ The Pine Ridge Boys. Plotseling herinnerde hij zich de naam van de groep die het lied eind jaren dertig beroemd maakte.

‘Ga je een lunchwandeling maken?’ Elly, zijn secretaresse, keek op van haar typemachine en wierp Gerry haar stralende glimlach toe. Hij wist wat ze dacht. Dat had ze hem meteen verteld toen ze hem voor het eerst zag.

'God, wat zie jij er goed uit,' had ze opgewekt gezegd toen ze elkaar bijna twee maanden geleden voor het eerst hadden ontmoet. 'Je lijkt precies op die acteur in The Saint, nee, je ziet er zelfs beter uit! Roger Moore, move over! O jee, maak me gek!

Gerry deed de dames graag een plezier. Hij wist dat zijn knappe uiterlijk hun hoofden deed omdraaien en ijdel liet hij dan altijd even zijn sexy scheve glimlach zien. Een opgetrokken wenkbrauw, een hand door zijn lok dik, donkerblond haar en een oogopslag die net lang genoeg duurde om de meisjes bijna flauw te laten vallen.

Maar dat was het verste dat hij ooit ging. Oké, een boogie woogie dansje misschien op een feestje, maar de laatste dans was altijd voor zijn Greetje, moeder van zijn twee dochters en zijn liefje sinds zijn negentiende jaar.

‘O, en Gerry...?’ Elly's stem was zacht maar toch dringend. Hij draaide zich op zijn hielen om, zijn armen wijd, als een scherp wegdraaiende straaljager.

'Ja, my dear?'

'Ik heb hier iets dat Greet moet ondertekenen. Het is haar aanvraag om haar overzeese rijbewijs over te schrijven. Ze moet alleen een oogtest doen. Breng je het daarna bij me terug? Dan is ze helemaal klaar om te gaan. En Gerry...’

Elly keek op naar haar baas die als een reus boven haar stond. Ze viel meestal op jongere mannen. Op dit moment was ze erg verliefd op de jonge acteur Mel Gibson, met zijn vijfentwintig jaar bijna twintig jaar jonger dan zij. Ze durfde niemand te vertellen dat ze foto's van hem had uitgeknipt uit haar New Weekly