Een man voor Lara - Een nieuw begin, deel 3: Een nieuw begin, #3

By Lenthe Leeuwenberg

Lara is hopeloos op zoek naar een nieuwe baan, en naar een leuke vent! Dates met mannen die ze op het internet heeft ontmoet zijn niet echt een succes en ook de afwijzingen op sollicitaties volgen elkaar op. Lara is er helemaal klaar mee, maar gelukkig vindt ze dankzij een van haar vriendinnen toch een nieuwe baan! Zal ze dan ook eindelijk een man vinden?

• Language: Nederlands
• Publisher: Lenthe Leeuwenberg
• Release date: Mar 18, 2016
• ISBN: 9781524228637

Book preview

Hoofdstuk 1

Lara was er helemaal klaar mee. Inmiddels had ze haar zesduizendste – voor haar gevoel dan, het waren er nog geen vijfentwintig – afwijzing op een sollicitatie ontvangen. In januari was Lara fanatiek aan de slag gegaan met solliciteren, maar na de eerste afwijzingen was haar motivatie om een nieuwe baan te zoeken enorm gedaald en opende ze met tegenzin vacaturesites, waar ze nog nooit een perfecte vacature tegen was gekomen. Omdat Lara nu slechts enkele dagen per week in de supermarkt kon werken, was ze wel hard op zoek naar een fulltimebaan en kon het haar niet schelen wat het was, als het maar niet te saai was en redelijk goed betaalde.

Een andere – betere – baan vinden was een van Lara’s plannen voor dit jaar. Daarnaast wilde ze een andere woning, maar dat kon pas gerealiseerd worden als ze de baan had gevonden. Lara woonde al sinds haar studententijd in de kleine studio en kon niet wachten tot ze een keer in een slaapkamer kon slapen, in plaats van in de ruimte waar ook de bank en de keuken zich bevonden.

Lara’s andere doel van dit jaar was om een man te vinden. De meeste mannen in de stad kende ze al en omdat ze de afgelopen jaren tijdens het uitgaan geen fatsoenlijke man tegen was gekomen met wie ze zichzelf langer dan enkele weken kon voorstellen, had ze zich aangemeld op diverse datingsites. Tot op heden had ze nog geen perfecte match gevonden maar ze had inmiddels wel leuk contact met enkele mannen met wie ze had afgesproken om binnenkort te gaan daten.

Het was nu vrijdagmiddag en hoewel de meeste werkende mensen konden gaan genieten van hun welverdiende weekend, moest Lara de volgende dag nog gewoon werken in de supermarkt, net als op de meeste zaterdagen. Inmiddels verveelde ze zich enorm tijdens de weekdagen waarop ze niets te doen had, want alle leuke dingen die ze zou willen doen kostten geld en dat had ze niet zoveel. Lara stond in een keukenkastje te kijken wat ze die avond kon gaan eten toen ze haar telefoon hoorde gaan.

‘Met Lara.’

‘Hé zusje, met Kasper. Hoe is het?’

‘Goed.’ Lara zou haar familie nooit laten merken dat het niet goed met haar ging. Haar ouders waren ongeduldig aan het wachten op een goede baan en een leuke vent voor Lara, maar als Lara hun liet weten dat ze daar hard naar op zoek zou zijn dan zouden ze ervan uitgaan dat dat binnen enkele weken gerealiseerd was. Lara had hun slechts verteld dat ze andere banen in de gaten hield en graag een nieuwe baan wilde, maar niet dat ze een grote zoektocht was gestart, omdat haar motivatie al snel verdwenen was en ze dat zeker nooit aan haar ouders zou willen vertellen. ‘Hoe is het met jou?’

‘Prima.’ zei Kasper.

Lara was op haar bed gaan zitten. Ze vroeg zich af waarom haar broer haar belde, want normaal gesproken gebeurde dat alleen op haar verjaardag of bij andere belangrijke gebeurtenissen.

‘Ik ga zondag met Valerie en Evolette naar pap en mam toe.’ Kasper woonde niet in de buurt, met de auto zou het zeker anderhalf uur duren voor Lara bij Kaspers huis zou zijn. Omdat Lara geen auto had en afhankelijk was van het openbaar vervoer, kwam ze zelden bij Kasper omdat de reis er naartoe te lang duurde. ‘En ik wil dat jij ook komt.’

‘Wat?’

‘Ik zou het leuk vinden als jij er zondagmiddag ook bent.’

‘Waarom wil je dat ik langskom?’ Lara was verbaasd.

‘Omdat je mijn zusje bent.’

Lara zuchtte onhoorbaar en dacht snel na. ‘Ik kan niet.’

‘Kan je niet of wil je niet?’

‘Allebei niet.’

‘Waarom wil je niet?’

‘Omdat ik hun gezeur niet meer aan kan horen.’

‘Lara, dat valt wel mee.’

‘Ja, voor jou misschien.’ Lara’s ouders waren altijd onder de indruk van alles wat Kasper deed en hadden weinig te klagen over hem.

‘En waarom kan je niet?’

‘Omdat het pas de eerste week van de maand is en als ik nu geld uitgeef aan een treinkaartje, dan kan ik aan het eind van de maand geen eten meer kopen.’

Kasper was even stil. ‘Is het zo erg? Of geef je gewoon veel te veel geld uit aan leuke dingen?’

‘Nee, het is echt zo erg.’ zei Lara. ‘Oké, ik ga weleens naar de kroeg maar ik heb niet eens meer geld om nieuwe kleding te kopen.’

‘Dan weet ik wat ik je moet geven voor je verjaardag.’ Lara’s verjaardag was over iets minder dan drie weken.

Het was even stil.

‘Lara, ik wil echt heel graag dat je komt.’ zei Kasper. ‘Hoeveel kost een retourtje naar pap en mam?’

‘Ehh, iets van tien euro, volgens mij.’

‘Dan maak ik dat naar je over en dan verwacht ik dat je erbij bent.’

Lara wist dat ze er weinig tegenin kon brengen. ‘Ik wil geen geld van je.’

‘Maar ik wil dat je erbij bent. En als je er iets voor terug wil doen dan mag je best een keer op Evolette komen passen.’

Lara lachte. ‘Ik denk niet dat Valerie dat goed vindt. Zie je mij al met een kind?’

‘Dat zou ik wel heel leuk vinden.’ zei Kasper. ‘Laar, ik maak het naar je over. Valerie en ik zijn er rond half drie zondag.’

‘Oké.’ Lara gaf toe. ‘Ik zorg dat ik er ben.’

‘Fijn.’ vond Kasper. ‘Dankjewel. Tot zondag.’

‘Tot zondag.’ Lara verbrak de verbinding en gooide haar telefoon op haar bed. Ze had totaal geen zin om naar haar ouders toe te gaan en had er alleen mee ingestemd omdat Kasper graag wilde dat ze zou komen. Het tekort aan geld om naar haar ouders te kunnen reizen was geen leugen geweest. Lara had weinig inkomen waarvan ze vaak niet eens de huur van haar studio kon betalen. Ze had de afgelopen maanden veel minder geld uitgegeven aan leuke dingen zoals lunches of drankjes in de stad, maar vond dat ze zichzelf af en toe wel mocht trakteren. Omdat ze over enkele weken jarig was en ze haar vriendinnen tijdens een vriendinnenavond wel op taart of iets anders wilde trakteren, wist ze al dat ze het rustig aan moest doen met haar geld deze maand, want het weinige salaris dat ze kreeg zou ze pas na haar verjaardag ontvangen en dat zou bijna helemaal uitgegeven worden aan de huur van haar kleine studio voor de volgende maand.

––––––––

Lara had de hele zaterdag, tot een uurtje of vijf, gewerkt in de supermarkt. Al in haar studententijd was ze daar gaan werken en ze was er nooit meer weggegaan omdat het haar goed genoeg beviel. Ze hoefde niet te hard te werken. Als haar leidinggevende niet aanwezig was kreeg Lara weleens de leiding over enkele caissières en bovendien was het maar enkele straten van haar woning vandaan. Lara moest er niet aan denken om verder weg te werken en elke ochtend op tijd uit bed te moeten en uren in de file te staan. Tijdens het zoeken naar vacatures had ze allang opgemerkt dat er in de Randstad veel meer te vinden was, maar Lara hield zichzelf voor dat het daar niet makkelijker zou zijn om aan een baan te komen omdat er daar ook meer mensen woonden. Bovendien had Lara geen geld om een auto te kopen om daar naartoe te kunnen rijden waardoor ze zich alleen gefocust had op banen die in haar omgeving te vinden waren. Lara kon zich niet herinneren of ze op dit moment nog sollicitaties open had staan, maar ze kon ook niet de motivatie vinden om zich er verder in te verdiepen en nieuwe sollicitaties te doen.

Lara dacht dat het kwam omdat ze niet wist wat ze wilde. Het werk in een supermarkt was prima, maar daar zag ze geen carrière in. Lara wist niet of ze wel een goede carrière wilde hebben later, maar wat ze wel wist